ตอนที่ 23 ฉันจะทำทุกทางด้วยวิญญาณและหัวใจ

คีตาลดาครึ่งหลับครึ่งตื่น หญิงสาวพยายามฝืนดึงสติ โชคดีที่เธอกลั้นหายใจจึงสูดไอเย็นชื้นนั่นไม่มาก ไม่กี่นาทีเธอจึงคืนสติแม้จะยังไม่สมบูรณ์แต่ก็พอรู้ตัวว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น

“ทัชกรคุณจับตัวฉันมาทำไม” หญิงสาวถามเสียงเครียดพยายามดิ้นหวังให้หลุดจากพันธนาการแต่เชือกที่มัดข้อมือเธอก็แน่นเกินกว่าจะหลุดออกได้

“คุณกำลังคิดจะหลบหนีสินะ” คีตาลดาตั้งสติถาม เธอระลึกได้ว่าสร้อยจี้รูปหัวใจนอกจากจะเป็นจีพีเอสติดตามตัวเธอแล้วยังซ่อนไมค์เล็กๆไว้อัดเสียงอีกด้วย หากว่าเธอเป็นอะไรไปอย่างน้อยนี่น่าจะเป็นหลักฐานมัดตัวทัชกรได้

“เพราะคุณฉลาดแบบนี้ไงผมถึงรักคุณลดา”

“คุณรักแต่ตัวเองต่างหากทัชกร ถ้าคุณรักฉันจริงคุณไม่มีวันจับฉันมาเป็นตัวประกันแบบนี้หรอก”

“จุ๊ๆ ใครว่าผมจับคุณมาเป็นตัวประกันล่ะ ผมจะพาคุณหนีไปด้วยกันกับผมต่างหาก”

“อย่าหวังว่าฉันจะยินยอมง่ายๆ ฉันไม่มีวันไปกับคุณ”  คีตาลดาพูดจบก็ใช้เท้ายันตัวเองขึ้นดันร่างหวังให้หลุดพ้นจากเข็มขัดนิรภัย ทัชกรตกใจกับการกระทำบ้าระห่ำนั่น

“คุณทำบ้าอะไรลดากลับไปนั่งที่เดิมเดี๋ยวนี้”

คีตาลดาไม่ฟัง หญิงสาวพยายามพุ่งตัวใช้ไหล่ดันพวงมาลัยไม่ให้ทัชกรขับรถได้ถนัด

พลัน! สิ่งไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว

เอี๊ยดดดด!! โครม!

คีตาลดาเหมือนถูกทุบหัวอย่างแรง หญิงสาวรู้สึกหยาดน้ำอุ่นๆไหลผ่านตาลงมาเข้าปากรสชาติประแล่มๆ เธอตระหนักรู้ในนาทีนั้นเองว่าตัวเองได้รับบาดเจ็บสาหัส ก่อนทุกอย่างจะดับวูบลงเธอได้ยินเสียงทัชกรดังแว่วมาไกลแสนไกล

“ลดา! ลดา! ตื่นสิตื่น คุณจะเป็นอะไรไปไม่ได้นะ ผมรักคุณได้ยินไหมลดา ผมจะพาคุณไป เราจะหนีไปด้วยกัน อดทนไว้นะลดา อดทนไว้ ผมสัญญาว่าจะพาคุณไปผมจะไม่ทอดทิ้งคุณ”

ทัชกรพร่ำราวคนเสียสติ เขาเปิดประตูด้านคนขับแล้วหันมาฉุดดึงร่างคีตาลดาอย่างทุลักทุเล พลันเขาก็ต้องหยุดกึกเมื่อได้ยินเสียงพึมพำเล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากอิ่ม

“เคเค...เคเค”

“ผมไม่คิดเลยว่าคุณจะเอาแต่คิดถึงมัน” ทัชกรกัดกรามกรอดเค้นเสียงรอดไรฟัน ยังไม่ทันที่เขาจะฉุดลากเอาร่างของ  คีตาลดาติดตามไป แสงไฟหน้ารถคันหนึ่งซึ่งขับใกล้เข้ามาก็สาดเข้าสองตาอย่างจัง

“บ้าชิบ! ใครเสือกมาตอนนี้วะ”

ทัชกรละล้าละลังก่อนตัดใจชิ่งหนีไป ถ้าเขาเอาคีตาลดาไปด้วยโอกาสรอดเท่ากับศูนย์

คิรินรีบเปิดประตูก้าวลงไปอย่างร้อนรนเมื่อติดตามมาถึงสัญญาณติดตามตัวของคีตาลดาหยุดนิ่งอยู่กับที่ ดวงตาคมดุเครียดขึงหัวใจแกร่งสั่นสะท้านแทบจะหยุดเต้นเมื่อเห็นว่าจุดที่สัญญาณสีแดงกระพริบเป็นจุดเดียวกันกับรถยนต์ที่ชนเข้ากับเสาไฟฟ้าจนสภาพยับเยินนั่น

“คีตาลดา ไม่! ไม่!”

คิรินรีบถลาเข้าไปยังรถยนต์ซึ่งด้านหน้าชนกับต้นไม้จนยับเยินเขาเห็นกระโปรงรถยุบเกินครึ่ง ดวงตาคมดุกร้าวเจ็บปวดรวดร้าวเมื่อมองผ่านกระจกทึบเข้าไปแล้วเห็นคีตาลดาฟุบอยู่กับคอนโซลรถด้านหน้า ประตูรถอีกด้านเปิดอ้าค้างไร้เงาคนขับไว้บ่งบอกว่าคนลักพาตัวเธอมาจนเกิดอุบัติเหตุหนีเอาตัวรอดไปแล้ว

คิรินรีบวิ่งอ้อมไปยังประตูที่เปิดอ้านั้นเพราะเปิดประตูด้านคนนั่งไม่ออก เขาสอดกายลอดผ่านประตูเข้าไปจับร่างของคีตาลดาพลิกหงายขึ้นจากคอนโซลด้านหน้า พอเห็นดวงหน้าหวานเต็มไปด้วยเลือดสีแดงสด กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้ง เขาก็หัวใจแทบสลาย

“คีตาลดา! คีตาลดาคุณอย่าเป็นอะไรนะ คุณจะเป็นอะไรไปไม่ได้คีตาลดา”

“เคเคครับถอยออกมาก่อน ผมจัดการเอง” ชินโยร้องเรียกหลังจากตามมาพร้อมเหล็กแชลงในมือ เขาตรงเข้างัดประตูให้อ้ากว้างมากขึ้น แล้วช่วยกันพยุงร่างไร้สติของคีตาลดาออกมาด้วยความทุลักทุเล พอออกมาได้พลันชินโยก็ต้องรีบตะโกนบอกเจ้านายรัวเร็ว

“เคเคครับ เร็วเข้าไปลุกไหม้รถทำท่าจะระเบิดแล้ว”

สิ้นเสียงชินโยพลันเปลวไฟก็ลุกพรึ่บ ตามติดๆด้วยเสียงระเบิดดังอื้ออึง โชคดีที่คิรินพาคีตาลดาไกลออกมาพ้นรัศมีเปลวเพลิงแต่ก็ยังปะทะแรงระเบิดทำเอาเขาเจ็บจนจุกจนแทบลืมหายใจ หากไม่ใช่เพราะห่วงใยคนในอ้อมกอดมากกว่าตัวเองสติของเขาคงดับวูบไปแล้ว

ชินโยรีบถลาเข้าไปหาเจ้านายซึ่งใช้ร่างตัวเองเป็นเกราะกำบังร่างไร้สติของนายหญิง เขาแทบหัวใจปลิดปลิวตอนเห็นร่างทั้งสองฟุบไปกับพื้นห่างจากกองเพลิงเกือบจะไม่พ้นรัศมี พอเห็นเจ้านายรอดพ้นจากอันตรายหวุดหวิด เขาก็เบาใจไปกว่าครึ่ง

“มาครับเคเคให้ผมช่วยเอง” ชินโยทำท่าจะช้อนอุ้มร่างของคีตาลดาแทนเจ้านายซึ่งบาดเจ็บจากแรงระเบิด แต่คิรินไม่ยอมเขาปัดมือออกแล้วช้อนอุ้มร่างคนรัก ค่อยๆหยัดกายยืนขึ้นอย่างยากลำบาก ชินโยทำได้เพียงช่วยประคองระวังไม่ให้เจ้านายทรุดลงไปกองกับพื้น เมื่อขึ้นมาอยู่บนรถแล้วเขาก็รีบพาเจ้านายทั้งสองไปโรงพยาบาลทันที

“ผมขอโทษคีตาลดา ผมไม่เอาไหน ผมปกป้องคุณไม่ได้” คิรินพร่ำพูดกับร่างไร้สติที่เขากอดแนบอก

โชคดีที่คีตาลดายังพอมีลมหายใจอุ่นๆให้เขาใจชื้นแม้มันจะรวยรินเต็มทีก็ตาม

“เธอต้องปลอดภัย หมอครับ หมอต้องช่วยเธอให้ได้นะครับ”

“คุณเองก็ไปให้หมอตรวจรักษาทำแผลเสียก่อนเถอะ ทางนี้คนไข้อยู่ในมือหมอแล้ว หมอจะรักษาสุดความสามารถคุณวางใจได้”

“เคเคครับ ทำตามที่คุณหมอบอกเถอะครับ ถ้านายหญิงตื่นขึ้นมาแล้วเห็นเคเคสภาพนี้จะไม่สบายใจได้นะครับ”

คิรินยอมทำตามอย่างว่าง่าย แม้หัวใจแกร่งจะห่วงหาคนที่ถูกส่งเข้าห้องผ่าตัดด่วน แต่เขาก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาต้องดูแลตัวเองให้แข็งแรงเข้าไว้ คีตาลดาตื่นฟื้นขึ้นมาเขาจะได้ดูแลเธอ

“รู้หรือยังว่ามันเป็นใคร” คิรินเค้นเสียงเครียดดวงตาวาวโรจน์บ่งบอกความเคืองโกรธ ชินโยรีบรายงานความคืบหน้าทันที

“ทัชกรครับเคเค หมอนั่นคิดหลบหนีออกนอกประเทศแล้วจะพาตัวนายหญิงไปด้วยแต่นายหญิงไม่ยอมเลยเกิดอุบัติเหตุครับ”

“ตอนนี้ไอ้สารเลวนั่นอยู่ที่ไหนตำรวจตามจับตัวได้หรือยัง”

“ตำรวจคาดว่ามันหนีออกนอกประเทศไปแล้วครับ จากจุดที่เกิดเหตุไม่ไกลมีช่องทางลัดเลาะหนีออกประเทศเพื่อนบ้านครับเคเค”

“ระยำ! มึงอย่าฝันเลยว่าหนีรอดไปได้ ต่อให้มึงหนีไปไกลแค่ไหนกูก็จะหาทางลากคอมึงกลับมาชดใช้ในสิ่งที่มึงทำกับคีตาลดาให้ได้ทัชกร” คิรินสบถอย่างเครียดแค้น สาบานได้เลยว่าเขาเจอมันที่ไหนเขาฆ่ามันอย่างไม่ลังเลแน่นอน

-----------------------------------

โอยยยย...ปวดหัวใจ สงสารลดาก็สงสาร แต่พอเห็นเคเคสงสารยิ่งกว่า คนที่รักบาดเจ็บสาหัส เจ็บใจแทนที่ปกป้องคนรักไม่ได้