ตอนที่ 16 หยุดไม่ได้แล้ว

คีตาลดาตื่นตะลึงกับข่าวใหญ่ในเช้าวันใหม่ หญิงสาวรีบโทรหาคิรินทันที เธอมั่นใจว่าเขาต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้แน่นอน

“โทรหาผมแต่เช้านึกว่าคิดถึง ที่แท้ก็เป็นห่วงไอ้หมอนั่น”

“อย่าเฉไฉสิคะ เคเคก็รู้ว่าทัชกรไม่ได้มีความสำคัญอะไรกับลดาแล้ว ที่ลดาโทรมาก็แค่อยากรู้ว่าเรื่องนี้เป็นฝีมือเคเคใช่หรือเปล่า”

“ถ้าผมบอกว่าไม่ใช่”

“โกหก”

“ก็รู้อยู่แล้วนี่ครับ แล้วจะถามผมอีกทำไมนะ หรือว่าจริงๆแล้วคิดถึงผมจึงหาเรื่องโทรหาเป็นข้ออ้างแก้เขิน”

คีตาลดาไม่รู้จะพูดอะไรต่อแล้ว จู่ๆเขาก็เกี้ยวเธอจนเธอขัดเขินพูดอะไรไม่ออก พอได้ยินเสียงเขาหัวเราะเบาๆอย่างอารมณ์ดีดังมาตามสายคีตาลดาก็รู้สึกหมั่นไส้

“วันนี้มาทำงานใช่ไหมครับ รอผมนะผมกำลังจะไปรับ”

คีตาลดาขยับจะท้วงแต่คิรินก็ตัดสายไปแล้ว หญิงสาวได้แต่ขบกดัฟันช้อนสายตามองตัวเองในกระจกแล้วอมยิ้มด้วยความรู้สึกอิ่มสุข ความทุกข์ตรมซึ่งครอบงำจิตใจจนหม่นไหม้ดูจะคลายลงไปมากเกินครึ่ง แต่เศษส่วนความรู้สึกปวดหนึบนั้นยังซุกซ่อนอยู่ในใจ

‘เมื่อคืนนี้ตำรวจบุกตรวจค้นคฤหาสน์ตระกูลทัดเทวากลางดึก ออกหมายค้นข้อหามียาเสพติดและอาวุธสงครามไว้ในครอบครอง พบอาวุธสงครามและยาเสพติดจำนวนมาก รอออกหมายจับค้ายาเสพติดและค้าอาวุธปืนเพื่อดำเนินคดีต่อไปตอนนี้ทัชกร ทัชเทวาทายาทคนเดียวของตระกูลยังคงหลบหนีการจับกุม’

“ทัชกรไม่อยากเชื่อเลยว่าคุณกับครอบครัวจะทำเรื่องผิดกฎหมายแบบนี้” คีตาลดาพึมพำกับตัวเองเมื่อหยิบเอาสมาร์ทโฟนมาเปิดอ่านฟีดข่าวในสื่อสังคมออนไลน์อีกครั้ง

เป็นความโชคดีของเธอที่หลุดพ้นจากคนเลวสวมหน้ากากแสร้งเป็นคนดีพวกนั้น

เป็นความโชคร้ายของทัชกรที่หาญกล้ามาต่อกรกับท่านประธานใหญ่แห่งเค.เค.กรุ๊ป ธุรกิจเถื่อนที่ตระกูลทัดเทวาลักลอบทำจึงถูกเปิดโปง คีตาลดาขนลุกซู่เมื่อนึกถึงว่าหากเธอคบหากับทัชกรจนถึงขั้นแต่งงานกันไปแล้วเรื่องมาแดงภายหลังชีวิตของเธอคนดั่งคนตกนรกหมกไหม้

“อุ้ย!” คีตาลดาอุทานตกใจเมื่อจู่ๆก็ถูกสวมกอดจากด้านหลัง พอเห็นในกระจกว่าเป็นใครหญิงสาวก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

“คิดอะไรจนเหม่อลอยได้ขนาดนี้ ถ้าคนเข้ามาไม่ใช่ผมจะทำอย่างไรฮึ”

คีตาลดารู้สึกได้ว่าน้ำเสียงของเขาออกอาการฉุนจัด แต่ก็ไม่กล้าใส่อารมณ์กับเธอมากนัก ปากไม่กล้าเอ่ยวาจารุนแรงแต่ดวงตาคมดุนี่สิแฝงด้วยความขุ่นข้องใจชัดเจน

“มีแต่เคเคนี่คะที่เข้ามาในห้องลดาได้ ลดาก็เลยไม่ได้ระวังตัวมาก”

“แต่ก็ตกใจที่จู่ๆผมเข้ามากอด”

“ก็ลดากำลังคิดอะไรเพลินๆไม่ทันตั้งตัวก็ย่อมตกใจเป็นธรรมดา”

“เก็บเอาเรื่องคนเลวระยำนั่นอีกแล้วใช่ไหมครับ” เขาทำเสียงขุ่นแววตาก็ขุ่นจัดหนักขึ้นไปอีก คีตาลดารู้ว่าพูดอะไรตอนนี้เขาก็มีแต่จะยิ่งโมโห หญิงสาวจึงตัดบทด้วยการจูบเขาเสียดื้อๆแบบไม่เคยทำมาก่อน

คิรินตื่นตะลึงที่จู่ๆคีตาลดาก็เขย่งปลายเท้าขึ้นจูบปากเขา ดวงตาคมกริบพริบพราวด้วยความรู้สึกลึกล้ำหัวใจแกร่งกวัดแกว่งราวหนุ่มน้อยอ่อนหัด แต่ก่อนที่เขาจะทันได้คิดอ่านอะไรคีตาลดาก็ถอนจูบเดินเลี่ยงไปคว้ากระเป๋าสะพายแล้วหันมายิ้มทะเล้นให้เขา

“ไปกันเถอะค่ะช้าไปกว่านี้ลดาจะไปสายเอาได้” เธอชวนพร้อมกับขยับก้าวเดินนำออกจากห้องไปแต่ก็ต้องอุทานด้วยความตกใจอีกครั้งเพราะถูกเขารั้งมากอดแนบอก

“เคเค”

“จูบผมแล้วทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแบบนี้เหรอ”

“เคเคยังจูบลดาได้แล้วลดาจูบกลับบ้างไม่ได้เหรอคะ”

“ผมจูบคุณจูบกลับไม่โกงว่างั้นเถอะ”

คีตาลดาพยักหน้าหงึกหงัก รู้ว่าทำเล่นลิ้นกับเขาก็เหมือนแมลงเม่าบินเข้ากองไฟ เล่นกับไฟมีแต่ไฟจะลามเผาไหม้ตัว แต่เธอก็ยังทำใจกล้ายียวน

“คุณเริ่มก่อนนะคีตาลดา” เขาพูดยิ้มๆ จับจ้องมองเธอดวงตาพริบพราว คีตาลดามือไม้สั่น หัวใจเธอก็สั่นระริกเต้นแทบไม่เป็นจังหวะ

“เคเค” หญิงสาวตระหนักได้ในนาทีนั้นเองว่าเธอไม่ควรล้อเล่นกับเขา คิดจะกลับตัวตอนนี้ก็น่าจะไม่ทันเสียแล้ว

“เมื่อกี้นี้คุณจูบปากผม คุณว่าผมควรจูบคุณตรงไหนดีถึงจะเรียกว่าไม่โกง”

“ไม่จูบไม่ได้เหรอคะ” คีตาลดาทำเสียงอ่อนช้อนสายตาเว้าวอน ตอนนี้เธอถูกเขาดันร่างจนแผ่นหลังทาบติดชิดผนัง สองมือถูกจับตรึงไว้ด้วยสองมือแกร่งมองไปทางไหนก็ไร้หนทางรอด

“ไม่ได้ ผมเสียเปรียบ”

คีตาลดามองเขาตาโตแล้วที่ผ่านมาเขาจูบเอาจูบเอาเธอไม่เสียเปรียบหรืออย่างไร คิรินเหมือนจะรู้เท่าทันความคิด เขาแย้มยิ้มอย่างอารมณ์ดียามโน้มใบหน้าใกล้เข้าไปอีกนิดจนปลายจมูกชิดติดกัน

“ถ้าไม่อยากเสียเปรียบพอผมจูบคุณก็จูบกลับก็แล้วกัน” เขาพูดจบก็ประกบจูบเธออย่างไม่คิดรีรอใดๆอีก คีตาลดาหอบหายใจถี่กระชั้นเพราะวันนี้จูบของเขาช่างออดอ้อนเว้าวอนหนักหน่วงกว่าครั้งไหนๆ เขาบดจูบคลอเคล้าราวคนเอาแต่ใจ จูบเอาๆราวจะสูบวิญญาณออกจากร่างกายเธอ

“วันนี้ผมไม่อยากหยุดแค่จูบแล้วคีตาลดา ขอก้าวเดินไปข้างหน้าอีกก้าวนะครับ” เขาบอกแล้วปล่อยข้อมือเล็กของเธอให้เป็นอิสระแต่เปลี่ยนมาพันธนาการไว้ด้วยอ้อมกอดแกร่ง

คีตาลดาไม่รู้ว่าจะทักท้วงทัดทานแรงรารถนาของเขาได้อย่างไร เพราะตอนนี้ความปรารถนาลึกล้ำในหัวใจตัวเองก็พุ่งพล่านจนยากเกินจะยับยั้ง

“ถ้าลดาขอให้หยุดตอนนี้ยังทันไหมคะ”

“ไม่หยุดแล้ว ผมหยุดมามากแล้ว หยุดต่อไปไม่ไหวแล้วคีตาลดา”

“เคเคบอกจะรอ...” คิรินไม่ปล่อยให้เธอพูดอีกแล้ว เขาปิดปากเธอด้วยจูบเร่าร้อนออดอ้อนก่อนช้อนร่างอรชรขึ้นอุ้มเดินดุ่มๆตรงไปยังเตียงกว้างวางร่างอ้อนแอ้นลงอย่าทะนุถนอม

“ผมรอไม่ไหวแล้วคีตาลดา ผมไม่รู้ว่าวันไหนลมหายใจสิ้นสุด หากผมหยุดตอนนี้ผมอาจไม่มีโอกาสอีกเลยก็ได้”

“เคเค...” คีตาลดาเอ่ยได้แค่นั้นจริงๆ แค่เรียกเขายังไม่ทันได้พูดอะไรเธอก็ถูกเขาบดจูบรุกเร้าอย่างไม่เปิดโอกาสให้เธอทัดทาน คีตาลดาสั่นสะท้านไปทั้งร่างกายและหัวใจ เขาไม่จำเป็นต้องเว้าวอนอ้อนขอเธออีกแล้ว ตอนนี้เธอพร้อมน้อมรับกับก้าวต่อไปของความสัมพันธ์ของเขาและเธอ

-------------------------------

อ้าว เฮ้ย! ตอนก่อนยังบอกรอได้ๆ เผลอแป็บเดียวรอไม่ไหวแล้วรึเคเค^^