บทที่ 582

ซานซานก้าวขาเดินเข้าไป เรียกซูหว่านด้วยเสียงอ่อนโยนทีนึง "หว่านหว่าน!"

เมื่อได้ยินเสียงที่ไม่ได้ยินมานานของซานซาน ซูหว่านก็เงยหน้าจากหนังสือ แล้วก็เห็นเข้ากับซานซานที่เดินเข้ามาจากด้านนอกคฤหาสต์พอดี

เมื่อมองเห็นร่างอันแสนคุ้นเคย ซูหว่านก็อบอุ่นในใจ รีบวางหนังสือในมือลง ลุกขึ้นเดินขึ้นหน้าไป

"ซานซาน!"

บางทีอาจะเพราะไม่ได้เจอกันนาน ซูหว่านที่รู้สึกตื้นตันไม่น้อย กางแขนทั้งสองข้างออก แล้วกอดซานซานแน่น "ครึ่งปีที่ผ่านมาเธอสบายดีไหม?"

ระหว่างเพื่อนสาวไม่ต้องมีคำพูดใดให้มาก แค่กอดเดียวก็ทำให้ซานซานเผยรอยยิ้มที่อ่อนโยนออกมาทั้งใบหน้า "ฉันก็ยังเหมือนเดิมแหละ ทำงานที่ไนท์คลับ วุ่นแต่หาเงิน ทุกอย่างก็เป็นไปตามที่คาดหวัง"

เธอพูดจบก็ปล่อยซูหว่านออก ประคองไหล่ของเธอ แล้วสำรวจตั้งแต่หัวจรดเท้า เมื่อเห็นว่ารูปร่างของเธอซูบผอมกว่าเมื่อก่อน ในแววตาที่มีรอยยิ้มก็ผุดความปวดใจออกมา "เธอน่ะสิที่ผอมลงเยอะเลย ครึ่งปีที่ผ่านมาลำบากมามากเลยสินะ?"

ซูหว่านกลัวว่าซานซานจะเป็นห่วง ก็ตอบเลี่ยงๆ "ก็ลำบากอยู่ แต่ก็ผ่านมันมาได้"

ไอ้บ้าจิเหยียนโจวนั่นจะปฏิบัติกับเธอยังไง ซานซานรู้ดีอยู่แก่ใจ แต่ไม่ได้ไปขุดรอยแผ