ตอนที่ 12 คำถามนี้ผมต้องการคำตอบ

“คีตาลดาผมต้องการคุณ” คิรินพึมพำชิดริมฝีปากอิ่ม ระเรื่อเสียงกระเส่าราวกำลังละเมอ เขาเอ่ยความรู้สึกลึกล้ำในใจแล้วจรดริมฝีปากบดจูบเธอหนักๆแล้วถอนจูบ...วนเวียนอยู่แบบนั้นครั้งแล้วครั้งเล่า คีตาลดาหอบหายใจถี่กระชั้นกับความหวามหวานซาบซ่านนั้น

“คุณเองก็ต้องการผมเช่นกันใช่หรือเปล่า” เขาถามแล้วจ้องลึกเข้าไปในดวงตาคู่กลม สองมือของเขาประคองดวงหน้าหวานละมุนอย่างทะนุถนอม ไล้ปลายนิ้วโป้งสัมผัสความเนียนนุ่มของผิวแก้มด้วยความเสน่หาจับหัวใจ

“ตอบผม...คำถามนี้ผมต้องการคำตอบ” เขาพูดเหมือนออกคำสั่ง แต่เป็นคำสั่งที่เต็มไปด้วยความเว้าวอนออดอ้อน ร้องขอ คีตาลดาตาพร่าพรายหัวใจของเธอเต้นระรัว ยิ่งยามปลายนิ้วของเขาเลื่อนไล้มาทาบลงบนริมฝีปากอิ่มระเรื่อของเธอบดคลึงราวต้องการกระตุ้นย้ำเตือนว่าเขาแทบจะทนรั้งรอคำตอบไม่ไหว คีตาลดาก็ยิ่งหวามไหวรุนแรง

“คำถามยากเกินไปใช่ไหม”

คีตาลดาส่ายหน้าเธอไม่ได้ตอบเขาด้วยวาจาแต่ใช้ภาษากายแทนคำตอบ หญิงสาวปิดเปลือกตาลง วางมือเล็กทาบบนหลังมือเขาแล้วเลื่อนลงจับยึดข้อมือแกร่งขณะแหงนเงยดวงหน้าขึ้นเผยอแย้มริมฝีปากสั่นระริกราวลูกนกรอคอยพ่อนกป้อนเหยื่อให้กัดกลืน คิรินยิ้มมุมปากอย่างรู้คำตอบ แต่เขาก็ยังรั้งรออย่างใจเย็น

“ผมอยากได้ยินกับหู ไม่ใช่แค่รับรู้ด้วยสายตา”

คีตาลดาปรือตาขึ้นมองเขา เธอเห็นดวงตาดำสนิทพริบพราวราวดวงดาวนับแสนทอประกายอยู่ในนั้น หญิงสาวรู้สึกเห่อร้อนไปทั่วร่าง ตั้งแต่ดวงหน้าลามไล่ตรงไปตามลำคอระหงเลื่อนลงสู่ทรวงอกอิ่มซึ่งกระเพื่อมขึ้นลงตามแรงเสน่หาที่       อัดแน่นพุ่งพล่านกลางกาย

“สำคัญด้วยเหรอคะว่าลดาจะรู้สึกนึกคิดอย่างไร”

“สำคัญสิ อะไรก็ตามที่เกี่ยวกับคุณสำคัญสำหรับผมเสมอ”

คีตาลดาแตะปลายนิ้วลงบนริมฝีปากหยักร้ายของเขาเชิงห้าม คิรินเลิกคิ้วสูงแววตาเต็มไปด้วยคำถาม

“อย่าเพิ่งรีบพูดเลยค่ะ ลดารู้สึกว่ามันเร็วไปที่เคเคจะพูดแบบนี้”

“คุณไม่เชื่อผมเหรอ”

“เคเคเป็นใคร ลดาเป็นใคร ระยะเวลาที่เราเจอกัน เคเคว่าลดาจะเชื่อได้สนิทใจเหรอคะ”

“คีตาลดา”

“ลดาไม่อยากฝันกลางวันค่ะ เพราะหากเป็นแบบนั้นพอตื่นมาแล้วพบว่ามันเป็นเพียงความฝัน ตอนนั้นมันคงเจ็บปวดมาก ลดาไม่อยากเจ็บปวด ไม่อยาก...” คีตาลดาพูดได้เพียงเท่านั้นเสียงหวานก็ถูกกลืนหายไปเพราะคิรินปิดปากของเธอด้วยริมฝีปากอุ่นร้อนของเขา ...ประกบปิดนาบนิ่งอยู่แบบนั้นขณะรั้งร่างอรชรของเธอมากอดกระชับแนบกาย

คีตาลดาสะอื้นไห้เบาๆ ให้เขาจูบเธออย่างคนเอาแต่ใจ หักหาญบีบบังคับจิตใจเธอเสียจะยังดีกว่าแสดงท่าทีอ่อนโยนทะนุถนอมเธอแบบนี้ เขารู้บ้างหรือเปล่าว่ามันทำให้เธอหวั่นไหวรุนแรงและหวาดหวั่นกับความอ่อนโยนนี้มากแค่ไหน

“เห็นคุณร้องไห้แบบนี้ผมรู้สึกไม่ดีเลยคีตาลดา” เขาบอกพร้อมกับใช้ปลายนิ้วปาดน้ำตาที่ไหลอาบสองแก้มอย่างปลอบประโลม คีตาลดายิ่งน้ำตาไหลพรากหนักขึ้นอีก

“ลดาดูเป็นคนขี้แยมากเลยใช่ไหมคะ”

“อยู่ต่อหน้าผมคุณไม่จำเป็นต้องเข็มแข็งนักก็ได้ อ่อนแอบ้างก็ไม่เห็นจะเป็นไร”

“แต่เคเคบอกว่าเห็นลดาร้องไห้แล้วรู้สึกไม่ดี”

“คุณร้องไห้เพราะยังไม่เชื่อใจผม จะให้ผมรู้สึกดีได้ยังไงล่ะจริงไหม”

คีตาลดาช้อนสายตามองหน้าคิริน หญิงสาวไม่รู้จะพูดบอกอย่างไรสำหรับความรู้สึกของเธอตอนนี้ มันว้าวุ่นอึงอลสับสนปั่นป่วนอยู่ในอก จะให้เธอเชื่อหมดใจว่าเขาให้ความสำคัญกับความสัมพันธ์ในค่ำคืนนั้น...เธอเชื่อได้อย่างนั้นเหรอ

“คุณเพียงคนเดียว...คนสุดท้ายที่ผมต้องการคีตาลดา”

คำพูดของคิรินที่เอ่ยออกมาดังเพียงกระซิบให้ได้ยินเพียงสองคน แต่สำหรับเธอแล้วราวดังกึกก้องกังวาน ดังซ้ำๆกึกก้องในห้วงความรู้สึก หัวใจซึ่งปวดหนึบด้วยความคิดหนักอึ้งตอนนี้อุ่นซ่าน คำพูดของเขาเป็นดั่งสายฝนโปรยปรายลงบนผืนดินแตกแห้ง แม้ใจเธอจะยังไม่พร้อมตอบรับกับความรู้สึกที่เขาพยายามบอกกล่าว แต่เธอก็พยายามบอกตัวเองให้ลองเปิดรับมันสักครั้ง

“บาดแผลในหัวใจของลดามันสาหัสมากนัก”

“ให้โอกาสผม ...ให้โอกาสตัวเองได้ไหมคีตาลดา ให้ผมเยียวยารักษาหัวใจคุณ”

“แต่ลดาไม่รู้ว่าต้องใช้เวลานานแค่ไหนถึงจะรักษาหาย”

“ต่อให้ต้องใช้เวลาทั้งชีวิต ผมก็ยินดีดูแลรักษาหัวใจคุณคีตาลดา”

“เพราะอะไรคะ ...เพราะอะไรเคเคถึงมั่นใจในความรู้สึกตัวเองขนาดนั้น”

“เพราะคุณคือหัวใจอีกครึ่งดวงที่ผมเฝ้าตามหา คุณคือคนที่ผมรอคอยให้มาเคียงข้างผมตลอดกาล”

“เพียงคืนนั้นคืนเดียว ....คืนที่ต่างคนต่างไม่รู้ว่าใครคือใคร คืนที่ต่างไม่ได้ต้องการให้มันเกิดขึ้น เคเคจะบอกลดาว่าความสัมพันธ์ที่เหมือนถ่านร้อนเผาไหม้เราทั้งคู่นั่นทำให้เคเครู้สึกมากมายอย่างนั้นเหรอคะ”

“ใช่”

คำตอบสั้นๆคำเดียวของเขาที่เปล่งออกมามันบ่งบอกความชัดเจนในความรู้สึกนึกคิด บ่งบอกความจริงจังหนักแน่นของเขา คีตาลดาฟังแล้วก็ได้แต่นิ่งเงียบยืนมองเขานิ่งราวร่าง ไร้วิญญาณ ไม่มีแม้คำถามใดๆหลุดรอดออกมาจากริมฝีปากอิ่มระเรื่ออีก มีเพียงเปลือกตาบางซึ่งกระพริบถี่ยิบยามเจ้าตัวพยายามปรับความรู้สึกวุ่นวายในใจให้สงบลง

“ผมรู้ว่ามันยากที่จะทำใจเชื่อ แต่สำหรับผมแล้ว...ผมชัดเจนในความรู้สึกตัวเองเสมอ อะไรที่ไม่ใช่คือไม่ใช่ อะไรที่ชอบผมก็พร้อมตอบรับความรู้สึกตัวเอง”

“แต่ลดาเป็นเพียงผู้หญิงธรรมดา”

“สำหรับคนอื่นอาจใช่ แต่สำหรับผมคุณคือนางฟ้า คือความงดงามในชีวิตผม”

อีกครั้งที่คำพูดของเขาทำเอาเธอนิ่งอึ้ง หัวใจปวดหนึบคล้ายจะอิ่มอุ่นไปด้วยคำพูดหวานหูนั้น คีตาลดาสลัดศีรษะเบาๆ เธออยากจะเชื่อหมดใจในคำพูดของเขาแต่จนแล้วจนรอดเธอก็ยังอดหวาดระแวงไม่ได้

“ไม่เป็นไรคีตาลดา ไม่เป็นไร...วันนี้คุณยังทำใจเชื่อไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ผมบอกแล้วต่อให้รอคุณทั้งชีวิตผมก็รอได้ ปล่อยให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์เถอะนะ เพื่อว่าวันหนึ่งคุณจะเชื่อใจผมแบบไร้ข้อกังขา”

“ขอบคุณนะคะ...ขอบคุณ”

คิรินยิ้มอ่อนแววตาเจือด้วยแววหวานยามจ้องลึกเข้าไปในดวงตาคู่กลมซึ่งขังคลอด้วยหยาดน้ำตาอุ่นใส เขาไล้ปลายนิ้วกับพวงแก้มนุ่มนิ่มก่อนโน้มใบหน้าเข้าใกล้ทีละนิด คีตาลดากระพริบตาปริบๆ รอคอยจุมพิตหวามหวานของเขาอย่างหวาดหวั่น พอปลายจมูกโด่งของเขาชิดติดกับปลายจมูกเล็กของเธอ คีตาลดาก็ปิดเปลือกตาพริ้ม

พลัน...ความหวาดหวั่นนั้นก็มลายคลายไปเมื่อเธอพบว่าริมฝีปากร้อนระอุของเขาจรดจูบลงกลางหน้าผากมนแทนริมฝีปากสั่นระริกของเธอ

“ผมบอกแล้วว่าผมรอได้...ผมจะรอจนกว่าคุณพร้อมตอบรับความสัมพันธ์ระหว่างเราคีตาลดา” เขาบอกแล้วกอดกระชับเธอแนบแน่นดั่งหวงแหนเหลือเกิน คีตาลดาโอบกอดตอบรับความอบอุ่นนั้นเข้าสู่หัวใจ เธอเองก็หวังว่าเรื่องราวเหล่านี้จะไม่เป็นเพียงฝันกลางวัน เธอเองก็หวังว่าวันหนึ่งบาดแผลในหัวใจเธอจะหายสนิทปิดประตูความเจ็บปวดในอดีตแล้วเปิดประตูสู่ความสุขในชีวิตที่มีคิรินเคียงคู่ตลอดไป

------------------------------------

พ่อคนโหดอยู่ในโหมดตกหลุมรักอย่างจัง ใจเย็นๆค่อยๆเป็นไป ดีต่อใจมากๆค่ะ