บทที่ 598

น้ำตาของเธอ ร่วงลงบนหลังมือของเขา ทำเอาชายหนุ่มที่ยังติดอยู่ในอดีต ชะงักไปเล็กน้อย

เขาคลายซูหว่านออก ให้เธอเปลี่ยนทิศทางนิดหน่อย แล้วอุ้มเธอขึ้นมานั่งบนขาของเขาใหม่...

มือเรียวยาวจับใบหน้าเล็กเท่าฝ่ามือ แล้วใช้ปลายนิ้วเช็ดน้ำตาให้เธอเบาๆ

"หว่านหว่าน ที่ฉันให้เธอดูของพวกนี้ ไม่ได้อยากให้เธอร้องไห้ แต่เพื่อบอกเธอว่าฉันรักเธอมาโดยตลอด"

เขาไม่อาจย้อนเวลากลับไปในอดีต จึงได้แต่ใช้วิธีนี้บอกเธอว่า ตัวเขาในอดีตนั้น ก็แอบรักเธออยู่

ซูหว่านที่สัมผัสได้ถึงความรัก พยักหน้าเบาๆ แต่จู่ๆก็พูดขึ้นสิ่งที่ไม่ได้เกี่ยวกับสถานการณ์มาประโยคนึง "เครื่องสำอางฉันเลอะหรือเปล่า?"

ซานซานแต่งหน้าให้เธอตั้งครึ่งชั่วโมงเชียว ก็เพราะอยากจะให้เธอดูสวยในคืนขอแต่งงาน แต่ตอนนี้ร้องไห้จนหน้ายมหมดแล้ว คงจะน่าเกลียดน่าดู

ชายหนุ่มที่กอดเธอแน่น กลับยกยิ้มมุมปากขึ้นยิ้มบางๆ "ฉันไม่สนใจหรอก แต่ดวงตาของเธอไม่ค่อยดี ไม่ต้องร้องแล้วโอเคไหม?"

น้ำเสียงของเขาที่เย็นชามาตลอด จะอ่อนโยนอย่างถึงที่สุดแค่เวลาที่อยู่ต่อหน้าเธอเท่านั้น ความรักที่แสนลำเอียงแบบนี้ ทำให้หัวใจของซูหว่านรู้สึกอบอุ่นอยู่เสมอ

เธอยกมือทั้งสองข้างขึ้นกำบนบ