เปิดตัว

ตอนที่13

เปิดตัว

          ปัญหาที่ค้างคาใจในความรู้สึกของธนาตุลก็ได้ถูกปลดปล่อยแล้ว ชายหนุ่มก็เดินหน้าในการที่จะสร้างบ้านบนที่ดินที่เขาซื้อไว้บนดอยบ้านน้ำฝางให้สำเร็จ

         “ตัดสินใจดีแล้วนะลูก”

          นพดลเดินมานั่งข้างๆลูกชายที่กำลังดูแบบบ้านที่เพื่อนของธนาตุลเอาแบบมาให้เลือกที่น่าจะเหมาะกับการปลุกบนภูเขา

          “แน่ใจที่สุดเลยครับคุณพ่อ ผมก็ไม่รู้ทำไมผมถึงได้หลงรักที่นั่นมากขนาดนี้ ไว้บ้านเสร็จผมจะพาคุณพ่อคุณแม่ไปเที่ยวนะครับ”

          “นอกจากหลงรักธรรมชาติที่นั่นแล้ว ยังมีอย่างอื่นอีกไหมที่ลูกชายของพ่อหลงรัก”

          นพดลสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงของลูกชายตั้งแต่กลับมาจากบนดอยคราวก่อนแล้ว แต่เพิ่งมาแน่ใจก็ตอนที่ธนาตุลตัดสินใจยกเลิกการหมั้นหมายกับฉัตรฤดี เขากำลังคิดว่าลูกชายของเขากำลังมีความรัก

          “คุณพ่อนี่ อยู่ดี ๆ ก็มาแซวผม มาช่วยผมเลือกแบบบ้านดีกว่า”

          ชายหนุ่มตัดสินใจว่าจะยังไม่เล่าเรื่องนี้ให้พ่อกับแม่ของเขาฟัง แต่จะพาหญิงสาวมาแนะนำถึงที่บ้านแทน

          เวลาผ่านไปจนใกล้เวลาที่เขาจะต้องกลับไปที่บ้านน้ำฝาย ธนาตุลจ้างรถขนอุปกรณ์ก่อสร้างบางส่วนขึ้นไปเตีรยมสร้างบ้าน เพราะด้วยระยะทางและการเดินทางที่ลำบาก เขาคงขนไปให้ครบทุกอย่างไม่ได้ในคราวเดียวกัน

         “รถขนอะไรมาเต็มรถเลยครู”

          ฟองจันทร์เดินออกมาเข้าห้องน้ำมองเห็นรถที่ขนอุปกรณ์ก่อสร้าง มาที่ที่ดินของผู้กองธนาตุล จึงรีบวิ่งมารายงานคุณครู

          “เอ้า! นั่นรถผู้กองนี่ ที่จอดอยู่ใกล้ๆกับรถอีกคัน เดี๋ยวครูมานะ ฟองจันทร์ดูแลน้องๆด้วย”

          หญิงสาวทนอยากรู้และอยากเจอผู้กองไม่ไหว จึงเดินไปเพื่อดูให้เห็นว่าคนที่มาใช่ผู้กองไหม

          “ผู้กอง ทำไมมาก่อนเวลาคะ”

          อลิสถามด้วยความแปลกใจ เมื่อเดินไปใกล้จนแน่ใจว่าคนที่มาคือผู้กองธนาตุล

          “ผมขนของเตรียมมาสร้างบ้านด้วย เลยมาก่อนแต่เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าก็จะเดินทางกลับแต่เช้า เพื่อไปขนของอีกรอบ”

          ชายหนุ่มเคยติดต่อช่างที่นี่ไว้แล้ว เดี๋ยวพอเอาของลงเสร็จ เขาจะสอบถามช่างว่ายังต้องซื้ออะไรเพิ่มสำหรับการสร้างแค่โครงบ้านก่อน

          “คุณไปสอนนักเรียนเถอะตรงนี้แดดร้อน เดี๋ยวผมเสร็จงานก็คงพอๆกับที่คุณสอนเสร็จพอดี”

          หญิงสาวเดินกลับโรงเรียนด้วยความแปลกใจ เพราะตอนแรกผู้กองยังบอกกับเขาอยู่เลยว่าคงต้องเก็บเงินสักพักถึงจะปลูกบ้านแต่อยู่ดีๆ กลับขนของมาก่อนวันที่ต้องมาเปลี่ยนเวรเสียอีก

         “ไหนผู้กองว่าจะรอเก็บเงินก่อน แล้วทำไมถึงปลูกเลยล่ะคะ”

          อลิสถามด้วยความสงสัยเมื่อถึงเวลาที่ทั้งคู่นั่งกินอาหารเย็นด้วยกัน

          “ก็ผมเก็บเงินได้แล้วไง”

          “ไปแค่ไม่กี้วันเก็บเงินได้แล้ว ไปเก็บแถวไหนคะอลิสจะได้ไปเก็บบ้าง”

          หญิงสาวไม่เชื่อในคำตอบแต่ก็ไม่รู้จะคาดคั้นไปทำไม เธอจึงเปลี่ยนเรื่องพูด เพื่อให้หายคิดถึง

          คืนนี้ทั้งสองคนไม่ได้แยกกันนอน อลิสเผลอหลับไปที่หน้าโทรทัศน์ ธนาตุลเลยไม่อยากปลุกจึงนอนอยู่เป็นเพื่อนจนเช้า

         “อาหารเช้าอยู่บนโต๊ะนะ พรุ่งนี้เจอกันนะครับ”

          ท้องฟ้ายังไม่ทันสว่าง แต่ชายหนุ่มทำอาหารและแต่งตัว พร้อมที่จะออกเดินทางลงมาในเมืองแล้ว เพราะยังมีของที่เขาต้องกลับไปซื้ออีก

          “ยังไม่สว่างเลยคุณจะกลับแล้วเหรอ”

          หญิงสาวขยี้ตาไปมา เพราะยังงัวเงียอยู่ แต่ก็ฟังเข้าใจว่าอีกฝ่ายมาปลุกเธอเพื่อจะให้เธอรู้ตัวว่าเขาจะเดินทางแล้ว

          “คุณนอนต่อเถอะ อีกนานกว่าจะสว่างไม่ต้องรีบตื่นเพราะผมทำกับข้าวไว้ให้แล้ว”

         ชายหนุ่มเดินทางออกมาจากหมูบ้าน ตอนนี้หัวใจเขามีความสุขมาก ท้งเรื่องควมรักและเรื่องของควาฝันที่กำลังจะเป็นจริง

         ช่างเริ่มมาทำบ้านในเช้าวันนั้นเลย อลิสอดรู้สึกดีใจไม่ได้ เพราะถ้าบ้านสร้างเสร็จ ผู้กองอาจจะไม่ค่อยกลับลงไปในเมืองแล้วก็ได้

          บ่ายของอีกวันธนาตุลก็เดินทางมาถึงพร้อมกับของเต็มรถ แต่รอบบนี้เขามาเพียงคันเดียวเท่านั้น

          “วันนี้คุณทำอาหารเย็นนะ เพราะผมคงยุ่งกับเรื่องสร้างบ้าน”

          ชายหนุ่มเดินมาหาอลิสที่โรงเรียน เด็กๆพากันส่งเสียงแซวทั้งคู่โดยเฉพาะฟองจันทร์ เพราะเธอโตจนเริ่มดูออกว่าทั้งคู่น่าจะเป็นคนรักกัน

          “ไปนั่งที่กันเลย ไม่ต้องมาทำเสียงแซวครูแบบนี้”

          หญิงสาวเอ็ดนักเรียนก่อนจะเดินออกมาคุยกับชายหนุ่มข้างนอก

          รอบบนี้การมาผลัดเปลี่ยนเวรของธนาตุล ขากลับไป             อลิสต้องติดรถกลับไปด้วย เพราะเป็นช่วงปิดเทอมพอดี

          “เก็บของเสร็จหรือยังครับคุณครู”

          “เสร็จแล้วค่ะผู้กอง”

          หญิงสาวซื้อผักผลไม้และกาแฟจากชาวบ้าน เอากลับไปฝากพ่อกับแม่เธอจนเต็มรถ เพราะผักผลไม้ที่นี่ไม่มีการใช้สารพิษดีต่อสุขภาพ

          “เดี๋ยวผมไปส่งคุณที่บ้าน แล้วขอกินข้าวกับคุณพ่อคุณแม่คุณสักมื้อได้ไหมครับ”

          เมื่อเริ่มเข้าสู่ในเมือง ชายหนุ่มก็เริ่มขั้นตอนของการเดินหน้าเข้าบ้านอลิสอย่างจริงจัง

          “ผู้กองจะเอาแบบนั้นเลยเหรอคะ”

          เมื่อเห็นอีกฝ่ายตั้งใจจริง หยิงสาวจึงได้แต่ยอมทำตาม เธอกดโทรศัพท์หามารดาเพื่อบอกว่าจะมีตำรวจที่มาส่งเธอมากินข้าวด้วย

          “ทำไมคุณไม่บอกไปล่ะ ว่าผมเป็นแฟนคุณ” ชายหนุ่มถาม

          “ผู้กองรีบเหรอ  ให้พ่อแม่อลิสได้เตรียมใจเตรียมตัวบ้าง ลูกสาวไปอยู่บนดอยเพียงไม่กี่วันกลับมดันเอาแฟนมาด้วย ท่านจะตกใจเอา”

          ธนาตุลหัวเราะเมื่อคิดตามคำพูดของหญิงสาว ก็คงจริงถ้าพ่อกับแม่ขออลิสรู้ว่าลูกมีแฟน เมื่อไปอยู่บนดอยเพียงไม่กี่วัน คงจะว่าเธอไวไฟน่าดู

          “สวัสดีครับคุณพ่อคุณแม่ ผมผู้กองธนาตุล เป็นคนที่มารับคุณครูอลิสเมื่อคราวขึ้นดอย ไม่รู้ว่าจะจำผมได้ไหม”

          “จำได้สิคะ เชิญข้างในก่อน กับข้าวกับปลาเตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว”

          มุกดาแม่ของหญิงสาวทำหน้าที่เดินนำแขกเข้าไปยังโต๊ะอาหาร ส่วนวิทยายังคงไว้ท่านิ่งๆ เพราะรู้สึกได้ว่าทั้งคู่ดูสนิทสนมกัน

          บทสนทนาที่เกิดขึ้นบนโต๊ะ ส่วนมากจะเป็นมุกดาที่คอยชวนชายหนุ่มคอย นานๆ ทีวิทยาถึงจะพูดบ้าง

          “ผู้กองพ่อกับแม่ทำงานอะไร”

          วิทยาถามคำถามได้ตรงใจลูกสาวมาก เพราะอลิสก็อยากรู้แต่เธอไม่เคยกล้าถามเลย

          “คุณพ่อคุณแม่ผมท่านเปิดร้านทอง ตอนนี้ก็ขยายสาขาไปตามห้างต่างๆครับ”

         “ชื่อร้านอะไร เผื่อผมจะรู้จัก” วิทยาทำเสียงเข้ม

          “ร้านทองซุ่นฮ่าวครับ”

          เมื่อได้ยินชื่อร้านวิทยาก็รู้สึกคุ้นหู เพราะในจังหวัดของเขาก็มีอยู่หนึ่งสาขา

         “เส้นสายคงดี แล้วเมื่อไหร่จะย้ายลงมาประจำการข้างล่างล่ะ” คนถามยังคงทำเสียงเข้ม

          “ผมคงไม่ย้ายครับ แต่น่าจะอยู่ที่ดอยบ้านน้ำฝายยาวเลย เพราะกำลังปลูกบ้านที่นั่น ผมชอบการอยู่กับะรรมชาติ ได้ทำงานช่วยเหลือชาวเขาข้างบน มีความสุขกว่าการลงมาอยู่ในเมืองที่แสนวุ่นวาย”

          คนถามไม่คาดคิดว่าจะได้ยินคำตอบแบบนี้ วิทยาถึงกับแอบยิ้ม เขาคิดว่านายตำรวจคงนี้คงเป็นแค่ลูกคนรวยที่อยากมียศก็เท่านั้น แต่สุดท้ายเขากับดูมีอุดมการณ์ในการเป็นข้าราชการที่ดี

          กินข้าวเสร็จผู้กองก็ขอตัวกลับทันที เพราะบ้านของเขาอยู่อีกจังหวัดแต่เป็นเขตติดต่อกับบ้านของอลิสจึงเดินทางแค่เพียงสองชั่วโมงก็ถึง

          “ขอบคุณแล้วกันที่มาส่งลูกสาวผมถึงบ้าน”

          “ผมลานะครับ”

          เมื่อรถของธนาตุลขับออกจากบ้านไป อลิสถึงกลับถอนหายใจด้วยความโล่งออก ที่เขาไม่เตลิดเพราะโดนพ่อเธอแกล้งเข้มใส่เอา

          “ถอนหายใจเลยนะ ไปพักผ่อนก่อน พรุ่งนี้พ่อจะรอฟังเรื่องผู้กองธนาตุลกับลูกสาวพ่อ”

          วิทยาพูดแบบยิ้มๆเข้าบ้านไป ทิ้งให้สองคนแม่ลูกยืนมองหน้ากันอย่างแปลกใจ ที่กลายเป็นวิทยาเองที่ทำท่าจะชอบนายตำรวจคนนี้เข้าเสียแล้ว