ตอนที่ 8 อยู่กับผม เป็นผู้หญิงของผม

“เคเคคะ คอนโดฯของลดาไม่ได้ไปทางนี้ค่ะ” คีตาลดารีบหันมาบอกคิรินทันทีที่เห็นว่าคนขับรถของเขาขับเลยทางแยกไปคอนโดมิเนียมของเธอ

“ผมรู้”

“เคเครู้ แล้วไงคะ หรือว่าคุณคนขับรถไม่รู้” คีตาลดาหันมาถามชินโยซึ่งทำหน้าที่คนขับรถ เธอเห็นเขาทำทองไม่รู้ร้อนก็นึกขัดใจ

“คุณคะเดี๋ยวถึงจุดกลับรถข้างหน้าคุณก็ยูเทิร์นกลับนะคะ แล้ว...”

“ขับตรงไปตามเดิมแหละชินโย” คิรินแทรกขึ้นก่อนที่คีตาลดาจะทันพูดจบ หญิงสาวหันขวับมามองเขาแล้วเลิกคิ้วขณะถาม

“เมื่อกี้นี้เคเคพูดว่าอะไรนะคะ”

“ผมบอกให้ชินโยขับตรงไปไม่ต้องยูเทิร์น”

“แต่มันเลยทางไปคอนโดฯลดาแล้วนะคะ ไม่กลับรถแล้วจะไปทางไหน”

“แล้วใครบอกว่าจะไปคอนโดฯ คุณล่ะ”

คำพูดแนวนี้ ซีนประมาณนี้เธอเคยเห็นในละครรักแทบจะทุกเรื่องแต่ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นในชีวิตจริงของเธอ

คีตาลดาขบฟันจ้องเขาพลางกระพริบตาปริบๆ หลังจากคิรินพูดยิ้มๆ เขาก็หันไปสนใจอ่านอะไรในสมาร์ทโฟนของตัวเองไม่ได้หันมามองหน้าเธอสักนิด

“คุณคะ ช่วยจอดรถตรงป้ายรถเมล์ข้างหน้าด้วยนะคะ” เมื่อเขาเอาแต่สนใจอ่านอะไรในสมาร์ทโฟนของเขาไม่มีทีท่าสนใจเธอ คีตาลดาก็หันมาทางชินโย แต่เธอก็ต้องหงุดหงิดเมื่อชินโยก็ทำท่าไม่รับรู้เหมือนเดิม

“เคเคคะ...”

“คุณเพิ่งออกจากโรงพยาบาลก็นั่งนิ่งๆเสียหน่อยเถอะนะคีตาลดา ขยับยุกยิกอยู่ไม่สุขเดี๋ยวเกิดเวียนหัวหน้ามืดขึ้นมาต้องกลับไปนอนโรงพยาบาลต่อจะมาว่าผมไม่ได้นะ”

คำขู่ของเขาได้ผล คีตาลดาหุบปากฉับไม่กล้าพูดอะไรต่อ ตอนนี้เธอก็รู้สึกมึนงงวูบโหวงตามเขาว่าบ้างแล้ว พอเขาพูดขึ้นมาเธอก็กลัวจะต้องกลับเข้าไปนอนโรงพยาบาลจริงๆ ค่ารักษาที่เขาเพิ่งจ่ายไปเธอยังไม่ได้ชดใช้คืน ขืนกลับเข้าไปนอนโรงพยาบาลอีกแล้วเธอจะชดใช้เงินให้เขาหมดชาติไหน

คีตาลดาชำเลืองมองเขาแวบหนึ่งก่อนขยับไปนั่งชิดติดประตูทำท่าเหมือนหวาดระแวงสุดใจ คิรินตวัดสายตามองแล้วยิ้มมุมปากอย่างอารมณ์ดีก่อนสอดแขนเข้าด้านหลังรั้งเอวคอดดึงร่างอรชรให้ขยับเข้าหา คีตาลดาตื่นตระหนกเธออุทานเรียกเขาหน้าตื่น

“เคเค”

“เชื่อใจผมลดา ผมไม่มีวันทำร้ายคุณ”

น้ำเสียงนุ่มทุ้มแววตาอ่อนโยนของเขาทำเอาคนตั้งท่าจะดันตัวออกจากอ้อมแขนชะงักกึก หัวใจดวงน้อยเต้นตึกตัก ใจหนึ่งอยากซบหน้าลงบนไหล่กว้าง แต่อีกใจก็หวาดหวั่นไม่กล้าปล่อยกายปล่อยใจไปกับความรู้สึกหวามไหวนั้นจึงทำได้แค่นั่งตัวเกร็งตลอดทาง

“ถึงแล้ว ลงมาเถอะ”

คีตาลดาเหลียวมองรอบด้านราวกวางน้อยระวังภัย หญิงสาวนิ่งคิดขณะช้อนสายตามองคนร่างสูงใหญ่ซึ่งก้าวลงจากรถแล้วเดินอ้อมมาเปิดประตูด้านที่เธอนั่ง ดวงตาคู่สวยหลุบต่ำลงมองมือใหญ่ที่ยื่นมาตรงหน้า คิรินเห็นท่าทางละล้าละลังของเธอก็โน้มตัวต่ำลงแล้วถามด้วยความห่วงใย

“ยังมึนหัวเหรอ ให้ผมอุ้มไหม”

“ไม่เป็นไรค่ะ ลดาลงเองได้”

คิรินยิ้มเล็กๆอารมณ์ดีกับอาการตื่นตระหนกนั้น คีตาลดาค้อนวงเล็กเพราะรู้สึกเหมือนกำลังถูกปั่นหัว หญิงสาวกัดฟันเก็บข่มอาการหวาดหวั่นตัดสินใจก้าวลงจากรถตามคำเชื้อเชิญ

เอาเถอะน่า! เป็นไงเป็นกันคีตาลดา เธอก็อยากรู้ว่าทายาทคุปต์อนันต์ซ่อนเล่ห์เหลี่ยมกลโกงอะไรเอาไว้หรือทุกการกระทำที่แสดงออกต่อเธอมาจากความจริงใจแท้จริง

“ตั้งแต่วันนี้คุณก็อยู่ที่คอนโดฯนี่แล้วกันนะลดา ที่นี่คนไม่พลุกพล่านระบบความปลอดภัยชั้นเยี่ยมรับรองว่าไม่มีใครกล้ามาตอแยวุ่นวายกับคุณแน่นอน”

“แต่ว่า...ที่นี่อยู่ไกลเค.เค.รอยัลมากกว่าคอนโดฯที่ลดาเช่าอยู่นะคะ”

“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง ผมจะให้คนขับรถคอยรับส่งเวลาคุณไปทำงาน”

“เคเคคะลดา...”

“อย่าปฏิเสธผมลดา ผมไม่ชอบให้ใครปฏิเสธ โดยเฉพาะคุณ”

“เพื่ออะไรคะ เคเคทำแบบนี้เพื่ออะไร” คีตาลดาถาม เธอเก็บความสงสัยอึดอัดคับข้องใจเอาไว้ไม่ไหวแล้ว เขากับเธอเพิ่งรู้จักกันนับรวมได้ก็ราวๆ แค่ 24 ชั่วโมงเศษ แต่เขาอ่อนโยนห่วงใยใส่ใจราวกับคุ้นเคยกันมานานแสนนาน

“นั่นสิ! ผมทำเพื่ออะไรกันนะ ...คุณคิดว่ายังไงล่ะคีตาลดา”

“เคเค” คีตาลดารู้สึกขัดเคืองเมื่อถูกย้อนถาม แม้จะรู้ว่าเธอไม่อยู่ในสถานะที่จะขุ่นเคืองเขาแต่เธอก็ไม่คิดเก็บอารมณ์ คิรินเห็นสีหน้าแววตาเครียดขึงของเธอแล้วก็ผ่อนลมหายใจแผ่วเบา เขาขยับเดินเข้าไปใกล้วางสองมือลงบนไหล่แบบบางทั้งสองข้างบีบกระชับแล้วเอ่ยเสียงนุ่มทุ้มอ่อนโยน

“อย่าสงสัยในตัวผมคีตาลดา ทุกอย่างที่ผมทำไปมีแต่ความปรารถนาดี”

“ความปรารถนาดีที่ไม่ชัดเจนมันก็มีแต่ชวนให้ระแวงสงสัยนะคะ”

คีตาลดาพูดแล้วจับจ้องมองเขาอย่างรอคอยคำตอบ พอเห็นเขายิ้มเล็กๆมุมปากทอดสายตาจ้องมองเธอกลับมาด้วยแววตาพราวระยับ เธอก็รู้สึกประหม่า

“นั่นสินะ ผมก็คิดแบบนั้นอะไรๆที่ไม่ชัดเจนก็มีแต่จะตะขิดตะขวงใจ ว่าแต่...คุณแน่ใจนะว่าคุณต้องการให้ผมชัดเจนจริงๆ”

ไม่รู้ทำไมคีตาลดาถึงอยากคืนคำ เพราะดวงตาวิบวับแปลกๆของเขาหรือเปล่าที่ทำให้เธอออกอาการประหม่าหนักหน่วงแบบนี้ หญิงสาวยังไม่ทันตกตะกอนความคิด จู่ๆคิรินก็เลื่อนมือลงมาคว้าเอวคอดรั้งเธอเข้าไปกอดแนบกาย

“อยู่กับผม เป็นผู้หญิงของผมคีตาลดา”

หัวใจดวงน้อยหล่นวูบตกไปอยู่ตรงตาตุ่ม คีตาลดายังไม่ทันได้โต้ตอบใดๆ คิรินฉวยโอกาสที่เธอกำลังมึนงงสับสนโน้มใบหน้าต่ำลงประกบจูบริมฝีปากอิ่มระเรื่อทันที

คีตาลดารู้สึกเหมือนลอยคว้างอยู่บนเวิ้งฟ้า หญิงสาวมึนงงสับสนจับต้นชนปลายๆไม่ถูก คำพูดของเขา การกระทำของเขารุกไล่ประชิดจนเธอตั้งตัวไม่ติด กว่าจะรู้ตัวคิรินก็ช้อนอุ้มพาเธอมาวางลงบนเตียงกว้างของเขาแล้ว

----------------------------------

อ๋อยยยยย...ใจสั่นแทน รุกหนักมากค่ะท่านประธาน ใจเย็นๆน้องตกใจหมดแว้วววว