แชร์

บทที่ 601

โชคดีที่เธอไม่ได้มีนิสัยชอบกรีดร้องโวยวาย ไม่งั้นหากชายที่อยู่ชั้นบนได้ยินเสียงขึ้นมาก็อาจจะลั่นปืนใส่ซูชิงที่ทำตัวลับ ๆ ล่อ ๆ จนตายได้

หลังจากที่ซูหว่านตกใจและรับรู้จุดประสงค์ในการมาที่นี่ของซูชิง เธอจึงรีบอธิบายทันที "ฉันบอกกับเขาแล้ว พรุ่งนี้เขาถึงจะไปที่บริษัท"

เธอพยายามจะโน้มน้าวจี้ซือหานมานานแล้ว แต่ชายคนนั้นกลับดูไม่สนใจธุระต่าง ๆ นา ๆ หลายร้อยล้านสิ่งเลยแม้แต่น้อย เขาแค่อยากจะอยู่กับเธอเท่านั้น

เมื่อซูชิงได้ยินว่าประธานจี้จะไปบริษัทพรุ่งนี้ เขาจึงรีบเก็บเท้าตัวเองไปก่อนจะหมอบตรงหน้าต่างและเอ่ยเสียงเบา "ขอบคุณมากนะครับคุณซู"

ซูหว่านที่ไม่สามารถใช้เท้าเอื้อมถึงหน้าต่างได้ จึงทำได้แค่เหยียบม้านั่งตัวเล็ก ๆ เท่านั้นพลางโบกมือให้เขา "ยินดีจ้า..."

ซูชิงหันหลังเตรียมจากไป แต่ซูหว่านกลับถามขัดจังหวะอีกฝ่ายเสียก่อน "อลันออกจากโรงพยาบาลแล้วหรือยังคะ?"

ซูชิงพยักหน้า "เพิ่งออกจากโรงพยาบาลเมื่อวานคับ ทุกอย่างเรียบร้อยดี"

ซูหว่านฟังแล้วก็รู้สึกโล่งใจ ก่อนจะยกมือขึ้นมาโบกมือให้ซูชิงอีกครั้ง "ไว้เจอกันนะคะ"

หลังจากที่ทั้งสองเอ่ยลากันด้วยดี ซูชิงก็เบี่ยงตัวหลบกล้องวงจรปิดและค่อย ๆ เคลื่
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status