23 - nc
“พี่เหนือ คิดดูสิคะ ถ้าเกิด เกิดเรามีอะไรกันขึ้นมามันคงไม่ค่อยดีเท่าไร”
“ไม่ดียังไง”
ดวงฤทัยหัวหมุนติ้วใช้ความคิด น้ำเสียงค่อยลดลงถ่วงเวลาขณะขยับร่างถอยฉากออกจากเตียงไปยังประตู
“กะ ก็คนที่บ้านนี้จะรู้กันหมด แล้วข่าวลือแพร่ออกไป ละ แล้วคุณพราวจะรู้เรื่อง!!”
มุมปากยังยักยิ้ม แม่หม้ายสาวไม่รู้ตัวสักนิดว่าพราวพิลาศไม่อาจเทียบเธอได้สักกะผีกเดียว ร่างแกร่งยังก้าวเข้าใกล้เชื่องข้าขณะที่เธอเองถอยหลัง
“เกี่ยวอะไรกับพราวพิลาศ”
“ก็พี่เป็นแฟนกับเขา!”
“ฮึ แค่จูบเท่านั้นไม่ถือว่าเป็นแฟนกัน และมันไม่ได้เรื่อง”
ดวงตาหวานซึ้งเหลือบมองประตูกะระยะว่าวิ่งหนี แต่เพียงเธอละสายตาออกจากเหนือหัว เขาพลันกระโจนเข้าหาอย่างรวดเร็ว
ตุบ!!
ร่างบางหลังกระแทกพื้นอย่างแรงนอนหงายโดยร่างของคนตัวโตคร่อมด้านบน มือใหญ่คว้าข้อมือเล็กเธอไว้ชูเหนือศีรษะกดแน่นติดพื้น ใช้น้ำหนักตัวทับขาเรียวเล็กไว้จนไม่สามารถกระดุกกระดิกได้
“ปล่อยนะ! พี่เหนือ! อย่านะ ดวงไม่ยอมนะ”
“ไม่ยอม? แต่อีกเดี๋ยวดวงก็ยอม”
ดวงหวานเอียงหลบริมฝีปากหนาที่ฉกลงอย่างรวดเร็วเฉียดฉิวไปไม่กี่นิ้ว ปากอุ่นร้อนพลาดเป้าแต่กลับตกอยู่พวงแก้มใส ขยับซุกไซ้ส่งลิ้นปาดลากกระทั่งถึงลำคอระหง
“หยุด! คนบ้า ถ้าขืนพี่เหนือทำต่อ ดวงจะไม่คุยกับพี่อีก”
“ก็ไม่ได้ให้คุย”
ตอนนี้ดูเหมือนเหนือหัวกำลังหน้ามืด ร่างใหญ่โตทาบทับไม่สนใจว่าเธอจะดิ้นหรือกรีดร้อง มือเลื่อนทั่วร่างสำรวจแทบทุกตารางนิ้ว มือใหญ่ล้วงเข้าในเสื้อกอบกุมคลึงเคล้นทรวงอกงาม
“พะ พี่เหนือ! อย่า!”
เสียงหวานห้ามปรามกระเส่าและอ่อนแรงจนตัวเธอเองตกใจ เสียงกระดุมเสื้อเชิ้ตหลุดขาดกระเด็นลงพื้น เธอเบิกตากว้างสลัดมือออกจนหลุดกระชากผมของคนด้านบนไว้จนปากหลุดออกจากยอดถันที่เขากำลังสำรวจอย่างกระหาย
ตาคมกล้าเปล่งประกายเจิดจ้าเต็มด้วยไฟรัก เขาโน้มร่างลงจูบหนักหน่วง บดเบียดกายแกร่งลงมือคว้าทรวงงามเคล้นลงแรง
ลิ้นสากกวาดไล้เกี่ยวกระหวัดเร่งร้อน มือกอบกุมตามติด ดันยอดฐานบีบแน่น คนร่างเล็กไร้ทางสู้ ทั้งจากแรงชายที่มากกว่า ทั้งจากกายสาวที่อ่อนยวบแหลกเหลวเป็นวุ้น
เริ่มจุมพิตตอบสนอง ตวัดเกี่ยวลิ้นหนายามเขาสำรวจไปทั่วโพรงปาก จนเสียงครางทุ้มพึงพอใจและมือใหญ่เริ่มผ่อนแรง เลื่อนลงผ้าซิ่นปลดกระดุมรูดซิปด้านข้างลง
เหนือหัวยืดตัวขึ้นพร้อมกับมือดึงกระโปรงผ้าซิ่นลงตามท่อนขาเรียวสวย ลมหายใจขาดห้วงยามจับจ้องร่างขาวผ่องดั่งทารก ผิวขาวอมชมพูไปทั่วร่างโดยเฉพาะยอดถันเล็กที่สีชมพูเข้มกว่าจุดอื่น
เขาดึงเธอขึ้นจากพื้นแล้วอุ้มสู่อ้อมแขน ไม่อาจละสายตาออกจากร่างงดงามได้แม้แต่วินาทีเดียว วางเธอลงบนเตียง
“ถอดกางเกงในออก”
เสียงสั่งสั่นพร่า มือใหญ่วุ่นวายปลดกระดุมกางเกงของตัวเองข้างเตียง ยืนรอเฝ้ามองร่างกลางเตียง กระทั่งเลื่อนกางเกงสีเข้มลงสะบัดออกจากตัว
“หยุด! อย่าเพิ่ง พี่เหนือ”
ไม่ทันได้ถอดบ็อกเซอร์ เสียงหวานรีบเอ่ยห้ามหน้าแดงซ่าน เหนือหัวมองอย่างแปลกใจ
“ทำไม? ถ้าไม่ถอดแล้วน้องเหนือหัวจะออกมาได้ยังไง”
“วะ ไว้ทีหลังนะคะ”
คนร่างเล็กอ้อมแอ้มเสียงแผ่วเบา หวั่นกลัวเจ้าน้องเหนือหัวใต้บ็อกเซอร์ที่ดูท่าแล้วใหญ่โต ไม่เหี่ยวย่นเหมือนพ่อเลี้ยงสามีเก่า
ร่างแกร่งคุกเข่าบนเตียงขยับไปใกล้ ส่งมือเอื้อมออกไปยังข้อเท้าขาวนวลโน้มหน้าลงจูบเท้า ไต่ลากริมฝีปากพรมจูบขึ้นมาถึงข้อเท้า
“พี่เหนือคะ!”
“ดวงหวานไปทั้งตัว”
ดวงฤทัยมองเขาอย่างประหลาดใจ เขาจูบเท้าเธออย่างไม่รังเกียจทั้งหลงใหล ปากเลื่อนพรมจูบขึ้นมาถึงปลีน่อง ลากลิ้นความเปียกชื้นไปถึงหัวเข่า มือไล้ผิวอ่อนนุ่มจนถึงขอบกางเกงในตัวน้อย
ร่างบางสะดุ้งเฮือกอีกครั้งยามใบหน้าคมเข้มพรมจูบขึ้นจนถึงขอบกางเกง ใช้นิ้วเกี่ยวพร้อมลงลิ้นลากตามขอบลงไปยังต้นขาด้านใน
“พี่เหนือ! เดี๋ยวค่ะ อย่า นั่นมัน อื้อ”
เสียงทัดทานไม่เป็นผลทั้งยังอ่อนแรง ยามลิ้นหนาลากบนผิวนุ่มเธอรู้สึกสะท้านซานซ่าน ลิ้นชั่วร้ายตวัดเลียไล้วนไปตามขอบกผ้าระทั่งหน้าแกร่งมุดลงหว่างขา ใช้ลำตัวดันขาเรียวงามเปิดออกใช้มือกดแน่น
“พี่เหนือ!!”
ไร้เสียงจากคนร่างสูง มีเพียงไฟรักลุกเจิดจ้ายามกลิ่นอิสตรีโชยเข้าจมูก กายแกร่งรับรู้โผดผงาดง้ำแข็งชัน ขยับใบหน้าซบลงเกี่ยวกางเกงในออกพ้นทาง พุ่งลิ้นลงสู่ใจกลางความสาวตวัดไล้กลีบอ่อนบางไร้เดียงสา
“พี่เหนือ อื้อ อา อ่า”
มือเล็กกำเส้นผมคนกลางหว่างขาแน่น ส่งเสียงครางกระเส่าทันทีเมื่อลิ้นสากสัมผัสใจกลางแหล่งความชุ่มชื้น เปล่งเสียงหวานไม่ได้ศัพท์
“อา อ่า อือ”
คนร่างโตยังตั้งใจก่อไฟสวาทให้สาวใต้ร่าง ยิ่งเสียงหวานใสครางดัง เขายิ่งชอนไชซุกหน้าเสือกนิ้วสอดใส่ หมุนข้อมือหงายขยับเคลื่อนไหวเชื่องช้า พร้อมตวัดกลืนกินทุกอย่างในซอกหลืบเนินสาว ชิมรสชาติหวานล้ำ สัมผัสกลีบบางหอมกรุ่นอย่างหื่นกระหาย
ดวงฤทัยมีรสชาติเกินกว่าที่เขาจินตนาการได้ กลิ่นสาบสาวอบอวลทั่วโพรงจมูก สายธารสวาทหวานล้ำ ผิวเนื้อแสนอ่อนนุ่ม ใจต้องการละเลงกลืนกินไม่รู้เบื่อ ขยับนิ้วแกร่งสอดแทรกผ่านจุดแสนอ่อนไหว กดเน้นขยับเร่งเรียกน้ำหวานใช้ปากครอบครองดูดกลืนทุกสิ่งที่เป็นดวงฤทัย
เหนือหัวขยับใบหน้าเลื่อนปากลากขึ้นบั้นเอว ขบเม้มลงแรง มือถอดกางเกงในตัวเล็กเลื่อนลงไปยังหัวเข่าแล้วใช้เท้าเขี่ยลงไปจนหลุด ปากยังทรมานสาวร่างเล็กด้วยการพรมจูบจนถึงโนมเนินเนื้อสล้างนูนเด่น ตวัดยอดถันสีชมพู
“สวย ดวงสวยมาก และหวานไปทั้งตัว”
เขาเคลื่อนตัวขึ้นโน้มศีรษะลงกดจูบหนักหน่วง พลิกร่างดวงฤทัยขึ้นมาอยู่ด้านบน มือลูบไล้ไปทั่วร่าง
“ถอดกางเกงพี่ออกสิคนดี”
ดวงฤทัยขยับหน้าขึ้นจ้องเหนือหัว
“ถอดสิ”
เขาเอ่ยย้ำแน่วแน่ เธอลุกขึ้นนั่งทั้งที่สะเทิ้นอายขัดเขิน มองกางเกงบ็อกเซอร์นูนใหญ่และขยับไหว มือเล็กสั่นเทายามจับขอบกางเกงค่อยเลื่อนลงจากสะโพกที่ยกขึ้นจากเตียงเพื่อช่วยเธอ
ทันทีที่บ็อกเซอร์หลุดพ้น ดวงฤทัยถึงกลับผงะ กลางกลุ่มขนกายแกร่งชูชันไหวตัวรับสายตา สาวน้อยเหลือบตามองเหนือหัวด้วยดวงตาหวาดหวั่น
“จับของพี่เหมือนวันนั้น คนดี ใช่ จับแน่น ๆ พี่ชอบ”
เสียงทุ้มกระเส่ากำกับคนร่างเล็กพลางครางในลำคอยามมือเล็กนุ่มนิ่มกำรอบกายแกร่งขยับทำอย่างที่เคยสอน สะโพกสอบแอ่นหยัดขึ้นหา
“ใช้ลิ้น ดวง”
หน้าหวานส่ายหน้า ตากลมโตเบิกกว้าง ซ้ำดวงหน้าแดงซ่านขัดเขิน
“ขึ้นมานั่งข้างบน”
ครั้งนี้เธอไม่เข้าใจอย่างเห็นได้ชัดจนเหนือหัวเอะใจ เขามองร่างเล็กค่อยเลื่อนตัวขึ้นอย่างลังเลและเงอะงะ
“เดี๋ยวก่อน พี่ลืมถุงยาง”
ร่างแกร่งรีบลุกขึ้นไปยังตัวเตียง หยิบถุงยางอนามัยออกมาแล้วรีบฉีกถุงยางครอบลงปลายป้าน สาวตาหวานยังนั่งนิ่งจ้องมือและแก่นกาย
“เดี๋ยววันหลังดวงค่อยลองทำ มานี่ ขึ้นมาข้างบน คร่อมพี่”
ดวงฤทัยขยับขึ้นคร่อมนั่งบนท้องแกร่ง เขาจับเอวคอดกิ่วไว้แน่นขยับให้ร่างยกขึ้นถอยหลังไปกระทั่งถึงหัวมน
“จับพี่ไว้ ค่อย ๆ ดันตัวเองลงมา”
เขาผงกศีรษะมองทางรักที่ค่อยลดลงกระทั่งพบกับยอดหัวมนแก่นกายแกร่งชัน มือรั้งเอวกิ่วดันร่างลงอีกแต่ยังไม่อาจทำได้ ปากทางรักแคบเกินไปแม้ว่ามีน้ำหวานหล่อลื่น ตัดสินใจตวัดร่างอรชรลงนอนหงายหลังไปทางปลายเตียง ใช้ต้นขาใหญ่ดันขาเธอเปิดออกกว้าง แล้วจับท่อนเอ็นร้อนจ่อดันเข้า
“บ้าจริง!”
เสียงทุ้มสบถออกมาขณะที่ดันแล้วไม่เข้า ยืดกายขึ้นมองทางรัก กลีบบอบบางปิดสนิท ส่งมือขยับลูบไล้เปิดทางเพื่อจ่อหัวปลายป้านอีกครั้ง
“พี่เหนือ! ดวงเจ็บ”
เสียงหวานร้องแผ่วเบาขณะที่เขาขยับจนมุดเข้าไปได้เพียงปลายหัว ทำให้เขาเลื่อนดวงตาคมกล้ามองดวงหน้าแดงก่ำที่ตายังเบิกกว้าง คิ้วขมวดมุ่น
“เราถอยไม่ได้แล้วดวง”
“แต่ว่า พี่เหนือ!! อื้ออ”
ดวงฤทัยขยับร่างหนี มือแกร่งรีบคว้าข้อเท้าเล็กไว้แน่นเตรียมเข้าครอบครอง ดันสะโพกเสือกกายแกร่งแรงขึ้นเข้าร่องแคบเล็ก ตัดสินใจกระแทกเข้าคราวเดียวจนเกือบสุด
“เจ็บ! คนบ้า ดวงบอกแล้วว่าเจ็บ ฮื้อ อือ”
สีหน้าเหนือหัวประหลาดใจ เมื่อครู่เขาเพิ่งดันปลายป้านผ่านบางสิ่งแสนบอบบาง หัวใจเต้นโครมครามตื่นเต้นเลือดสูบฉีดไปทั่วร่าง สาวร่างเล็กยังมีสีหน้าเจ็บปวด นอนนิ่งไม่กล้าขยับ เขาปล่อยข้อเท้าโน้มร่างลงกระซิบข้างใบหู
“เอากันให้เสร็จก่อนคนดี ดวงติดค้างคำอธิบายพี่”
คนร่างเล็กเม้มปากแน่น มือทุบบ่า ทั้งดึงผม
“ติดค้าง! ดวงติดค้างอะไรพี่เหนือ พี่เหนือต่างหากที่ทำดวงเจ็บ ดวงบอกแล้วว่าเจ็บ! อื้อ หยุดนะ อื้อ อื้อ”
มุมปากยักยิ้มอีกครั้งก่อนเผยออ้าสูดลมหายใจยามเคลื่อนกายสอดใส่ ขยับตัวเนิบช้า รอเวลาให้ร่องรักปรับตัวรับความใหญ่โตที่ไม่คุ้นชิน
“ดวง คนดี อีกนิดนะ”
น้ำเสียงทุ้มพร่าปลอบประโลมขณะเสือกสะโพกสอบดันเข้าสุด ถอนออกเชื่องช้า สูดปากเสียวสะท้าน พยายามอดทนอดกลั้นให้นานที่สุด
กายแกร่งเสือกเข้าปากครอบยอดถันดูดกลืน ตวัดไล้เลีย ขยับไหวเนิบช้ากระทั่งกายสาวใต้ร่างเริ่มเร่าร้อนขึ้น จึงขยับลุกยืดกายคุกเข่า ช้อนแขนเข้าใต้ข้อพับขยับลากให้เธอเข้ามาใกล้
ร่างเล็กงดงามสีขาวอมชมพูไปทั้งร่าง ยิ่งกระตุ้นแรงราคะ ส่งท่อนเนื้อกระทุ้งแรงขึ้น
“ดีไหม ดวง อ่า”
แม้คนใต้ร่างไม่เอ่ยตอบ แต่เสียงครางหวานใสทำให้คนด้านบนพอใจ ยิ่งโจนจ้วงเข้าใส่ร่องงามนุ่มนิ่มฉ่ำน้ำ ขยับกระแทกดันแน่นมิดโคน กระทุ้งต่อเนื่องสม่ำเสมอ
“แน่นมาก ดี ดวงชอบไหม เสียวไหม”
มือเล็กกำผ้าปูที่นอน อีกมือจับต้นแขนคนด้านบนไว้พยายามดันร่างใหญ่โตออกยามเขาเสือกกายจนสุด หลับตาแน่น แหงนเงยใบหน้าอย่างช่วยตัวเองไม่ได้
เจ็บหน่วงร่องทางรัก ทั้งเสียวสะท้านแปลกประหลาด รู้สึกถูกรุกราน ชำแรกจากท่อนเนื้อใหญ่โต ทั้งอึดอัดคราวเดียว แต่ยังต้องการให้เขาแนบสนิทอีกยิ่งขึ้น ต้องการกายชาย ต้องการให้เขาชื้นเหงื่อ แรงรักเหนือหัวรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ คล้ายไม่มีวันสิ้นสุด
“ลืมตาดูพี่ดวง คนดี”
หน้าเล็กส่ายหน้าปฏิเสธ ขัดเขินสะเทิ้นอาย ทั้งรวดร้าวหน้าท้อง แต่พ่อเลี้ยงหนุ่มเองเองก็ไม่ยอม เขาต้องการให้ดวงฤทัยลืมตาขึ้นมองคนที่ได้เปิดบริสุทธิ์เธอ ส่งมือใหญ่ตรึงผมเธอไว้ดึงแน่นเน้นเสียงเข้มข้น เสือกกายถี่ขึ้น
“ลืมตา”
เสียงสั่งทรงอำนาจปนกระเส่าทำให้กายสาวใต้ร่างสะท้าน เธอยอมรับสภาพปรือตาขึ้นสบตาคมกล้าเต็มอารมณ์ กายแกร่งเคลื่อนไหว แผ่นอกกระเพื่อมไหวด้วยแรงเต้นของหัวใจ เขาจับเธอผงกศีรษะขึ้น
“ดูพี่กำลังเข้าข้างใน ดวงแน่นมากและแฉะจนพี่เกือบทนไม่ไหว ก้มดูสิ”
ดวงตาหวานจำต้องมองท่อนเนื้อสีเข้มกลางหว่างขา เมื่อเขาบังคับจับศีรษะผงกขึ้น กายแกร่งกระทุ้งแรงไม่ผ่อนปรน สีเข้มกว่าผิวเนื้ออ่อนนุ่มของเธอราวขาวกับดำ มองมือสีเข้มบดคลึงเนินเนื้อสาว ลูบลงลากขึ้น
“อา พี่จะเสร็จแล้วดวง อืมมม”
คนร่างเล็กสะท้านกาย ตาจับจ้องกายแกร่งโจนจ้วงถี่รัว ปวดร้าวเสียวหน้าท้อง เนินสาวหนักหน่วง นิ้วแกร่งบดขยี้กดแน่น เนินเนื้อสวาทคล้ายมีชีวิต และอ่อนไหวอย่างที่สุด หน่วงและเสียวเป็นระลอก
“อ่า พี่เหนือ อา อ่า”
“ใกล้แล้ว”
เหนือหัวตั้งใจกดมือบดเนินสาว ขยับเลื่อนนิ้วลงกลางร่องขยี้พลางกระทุ้งส่งแรง ลมหายใจหอบถี่ เลือดสูบฉีดทั่วกายแกร่ง มองร่างเล็กร้องลั่นยามสุขสมและสั่นกระตุกใต้มือแกร่ง สัมผัสน้ำหวานล้นทะลักหยาดเยิ้ม
“อ่า พี่เหนือ ดวง ดวง”
มือแกร่งข้างหนึ่งตรึงผมเธอแน่น อีกมือเลื่อนเน้นทางรักจนกายสาวไม่อาจต้านทาน ดวงฤทัยตาพร่าไม่อาจฝืนลืมตา ร่างกระตุก ช่องสวาทรัดรึงท่อนเนื้อร้อนแน่นอย่างน่าประหลาด
เหนือหัวจับจ้องมองทุกสิ่งของดวงฤทัย กระทุ้งแรงชายกลางหว่างขาเสียวร้าวทั่วหน้าท้องใกล้ถึงจุดหมาย ชีพจรรัวกระหน่ำ
“อา อ่า ดวง พี่เสร็จแล้ว”
ใจชายหนุ่มดั่งถูกกระชากยามสุขสมรุนแรง กระตุกผมเธอจนเงยขึ้นรับจูบหนักหน่วงล้วงลิ้นเข้าโพรงปาก กระชั้นส่งแรงถาโถมแล้วบดแน่นยามถึงจุดสุดยอด กระตุกสั่นสะท้านไปทั้งร่าง เอ็นร้อนใหญ่พวยพุ่งน้ำรักขาวขุ่นระเบิดพร่าพร่างจนเขาครางในลำคอ
“ดวง”
คนร่างโตกระเส่าเรียกชื่ออย่างเป็นเจ้าของ แผ่นอกกระเทือนสะท้านไหว หอบหายใจโน้มกอดร่างเล็กไว้ ยังไม่ทันไรรู้สึกถึงร่างเล็กผล็อยหลับไปทันที
เหนือหัวยิ้มออกมาคนเดียว ขยับเลื่อนเจ้าเหนือหัวน้อยออกจากร่องนุ่มนิ่ม ตวัดอุ้มดวงฤทัยหันกลับมานอนให้ถูกที่ หางตาเห็นหยดเลือดบนเตียงเล็กน้อย มือเอื้อมหยิบกระดาษอเนกประสงค์มารูดถุงยางออกจึงพบว่ามีเลือดติดอยู่ด้วยเช่นกัน
“ครั้งหน้าก็ไม่เจ็บแล้วคนดี”
เขาชะโงกหน้าลงหอมแก้มห่มผ้าให้เรียบร้อยก่อนลุกเข้าห้องน้ำ เตรียมออกไปสั่งงานต่อ มื้อเย็นต้องขุนเธอให้มากหน่อย คืนนี้จะได้มีแรงไม่ผล็อยหลับไปอย่างนี้
24 – 18+ดวงฤทัยนั่งหน้าแดงซ่านยามมื้อเย็นในห้องทานอาหารของเรือนใหญ่พ่อเลี้ยงเหนือหัว เธอไม่กล้าแม้แต่เงยหน้าขึ้นสบตาเขาหรือใครสักคน เพราะอับอายและขัดเขินเรื่องเมื่อบ่ายร่างอรชรนั่งก้มหน้าตักข้าวเข้าปากเชื่องช้า ไม่ต้องการสนทนาใดใดทั้งสิ้น แต่อดรนทนไม่ได้เมื่อสัมผัสได้ว่าคนร่างโตนั่งอมยิ้ม“พี่เหนือยิ้มอย่างกับคนบ้า”“คนมีความสุขก็ต้องยิ้มเป็นธรรมดา”“ฮึ”“เติมข้าวอีกไหม”“ไม่แล้ว”“ทำไมรีบอิ่ม อยากเข้านอนแล้วเหรอ”“แค่ก ๆ”มือเล็กวางแก้วน้ำคว้ากระดาษอเนกประสงค์ด้านข้างโต๊ะขึ้นมาเช็ดน้ำรอบปาก“พี่เหนือพูดอะไรระวังปากด้วยสิคะ”“ระวังอะไร นี่บ้านพี่”“คนได้ยินเอาไปพูดผิด ๆ ถูก ๆ”“ไหนกัน ใครจะเอาไปพูด”“ก็ ก็ เอาเถอะ ดวงพูดไปคงไม่มีประโยชน์”“ฮึ อันที่จริงให้พูดไปเลยก็ดี จะได้รู้กันทั่วเมืองว่าแม่เลี้ยงหม้ายสินธุเป็นเมียพ่อเลี้ยงเหนือแล้ว”“พี่เหนือ! อย่านะ”“ก็ได้ รอสักหน่อยไปไหนด้วยกันบ่อย ๆ คนก็รู้กันเอง”ดวงฤทัยไร้ปัญญาเถียงคนดื้อรั้นเอาแต่ใจอย่างเหนือหัว จึงเลือกนิ่งเสียดีกว่า“เข้านอนเลยก็ได้นะ พี่เองก็เหนื่อยเหมือนกัน”“ไม่! ยังไม่ง่วงค่ะ เราไปนั่งเล่นที่ระเบียงก่อนแล้วกันค่ะ ดว
25 - ncร่างเล็กสะดุ้งตื่นเต็มตาทันที ยามร่างใหญ่โตสอดใส่เสียบเข้า มือใหญ่จับสะโพกเล็กไว้เต็มมือกำแน่นทั้งบังคับสะโพกเคลื่อนไหวตามแรงกระทุ้งสีหน้าคนร่างโตรวดร้าวยามมองท่อนเนื้อกลางลำตัวกลางหว่างขา ส่งแรงต่อเนื่องเสือกกายเข้าร่องรักของสาวใต้ร่างยามเช้าแม้ว่าทุกอย่างไม่เร่งรีบแต่กายแกร่งของเขากลับไม่เป็นเช่นนั้น ช่องสวาทตอดรัดแน่นจนเขาเองต้องหยุดชะงักหอบหายใจ“เดี๋ยวก่อน! พี่จะเสร็จ”มือแกร่งกำเนื้อนุ่มบนสะโพกแน่นข่มกลั้นอาการสะท้านไหวเสียววาบปลายหัว อาการต้องการหลั่งน้ำมาถึงเร็วกว่าที่คาดทั้งที่เมื่อคืนได้ปลดปล่อยออกไปแล้วทรวงอกกระเพื่อมแรงตามจังหวะชีพจร มือเล็กเอื้อมมือออกไปลูบแผ่นท้องแกร่งเสียงครางทุ้มลอดออกมา เหนือหัวเปิดเปลือกตาขึ้นจ้องเธอด้วยดวงตาฉายแรงปรารถนาแรงกล้า“พี่เหนือไม่ต้องออมแรงก็ได้ค่ะ ดวงไม่เป็นอะไร”“อา ดวง พี่จะทนไม่ไหว”เสียงทุ้มครางสั่นพร่า พึมพำบอกว่าเธอสวยมากขนาดไหนและทำให้เขาไม่อาจต้านทานได้อีกต่อไป ร่างสูงเอื้อมมือจับศีรษะเธอไว้ชะโงกกายเพื่อส่งแรงกระทุ้งลงอย่างแรง ดวงตาเจิดจ้าจ้องมองเธออย่างหวงแหน“พี่เหนือ อา อ่า”มือแกร่งจับเธอพลิกคว่ำคร่อมเธอไว้ด้วยต้นขา
26 - ncสาวร่างเล็กนั่งห้อยขาลงบนโต๊ะทำงานไม้สักสีทอง ดวงหน้างดงามหวานล้ำก้มศีรษะลงมองผมดกดำของชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ที่คุกเข่าอยู่บนพื้น หน้าเข้มแกร่งยังไม่ยอมละออกจากเนินเนื้อสาวหลังจากที่เขาถอดกางเกงบ็อกเซอร์โยนทิ้งไปมือเล็กเท้าแขนวางฝ่ามือบนโต๊ะใหญ่ ความเย็นจากพื้นไม้หน้าโต๊ะแทรกซึมขึ้นมาตรงกลางฝ่ามือผิดไปจากความร้อนเร่ากลางหว่างขา จมูกใหญ่ชนชิดเนินสวาทแหวกกลุ่มไรขนบางเบา“พะ พี่เหนือ ไปห้องนอน”ดวงฤทัยเอ่ยทักเสียงกระเส่า แม้ว่าเธอจะตะขิดตะขวงใจถ้าจะทำอะไรเลยเถิดในห้องทำงาน แต่ความตื่นเต้นแปลกใหม่ยังทำให้เธอเอนกายแอ่นเนินสาวให้เขาเชยชมอย่างถนัดถี่“อืม ไม่ต้องหรอก หวานจริง ๆ เลียได้ไม่เบื่อเลย”คำพูดกึ่งลามกแต่จริงใจแหบพร่าแนบชิดเนินสาว พาให้กายเธอสะท้านแอ่นรับแรงที่เริ่มเร่งจังหวะร่องทางรักแม้ชอกช้ำจากแรงพิศวาสที่คนร่างโตขยันทำรัก แต่พอได้ลิ้นหนาประโลมปลอบส่งให้ร่องสาวเปี่ยมน้ำหวาชื้นแฉะจมูกใหญ่ดุดันแหวกทางเชิญชมของหวานตรงหน้า ตวัดกลืนดูดซับ ขยับเลื่อนนิ้ว ซอกซอน ทำทุกทางที่ทำให้คนร่างเล็กอ่อนระทวยร้องครางร่างสูงคุกเข่ากับพื้น แนบหน้าชิด จับดันต้นขาเล็ก ขยับปลายนิ้วเลื่อนไถล ผ่
27 - ว่าที่แม่ยายกับลูกเขยดวงฤทัยลงจากรถของเหนือหัวหน้าคุ้มเจ้าจอมอินหลังจากนั้นผ่านไปอีกหลายวัน หน้าเง้างอนเพราะพ่อเลี้ยงหนุ่มกักเธอไว้ไม่ยอมมาส่ง แถมยังทำแบบนั้นซ้ำอีกจนกลายเป็นทะเลาะกันใหญ่โต แต่จบท้ายเป็นต้องลงเอยบนเตียงทุกที“คุณด๋วงปิ๊กเฮือนแล้ว”เสียงแม่อุ๊ยคำตะโกนดีใจวิ่งอย่างหญิงชราออกมาพร้อมกับหลิน สีหน้าเป็นกังวลลูบเนื้อลูบตัว"คุณดวงไม่อยู่ แม่อุ๊ยเป็นห่วงมากค่ะเลยโทรไปหาคุณดวงใจ”“แล้วแม่ว่าอะไรบ้าง”ทั้งหมดพูดไปพรางเดินขึ้นเรือน“แม่จะไปว่าอะไรได้ ได้แต่นั่งรอลูกสาวอยู่ที่นี่”เสียงนุ่มของดวงใจดังลงมาจากบนเรือนก่อนที่ดวงหน้าหวานคล้ายกับเธอจะโผล่ชะโงกออกมา ดวงฤทัยถึงกับสะดุ้งสุดตัวอย่างเด็กที่ทำความผิด“แม่!!”“แน่ล่ะ นี่แม่เอง ดวงหายไปไหนมา ทำเอาทุกคนเป็นห่วง”สาวร่างเล็กเดินขึ้นเรือนกวักมือไล่ให้แม่อุ๊ยและหลินลงจากเรือนไปก่อน“ไม่มีอะไรหรอกค่ะคุณแม่”เธอรีบเข้าไปใกล้จูงมือแม่ดวงใจไปนั่งที่โต๊ะรับแขกเพื่อผ่อนคลายอารมณ์ ยิ้มแห้งอย่างสำนึกผิด“ไม่มีอะไร! แต่จากที่แม่อุ๊ยเล่าให้ฟังมีคนอุ้มลูกสาวของแม่ลงจากเรือนไป นี่แม่รีบมาเลยตั้งแต่วันนั้น แต่ไร้วี่แวว ไร้ข่าวจนแม่เกือบจ
28 - ตาแก่ เจ้ายิ่งข่าวลือสะพัดไปเร็วยิ่งกว่าไฟลามทุ่งเมื่อคนในบ้านของพ่อเลี้ยงเหนือหัวพูดคุยถึงดวงฤทัยว่ามักมาหาพ่อเลี้ยงในช่วงวันเสาร์อาทิตย์เป็นประจำเกือบสองเดือนแล้วแม้ว่าบ้านชานเมืองของพ่อเลี้ยงเองอยู่ห่างไกลจากเมือง แต่คนในบ้านบางคนยังอาศัยและเติบโตขึ้นในพื้นที่ รู้จักพ่อเลี้ยงนฤนารทและแม่เลี้ยงดวงฤทัยดี เคยเห็นหน้าเห็นตายามทั้งคู่ออกงานอย่างสม่ำเสมอในยามที่พ่อเลี้ยงมีชีวิตอยู่“เจ้ายิ่งครับ ตอนนี้มีข่าวลือหนาหูกันเรื่องเจ้าเหนือหัว”ชายชราเงยหน้าขึ้นจากหนังสือพิมพ์ท้องถิ่นแบบรูปเล่มไม่ใหญ่นักที่มักตีพิมพ์ออกมาในช่วงต้นเดือน บอกเล่าข่าวคราวประจำเดือนของเมืองรวมไปถึงธุรกิจใหม่ ๆ ที่เกิดขึ้น แม้ว่าจะมีโฆษณามากไปเสียหน่อย เขาให้คนไปหามาเพราะอยากรู้ว่ามีข่าวเรื่องหลานชายของเขาบ้างหรือเปล่า ซึ่งในช่วงหลัง ๆ มานี้แทบไม่มีเลย“เรื่องอะไร?”มือเหี่ยวย่นปิดหนังสือพิมพ์เอนกายบนเก้าอี้หวายแบบเอนหลังได้ขาโค้งครึ่งวงกลมจนสามารถเอนกายเป็นเก้าอี้นอนได้ในคราวเดียวกัน“เจ้ามีแฟนแล้วครับ”“ฮะ!! ใครกัน ใครกัน”อารามตื่นเต้นทำให้ชายชราดีดตัวลุกขึ้นจ้องไปยังชายรับใช้คนสนิทที่เป็นดั่งเลขานุการส่วนต
29 - สัญญาบ้านหลังใหญ่อย่างคฤหาสน์ของพ่อเลี้ยงเมืองเหนือปรากฎตรงหน้าเจ้ายิ่ง ดูโอ่อ่าสมมหาเศรษฐีแต่ไร้ซึ่งรสนิยมด้วยสีสันและรูปทรงแบบสมัยใหม่ผสมผสานยุโรป ดั่งต้องการประกาศอวดความร่ำรวยที่ตนมีเจ้ายิ่งลงจากรถตรงชานบันไดกว้างใหญ่ยาวประมาณยี่สิบคนยืนต่อกันยังมีที่เหลือเฟือ ก้าวขึ้นบันไดหินแกรนิตนำเข้าจากอินเดีย“เชิญทางนี้ค่ะ”แม่บ้านแต่งตัวสมัยใหม่แต่ดูเป็นระเบียบเรียบร้อยเชิญให้ชายชราเดินตามไปทางห้องนั่งเล่นของบ้านตกแต่งสไตล์ยุโปรตะวันตกโบราณด้วยผ้าม่านหนาหนักสีแดงเลือดหมูห้อยระย้าขลิบทอง และยังเก้าอี้สีเหลืองอีกจนเจ้ายิ่งมองแล้วเวียนนัยน์ตา“ประเดี๋ยวพ่อเลี้ยงจะมาค่ะ ท่านอยู่ในห้องทำงาน”“ขอบใจ”เสียงไว้ตัวของเจ้ายิ่งเอ่ยขึ้นมือกำไม้เท้าแน่น มองตรงไปข้างหน้าไม่วอกแวกเหลียวดูห้องที่ตกแต่งราคาแพงแต่ไร้รสนิยมจวบจนเวลาผ่านไปสักพักเสียงฝีเท้าหนักแน่นดังมาตามโถงจึงทำให้เจ้ายิ่งเอี้ยวหน้าไปมอง เห็นชายหนุ่มสูงใหญ่หน้าตาดีเดินเข้ามา“สวัสดีครับเจ้ายิ่ง”เด็กหนุ่มกว่ายกมือไหว้อย่างรู้กาลเทศะพร้อมนั่งลงบนโซฟาใกล้กันตัวใหญ่ยาว มองหน้าเจ้ายิ่งแววตาสงสัย“สวัสดีพ่อเลี้ยงนฤเบศร์”“ท่านมาถึงบ้านผม
30 – ดวงใจของเหนือหัวอกแกร่งกระเพื่อมขึ้นลงเป็นจังหวะหายใจถี่รัวหลังจากล้มตัวลงนอนข้าง แผ่นหลังบอบบางชื้นเหงื่อยังสั่นสะเทือนจากแรงอารมณ์ยามสุขสมเหนือหัวตะแคงตัวเอื้อมมือลูบแผ่นหลังใช้ข้อนิ้วไล้ไปตามร่องโน้มหน้าลงพรมจูบลาดไหล่ วันนี้ดวงฤทัยแปลกใจจนเขาเองรู้สึกได้ มีบางอย่างรบกวนจิตใจของหญิงสาวร่างเล็ก แม้ว่าเธอตอบสนองไฟพิศวาสร้อนแรงดั่งเช่นเคย หากแต่ดวงตากลมโตจดจ้องเขาอย่างโหยหา“เป็นอะไรไปคนดี”หน้างามนอนหันหน้าไปอีกด้านคว่ำตัวจากท่าเดิมเมื่อครั้งสุดท้ายที่คนร่างโตจัดแจงให้เธอทำตามเพื่อรับแรงกระแทกโหมกระหน่ำอย่างตามใจ เธอนอนลืมตามองไปยังพื้นห้อง เสื้อผ้าถูกโยนขว้างลงพื้นเกลื่อนกราด“เปล่าคะ”“ไหน หันมานี่สิ”มือใหญ่จับไหล่เธอพลิกตัวกลับมาหา เขาสังเกตจดจ้องเธอด้วยตาคมกริบเสาะลึกลงไปข้างในจิตใจ“เปล่าจริง ๆ ค่ะพี่เหนือ”เสียงหวานปฏิเสธไม่ยอมสบตาหากแต่ใช้ฝ่ามือเล็กลูบแผ่นอกเล่น นิ้วเล็กชอนไชเข้ากลุ่มไรขนบางเบาตรงหน้าอก“วันนี้ดวงแปลกไป มีเรื่องกังวลใจอะไรบอกพี่สิ เรื่องที่ฟาร์มหรือเปล่า”เธอมุดหน้าซบอกแกร่งส่ายหน้าน้อย ๆ เป็นเชิงปฏิเสธ“ดวงอาจจะเหนื่อยมากไปหน่อยค่ะ”“แล้วทำไมไม่พักอยู
31 – รักพี่ไหมคนดี 18+กว่าจะกลับเข้ามาอีกรอบเกือบค่ำเพราะต้องแวะเอาของที่โรงแรม พ่อเลี้ยงเหนือหัวเดินย่ำไปบนชานเรือนแอบย่องเข้าไปในห้อง มองหญิงสาวหลับสนิทด้วยความเหนื่อยอ่อนยังอยู่ในชุดเดิมเตียงยุบตัวลงเมื่อร่างใหญ่นั่งขอบเตียงขยับไปใกล้ ลมหายใจสม่ำเสมอทำให้เขารู้ว่าเธอหลับสนิทจริง ๆ จึงเอนกายลงนอนข้าง ๆ โอบแขนรอบเอวคอดกิ่วใช้หน้าซุกลงไป“อื้อ พี่เหนือกลับมาแล้ว”เสียงงัวเงียแหบนิด ๆ ฟังแล้วเหนือหัวรู้สึกจั๊กจี้ในหัวใจ เขาโน้มหน้าลงจูบปากกระจับอ่อนหวานเป็นพักกว่าจะยอมปล่อย“หิวไหมคะ”“ยัง หิวอย่างอื่นมากกว่า”“อื้อ เดี๋ยวเถอะ ไปทานข้าวกันดีกว่า ดวงหิวแล้วนะ”“เพิ่งตื่นแท้ ๆ ทำไมถึงหิวแล้ว”เหนือหัวยังไม่ยอมปล่อยมือใหญ่อุ่นล้วงเข้าไปในเสื้อกอบกุมทรวงอกอิ่มคลึงเบา ๆ จนกายสาวอ่อนระทวย“พี่เหนือ!”“ก่อนนะ แล้วค่อยกินข้าว พี่อยากแล้ว”ความเร็วในการถอดเสื้อของเหนือหัวรวดเร็วจนเธอแปลกประหลาดใจ เขาดึงเสื้อเธอออกจากตัวตามด้วยกางเกงไม่เว้นจังหวะแม้แต่น้อย“พี่เหนือ รีบเหรอคะ”“ใช่ พี่รีบ พี่รอไม่ไหวแล้วดวง อยากเข้าแย่แล้ว เห็นไหม”เหนือหัวจับมือของดวงฤทัยขึ้นมาจับกายแกร่งแข็งชัน ครางลึกในลำคอ
บทพิเศษสามเดือน เมื่อเจ็ดปีที่แล้วตุบ ตุบ!ดวงฤทัยสะดุ้งลุกขึ้นนั่งเมื่อได้ยินเสียงก้อนหินปามาโดนผนังห้องนอนด้านหน้าเรือนทรงไทยล้านนาร่างเล็กสะลืมสะลือลงจากเตียงควานมือเพราะความมืด เปิดหน้าต่างห้องนอน ชะโงกหน้าออกไปแต่ยังไม่เห็นใครได้ยินแต่เสียงเรียกทุ้มต่ำแผ่วเบา“ดวง ดวง”ดวงฤทัยขมวดคิ้ว เธอจำได้ว่าเสียงนี้เป็นเสียงของใคร เพราะตั้งแต่วันนั้นที่เขาเดินลับหายไปท่ามกลางผู้คนในงานยี่เป็ง แต่กลับโผล่เข้ามาในชีวิตแทบทุกวันแอ๊ดดด!!ดวงฤทัยพยายามเปิดประตูให้เบาที่สุด ย่องปลายเท้าผ่านชานเรือน โชคดีเธอได้นอนห้องหน้าสุดทำให้ไม่ต้องเดินผ่านห้องนอนของคุณแม่และคุณยาย จากนั้นดวงฤทัยก็พาร่างอันบอบบางลงบันไดบ้านเดินไปยังประตูเล็กข้างรั้ว“มาทำไม มันดึกแล้ว!!”“เอาขนมมาให้”“แขวนไว้นั้นแหล่ะ แล้วก็กลับไปได้แล้ว”“เดี๋ยวก่อนสิ ขอเห็นหน้าก่อนไม่ได้เหรอ”ดวงฤทัยมองซ้ายมองขวา ดูลาดเลาก่อนแอ้มประตูรั้วยื่นมือออกไปเพื่อรับขนม แต่คนร่างสูงกลับจับข้อมือเธอไว้ดึงเธอออกไปนอกรั้วดันไปยังมุมมืดด้านข้างใช้มือยันรั้วไว้“พี่แค่อยากขอดูหน้าน้องดวง หลับไปหรือยัง”“ถ้าหลับจะได้ยินเสียงหรือไง เห็นหน้าก็กลับไปได้แล
38 – ดาวเหนือคอยนำทาง จบบริบูรณ์ ncคราวนี้ดวงฤทัยลุกขึ้นนั่งข้างกายของเหนือหัว ก้มมองดวงตาของชายแกร่งที่ปิดสนิทไม่ยอมมองเธอ“คุณนฤเบศร์ฉีกสัญญาไปทิ้งแล้วค่ะ”“แล้วยังไง? แม้ว่าไม่มีสัญญา ดวงจะยอมเล่าเรื่องนี้ให้พี่ฟังไหม ไม่เลย พี่ไม่ได้อยู่ในแผนการ อยู่ในความคิดของดวงด้วยซ้ำ!”“พี่เหนือ!”มือเล็กวางบนแผ่นอกใต้ผ้าห่ม เธอวางไว้ตรงอกข้างซ้ายตรงที่หัวใจของเหนือหัวกำลังเต้นแรง“ที่ดวงไม่บอกพี่ เพราะว่าดวงไม่อยากให้พี่เหนือมองดวงว่าเป็นผู้หญิงเห็นแก่เงิน ทั้งที่ดวงเองก็เป็นอย่างนั้นจริง ๆ ดวงต้องการหลักประกันมั่นคงให้กับตัวเอง ดวงต้องการบ้านคุ้มหัวที่ปกป้องแม่และยายไปตลอดชีวิต แต่ดวงยอมทิ้งทุกอย่างแล้ว ที่ดวงไปบ้านคุณนฤเบศร์วันนั้นก็เพราะว่าดวงต้องการยกเลิกสัญญา ดวงยอมทิ้งทุกอย่าง ไม่เอาบ้าน ไม่เอาอะไรทั้งนั้น ขอแค่ได้อยู่กับพี่เหนือ”“แน่ล่ะ ก็เพราะพี่รวยใช่ไหม”“พี่เหนือ! พี่คิดว่าดวงรักพี่เหนือเพราะเงินเหรอคะ พี่คิดว่าดวง ดวงทิ้งของพวกนั้นเพราะต้องการเงินทองของพี่ใช่ไหม? ไม่เลย ดวงไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น ดวงไม่ยอมให้คุณนฤเบศร์หรือเจ้ายิ่งบอกพี่เหนือก็เพราะว่า ถ้าพี่เหนือรู้ พี่เหนือต้อง
37 - คนร่างเล็กเขาง้อแล้วนะ“หนูดวง”ดวงฤทัยสะดุ้งหันกลับไปยังจันทร์มาลา เธอไม่ได้ยินเสียงเดินของหญิงวัยกลางคนเนื่องจากคิดเรื่องของเหนือหัว“คะ?”“ตั้งโต๊ะเถอะ เย็นมากแล้ว เหนือจะได้ทานยา”“ค่ะ”สองหญิงหนึ่งคนสาวหนึ่งคนแก่กว่า จัดจานใส่ถาดกว้างทยอยยกมากลางลานใกล้ระเบียงแล้ววางบนพื้นบ้านของเหนือหัวยังคงนั่งทานกับพื้นซึ่งในหมู่บ้านแห่งนี้เองก็ยังคงทำแบบนี้ ยกเว้นบางบ้านที่นั่งทานโต๊ะทานอาหารอาหารของไทใหญ่ก็คล้ายกับของทางภาคเหนือจึงทำให้ดวงฤทัยเองทานได้คล่องปาก“แล้วนี่ทำไมเหนือถึงบาดเจ็บมาล่ะลูก”ในที่สุดจันทร์มาลาก็เอ่ยถามอย่างที่ใจของดวงฤทัยเองอยากรู้เช่นกัน เธอเอี้ยวหน้าไปมองพลันสบตาของเหนือหัวที่มองมาทางเธอพอดี จึงรีบหลบก้มมองจานข้าวของตัวเอง ตักข้าวเข้าปากนิ่งเงียบ“ไปตรวจงานอยู่หลายวัน พอใกล้ ๆ วันกลับเจอพวกชนกลุ่มน้อยครับ ปะทะนิดหน่อย แต่ผมก็ไม่เป็นอะไรมาก หมอผ่าเอากระสุนออกไปแล้ว”“แล้วทางนั่นลูกยังจะไปอีกเหรอ”“ก็ต้องไปครับ นั่นมันธุรกิจเรา แต่อาจจะน้อยลง ให้หุ้นส่วนที่เป็นทหารช่วยดูแล”“แล้วเราจะไว้ใจได้ยังไง คนพวกนี้ใช่ย่อย”ดวงฤทัยแม้ว่าจะก้มหน้าทานข้าวแต่หูเธอคอยฟังเสียงท
36 - สำหรับเขาต้องมากกว่า ไม่มีน้อยกว่าเหนือหัวชะโงกตัวไปยังหลังรถแต่แสงทัดปัดมือของชายหนุ่มไว้ก่อนแล้วคว้ากระเป๋าของเหนือหัวมาไว้เอง“ยังไม่รู้ ไว้หลังสงกรานต์ว่ากันอีกที”แสงทัดเดินนำยกกระเป๋าใบใหญ่ขึ้นไปบนเรือนยกใต้ถุนไม่สูงมากนักแบบไทใหญ่ อากาศในหน้านี้ไม่ร้อนมากนักเพราะอยู่ภูเขา ทำให้มีสายลมพัดมาตลอดเวลาบอดี้การ์ดเดินขึ้นเรือนกำลังเดินตรงไปยังห้องนอนของเหนือหัว พลันเหลือบเห็นร่างเล็กของคน ๆ หนึ่งที่เพื่อนของเขาถวิลหามาตลอด ทำให้เท้าใหญ่หยุดนิ่งตาเบิกกว้างหันกลับไปมองเพื่อนที่กำลังก้าวเท้าขึ้นบันไดเรือนมาพอดี“ไอ้เหนือ!”เหนือหัวเงยหน้าขึ้นมองแสงทัดที่ทำหน้าเหมือนเห็นผี คิ้วเข้มขมวดนิ่งไม่เอ่ยตอบอะไรยังก้าวขึ้นเรือนตามปกติ“มากันแล้ว”เสียงมารดาเอ่ยลอยมาจากชานเรือนแม้ว่าเขายังไม่ทันขึ้นไปชั้นบน จวบจนกระทั่งร่างสูงสาวเท้าไปบนขั้นสุดท้ายก้มศีรษะลงเพื่อให้พ้นชายหลังคาทรงเตี้ยเพื่อมุดเข้าไปในเรือน เมื่อเงยหน้าขึ้นอีกครั้งจึงเห็นแม่เลี้ยงสาวแห่งสินธุเจริญพาณิชยืนซ้อนอยู่ทางด้านหลัง หน้าเข้มกระด้างลงทันที“ไอ้ทัด มึงรอก่อน พาแม่เลี้ยงกลับไปด้วย”“ไอ้เหนือ!!”“เหนือ!!”เสียงแสงทัดและจั
35 – รัฐฉานปีใหม่ของชาวรัฐฉานปกติจัดขึ้นในวันขึ้นหนึ่งคำเดือนอ้ายของทุกปี ซึ่งมักจะเป็นช่วงงต้นเดือนธันวาคม ทำให้ในวันปีใหม่สากลของที่นี่เงียบเหงา ไม่ได้จัดงานเหมือนที่อื่นมีเพียงตามสถานที่สำคัญร้านค้าที่ทำสัญลักษณ์ว่าป้ายสวัสดีปีใหม่บางร้านค้าเท่านั้นร่างสูงยืนนิ่งตรงชานเรือนไม้ยกพื้นสูงบนเขาดอยเย่ว[1] ดอยสูงคดเคี้ยวเข้าลำบากถิ่นเดิมของมารดา บ้านทรงธรรมดาแบบไทใหญ่เพียงแต่หลังใหญ่กว่าทุกหลังในหมู่บ้านบอกสถานะทั้งทางสังคมและฐานะเงินทองใบหน้าเข้มไม่ได้พันผ้าโผกหัวนุ่งโสร่งเหมือนกับผู้ชายคนอื่นพื้นถิ่น เขาสวมกางเกงผ้าฝ้ายสีเข้มม่อฮ่อมและเสื้อผ้าฝ้ายสีอ่อนคอจีนผ่ายาวลงมาติดกระดุมทำจากรังผ้าฝ้ายสีเดียวกันจันทร์มาลา มารดาของเหนือหัวเองเฝ้าสังเกตลูกชายมาสักระยะแล้วนับจากกลับมาบ้านในคราวนี้ร่วมสองเดือน แม้ว่าเหนือหัวยังคงพูดคุยด้วยปกติแต่สีหน้าลูกชายดั่งมีเรื่องกลุ้มใจ บางครั้งเธอได้ยินเสียงถอนหายใจออกมาขณะที่เขาเผลอยามอยู่คนเดียวแสงทัดเองเมื่อกลับมายังหมู่บ้านแห่งนี้เขาเองก็กลับบ้าน ไม่ได้มาอยู่ดูแลเหมือนดั่งอยู่เมืองไทย ทำให้จันทร์มาลาไม่รู้ว่าจะหันหน้าไปถามใครดี ได้แต่เฝ้ามองลูกชายคนเ
34 – รู้ความจริงร่างเล็กนั่งรอแทบไม่ติดที่นั่งเมื่อนฤเบศร์เดินเข้ามาในห้องรับแขกของบ้าน และพลันยืนขึ้นทันทีอย่างร้อนใจเมื่อเห็นเขา โดยไม่ต้องพูดนฤเบศร์ก็รู้ว่าเธอมาเพื่อสิ่งใดในบ่ายวันนี้“พ่อเลี้ยง”“นั่งก่อนสิ ค่อย ๆ พูด”มือเล็กกุมไว้ขยุกขยิกห้ามตัวเองไม่ได้ ร้อนใจต้องการพูดเรื่องที่ตนเองตัดสินใจโดยเด็ดขาดแล้ว แต่ถูกขัดจังหวะด้วยเด็กรับใช้ในบ้านกำลังนำน้ำดื่มมาต้อนรับเธอนั่งนิ่งรอจนกระทั่งเด็กคนนั้นออกจากห้องไปจึงได้เริ่มเปิดปาก“ดวงตัดสินใจแล้ว”“ผมรู้ว่าที่คุณดวงมาวันนี้ก็คงเลือกมาแล้ว คุณเลือกเหนือหัวใช่ไหม”ดวงฤทัยพยักหน้ารับทันทีไม่รอช้า“ใช่ ดวงตัดสินใจแล้วว่าจะขอละเมิดสัญญาที่ทำไว้ ไม่มีสิ่งใดแทนที่พี่เหนือได้ ดวงไม่ต้องการบ้านหรือฟาร์ม”“ดื่มน้ำก่อนสิ”นฤเบศร์เอ่ยแนะนำเมื่อเสียงของดวงฤทัยทั้งแหบแห้งและฟังเหนื่อยล้า นั่นคงเพราะเธอคงร้องไห้มาทั้งคืน ร่างเล็กหยุดไปชั่งครู่แล้วทำตามที่เขาบอก“ดวงรู้หรือเปล่าว่าในสัญญานอกจากจะสูญเสียทุกอย่างแล้ว ยังต้องชดใช้เงินสินสอดกลับคืนอีกด้วย”ดวงฤทัยหน้าซีดเผือดวางแก้วลงมือสั่นเล็กน้อยพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ“ดวงจำได้ดี และสินสอดที่คุณพ่
33- เป็นของพี่เหนือ“ว่าไงนะ!”“ครับ เมื่อคืนนี้เจ้าเหนือหัวอาละวาดกลางงานแสดงสินค้าจังหวัด ลงไปต่อยจนคลุกฝุ่นตลบกับพ่อเลี้ยงนฤเบศร์เรื่องแย่งคุณดวงฤทัย เห็นว่าเจ้าเหนือหัวอาการหนักพอดูครับ”ป้าบ!!เจ้ายิ่งตีเข่าใบหน้าโกรธขึ้งขึ้นทันทีเมื่อได้ยิน“นั่นปะไร ข้าว่าแล้วว่าผู้หญิงคนนั้นต้องเป็นคนไม่ดี”“ไม่ใช่แบบนั้นทั้งหมดน่ะสิครับ คุณดวงแกไปเอาน้ำเย็นสาดไปบนหลังเจ้าเหนือด้วยครับ แล้วแสงทัดก็มาลากเจ้าเหนือออกไป”“ถึงยังไงก็ไม่ดี นี่เหนือหัวหลานชายฉันเป็นยังไงบ้าง เจ็บมากหรือเปล่า”“คงไม่เท่าไรครับ นี่ผมส่งยาไปให้ที่บ้านใหญ่แล้ว แต่เห็นว่าเจ้าเหนือไม่กลับไปบ้านชานเมืองมาร่วมสองอาทิตย์ เห็นว่าโกรธกันกับคุณดวง เด็กที่เรือนยังเล่าอีกว่าครั้งล่าสุดคือวันที่เจ้าเหนือมาหาคุณท่านให้ช่วยไปสู่ขอนั่น เป็นวันเดียวกับที่เห็นคุณดวงร้องไห้ขับรถออกจากบ้านไปครับ และเธอก็ไม่มาที่เรือนอีกเลย”เจ้ายิ่งชะงักไปเมื่อได้ยิน เด็กสาวคนนั้นทะเลาะกับเหนือหัวแต่เหตุไฉนถึงเป็นฝ่ายร้องไห้ออกไป แทนที่จะเป็นเหนือหัวอกหัก“ผมว่าเจ้ายิ่งอาจเข้าใจผิดก็เป็นได้นะครับ ดูแล้วคุณดวงเป็นคนดี ไม่เคยมีเรื่องเสื่อมเสียมาก่อน ถ้าจะเ
32 - ออกอาการอยากใช้แรง“อ้าว ๆ ระวังหน่อยสิ ค่อย ๆ ยก”ดวงใจรีบร้องบอกคนงานขณะกำลังยกลังไม้บรรจุผ้าไหมเตรียมเข้าไปร่วมงานในจังหวัดช่วงเย็น แหงนหน้ามองไปทางห้องนอนของลูกสาวพลางถอนหายใจตัวเธอเองไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับสองหนุ่มสาว สองอาทิตย์ก่อนหน้านี้ดวงฤทัยออกจากบ้านไปหลังจากนฤเบศร์มาหาด้วยใบหน้าหม่นหมองเล็กน้อย แต่พอกลับมาอีกครั้งดวงตาแดงก่ำเหมือนว่าผ่านการร้องไห้มาอย่างหนักเธอปล่อยให้ลูกสาวอยู่คนเดียวใช้เวลาทบทวนความคิดความรู้สึกอยู่สองสามวัน จึงเอ่ยปากถาม แต่ดวงฤทัยยังไม่ยอมพูด บอกเพียงแค่ว่าทะเลาะกันเรื่องเล็กน้อย“คุณด๋วงใจเจ้า หื้อเอาอันนี้ด้วยแม่นก๊ะ”เธอหันหน้ากลับไปทางคนงานหญิงในฟาร์มมองผ้าซิ่นราคาแพงทำจากไหมย้อมสีธรรมชาติทอประณีตยกลายดอกบัวริมปลาย“ใช่ ๆ ผืนนี้สำคัญมาก ระวังด้วยนะ”“เจ้า”ดวงใจมองไปข้างบนบ้านอีกครั้งขมวดคิ้วกังวลใจ จนเห็นร่างบางลงจากเรือนแม้ว่าหน้าตาหมองคล้ำแต่ดูดีกว่าหลายวันก่อน“มาแล้ว เข้าเมืองเลยหรือเปล่าลูก”“ค่ะแม่”น้ำเสียงอ่อนระโหยเดินพาร่าอ่อนแรงไปยังรถกระบะคันเดิมที่ใช้ประจำ ยืนรอกระทั่งคนงานยกของขึ้นรถจนเสร็จ“แล้วใครจะช่วยลูกขนลงจากรถ”“มีคนในง
31 – รักพี่ไหมคนดี 18+กว่าจะกลับเข้ามาอีกรอบเกือบค่ำเพราะต้องแวะเอาของที่โรงแรม พ่อเลี้ยงเหนือหัวเดินย่ำไปบนชานเรือนแอบย่องเข้าไปในห้อง มองหญิงสาวหลับสนิทด้วยความเหนื่อยอ่อนยังอยู่ในชุดเดิมเตียงยุบตัวลงเมื่อร่างใหญ่นั่งขอบเตียงขยับไปใกล้ ลมหายใจสม่ำเสมอทำให้เขารู้ว่าเธอหลับสนิทจริง ๆ จึงเอนกายลงนอนข้าง ๆ โอบแขนรอบเอวคอดกิ่วใช้หน้าซุกลงไป“อื้อ พี่เหนือกลับมาแล้ว”เสียงงัวเงียแหบนิด ๆ ฟังแล้วเหนือหัวรู้สึกจั๊กจี้ในหัวใจ เขาโน้มหน้าลงจูบปากกระจับอ่อนหวานเป็นพักกว่าจะยอมปล่อย“หิวไหมคะ”“ยัง หิวอย่างอื่นมากกว่า”“อื้อ เดี๋ยวเถอะ ไปทานข้าวกันดีกว่า ดวงหิวแล้วนะ”“เพิ่งตื่นแท้ ๆ ทำไมถึงหิวแล้ว”เหนือหัวยังไม่ยอมปล่อยมือใหญ่อุ่นล้วงเข้าไปในเสื้อกอบกุมทรวงอกอิ่มคลึงเบา ๆ จนกายสาวอ่อนระทวย“พี่เหนือ!”“ก่อนนะ แล้วค่อยกินข้าว พี่อยากแล้ว”ความเร็วในการถอดเสื้อของเหนือหัวรวดเร็วจนเธอแปลกประหลาดใจ เขาดึงเสื้อเธอออกจากตัวตามด้วยกางเกงไม่เว้นจังหวะแม้แต่น้อย“พี่เหนือ รีบเหรอคะ”“ใช่ พี่รีบ พี่รอไม่ไหวแล้วดวง อยากเข้าแย่แล้ว เห็นไหม”เหนือหัวจับมือของดวงฤทัยขึ้นมาจับกายแกร่งแข็งชัน ครางลึกในลำคอ