เข้าสู่ระบบแชร์
19 - ไปง้อเสืออารมณ์ร้าย
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-22 18:05:5419 - ไปง้อเสืออารมณ์ร้าย
“ดวง ดวง ลูก!!”
ร่างบางในชุดผ้าซิ่นพื้นเมืองล้านนาสะดุ้งสุดตัวเมื่อเสียงของมารดาดังแรงขึ้น มือปล่อยมีดที่กำลังคว้านผลไม้หล่นลงในกะละมัง
“คะ แม่”
ดวงใจเอียงหน้ามองลูกสาวขณะเดินเข้ามาครัว คนเป็นแม่สังเกตเห็นความผิดปกติมาได้อาทิตย์กว่าแล้วตั้งแต่กลับมาจากในเมืองอาทิตย์ก่อน
“เหม่ออะไรอยู่ คิดมากเรื่องฟาร์มเหรอลูก”
“เปล่าคะคุณแม่ ฟาร์มเรากำลังไปได้ดีค่ะ”
ดวงฤทัยหยิบมีดขึ้นมาทำต่อ ฟาร์มสินธุมีนักท่องเที่ยวเข้ามาทุกวัน ๆ ละสองรอบ ทำให้สภาพการเงินคล่องขึ้นมากทีเดียว
“แล้วอาทิตย์นี้เข้าเมืองหรือเปล่า ไหนลูกเคยบอกแม่ว่าต้องเข้าเมืองทุกวันเสาร์อาทิตย์ไง”
ดวงใจวางถาดขันโตกที่เก็บมาจากเรือนรับรองสำหรับนักท่องเที่ยวไว้ทานอาหาร มือเก็บของแต่หูยังคอยฟังคำตอบของลูกสาว
“ว่าจะเข้าเสาร์นี้ค่ะแม่ คงต้องไปเคลียร์บัญชีแล้วค่ะ”
“อืม งั้นฝากน้ำพริกไปด้วยแม่เพิ่งตำใหม่ ๆ”
“เออ แม่คะ แม่เตรียมให้ดวงอีกสักชุดนะคะ”
“จะเอาไปฝากหนูแก้วเหรอลูก”
“คะ ค่ะ ฝากแก้วค่ะ”
เสียงอ้อมแอ้มตอบกลับแสร้งเก็บของ ใจนึกถึงแต่พ่อเลี้ยงเหนือหัว เจ้าของโรงแรมเมืองวิมาน
ตั้งแต่วันที่เขาทำให้เธออับอายด้วยการจูบยาวนานบนรถ พลันหน้าแดงก่ำขึ้นมาจนเป็นที่ผิดสังเกตของมารดาโดยไม่รู้ตัว
เหนือหัวไม่พอใจอย่างรุนแรงและแกล้งเธอด้วยจูบหนักหน่วง ไม่ใช่เพียงเท่านั้น เขายังเกือบเปลืองผ้าเธอออกในรถ!!
มันทำให้เธอโกรธเช่นเดียวกัน เธอยังจำสีหน้าของแสงทัดยามที่เข้ามาในรถอีกครั้งได้ สีหน้าบอดี้การ์ดหนุ่มกระอักกระอ่วนและแดงก่ำอย่างเห็นได้ชัด และตั้งแต่วันนั้นเธอไม่ติดต่อเขากลับไปอีกเลย
“แล้วดวงจะไปกี่วัน”
“อ้อ ดวงว่าจะไปแค่สองวันเหมือนเดิมค่ะ เออแม่คะ คุ้มเวียงอินถูกขายไปแล้วนะคะ”
“อะไรนะ!!”
คราวนี้ดวงใจหันกลับมาทั้งตัว ดวงตาเบิกกว้างตกใจ
“ทำไมเป็นอย่างนั้นล่ะดวง แล้ว แล้วใครซื้อ!”
“พี่พฤกษ์ขายใช้หนี้ค่ะ คนซื้อชื่อ ชื่อเหนือหัว”
“เหนือหัว!”
ดวงฤทัยเก็บกะละมังที่ล้างแล้วคว่ำ เอาผลไม้ใส่จานแล้วค่อยนั่งลงตรงข้ามกับดวงใจที่นั่งลงตั้งใจฟัง
“หลานของเจ้ายิ่งค่ะ มากว้านซื้อโรงแรมไว้หลายแห่ง นักท่องเที่ยวที่มาฟาร์มเราก็ของพ่อเลี้ยงจัดมาให้ค่ะ”
“เจ้ายิ่ง!!”
“มีอะไรหรือเปล่าคะคุณแม่?”
“มันเป็นเรื่องเก่าเก็บน่ะลูก แม่เองก็ไม่แน่ใจว่ามันจริงกี่เปอร์เซ็น ลูกของเจ้ายิ่งเคยเป็นแฟนกับคุณพิศดุจดาว”
“คุณพิศดุจดาว”
“ใช่แล้วลูก เรื่องมันนานมากแล้ว ก่อนแม่ขึ้นรับใช้พ่อของลูก พิศดุจดาวชอบพอกับเจ้าศิรพงษ์ แต่ต่อมากลับกลายมาแต่งงานกับพ่อ เขาลือกันว่าพิศดุจดาวไม่อยากลำบาก เพราะเจ้าศิรพงษ์ต้องการไปเป็นแพทย์อาสาที่รัฐฉาน แม่มาทราบข่าวอีกทีก็เห็นว่าเขาไปแต่งกับคนที่นั่นแล้ว ลือว่ามีลูกหนึ่งคน เจ้ายิ่งโกรธมากตัดลูกตัดพ่อ ท่านรับไม่ได้ที่ลูกชายเพียงคนเดียว หวังไว้ให้สืบสกุลกลับไปแต่งงานกับคนไทใหญ่ แล้วตั้งแต่นั้นก็ไม่มีคนเห็นเจ้าศิรพงษ์อีก ไม่รู้ว่าป่านนี้เป็นยังไงบ้าง”
ดวงฤทัยนิ่งงันไปเมื่อได้ยินเรื่องราวส่วนหนึ่งในอดีตของเหนือหัวซึ่งเกี่ยวพันคนในครอบครัวเธออย่างแปลกประหลาด พลันนึกไปถึงใบหน้าคมเข้มในวันคืนยี่เป็งยามเขาได้ยินว่าเธออยู่คุ้มเจ้าจอมอิน
“แล้วคุณพ่อทราบเรื่องนี้หรือเปล่าคะ”
“รู้สิลูก เรื่องนี้คนเขาลือกันทั้งจังหวัด แล้วเป็นเหตุให้ทั้งคุณพิศดุจดาวและพ่อทะเลาะกันเนือง ๆ คุณพ่อน่ะเขากล่าวหาว่าคุณพิศดุจดาวยังไม่ลืมแฟนเก่า อ้อ ดวง แม่เคยเห็นเจ้าศิรพงษ์ครั้งหนึ่ง ท่านหล่อมากทีเดียวจนแม่เองยังแอบชอบ”
“แม่!!”
“แม่พูดเล่นหรอกจ้า เออ แล้วพ่อเลี้ยงอะไรนั่นหล่อไหม”
สีหน้าลูกสาวเพียงคนเดียวแดงซ่านไม่พ้นสายตามารดาอีกเช่นเคย เฝ้ามองตามลูกสาวที่แสร้งลุกขึ้นไปหยิบของ
“ก็ ก็หล่อค่ะ ดวงขอตัวขึ้นบ้านก่อนนะคะ จะไปเคลียร์บัญชี”
มือเล็กหยิบจานผลไม้และแก้วน้ำรีบเดินออกจากห้องครัวเพราะกลัวว่าตัวเองจะเผลอแสดงอาการอะไรออกมา พรางคิดในใจถึงเรื่องที่แม่เพิ่งจะเล่าให้ฟัง ถ้าเป็นแบบนั้นเหนือหัวคงรู้เรื่องนี้ดีทุกอย่าง หวังว่าคงไม่ใช่เพราะเรื่องนี้หรอกนะที่ทำให้มาบังคับเธอให้เป็นแฟน
อีกสองวันก็วันศุกร์แล้ว เธอควรจะส่งข้อความไปหาเขาดีไหม หรือว่าจะแกล้งเงียบไปเลย
นั่งชั่งน้ำหนักในหัวตัดสินใจไม่ถูกอยู่เป็นครู่ แต่ในที่สุดดวงฤทัยก็ตกลงใจไปหาเขาที่โรงแรมเสียเองดีกว่า ในเมื่อทำข้อตกลงกับเขาแล้วไม่ควรหักหลัง แล้วเธอจะเอาน้ำพริกหนุ่มรสมือของคุณแม่ดวงใจไปฝากด้วย
ไปง้อเขาเสียหน่อยนะดวง
“แสงทัด!! ไอ้แสงทัด!!!”
แสงทัดสะดุ้งสุดตัวรีบเปิดประตูเข้าไปในห้องทำงาน หน้าของพ่อเลี้ยงบึ้งตึงดำคล้ำมาอาทิตย์กว่าแล้วตั้งแต่เกิดเหตุ คุณดวงฤทัยรีบร้อนเผ่นกลับบ้านทันทีเมื่อถึงเรือนพ่อเลี้ยง โดยที่ตัวเหนือหัวเองหน้าเง้าเดินย่ำเท้าขึ้นบ้าน
“ครับ”
เหนือหัวโยนแฟ้มเอกสารไปแทบเท้าแสงทัดจนเอกสารกระจายออกเกลื่อนพื้น หางตาแสงทัดเห็นอริสรารีบหลบฉากออกไปทันทีทั้งที่กำลังก้าวเข้ามาในห้อง แสงทัดก้มลงรวบเก็บเอกสารใส่แฟ้มดั่งเดิม เสียงกัมปนาทของเหนือหัวยังตะโกนสั่งงานไม่หยุด
“ทำแฟ้มห่าเหวอะไรมา แล้วนี่ผู้รับเหมาทำงานเกินกำหนดแล้ว มึงยังไม่จัดการอีก อริสรา!! อริสรา!!”
“ค่า”
ในที่สุดเลขาสาวก็หนีไม่พ้นเสียงของอสูรร้ายที่กำลังโมโห อริสรารีบหอบแฟ้มเข้ามาใหม่อีกรอบสองแฟ้มด้วยสีหน้าตื่นตระหนก อาทิตย์ที่ผ่านมาสำนักงานปั่นป่วนไปหมดเพราะอารมณ์ขุ่นมัวพ่อเลี้ยงหนุ่ม
อสิราวางแฟ้มลงบนโต๊ะตรงหน้าเจ้านายแล้วถอยฉากออกสองก้าวทันทีให้พ้นระยะเอื้อมถึงของเหนือหัว เหลือบสบตากับแสงทัดที่ยืนทำสีหน้าเอือมระอา
“แล้วนี่อะไร บัญชีของฟาร์มสินธุ แล้วเจ้าตัวไปไหนไม่มาเอง!!”
“เออ อันนี้เป็นรอบบัญชีของอาทิตย์ที่แล้วค่ะ ส่วนของอาทิตย์นี้คุณดวงยังไม่ได้เอามาให้ค่ะ”
เขาโยนแฟ้มลงบนโต๊ะอย่างไม่ใส่ใจ ยิ่งเห็นชื่อสินธุนามสกุลของพ่อเลี้ยงนฤนารทยิ่งโมโห
“ถ้าทำงานห่วยแตกอย่างนี้ก็ออกไปสะ อย่ามาให้เห็นหน้าอีก”
เหนือหัวหมุนเก้าอี้ให้พ้นหน้าของสองคนไปยังหน้าต่างข้างหลัง นั่งไขว้ห้างข้อศอกเท้าพนักแขนใช้มือลูบคาง สะกดกลั้นอารมณ์โกรธที่คุกรุ่นมาอาทิตย์กว่า
แม้ว่ายอมรับกับตัวเองว่าทำกับดวงฤทัยเกินไป วันนั้นเขาโกรธมากจริง ๆ และต้องการทำให้เธอจำเขาไว้ ไม่ใช่เอาแต่คิดถึงแต่ชื่อเสียงของตระกูลพ่อเลี้ยง สินธุเจริญพาณิช
ดวงตาคมกล้าปิดเปลือกตาลงนึกภาพความขาวนุ่มนวลขณะที่เขาเปิดเสื้อเธอออกจนเกือบหมด ความมืดในห้องนอนเทียบไม่ได้เลยเมื่อเขาได้เห็นเธอยามกลางวัน ผิวใสขาวนุ่มดั่งทารกและยอดถันสีชมพู เหนือหัวสูดลมหายใจเข้ายาวกลั้นแก่นกายที่แข็งตัวขึ้นมาทันควัน
แล้วแม่เลี้ยงหม้ายสาวก็หายหน้าไป ป่านนี้ยังไม่ติดต่อมา เธอผิดคำพูดที่ให้ไว้ต่อเขา และเขาเกลียดคนที่ไม่รักษาสัจจะ
ก๊อก ก๊อก!!
เสียงเคาะประตูไม่แรงนักติดจะเกรงกลัวด้วยซ้ำทำให้อารมณ์ที่ขุ่นมัวทวีคูณ
“มีอะไร!!!”
อริสราสะดุ้งอยู่นอกห้องเหลียวไปข้างหลังมองพราวพิลาศกำลังยืนหน้าเจื่อนเผือดสีลงทันที
“คุณพราวพิลาศมาค่ะ”
“เข้ามา”
เลขานุการสาวแปลกใจเมื่อครู่น้ำเสียงยังเต็มด้วยความโกรธ แต่บัดนี้คล้ายพอใจด้วยซ้ำ มือเรียวเปิดประตูออกกว้างรอกระทั่งพราวพิลาศเข้าไปในห้อง เหลือบสายตาเห็นพ่อเลี้ยงรีบผุดขึ้นจากเก้าอี้ตรงมาหาหญิงสาวด้วยใบหน้ายิ้มแย้มที่ไปไม่ถึงดวงตา และก่อนที่ประตูจะปิดลงอริสราต้องเบิกตากว้าง
“เป็นอะไร”
อริสรายังตาค้างเบือนหน้าไปมองแสงทัดที่ยืนรออยู่ไม่ไกล ปากขยับเบา ๆ
“พ่ะ พ่อเลี้ยงกอดคุณพราวพิลาศ”
“ฮะ!! ตายห่า”
เลขาสาวยังหาเสียงของตัวเองไม่เจอแม้ว่าในใจเธอจะสบถคำเดียวกับแสงทัด แต่คงทำได้เพียงส่ายหน้าแล้วกลับไปทำหน้าที่ของตัวเองต่อไป
บทที่เกี่ยวข้อง
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 20 - !! ไอ้บ้าเหนือ
20 - !! ไอ้บ้าเหนือดวงใจของหญิงสาวร่างบางกำลังเต้นตุ่ม ๆ ต่อม ๆ ตื่นเต้นเมื่อขึ้นลิฟต์ด้านหลังโดยที่ไม่ได้แวะแจ้งพนักงานต้อนรับส่วนหน้า คงเพราะต้องการให้เหนือหัวประหลาดใจ ยืนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ติ๊ง!!ประตูลิฟต์เปิดออกในชั้นผู้บริหารช่วงใกล้เที่ยง เธอไม่เห็นใครสักคนทั้งที่ตามปกติอริสราและแสงทัดต้องอยู่บริเวณนี้หรือว่าเหนือหัวจะไม่อยู่?ใจบางเริ่มฝ่อแต่ยังลองเดินไปยังห้องทำงานเพื่อดูให้แน่ใจ ประตูบานหนาหนักปิดสนิท แต่ด้วยคุณภาพวัสดุอย่างดีทำให้ไม่เกิดเสียงแม้เพียงนิดเมื่อดวงฤทัยเปิดประตูตุบ!!!มืออ่อนแรงจนไม่สามารถประคองน้ำพริกหนุ่มที่เอามาฝากไว้ได้ตกลงบนพื้นห้องเมื่อเธอมองเห็นภาพชายร่างสูงยืนหันหลังให้ประตูร่างใหญ่โตของเขาบังผู้หญิงคนที่นั่งอยู่บนโต๊ะจนมิดเห็นเพียงท่อนขาบอบบางบางส่วนเลยออกมา มือเขาทาบเท้าขอบโต๊ะชะโงกตัวลงเสียงของหล่นคงทำให้คนทั้งคู่รู้สึกตัว ดวงฤทัยสบตาคมกล้าที่มองมาอย่างไม่เชื่อสายตา ถ้าเธอต้องการทำให้เขาประหลาดใจ เธอทำมันสำเร็จแล้วบ้าเอ๋ย ไอ้แสงทัดไปไหน!!เหนือหัวสบถในใจมองภาพดวงหน้างามตาเบิกโพลงแล้วรีบวิ่งตามร่างเล็กที่หันหลังกลับทันที เขาทันเห็นดวงหน้าแดงก่ำรวม
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 21 - กานต์แก้ว
21 - กานต์แก้วกานต์แก้วเดินขึ้นเรือนตามเด็กสาวชื่อหลินไปนั่งรอที่โต๊ะรับแขก เขาใจเต้นเหมือนเดิมขณะที่นั่งรอดวงฤทัย ซึ่งเป็นแบบนี้มาตั้งแต่เขารู้จักเธอสมัยยังอยู่มัธยมปลายชั้นปีที่สี่เกือบสิบปีที่เขารอให้ดวงฤทัยเห็นความมุ่งมั่นตั้งใจในความรักที่เขามีให้กับเธอมาตลอด แม้ว่าช่วงที่เธอแต่งงานออกไปแล้วเขาเองก็ยังรอเพราะรู้ว่าเธอคงตั้งใจแต่งงานออกไปเพื่อหนีเงื้อมมือของพ่อ และพ่อเลี้ยงคนนั้นเองก็แก่มากแล้วทำให้เขาสบายใจว่าเธอคงแต่งงานได้ไม่นาน พ่อเลี้ยงนฤนารทคงต้องเสียชีวิตลงก่อนแน่นอนแล้วสิ่งที่เขาคาดการณ์ไว้ถูกต้อง แต่งงานเพียงหกปีพ่อเลี้ยงก็หัวใจวายไม่สามารถยื้อชีวิตไว้ได้ จะว่าเขาเป็นคนเห็นแก่ตัวก็คงไม่ผิดนัก ที่ดีใจเมื่อเห็นผู้ชายแก่คนนั้นตายไป แล้วดวงฤทัยก็เป็นหม้ายกานต์แก้วนั่งยิ้มคนเดียววาดฝันในอีกไม่นาน เขาจะขอดวงฤทัยแต่งงาน และเธอคงไม่อาจปฏิเสธได้อีกเพราะคุ้มเจ้าจอมอินต้องใช้เงินในการทำนุบำรุงค่อนข้างมาก แล้วฟาร์มสินธุก็ไม่ได้ทำกำไรอะไรให้มากมาย ยิ่งเธอเป็นหม้ายโอกาสแต่งงานใหม่กับคนที่มีชื่อเสียง คนมีเงินของเมืองก็ลดน้อยลง จนท้ายที่สุดดวงฤทัยจะต้องยอมแต่งงานกับเขาอย่างแน่นอนเสี
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 22 – หึงหน้ามืด
22 – หึงหน้ามืดเหนือหัวนั่งพิงพนักมือเท้าคางกับกระจกรถนั่งห่างจากดวงฤทัยพอสมควร เขาทบทวนความรู้สึกที่เพิ่งเกิดกับเขาที่คุ้มเจ้าจอมอิน ยามเห็นชายชื่อกานต์แก้วกุมมือของดวงฤทัยช่องท้องโหวงเหวงพร้อมไฟอัดแน่นในอกร้อนเสียยิ่งกว่าเคยเป็น เขาไม่เคยพบกับความรู้สึกเช่นนี้มาก่อน พยายามรับมือและควบคุมตัวเองอย่างที่สุดด้วยการนั่งให้ห่างจากดวงฤทัยเพราะอาการโมโหทำให้เขาฉุดเธอขึ้นรถมาด้วย ทั้งยังจับเธอพาดบ่าเดินลงบันไดบ้านท่ามกลางคนในคุ้ม และดูท่าว่าดวงฤทัยคงไม่ยอมหายโกรธโดยง่ายแต่เขาเองก็โกรธเช่นกัน เขาเฝ้ารอเธอมานาน และยังต้องรออีกสามเดือนภายใต้เงื่อนไขบ้าบอที่ดวงฤทัยสร้างขึ้นมา“ดวงเกลียดพี่เหนือ!”หน้าคมเข้มยังไม่หันไปมอง กรามขบแน่นมองตรงออกไปนอกหน้าต่าง เสียงนุ่มปนน้อยใจของดวงฤทัยไม่ทำให้เขาลดอารมณ์กรุ่นโกรธ“ได้ยินที่ดวงพูดหรือเปล่า ดวงเกลียดพี่เหนือ!”เขาเหลือบตามองแสงทัดที่นั่งเกร็งตัวขับรถ แล้วค่อยเหลือบตามองคนร่างเล็กด้านข้าง เธอพูดกับเขาแต่เจ้าตัวกลับมองออกไปนอกหน้าต่างเช่นเดียวกันกับเขา“ไว้ไปพูดกันที่บ้าน”“ทำไม! พี่เหนืออายเหรอคะ”ครั้งนี้ดวงฤทัยสะบัดหน้ากลับมาหาเหนือหัว ดวงหน้างามแ
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 23 - nc
23 - nc“พี่เหนือ คิดดูสิคะ ถ้าเกิด เกิดเรามีอะไรกันขึ้นมามันคงไม่ค่อยดีเท่าไร”“ไม่ดียังไง”ดวงฤทัยหัวหมุนติ้วใช้ความคิด น้ำเสียงค่อยลดลงถ่วงเวลาขณะขยับร่างถอยฉากออกจากเตียงไปยังประตู“กะ ก็คนที่บ้านนี้จะรู้กันหมด แล้วข่าวลือแพร่ออกไป ละ แล้วคุณพราวจะรู้เรื่อง!!”มุมปากยังยักยิ้ม แม่หม้ายสาวไม่รู้ตัวสักนิดว่าพราวพิลาศไม่อาจเทียบเธอได้สักกะผีกเดียว ร่างแกร่งยังก้าวเข้าใกล้เชื่องข้าขณะที่เธอเองถอยหลัง“เกี่ยวอะไรกับพราวพิลาศ”“ก็พี่เป็นแฟนกับเขา!”“ฮึ แค่จูบเท่านั้นไม่ถือว่าเป็นแฟนกัน และมันไม่ได้เรื่อง”ดวงตาหวานซึ้งเหลือบมองประตูกะระยะว่าวิ่งหนี แต่เพียงเธอละสายตาออกจากเหนือหัว เขาพลันกระโจนเข้าหาอย่างรวดเร็วตุบ!!ร่างบางหลังกระแทกพื้นอย่างแรงนอนหงายโดยร่างของคนตัวโตคร่อมด้านบน มือใหญ่คว้าข้อมือเล็กเธอไว้ชูเหนือศีรษะกดแน่นติดพื้น ใช้น้ำหนักตัวทับขาเรียวเล็กไว้จนไม่สามารถกระดุกกระดิกได้“ปล่อยนะ! พี่เหนือ! อย่านะ ดวงไม่ยอมนะ”“ไม่ยอม? แต่อีกเดี๋ยวดวงก็ยอม”ดวงหวานเอียงหลบริมฝีปากหนาที่ฉกลงอย่างรวดเร็วเฉียดฉิวไปไม่กี่นิ้ว ปากอุ่นร้อนพลาดเป้าแต่กลับตกอยู่พวงแก้มใส ขยับซุกไซ้ส่งลิ้นปาดล
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 24 – 18+
24 – 18+ดวงฤทัยนั่งหน้าแดงซ่านยามมื้อเย็นในห้องทานอาหารของเรือนใหญ่พ่อเลี้ยงเหนือหัว เธอไม่กล้าแม้แต่เงยหน้าขึ้นสบตาเขาหรือใครสักคน เพราะอับอายและขัดเขินเรื่องเมื่อบ่ายร่างอรชรนั่งก้มหน้าตักข้าวเข้าปากเชื่องช้า ไม่ต้องการสนทนาใดใดทั้งสิ้น แต่อดรนทนไม่ได้เมื่อสัมผัสได้ว่าคนร่างโตนั่งอมยิ้ม“พี่เหนือยิ้มอย่างกับคนบ้า”“คนมีความสุขก็ต้องยิ้มเป็นธรรมดา”“ฮึ”“เติมข้าวอีกไหม”“ไม่แล้ว”“ทำไมรีบอิ่ม อยากเข้านอนแล้วเหรอ”“แค่ก ๆ”มือเล็กวางแก้วน้ำคว้ากระดาษอเนกประสงค์ด้านข้างโต๊ะขึ้นมาเช็ดน้ำรอบปาก“พี่เหนือพูดอะไรระวังปากด้วยสิคะ”“ระวังอะไร นี่บ้านพี่”“คนได้ยินเอาไปพูดผิด ๆ ถูก ๆ”“ไหนกัน ใครจะเอาไปพูด”“ก็ ก็ เอาเถอะ ดวงพูดไปคงไม่มีประโยชน์”“ฮึ อันที่จริงให้พูดไปเลยก็ดี จะได้รู้กันทั่วเมืองว่าแม่เลี้ยงหม้ายสินธุเป็นเมียพ่อเลี้ยงเหนือแล้ว”“พี่เหนือ! อย่านะ”“ก็ได้ รอสักหน่อยไปไหนด้วยกันบ่อย ๆ คนก็รู้กันเอง”ดวงฤทัยไร้ปัญญาเถียงคนดื้อรั้นเอาแต่ใจอย่างเหนือหัว จึงเลือกนิ่งเสียดีกว่า“เข้านอนเลยก็ได้นะ พี่เองก็เหนื่อยเหมือนกัน”“ไม่! ยังไม่ง่วงค่ะ เราไปนั่งเล่นที่ระเบียงก่อนแล้วกันค่ะ ดว
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 25 - nc
25 - ncร่างเล็กสะดุ้งตื่นเต็มตาทันที ยามร่างใหญ่โตสอดใส่เสียบเข้า มือใหญ่จับสะโพกเล็กไว้เต็มมือกำแน่นทั้งบังคับสะโพกเคลื่อนไหวตามแรงกระทุ้งสีหน้าคนร่างโตรวดร้าวยามมองท่อนเนื้อกลางลำตัวกลางหว่างขา ส่งแรงต่อเนื่องเสือกกายเข้าร่องรักของสาวใต้ร่างยามเช้าแม้ว่าทุกอย่างไม่เร่งรีบแต่กายแกร่งของเขากลับไม่เป็นเช่นนั้น ช่องสวาทตอดรัดแน่นจนเขาเองต้องหยุดชะงักหอบหายใจ“เดี๋ยวก่อน! พี่จะเสร็จ”มือแกร่งกำเนื้อนุ่มบนสะโพกแน่นข่มกลั้นอาการสะท้านไหวเสียววาบปลายหัว อาการต้องการหลั่งน้ำมาถึงเร็วกว่าที่คาดทั้งที่เมื่อคืนได้ปลดปล่อยออกไปแล้วทรวงอกกระเพื่อมแรงตามจังหวะชีพจร มือเล็กเอื้อมมือออกไปลูบแผ่นท้องแกร่งเสียงครางทุ้มลอดออกมา เหนือหัวเปิดเปลือกตาขึ้นจ้องเธอด้วยดวงตาฉายแรงปรารถนาแรงกล้า“พี่เหนือไม่ต้องออมแรงก็ได้ค่ะ ดวงไม่เป็นอะไร”“อา ดวง พี่จะทนไม่ไหว”เสียงทุ้มครางสั่นพร่า พึมพำบอกว่าเธอสวยมากขนาดไหนและทำให้เขาไม่อาจต้านทานได้อีกต่อไป ร่างสูงเอื้อมมือจับศีรษะเธอไว้ชะโงกกายเพื่อส่งแรงกระทุ้งลงอย่างแรง ดวงตาเจิดจ้าจ้องมองเธออย่างหวงแหน“พี่เหนือ อา อ่า”มือแกร่งจับเธอพลิกคว่ำคร่อมเธอไว้ด้วยต้นขา
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 26 - nc
26 - ncสาวร่างเล็กนั่งห้อยขาลงบนโต๊ะทำงานไม้สักสีทอง ดวงหน้างดงามหวานล้ำก้มศีรษะลงมองผมดกดำของชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ที่คุกเข่าอยู่บนพื้น หน้าเข้มแกร่งยังไม่ยอมละออกจากเนินเนื้อสาวหลังจากที่เขาถอดกางเกงบ็อกเซอร์โยนทิ้งไปมือเล็กเท้าแขนวางฝ่ามือบนโต๊ะใหญ่ ความเย็นจากพื้นไม้หน้าโต๊ะแทรกซึมขึ้นมาตรงกลางฝ่ามือผิดไปจากความร้อนเร่ากลางหว่างขา จมูกใหญ่ชนชิดเนินสวาทแหวกกลุ่มไรขนบางเบา“พะ พี่เหนือ ไปห้องนอน”ดวงฤทัยเอ่ยทักเสียงกระเส่า แม้ว่าเธอจะตะขิดตะขวงใจถ้าจะทำอะไรเลยเถิดในห้องทำงาน แต่ความตื่นเต้นแปลกใหม่ยังทำให้เธอเอนกายแอ่นเนินสาวให้เขาเชยชมอย่างถนัดถี่“อืม ไม่ต้องหรอก หวานจริง ๆ เลียได้ไม่เบื่อเลย”คำพูดกึ่งลามกแต่จริงใจแหบพร่าแนบชิดเนินสาว พาให้กายเธอสะท้านแอ่นรับแรงที่เริ่มเร่งจังหวะร่องทางรักแม้ชอกช้ำจากแรงพิศวาสที่คนร่างโตขยันทำรัก แต่พอได้ลิ้นหนาประโลมปลอบส่งให้ร่องสาวเปี่ยมน้ำหวาชื้นแฉะจมูกใหญ่ดุดันแหวกทางเชิญชมของหวานตรงหน้า ตวัดกลืนดูดซับ ขยับเลื่อนนิ้ว ซอกซอน ทำทุกทางที่ทำให้คนร่างเล็กอ่อนระทวยร้องครางร่างสูงคุกเข่ากับพื้น แนบหน้าชิด จับดันต้นขาเล็ก ขยับปลายนิ้วเลื่อนไถล ผ่
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 27 - ว่าที่แม่ยายกับลูกเขย
27 - ว่าที่แม่ยายกับลูกเขยดวงฤทัยลงจากรถของเหนือหัวหน้าคุ้มเจ้าจอมอินหลังจากนั้นผ่านไปอีกหลายวัน หน้าเง้างอนเพราะพ่อเลี้ยงหนุ่มกักเธอไว้ไม่ยอมมาส่ง แถมยังทำแบบนั้นซ้ำอีกจนกลายเป็นทะเลาะกันใหญ่โต แต่จบท้ายเป็นต้องลงเอยบนเตียงทุกที“คุณด๋วงปิ๊กเฮือนแล้ว”เสียงแม่อุ๊ยคำตะโกนดีใจวิ่งอย่างหญิงชราออกมาพร้อมกับหลิน สีหน้าเป็นกังวลลูบเนื้อลูบตัว"คุณดวงไม่อยู่ แม่อุ๊ยเป็นห่วงมากค่ะเลยโทรไปหาคุณดวงใจ”“แล้วแม่ว่าอะไรบ้าง”ทั้งหมดพูดไปพรางเดินขึ้นเรือน“แม่จะไปว่าอะไรได้ ได้แต่นั่งรอลูกสาวอยู่ที่นี่”เสียงนุ่มของดวงใจดังลงมาจากบนเรือนก่อนที่ดวงหน้าหวานคล้ายกับเธอจะโผล่ชะโงกออกมา ดวงฤทัยถึงกับสะดุ้งสุดตัวอย่างเด็กที่ทำความผิด“แม่!!”“แน่ล่ะ นี่แม่เอง ดวงหายไปไหนมา ทำเอาทุกคนเป็นห่วง”สาวร่างเล็กเดินขึ้นเรือนกวักมือไล่ให้แม่อุ๊ยและหลินลงจากเรือนไปก่อน“ไม่มีอะไรหรอกค่ะคุณแม่”เธอรีบเข้าไปใกล้จูงมือแม่ดวงใจไปนั่งที่โต๊ะรับแขกเพื่อผ่อนคลายอารมณ์ ยิ้มแห้งอย่างสำนึกผิด“ไม่มีอะไร! แต่จากที่แม่อุ๊ยเล่าให้ฟังมีคนอุ้มลูกสาวของแม่ลงจากเรือนไป นี่แม่รีบมาเลยตั้งแต่วันนั้น แต่ไร้วี่แวว ไร้ข่าวจนแม่เกือบจ
บทล่าสุด
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง บทพิเศษ
บทพิเศษสามเดือน เมื่อเจ็ดปีที่แล้วตุบ ตุบ!ดวงฤทัยสะดุ้งลุกขึ้นนั่งเมื่อได้ยินเสียงก้อนหินปามาโดนผนังห้องนอนด้านหน้าเรือนทรงไทยล้านนาร่างเล็กสะลืมสะลือลงจากเตียงควานมือเพราะความมืด เปิดหน้าต่างห้องนอน ชะโงกหน้าออกไปแต่ยังไม่เห็นใครได้ยินแต่เสียงเรียกทุ้มต่ำแผ่วเบา“ดวง ดวง”ดวงฤทัยขมวดคิ้ว เธอจำได้ว่าเสียงนี้เป็นเสียงของใคร เพราะตั้งแต่วันนั้นที่เขาเดินลับหายไปท่ามกลางผู้คนในงานยี่เป็ง แต่กลับโผล่เข้ามาในชีวิตแทบทุกวันแอ๊ดดด!!ดวงฤทัยพยายามเปิดประตูให้เบาที่สุด ย่องปลายเท้าผ่านชานเรือน โชคดีเธอได้นอนห้องหน้าสุดทำให้ไม่ต้องเดินผ่านห้องนอนของคุณแม่และคุณยาย จากนั้นดวงฤทัยก็พาร่างอันบอบบางลงบันไดบ้านเดินไปยังประตูเล็กข้างรั้ว“มาทำไม มันดึกแล้ว!!”“เอาขนมมาให้”“แขวนไว้นั้นแหล่ะ แล้วก็กลับไปได้แล้ว”“เดี๋ยวก่อนสิ ขอเห็นหน้าก่อนไม่ได้เหรอ”ดวงฤทัยมองซ้ายมองขวา ดูลาดเลาก่อนแอ้มประตูรั้วยื่นมือออกไปเพื่อรับขนม แต่คนร่างสูงกลับจับข้อมือเธอไว้ดึงเธอออกไปนอกรั้วดันไปยังมุมมืดด้านข้างใช้มือยันรั้วไว้“พี่แค่อยากขอดูหน้าน้องดวง หลับไปหรือยัง”“ถ้าหลับจะได้ยินเสียงหรือไง เห็นหน้าก็กลับไปได้แล
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 38 – ดาวเหนือคอยนำทาง จบบริบูรณ์ nc
38 – ดาวเหนือคอยนำทาง จบบริบูรณ์ ncคราวนี้ดวงฤทัยลุกขึ้นนั่งข้างกายของเหนือหัว ก้มมองดวงตาของชายแกร่งที่ปิดสนิทไม่ยอมมองเธอ“คุณนฤเบศร์ฉีกสัญญาไปทิ้งแล้วค่ะ”“แล้วยังไง? แม้ว่าไม่มีสัญญา ดวงจะยอมเล่าเรื่องนี้ให้พี่ฟังไหม ไม่เลย พี่ไม่ได้อยู่ในแผนการ อยู่ในความคิดของดวงด้วยซ้ำ!”“พี่เหนือ!”มือเล็กวางบนแผ่นอกใต้ผ้าห่ม เธอวางไว้ตรงอกข้างซ้ายตรงที่หัวใจของเหนือหัวกำลังเต้นแรง“ที่ดวงไม่บอกพี่ เพราะว่าดวงไม่อยากให้พี่เหนือมองดวงว่าเป็นผู้หญิงเห็นแก่เงิน ทั้งที่ดวงเองก็เป็นอย่างนั้นจริง ๆ ดวงต้องการหลักประกันมั่นคงให้กับตัวเอง ดวงต้องการบ้านคุ้มหัวที่ปกป้องแม่และยายไปตลอดชีวิต แต่ดวงยอมทิ้งทุกอย่างแล้ว ที่ดวงไปบ้านคุณนฤเบศร์วันนั้นก็เพราะว่าดวงต้องการยกเลิกสัญญา ดวงยอมทิ้งทุกอย่าง ไม่เอาบ้าน ไม่เอาอะไรทั้งนั้น ขอแค่ได้อยู่กับพี่เหนือ”“แน่ล่ะ ก็เพราะพี่รวยใช่ไหม”“พี่เหนือ! พี่คิดว่าดวงรักพี่เหนือเพราะเงินเหรอคะ พี่คิดว่าดวง ดวงทิ้งของพวกนั้นเพราะต้องการเงินทองของพี่ใช่ไหม? ไม่เลย ดวงไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น ดวงไม่ยอมให้คุณนฤเบศร์หรือเจ้ายิ่งบอกพี่เหนือก็เพราะว่า ถ้าพี่เหนือรู้ พี่เหนือต้อง
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 37 - คนร่างเล็กเขาง้อแล้วนะ
37 - คนร่างเล็กเขาง้อแล้วนะ“หนูดวง”ดวงฤทัยสะดุ้งหันกลับไปยังจันทร์มาลา เธอไม่ได้ยินเสียงเดินของหญิงวัยกลางคนเนื่องจากคิดเรื่องของเหนือหัว“คะ?”“ตั้งโต๊ะเถอะ เย็นมากแล้ว เหนือจะได้ทานยา”“ค่ะ”สองหญิงหนึ่งคนสาวหนึ่งคนแก่กว่า จัดจานใส่ถาดกว้างทยอยยกมากลางลานใกล้ระเบียงแล้ววางบนพื้นบ้านของเหนือหัวยังคงนั่งทานกับพื้นซึ่งในหมู่บ้านแห่งนี้เองก็ยังคงทำแบบนี้ ยกเว้นบางบ้านที่นั่งทานโต๊ะทานอาหารอาหารของไทใหญ่ก็คล้ายกับของทางภาคเหนือจึงทำให้ดวงฤทัยเองทานได้คล่องปาก“แล้วนี่ทำไมเหนือถึงบาดเจ็บมาล่ะลูก”ในที่สุดจันทร์มาลาก็เอ่ยถามอย่างที่ใจของดวงฤทัยเองอยากรู้เช่นกัน เธอเอี้ยวหน้าไปมองพลันสบตาของเหนือหัวที่มองมาทางเธอพอดี จึงรีบหลบก้มมองจานข้าวของตัวเอง ตักข้าวเข้าปากนิ่งเงียบ“ไปตรวจงานอยู่หลายวัน พอใกล้ ๆ วันกลับเจอพวกชนกลุ่มน้อยครับ ปะทะนิดหน่อย แต่ผมก็ไม่เป็นอะไรมาก หมอผ่าเอากระสุนออกไปแล้ว”“แล้วทางนั่นลูกยังจะไปอีกเหรอ”“ก็ต้องไปครับ นั่นมันธุรกิจเรา แต่อาจจะน้อยลง ให้หุ้นส่วนที่เป็นทหารช่วยดูแล”“แล้วเราจะไว้ใจได้ยังไง คนพวกนี้ใช่ย่อย”ดวงฤทัยแม้ว่าจะก้มหน้าทานข้าวแต่หูเธอคอยฟังเสียงท
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 36 - สำหรับเขาต้องมากกว่า ไม่มีน้อยกว่า
36 - สำหรับเขาต้องมากกว่า ไม่มีน้อยกว่าเหนือหัวชะโงกตัวไปยังหลังรถแต่แสงทัดปัดมือของชายหนุ่มไว้ก่อนแล้วคว้ากระเป๋าของเหนือหัวมาไว้เอง“ยังไม่รู้ ไว้หลังสงกรานต์ว่ากันอีกที”แสงทัดเดินนำยกกระเป๋าใบใหญ่ขึ้นไปบนเรือนยกใต้ถุนไม่สูงมากนักแบบไทใหญ่ อากาศในหน้านี้ไม่ร้อนมากนักเพราะอยู่ภูเขา ทำให้มีสายลมพัดมาตลอดเวลาบอดี้การ์ดเดินขึ้นเรือนกำลังเดินตรงไปยังห้องนอนของเหนือหัว พลันเหลือบเห็นร่างเล็กของคน ๆ หนึ่งที่เพื่อนของเขาถวิลหามาตลอด ทำให้เท้าใหญ่หยุดนิ่งตาเบิกกว้างหันกลับไปมองเพื่อนที่กำลังก้าวเท้าขึ้นบันไดเรือนมาพอดี“ไอ้เหนือ!”เหนือหัวเงยหน้าขึ้นมองแสงทัดที่ทำหน้าเหมือนเห็นผี คิ้วเข้มขมวดนิ่งไม่เอ่ยตอบอะไรยังก้าวขึ้นเรือนตามปกติ“มากันแล้ว”เสียงมารดาเอ่ยลอยมาจากชานเรือนแม้ว่าเขายังไม่ทันขึ้นไปชั้นบน จวบจนกระทั่งร่างสูงสาวเท้าไปบนขั้นสุดท้ายก้มศีรษะลงเพื่อให้พ้นชายหลังคาทรงเตี้ยเพื่อมุดเข้าไปในเรือน เมื่อเงยหน้าขึ้นอีกครั้งจึงเห็นแม่เลี้ยงสาวแห่งสินธุเจริญพาณิชยืนซ้อนอยู่ทางด้านหลัง หน้าเข้มกระด้างลงทันที“ไอ้ทัด มึงรอก่อน พาแม่เลี้ยงกลับไปด้วย”“ไอ้เหนือ!!”“เหนือ!!”เสียงแสงทัดและจั
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 35 – รัฐฉาน
35 – รัฐฉานปีใหม่ของชาวรัฐฉานปกติจัดขึ้นในวันขึ้นหนึ่งคำเดือนอ้ายของทุกปี ซึ่งมักจะเป็นช่วงงต้นเดือนธันวาคม ทำให้ในวันปีใหม่สากลของที่นี่เงียบเหงา ไม่ได้จัดงานเหมือนที่อื่นมีเพียงตามสถานที่สำคัญร้านค้าที่ทำสัญลักษณ์ว่าป้ายสวัสดีปีใหม่บางร้านค้าเท่านั้นร่างสูงยืนนิ่งตรงชานเรือนไม้ยกพื้นสูงบนเขาดอยเย่ว[1] ดอยสูงคดเคี้ยวเข้าลำบากถิ่นเดิมของมารดา บ้านทรงธรรมดาแบบไทใหญ่เพียงแต่หลังใหญ่กว่าทุกหลังในหมู่บ้านบอกสถานะทั้งทางสังคมและฐานะเงินทองใบหน้าเข้มไม่ได้พันผ้าโผกหัวนุ่งโสร่งเหมือนกับผู้ชายคนอื่นพื้นถิ่น เขาสวมกางเกงผ้าฝ้ายสีเข้มม่อฮ่อมและเสื้อผ้าฝ้ายสีอ่อนคอจีนผ่ายาวลงมาติดกระดุมทำจากรังผ้าฝ้ายสีเดียวกันจันทร์มาลา มารดาของเหนือหัวเองเฝ้าสังเกตลูกชายมาสักระยะแล้วนับจากกลับมาบ้านในคราวนี้ร่วมสองเดือน แม้ว่าเหนือหัวยังคงพูดคุยด้วยปกติแต่สีหน้าลูกชายดั่งมีเรื่องกลุ้มใจ บางครั้งเธอได้ยินเสียงถอนหายใจออกมาขณะที่เขาเผลอยามอยู่คนเดียวแสงทัดเองเมื่อกลับมายังหมู่บ้านแห่งนี้เขาเองก็กลับบ้าน ไม่ได้มาอยู่ดูแลเหมือนดั่งอยู่เมืองไทย ทำให้จันทร์มาลาไม่รู้ว่าจะหันหน้าไปถามใครดี ได้แต่เฝ้ามองลูกชายคนเ
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 34 – รู้ความจริง
34 – รู้ความจริงร่างเล็กนั่งรอแทบไม่ติดที่นั่งเมื่อนฤเบศร์เดินเข้ามาในห้องรับแขกของบ้าน และพลันยืนขึ้นทันทีอย่างร้อนใจเมื่อเห็นเขา โดยไม่ต้องพูดนฤเบศร์ก็รู้ว่าเธอมาเพื่อสิ่งใดในบ่ายวันนี้“พ่อเลี้ยง”“นั่งก่อนสิ ค่อย ๆ พูด”มือเล็กกุมไว้ขยุกขยิกห้ามตัวเองไม่ได้ ร้อนใจต้องการพูดเรื่องที่ตนเองตัดสินใจโดยเด็ดขาดแล้ว แต่ถูกขัดจังหวะด้วยเด็กรับใช้ในบ้านกำลังนำน้ำดื่มมาต้อนรับเธอนั่งนิ่งรอจนกระทั่งเด็กคนนั้นออกจากห้องไปจึงได้เริ่มเปิดปาก“ดวงตัดสินใจแล้ว”“ผมรู้ว่าที่คุณดวงมาวันนี้ก็คงเลือกมาแล้ว คุณเลือกเหนือหัวใช่ไหม”ดวงฤทัยพยักหน้ารับทันทีไม่รอช้า“ใช่ ดวงตัดสินใจแล้วว่าจะขอละเมิดสัญญาที่ทำไว้ ไม่มีสิ่งใดแทนที่พี่เหนือได้ ดวงไม่ต้องการบ้านหรือฟาร์ม”“ดื่มน้ำก่อนสิ”นฤเบศร์เอ่ยแนะนำเมื่อเสียงของดวงฤทัยทั้งแหบแห้งและฟังเหนื่อยล้า นั่นคงเพราะเธอคงร้องไห้มาทั้งคืน ร่างเล็กหยุดไปชั่งครู่แล้วทำตามที่เขาบอก“ดวงรู้หรือเปล่าว่าในสัญญานอกจากจะสูญเสียทุกอย่างแล้ว ยังต้องชดใช้เงินสินสอดกลับคืนอีกด้วย”ดวงฤทัยหน้าซีดเผือดวางแก้วลงมือสั่นเล็กน้อยพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ“ดวงจำได้ดี และสินสอดที่คุณพ่
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 33- เป็นของพี่เหนือ
33- เป็นของพี่เหนือ“ว่าไงนะ!”“ครับ เมื่อคืนนี้เจ้าเหนือหัวอาละวาดกลางงานแสดงสินค้าจังหวัด ลงไปต่อยจนคลุกฝุ่นตลบกับพ่อเลี้ยงนฤเบศร์เรื่องแย่งคุณดวงฤทัย เห็นว่าเจ้าเหนือหัวอาการหนักพอดูครับ”ป้าบ!!เจ้ายิ่งตีเข่าใบหน้าโกรธขึ้งขึ้นทันทีเมื่อได้ยิน“นั่นปะไร ข้าว่าแล้วว่าผู้หญิงคนนั้นต้องเป็นคนไม่ดี”“ไม่ใช่แบบนั้นทั้งหมดน่ะสิครับ คุณดวงแกไปเอาน้ำเย็นสาดไปบนหลังเจ้าเหนือด้วยครับ แล้วแสงทัดก็มาลากเจ้าเหนือออกไป”“ถึงยังไงก็ไม่ดี นี่เหนือหัวหลานชายฉันเป็นยังไงบ้าง เจ็บมากหรือเปล่า”“คงไม่เท่าไรครับ นี่ผมส่งยาไปให้ที่บ้านใหญ่แล้ว แต่เห็นว่าเจ้าเหนือไม่กลับไปบ้านชานเมืองมาร่วมสองอาทิตย์ เห็นว่าโกรธกันกับคุณดวง เด็กที่เรือนยังเล่าอีกว่าครั้งล่าสุดคือวันที่เจ้าเหนือมาหาคุณท่านให้ช่วยไปสู่ขอนั่น เป็นวันเดียวกับที่เห็นคุณดวงร้องไห้ขับรถออกจากบ้านไปครับ และเธอก็ไม่มาที่เรือนอีกเลย”เจ้ายิ่งชะงักไปเมื่อได้ยิน เด็กสาวคนนั้นทะเลาะกับเหนือหัวแต่เหตุไฉนถึงเป็นฝ่ายร้องไห้ออกไป แทนที่จะเป็นเหนือหัวอกหัก“ผมว่าเจ้ายิ่งอาจเข้าใจผิดก็เป็นได้นะครับ ดูแล้วคุณดวงเป็นคนดี ไม่เคยมีเรื่องเสื่อมเสียมาก่อน ถ้าจะเ
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 32 - ออกอาการอยากใช้แรง
32 - ออกอาการอยากใช้แรง“อ้าว ๆ ระวังหน่อยสิ ค่อย ๆ ยก”ดวงใจรีบร้องบอกคนงานขณะกำลังยกลังไม้บรรจุผ้าไหมเตรียมเข้าไปร่วมงานในจังหวัดช่วงเย็น แหงนหน้ามองไปทางห้องนอนของลูกสาวพลางถอนหายใจตัวเธอเองไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับสองหนุ่มสาว สองอาทิตย์ก่อนหน้านี้ดวงฤทัยออกจากบ้านไปหลังจากนฤเบศร์มาหาด้วยใบหน้าหม่นหมองเล็กน้อย แต่พอกลับมาอีกครั้งดวงตาแดงก่ำเหมือนว่าผ่านการร้องไห้มาอย่างหนักเธอปล่อยให้ลูกสาวอยู่คนเดียวใช้เวลาทบทวนความคิดความรู้สึกอยู่สองสามวัน จึงเอ่ยปากถาม แต่ดวงฤทัยยังไม่ยอมพูด บอกเพียงแค่ว่าทะเลาะกันเรื่องเล็กน้อย“คุณด๋วงใจเจ้า หื้อเอาอันนี้ด้วยแม่นก๊ะ”เธอหันหน้ากลับไปทางคนงานหญิงในฟาร์มมองผ้าซิ่นราคาแพงทำจากไหมย้อมสีธรรมชาติทอประณีตยกลายดอกบัวริมปลาย“ใช่ ๆ ผืนนี้สำคัญมาก ระวังด้วยนะ”“เจ้า”ดวงใจมองไปข้างบนบ้านอีกครั้งขมวดคิ้วกังวลใจ จนเห็นร่างบางลงจากเรือนแม้ว่าหน้าตาหมองคล้ำแต่ดูดีกว่าหลายวันก่อน“มาแล้ว เข้าเมืองเลยหรือเปล่าลูก”“ค่ะแม่”น้ำเสียงอ่อนระโหยเดินพาร่าอ่อนแรงไปยังรถกระบะคันเดิมที่ใช้ประจำ ยืนรอกระทั่งคนงานยกของขึ้นรถจนเสร็จ“แล้วใครจะช่วยลูกขนลงจากรถ”“มีคนในง
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 31 – รักพี่ไหมคนดี 18+
31 – รักพี่ไหมคนดี 18+กว่าจะกลับเข้ามาอีกรอบเกือบค่ำเพราะต้องแวะเอาของที่โรงแรม พ่อเลี้ยงเหนือหัวเดินย่ำไปบนชานเรือนแอบย่องเข้าไปในห้อง มองหญิงสาวหลับสนิทด้วยความเหนื่อยอ่อนยังอยู่ในชุดเดิมเตียงยุบตัวลงเมื่อร่างใหญ่นั่งขอบเตียงขยับไปใกล้ ลมหายใจสม่ำเสมอทำให้เขารู้ว่าเธอหลับสนิทจริง ๆ จึงเอนกายลงนอนข้าง ๆ โอบแขนรอบเอวคอดกิ่วใช้หน้าซุกลงไป“อื้อ พี่เหนือกลับมาแล้ว”เสียงงัวเงียแหบนิด ๆ ฟังแล้วเหนือหัวรู้สึกจั๊กจี้ในหัวใจ เขาโน้มหน้าลงจูบปากกระจับอ่อนหวานเป็นพักกว่าจะยอมปล่อย“หิวไหมคะ”“ยัง หิวอย่างอื่นมากกว่า”“อื้อ เดี๋ยวเถอะ ไปทานข้าวกันดีกว่า ดวงหิวแล้วนะ”“เพิ่งตื่นแท้ ๆ ทำไมถึงหิวแล้ว”เหนือหัวยังไม่ยอมปล่อยมือใหญ่อุ่นล้วงเข้าไปในเสื้อกอบกุมทรวงอกอิ่มคลึงเบา ๆ จนกายสาวอ่อนระทวย“พี่เหนือ!”“ก่อนนะ แล้วค่อยกินข้าว พี่อยากแล้ว”ความเร็วในการถอดเสื้อของเหนือหัวรวดเร็วจนเธอแปลกประหลาดใจ เขาดึงเสื้อเธอออกจากตัวตามด้วยกางเกงไม่เว้นจังหวะแม้แต่น้อย“พี่เหนือ รีบเหรอคะ”“ใช่ พี่รีบ พี่รอไม่ไหวแล้วดวง อยากเข้าแย่แล้ว เห็นไหม”เหนือหัวจับมือของดวงฤทัยขึ้นมาจับกายแกร่งแข็งชัน ครางลึกในลำคอ
