บทที่ 596

ซูหว่านได้ยินเขายังล้อตัวเองอยู่ ก็หมดหนทางจนเลิกขัดขืน ปล่อยคอเสื้อของเขาออก พลิกตัวแผ่หราลงบนเตียง มุดศีรษะเข้าไปในผ้าห่มนุ่มนิ่ม ถึงได้ปรับสีหน้าจากความขายหน้ากลับมาได้

ชายหนุ่มยืนอยู่ริมเตียง เห็นเธอตีขาเล็กๆขึ้นลงเพื่อระบายอารมณ์ ดวงตางดงามดั่งภาพวาดใต้คิ้วหนา ก็เต็มไปด้วยรอยยิ้ม

เขาเดินหน้าหลอกต่อไป มือข้างนึงคร่อมเอาไว้ข้างกางของเธอ แล้วโอ๋ว่า "คุณนายจี้ เมื่อกี้ฉันเสียมารยาท ฉันจะชดใช้ให้ ตกลงไหม?"

ซูหว่านที่ไม่อยากสนใจเขา ได้ยินเขาพูดว่าจะชดใช้ให้ ก็หันกลับมามองชายหนุ่มที่นอนตะแคงอยู่ข้างๆ มือข้างนึงเท้าคางอยู่ "คุณกะจะชดใช้ให้ยังไง?"

จี้ซือหานยกมือขึ้นจับเอวบางของเธอ ดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอดของตัวเอง แล้วก้มหน้ากระซิบ "ชดใช้ด้วยชีวิตทั้งหมดของฉัน พอได้ไหม?"

ซูหว่านเงยหน้าขึ้นจากอ้อมกอดของเขา ดวงตาโตๆเคลื่อนไหวไปมา เป็นประกายใสๆ "ไม่เอา คุณสัญญาว่าจะอยู่กับฉันทั้งชีวิตแล้ว เปลี่ยนใหม่"

ริมฝีปากบางของชายหนุ่มเปิดออก ขณะกำลังจะพูดต่อ นิ้วมือของเธอก็ปิดลงบนริมฝีปากของเขา "ตลอดไปก็ใช้ไปแล้ว ห้ามใช้ซ้ำ"

รอยยิ้มมุมปากของจี้ซือหานกว้างขึ้นกว่าเดิม "ถ้างั้นคุณนายจี้อยากให้ฉันทำยัง