บทที่ 606

จี้ซือหานซึ่งนิ่งเงียบอยู่ตลอด มองดูหญิงสองคนที่เหมือนมีความกดดัน พร้อมตอบเบาๆ "ทรัพย์สินของตระกูลจี้ทุกวันนี้ ผมเป็นคนหามา ไม่เกี่ยวกับทางครอบครัว ผมพอใจจะให้ใครก็ได้ พวกคุณไม่ต้องคิดมาก อีกอย่าง..."

สายตาของเขา ย้ายมาหยุดที่ใบหน้าซูหว่าน พร้อมพูดอย่างแน่วแน่ "ทุกอย่างในอนาคตของผม จะเป็นของหว่านหว่านทั้งสิ้น"

สินสอดของเขา ไม่ได้มีเพียงตระกูลจี้ แต่เป็นมูลค่าในตัวเขาเอง รายได้ที่จะเข้ามาในอนาคต ทุกบาททุกสตางค์ เหล่านี้ถือเป็นสินทอดทั้งหมด

ซานซานคิดจะพูดอะไรต่ออีก กลับถูกจี้ซือหานขัดจังหวะ "คุณเฉียว ทรัพย์สินเงินทองสำหรับผมแล้ว เป็นเพียงสมบัตินอกกาย ผมไม่เคยสนใจ ต่อให้มอบชีวิตแก่หว่านหว่าน ผมก็ยินดี เพราะฉะนั้นเรื่องสินสอด จงอย่าได้คิดมากอีก"

ซานซานรับรู้ได้ถึงความจริงใจของเขา จึงไม่อยากพูดมากอีก ได้แต่ถามว่า "แล้วผู้ใหญ่ทางฝั่งคุณ หว่านหว่านยังไม่ได้พบหน้า พวกเขาจะเห็นชอบด้วยหรือเปล่า"

จี้ซือหานสีหน้าหม่นเล็กน้อย "ผมเป็นคนดูแลตระกูลจี้ ภรรยาผม ไมจำเป็นต้องไปพบใคร"

ขณะที่เขาพูดประโยคนี้ น้ำเสียงแสดงถึงความสูงส่งของฐานะ ทำให้ซานซานรู้สึกทึ่งมาก

เกือบลืมไปว่า ชายหนุ่มที่นั่งอยู่โซฟ