แชร์

ตอนที่ 5 ใครก็ได้ช่วยที

เมื่อได้นั่งไล่ปลายนิ้วไปตามคีย์เปียโนคีตาลดาก็ไม่คิดถึงสิ่งใดนอกจากส่งมอบเสียงเพลงแห่งความสุขให้แก่คนฟัง นานเท่านานที่เธอปล่อยความคิดจิตใจเคลียคลอไปกับเสียงเปียโน ความรู้สึกอิ่มอุ่นในหัวใจ ความสุขสดใสที่เธอถ่ายทอดผ่านปลายนิ้วไล่สัมผัสไปกับคีย์เปียโนนั้นทรงพลังตราตรึงในหัวใจคนฟังมานักต่อนัก วันนี้เป็นอีกวันที่เธอสร้างความประทับใจให้แก่แขกที่มารับประมานอาหารใน เค.เค.รอยัล คลับ แห่งนี้

คีตาลดาโค้งคำนับรับเสียงปรบมือด้วยความชื่นชมหลังเสียงเพลงสุดท้ายของวันนี้สิ้นสุดลง หญิงสาวยิ้มกว้างยามกวาดสายตามองไปโดยรอบ หัวใจดวงน้อยกวัดแกว่งอย่างแปลกประหลาดเมื่อเห็นว่าโต๊ะหน้าเวทีไร้เงาของคิริน

‘เขาไม่ชอบอย่างนั้นเหรอ’ คีตาลดาปัดความคิดนั้นออกจากหัวแล้วค้อมกายโค้งคำนับบรรดาแขกในห้องอาหารนั้น   อีกครั้งแล้วหันหลังกลับก้าวลงด้านหลังเวที แม้จะพยายามตัดความคิดเกี่ยวกับทายาทคุปต์อนันต์ออกไปแต่ก็อดหวาดหวั่นไม่ได้ หากประธานใหญ่ไม่ชื่นชอบผลงานการแสดงของเธอแล้ว เธออาจถูกเลิกจ้างก็เป็นไปได้

“วันนี้คุณยอดเยี่ยมมากครับคีตาลดา”

“ผู้จัดการชมเกินไปแล้วค่ะ”

แม้หัวใจดวงน้อยจะฟองฟู่กับคำชมของวีกิจผู้จัดการห้องอาหาร แต่คีตาลดาก็นอบน้อมถ่อมตน

“เกินจริงที่ไหนกัน แขกที่มาวันนี้ชื่นชมคุณไม่ขาดปากเลย อ้อ...มีอีกเรื่องที่ผมต้องแสดงความยินดีกับคุณคีตาลดา”

“เรื่องอะไรเหรอคะ”

“ผมเพิ่งได้รับคำสั่งจากท่านประธานว่าให้เพิ่มรอบการแสดงของคุณเป็นสองรอบต่อวัน”

“จริงเหรอคะ” คีตาลดายิ้มกว้างเก็บความดีใจไว้ไม่อยู่  วีกิจรีบยืนยันหนักแน่น

“เรื่องแบบนี้ผมจะล้อเล่นได้ยังไงล่ะ นี่เป็นโอกาสทองของคุณแล้วนะ”

“ขอบคุณค่ะ ขอบคุณจริงๆ”

“คนที่คุณต้องขอบคุณคือท่านประธาน ผมน่ะเป็นแค่ คนรับคำสั่ง”

คีตาลดายิ้มค้าง พอพูดถึงเขาเธอก็รู้สึกหัวใจกวัดแกว่งแปลกประหลาดอีกแล้ว

“ท่านประธานใส่ใจทุกรายละเอียดของเค.เค กรุ๊ป การที่สั่งการมาให้เพิ่มรอบการแสดงของคุณแสดงว่าท่านประธานเล็งเห็นความสามารถของคุณแล้ว ทำให้เต็มที่ล่ะคีตาลดา ผมมั่นใจว่าคุณจะไม่ทำให้ท่านประธานผิดหวัง” วีกิจบอกกับเธอแล้วเดินจากไป คีตาลดารู้สึกเหมือนมีใครเอาของหนักๆมาวางบนบ่าทั้งสองข้าง

‘ไม่ทำให้ท่านประธานผิดหวัง’

หึ! ดูเหมือนเชื่อมั่น ดูเหมือนให้กำลังใจ แต่ฟังแล้วมันกดดันชะมัด

คีตาลดาผ่อนลมหายใจออกมาเบาๆ สลัดความรู้สึกหนักอึ้งออกไปแล้วดึงความมั่นใจในตัวเองกลับมา

“ฉันจะไม่ทำให้ท่านผิดหวังแน่นอนค่ะท่านประธาน”

คีตาลดาเลิกสนใจเรื่องอื่น หญิงสาวเดินออกจากห้องอาหารมุ่งตรงไปยังหน้าโรงแรมเพื่อเรียกรถมอเตอร์ไซค์รับจ้างให้ไปส่งสถานีขึ้นรถไฟฟ้าใต้ดินซึ่งอยู่ถัดจากโรงแรมประมาณสองป้ายรถเมล์ เธอเลือกเดินทางไปกลับด้วยขนส่งสาธารณะแทนการขับรถยนต์ส่วนตัว เพราะเธอรู้สึกสะดวกสบายไม่ต้องเคร่งเครียดกับการจราจรที่ติดขัดบนท้องถนน

“ลดา! คุณหายไปไหนมา ผมตามหาคุณจนทั่วไม่คิดว่าจะเจอคุณที่นี่”

“ทัชกร!” คีตาลดาตกใจที่เจอเขาหน้าโรงแรม หญิงสาวยังไม่ทันได้นึกคิดอะไร จู่ๆทัชกรก็โผเข้ากอดเธอแน่นแบบไม่ทันได้ตั้งตัว คีตาลดาขัดขืนพยายามผลักทัชกรออก ตอนนี้เธอเกลียดชังและขยะแขยงเขาจนเกินทน

“ปล่อยนะ! ทัชกร ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้” คีตาลดาโวยลั่น แต่ผลักเท่าไรเขาก็ยังกอดเธอเหนียวแน่นเป็นตุ๊กแก

“คุณเป็นอะไรไปลดา เราเป็นแฟนกันนะ ทำไมคุณทำท่ารังเกียจผมแบบนั้นฮะ”

“ปล่อย!” คีตาลดายังคงต่อต้าน เมื่อเห็นว่าทัชกรไม่ยอมปล่อยเธอง่ายๆ หญิงสาวจึงกระทืบเท้าของเขาแรงๆพร้อมกับออกแรงผลักสุดแรง

“โอ๊ย! คุณกระทืบเท้าผมทำไมลดา”

“สำหรับผู้ชายเลวๆอย่างคุณ นี่มันยังน้อยไปทัชกร”

“คุณด่าว่าผมเลวเหรอลดา ผมไปทำอะไรให้ คุณถึงด่าผมแบบนี้”

“คุณนี่มัน!” คีตาลดาได้แต่ขบฟันแน่น ดวงตากลมโตเต็มไปด้วยความเกรี้ยวกราดยามจ้องมองคนตรงหน้า เธอไม่คิดเลยว่าทัชกรจะหน้าด้านหน้าทนไม่รู้สึกรู้สา ไม่รู้ผิดชอบชั่วดีในสิ่งที่เขากระทำ

“ไม่เอาน่าลดา...คุณอย่าเอาแต่โมโหสิ ผมต่างหากที่ต้องโกรธคุณที่คุณทำทุกอย่างพัง แต่นี่ผมยังไม่คิดติดใจเอาความโกรธมาลงที่คุณเลย”

“เลว! เลวสิ้นดี ฉันไม่คิดเลยว่าฉันจะมองคนผิดพลาดมากขนาดนี้”

“มากไปแล้วนะลดา คำก็เลว สองคำก็เลว ถ้าผมเลวจริง ผมส่งคุณให้เสี่ยกำชัยแล้วเขี่ยคุณทิ้งไม่สนใจใยดีคุณไม่ดีกว่าเหรอ แต่นี่ผมยังยืดอกยอมรับคุณเป็นแฟนไม่ตะขิดตะขวงใจอะไรเลย”

เพียะ!

“ลดา คุณกล้าตบผมเหรอ”

“ฉันไม่แจ้งความลากคุณเข้าคุกก็ดีเท่าไรแล้วทัชกร” คีตาลดาตวาดแหว เธอเหลืออดเหลือทนกับทัชกรแล้ว อยากฆ่าเขาให้ตายดับให้สาสมกับความรักความแค้นฝังแน่นอกนัก แต่เธอก็ทำได้เพียงหวีดเสียงเกรี้ยวกราดใส่เขา

“คุณเป็นใคร ผมเป็นใคร ถึงคิดจะมาต่อกรกับผม”

“เก็บคำข่มขู่ของคุณเอาไว้ใช้กับคนอื่นเถอะทัชกร ยิ่งคุณอวดเบ่งหยิ่งผยองฉันก็ยิ่งสมเพช ที่ผ่านมาฉันจะถือเสียว่าฉันชดใช้หนี้กรรมให้คุณ จากนี้ทางใครทางมันอย่าได้เกี่ยวข้องกันอีกเลย”

“ฝันไปเถอะลดา อย่าฝันว่าจะเดินไปจากผมง่ายๆ คุณเป็นผู้หญิงของผม ต่อให้วันนี้หรือวันไหนผมก็ไม่มีวันปล่อยคุณไป”

“ว้าย!! ปล่อยนะทัชกร ปล่อยฉัน!” คีตาลดาหวีดลั่นเมื่อถูกทัชกรฉุดกระชากลากดึงถูลู่ถูกังให้เดินตาม ในเวลานั้นผู้คนรอบข้างต่างพากันละล้าละลังไม่กล้าเข้ามาช่วยเพราะทัชกรสบถลั่นห้ามใครยุ่งเรื่องผัวเมีย

คีตาลดาดิ้นรนขัดขืนสุดกำลัง ต่อให้ไม่มีใครยื่นมือเข้ามาช่วย เธอก็จะไม่ปล่อยให้ทัชกรคุกคามเธอได้ง่ายๆแน่นอน

อีกด้าน...คิรินเพิ่งออกมาจากเค.เค รอยัล เขากำลังไปเจรจาธุรกิจกับลูกค้าคนสำคัญ แต่สายตาของเขาก็สบเข้ากับร่างเล็กๆของคีตาลดาที่กำลังถูกทัชกรจับยัดเข้าไปในรถยนต์คันโก้ และตอนนี้รถยนต์คันนั้นกำลังขับเคลื่อนออกไปอย่างรวดเร็ว ประธานหนุ่มกัดฟันกรอดเค้นเสียงรอดไรฟัน

“ตามรถคันนั้นไปชินโย อย่าให้มันหนีรอดไปได้”

“แต่ว่าเคเคครับ คุณนิธิกำลังรอเจรจาเรื่องสำคัญอยู่นะครับ”

“ฉันบอกให้ขับตามไปก็ขับตามชินโย หาโอกาสเหมาะปาดหน้าสกัดมันไว้ให้ได้”

“ครับเคเค” ชินโยรับคำทำตามทันที สายตาคมดุไม่ต่างจากเจ้านายเพ่งมองไปยังรถเป้าหมายไม่ให้คลาดสายตา

-----------------------------------

ง้อววววว....เคเคจะตามไปช่วยทันไหมนะ ตามไปลุ้นกันค่า

ขอกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะคะ^^

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status