เข้าสู่ระบบแชร์
30 – ดวงใจของเหนือหัว
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-22 18:05:5430 – ดวงใจของเหนือหัว
อกแกร่งกระเพื่อมขึ้นลงเป็นจังหวะหายใจถี่รัวหลังจากล้มตัวลงนอนข้าง แผ่นหลังบอบบางชื้นเหงื่อยังสั่นสะเทือนจากแรงอารมณ์ยามสุขสม
เหนือหัวตะแคงตัวเอื้อมมือลูบแผ่นหลังใช้ข้อนิ้วไล้ไปตามร่องโน้มหน้าลงพรมจูบลาดไหล่ วันนี้ดวงฤทัยแปลกใจจนเขาเองรู้สึกได้ มีบางอย่างรบกวนจิตใจของหญิงสาวร่างเล็ก แม้ว่าเธอตอบสนองไฟพิศวาสร้อนแรงดั่งเช่นเคย หากแต่ดวงตากลมโตจดจ้องเขาอย่างโหยหา
“เป็นอะไรไปคนดี”
หน้างามนอนหันหน้าไปอีกด้านคว่ำตัวจากท่าเดิมเมื่อครั้งสุดท้ายที่คนร่างโตจัดแจงให้เธอทำตามเพื่อรับแรงกระแทกโหมกระหน่ำอย่างตามใจ เธอนอนลืมตามองไปยังพื้นห้อง เสื้อผ้าถูกโยนขว้างลงพื้นเกลื่อนกราด
“เปล่าคะ”
“ไหน หันมานี่สิ”
มือใหญ่จับไหล่เธอพลิกตัวกลับมาหา เขาสังเกตจดจ้องเธอด้วยตาคมกริบเสาะลึกลงไปข้างในจิตใจ
“เปล่าจริง ๆ ค่ะพี่เหนือ”
เสียงหวานปฏิเสธไม่ยอมสบตาหากแต่ใช้ฝ่ามือเล็กลูบแผ่นอกเล่น นิ้วเล็กชอนไชเข้ากลุ่มไรขนบางเบาตรงหน้าอก
“วันนี้ดวงแปลกไป มีเรื่องกังวลใจอะไรบอกพี่สิ เรื่องที่ฟาร์มหรือเปล่า”
เธอมุดหน้าซบอกแกร่งส่ายหน้าน้อย ๆ เป็นเชิงปฏิเสธ
“ดวงอาจจะเหนื่อยมากไปหน่อยค่ะ”
“แล้วทำไมไม่พักอยู่บ้านเสียก่อน อันที่จริงมาหาพี่วันพรุ่งนี้เช้าก็ได้”
เหนือหัวก้มหน้ามองศีรษะเล็กที่ยังซุกตรงอกแกร่งอย่างไม่รังเกียจที่ชื้นเหงื่อ
“แล้วไม่ดีหรือคะ พี่เหนือไม่อยากอยู่กับดวงเร็ว ๆ เหรอคะ”
“ใครบอก พี่อยากจะอยู่กับดวงทุกวันเลยถ้าเป็นไปได้ แต่พี่แค่ไม่อยากให้ดวงเหนื่อยเกินไป ถ้าขืนมาอยู่กับพี่ทุกวัน ดวงคงไม่ได้นอน”
จมูกโตเคลื่อนลงพวงแก้มละมุนถูไปมาจนดวงฤทัยจั๊กจี้ขยับตัวหัวเราะออกมาค่อยยิ้มออกมาได้บ้างหลังจากที่หัวใจดำดิ่งตั้งแต่นฤเบศร์มาหาเมื่อบ่าย
“ไม่ได้หรอก แม่ต้องบ่นแน่ถ้าดวงมาอยู่ที่นี่”
“อืม แล้วทำยังไงนะถึงจะไม่บ่น”
หน้าเข้มยังไม่พ้นซอกคอวกเลยลงใกล้ทรวงอกจนดวงฤทัยต้องใช้มือยันไว้
“ฮึ พี่เหนือ คิดจะล่อลวงลูกสาวเขาเหรอเนี่ย”
“ล่อลวงอะไรกัน พี่ออกจะจริงใจ”
“ไม่เชื่อหรอก ดวงไปอาบน้ำดีกว่า พี่เหนือทำให้ดวงต้องอาบน้ำสองรอบอีกแล้ว”
มือแกร่งยกขึ้นจะคว้าตัวสาวร่างเล็กไว้แต่ไม่ทันเพราะเธอกระโดดลงจากเตียงวิ่งไปยังเสื้อผ้าหยิบขึ้นทาบตัวเนียมอายทั้ง ๆ ที่เขาก็เห็นมาหมดแล้วทั้งตัว หายลับไปทางห้องน้ำ
เหนือหัวพลิกตัวนอนหงาย สองเดือนกว่าที่อยู่ด้วยกันมาทุกเสาร์อาทิตย์แต่กลับไม่พอ ไม่เคยพอจนเขาเองเกือบขับรถไปหาเธอในวันธรรมดา อยากไปเพียงแค่เห็นหน้าก็ยังดี
มือใหญ่ยกขึ้นจับตรงหัวใจข้างซ้ายที่ยังเต้นตุบ บางวันมันโหวงเหวงพิกล และบางวันกลับเต้นรัวเมื่อนึกถึงวันเสาร์ที่จะได้นอนกอดดวงฤทัย
ยามทะยานโจนจ้วงในกายเธอบางครั้งอึดอัดท่วมท้น ยิ่งตอนหลั่งน้ำรักพรั่งพรูเข้าสู่ทางรัก เขาจ้องเธอกระหายหิวยิ่งกว่าเดิม เขาจะจัดการกับความรู้สึกนี้อย่างไรดี
เสียงก็อกแก็กในห้องข้าง ๆ ดังขึ้นเมื่อดวงฤทัยจัดการตัวเองเสร็จเรียบร้อย ร่างสาวงดงามกลับมาอีกครั้งในชุดนอนตัวใหม่ที่เขาซื้อให้ ชุดนอนสีขาวละมุนใสบริสุทธิ์ดั่งเช่นตัวเธอ
“ใส่ชุดนี้ระวังจะไม่ได้นอนนะคนดี”
“ฮึ ไม่หรอก ดวงไม่ยอมอาบน้ำอีกรอบแล้ว ตัวจะเปื่อย”
หน้าเข้มยิ้มกว้างขยับตัวลงจากเตียงเปลือยกายเข้าไปใกล้จนถึงตัว แขนแกร่งโอบเอวตวัดเข้ามาใกล้
“ก็ไม่ต้องอาบใหม่ไงคนดี พี่แข็งอีกแล้ว”
“พี่เหนือ! ไม่นะ พรุ่งนี้นะคะ ดวงเหนื่อย นะ นะ”
เสียงหวานออดอ้อนจนเหนือหัวใจอ่อนโน้มหน้าลงหอมแก้มก่อนปล่อยให้เธอเป็นอิสระแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างมีความสุข
วันเสาร์ถือว่าเป็นวันหยุดของเหนือหัวและดวงฤทัยไปเสียแล้วควบจนถึงวันอาทิตย์ พวกเขาทั้งคู่จะนอนเล่นตื่นสายหยอกเย้ากว่าจะออกมาจากห้องบางครั้งเลยสิบโมงเช้าจนแสงทัดเริ่มเคยชิน
หน้าที่บอดี้การ์ดยังคงต้องทำงานแม้ว่าเจ้านายจะหยุดทำงาน เขายืนรอคำสั่งอยู่ตรงหน้าบันไดระหว่างมื้อสายของเหนือหัว
เสียงหยอกล้อดังออกมาเรื่อย ๆ จากข้างในห้องทานข้าวจนแสงทัดเองอมยิ้ม เหนือหัวช่วงนี้อารมณ์ดีและยิ้มแย้มผิดไปจากที่เคยเป็นมา เขาหวังว่าอีกไม่นานคงได้มีการลั่นระฆังวิวาห์เสียที คุณจันทร์มาลาแม่ของเหนือหัวเองก็อยากอุ้มหลาน
ส่วนเจ้ายิ่ง แสงทัดหุบยิ้มทันทีเมื่อนึกถึงชายแก่คนนั้น แม้ว่าเขามีทีท่ารักหลานชายแต่ความเย่อหยิ่งยโสทำให้เขาดูหมดความน่าศรัทธาไปมาก เขาไม่แปลกใจเลยที่เหนือหัวไม่ชอบปู่ของตัวเอง
“แสงทัด!”
เขารีบเดินไปตามเสียงเรียกของพ่อเลี้ยง เปิดประตูเข้าไปในห้องอาหาร ใบหน้ายิ้มกว้างของเหนือหัวทำให้หน้าเข้มสดใส
“ครับ”
“เดี๋ยวออกไปข้างนอกกัน”
“พี่เหนือจะไปไหนคะ”
“พี่จะไปเอาของที่โรงแรมเดี๋ยวกลับมานะ”
ชายร่างสูงยังยิ้มให้โน้มตัวลงหอมแก้มก่อนเดินออกจากห้องอาหารพร้อมกับแสงทัด พอพ้นระยะได้ยินของหญิงสาวจึงค่อยเอ่ยขึ้นมา
“ไปคุ้มเจ้ายิ่งเมือง”
“พ่อเลี้ยง!”
แสงทัดร้องขึ้นแปลกใจแต่เหนือหัวไม่ตอบอะไร จึงได้แต่รีบเดินนำไปที่รถ พ่อเลี้ยงนั่งนิ่งเงียบไปตลอดทางครุ่นคิดอยู่กับตัวเองจนแสงทัดเองไม่กล้าเอ่ยถาม
รถหรูผ่านย่านรถติดกลางเมืองจนถึงคุ้มเจ้ายิ่งเมือง ความใหญ่โตและเก่าแก่ยิ่งเสริมสร้างให้คุ้มแห่งนี้ดูน่ากลัว แต่สามารถลดทอนลงได้ด้วยสนามหญ้าสมัยใหม่กว้างและพันธุ์ไม้จัดได้อย่างเหมาะสม เหนือหัวลงจากรถเห็นคนรับใช้ส่วนตัวของปู่วิ่งตรงมาทางเขาหน้าตาชื่นบาน
“เจ้ายิ่งอยู่หรือเปล่า”
“อยู่ครับ ทางนี้ครับ”
ร่างสูงใหญ่เดินตามขึ้นบนบ้าน ดวงตาคมกล้ามุ่งมั่น เขาคิดมาอย่างดีตลอดคืนและตลอดทางขณะที่นั่งอยู่ในรถ เหนือหัวถูกเลี้ยงดูมาให้ใช้เหตุผลไตร่ตรองคิดก่อนลงมือทำเสมอ เขาชั่งน้ำหนักถึงสิ่งที่กำลังจะเสนอคนที่ได้ชื่อว่าเป็นปู่เขา
เหนือหัวเดินเข้าไปในห้องทำงานเห็นเจ้ายิ่งนั่งอยู่ที่เก้าอี้ไม้ตัวใหญ่ทำจากไม้จริงทั้งท่อนสลักลวดลายสวยงาม เบื้องหลังเป็นหิ้งพระจำนวนมาก
เขาเลือกนั่งลงห่างออกมาสักหน่อยขณะที่จ้องมองปู่ของเขาด้วยแววตาเย็นชาผิดไปจากคนที่ได้ชื่อว่าปู่ที่มองเขาด้วยดวงตาสดใส
“วันนี้เหนือมาหาปู่”
“ผมมีเรื่องอยากจะมาขอ”
“ได้ ได้สิ มีอะไร เหนือจะขออะไรปู่ ปู่ให้ทุกอย่างเลย”
“ไม่ได้ยากเย็นอะไรมาก ผมจะแต่งงาน”
เหนือหัวสังเกตว่าเจ้ายิ่งชะงักยืดกายขึ้น รอยยิ้มหมดไปจากดวงหน้าทันควันมีร่องรอยเย็นชาพาดผ่านพร้อมกับแววยโสอวดดี
“ผมว่า จากที่เจ้ายิ่งแสดงท่าทีออกมาคงรู้แล้วว่าผมหมายถึงใคร”
เขาเอนกายจ้องปู่กลับไม่กลัวเกรงและรอคอยคำตอบ
“เหนือขอปู่ได้ทุกเรื่องยกเว้นเรื่องนี้เรื่องเดียว แม่เลี้ยงดวงฤทัยเป็นแม่หม้าย และหล่อนจ้องจับแต่ผู้ชายรวย”
ดวงตาคมหรี่ลงเมื่อได้ยินคำพูดที่ออกมาจากปากชายชรา แววตาถือดีของดวงฝ้าฟางทำให้เขารังเกียจ
“ผมว่าเจ้ายิ่งกำลังทำให้ตัวเองดูแย่กว่าเดิมในสายตาของผม”
“เหนือ ผู้หญิงคนนั้นแต่งงานกับคนแก่คราวพ่อรอเวลาให้ผู้ชายคนนั้นตาย จากนั้นหล่อนก็ได้ทุกอย่างที่ต้องการ หลานต้องมองดีดีอย่าให้ความลุ่มหลงมันมาบังตา”
“เจ้ายิ่ง!! ไม่มีใครรู้จักดวงฤทัยดียิ่งไปกว่าผม! คุณไม่มีสิทธิ์พูดจาดูถูกว่าที่ภรรยาในอนาคตของผมแบบนี้”
เหนือหัวทะลึ่งตัวลุกพรวดจากเก้าอี้กำลังก้าวเท้าออกไปแต่เสียงชราแหบพร่ายั้งเขาไว้
“เดี๋ยวก่อน!”
ร่างสูงเอี้ยวหน้ากลับไปยังชายเฒ่าใบหน้าเย็นชายิ่งกว่าทุกครั้งจนทำให้เจ้ายิ่งสะท้านกาย
“แม้ว่าปู่ไม่เต็มใจช่วยแต่ถ้าหลานยอมกลับมารับช่วงต่อ รับมรดกทั้งหมดไป ปู่จะยอมช่วย”
“ฮึ เจ้ายิ่ง รู้อะไรไหม ผมว่าผมรู้แล้วว่าทำไมพ่อถึงได้พาแม่ไปอยู่รัฐฉาน”
เหนือหัวสาวเท้าออกจากห้อง ฝีเท้าหนักแน่นย้ำว่าอารมณ์ขุ่นเคืองขนาดไหน เสียงชรายังตะโกนเรียก
“เหนือ! เหนือ! ปู่จะยอมไปสู่ขอ ไปวันนี้เลยถ้าหลานเพียงแต่หันกลับมาตอบตกลง!”
พ่อเลี้ยงหนุ่มหยุดฝีเท้านิ่ง เขาไม่ชอบที่ถูกบังคับทั้งทางตรงและทางอ้อม มาบัดนี้ตาแก่เฒ่าชรารู้จุดอ่อนของเขาแล้วและใช้มันเพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการ หน้าคมเงยขึ้นเอี้ยวหน้ากลับไป
“ตกลง”
เขาหันหน้ากลับทันทีไม่รอเห็นอาการดีใจของตาเฒ่าเจ้าเล่ห์ ลงบันไดคุ้มที่เขานึกรังเกียจเพื่อกลับไปหาที่พักพิงหัวใจอันแข็งกระด้างของเขา ไปหาดวงฤทัย ดวงหัวใจของเขา
บทที่เกี่ยวข้อง
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 31 – รักพี่ไหมคนดี 18+
31 – รักพี่ไหมคนดี 18+กว่าจะกลับเข้ามาอีกรอบเกือบค่ำเพราะต้องแวะเอาของที่โรงแรม พ่อเลี้ยงเหนือหัวเดินย่ำไปบนชานเรือนแอบย่องเข้าไปในห้อง มองหญิงสาวหลับสนิทด้วยความเหนื่อยอ่อนยังอยู่ในชุดเดิมเตียงยุบตัวลงเมื่อร่างใหญ่นั่งขอบเตียงขยับไปใกล้ ลมหายใจสม่ำเสมอทำให้เขารู้ว่าเธอหลับสนิทจริง ๆ จึงเอนกายลงนอนข้าง ๆ โอบแขนรอบเอวคอดกิ่วใช้หน้าซุกลงไป“อื้อ พี่เหนือกลับมาแล้ว”เสียงงัวเงียแหบนิด ๆ ฟังแล้วเหนือหัวรู้สึกจั๊กจี้ในหัวใจ เขาโน้มหน้าลงจูบปากกระจับอ่อนหวานเป็นพักกว่าจะยอมปล่อย“หิวไหมคะ”“ยัง หิวอย่างอื่นมากกว่า”“อื้อ เดี๋ยวเถอะ ไปทานข้าวกันดีกว่า ดวงหิวแล้วนะ”“เพิ่งตื่นแท้ ๆ ทำไมถึงหิวแล้ว”เหนือหัวยังไม่ยอมปล่อยมือใหญ่อุ่นล้วงเข้าไปในเสื้อกอบกุมทรวงอกอิ่มคลึงเบา ๆ จนกายสาวอ่อนระทวย“พี่เหนือ!”“ก่อนนะ แล้วค่อยกินข้าว พี่อยากแล้ว”ความเร็วในการถอดเสื้อของเหนือหัวรวดเร็วจนเธอแปลกประหลาดใจ เขาดึงเสื้อเธอออกจากตัวตามด้วยกางเกงไม่เว้นจังหวะแม้แต่น้อย“พี่เหนือ รีบเหรอคะ”“ใช่ พี่รีบ พี่รอไม่ไหวแล้วดวง อยากเข้าแย่แล้ว เห็นไหม”เหนือหัวจับมือของดวงฤทัยขึ้นมาจับกายแกร่งแข็งชัน ครางลึกในลำคอ
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 32 - ออกอาการอยากใช้แรง
32 - ออกอาการอยากใช้แรง“อ้าว ๆ ระวังหน่อยสิ ค่อย ๆ ยก”ดวงใจรีบร้องบอกคนงานขณะกำลังยกลังไม้บรรจุผ้าไหมเตรียมเข้าไปร่วมงานในจังหวัดช่วงเย็น แหงนหน้ามองไปทางห้องนอนของลูกสาวพลางถอนหายใจตัวเธอเองไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับสองหนุ่มสาว สองอาทิตย์ก่อนหน้านี้ดวงฤทัยออกจากบ้านไปหลังจากนฤเบศร์มาหาด้วยใบหน้าหม่นหมองเล็กน้อย แต่พอกลับมาอีกครั้งดวงตาแดงก่ำเหมือนว่าผ่านการร้องไห้มาอย่างหนักเธอปล่อยให้ลูกสาวอยู่คนเดียวใช้เวลาทบทวนความคิดความรู้สึกอยู่สองสามวัน จึงเอ่ยปากถาม แต่ดวงฤทัยยังไม่ยอมพูด บอกเพียงแค่ว่าทะเลาะกันเรื่องเล็กน้อย“คุณด๋วงใจเจ้า หื้อเอาอันนี้ด้วยแม่นก๊ะ”เธอหันหน้ากลับไปทางคนงานหญิงในฟาร์มมองผ้าซิ่นราคาแพงทำจากไหมย้อมสีธรรมชาติทอประณีตยกลายดอกบัวริมปลาย“ใช่ ๆ ผืนนี้สำคัญมาก ระวังด้วยนะ”“เจ้า”ดวงใจมองไปข้างบนบ้านอีกครั้งขมวดคิ้วกังวลใจ จนเห็นร่างบางลงจากเรือนแม้ว่าหน้าตาหมองคล้ำแต่ดูดีกว่าหลายวันก่อน“มาแล้ว เข้าเมืองเลยหรือเปล่าลูก”“ค่ะแม่”น้ำเสียงอ่อนระโหยเดินพาร่าอ่อนแรงไปยังรถกระบะคันเดิมที่ใช้ประจำ ยืนรอกระทั่งคนงานยกของขึ้นรถจนเสร็จ“แล้วใครจะช่วยลูกขนลงจากรถ”“มีคนในง
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 33- เป็นของพี่เหนือ
33- เป็นของพี่เหนือ“ว่าไงนะ!”“ครับ เมื่อคืนนี้เจ้าเหนือหัวอาละวาดกลางงานแสดงสินค้าจังหวัด ลงไปต่อยจนคลุกฝุ่นตลบกับพ่อเลี้ยงนฤเบศร์เรื่องแย่งคุณดวงฤทัย เห็นว่าเจ้าเหนือหัวอาการหนักพอดูครับ”ป้าบ!!เจ้ายิ่งตีเข่าใบหน้าโกรธขึ้งขึ้นทันทีเมื่อได้ยิน“นั่นปะไร ข้าว่าแล้วว่าผู้หญิงคนนั้นต้องเป็นคนไม่ดี”“ไม่ใช่แบบนั้นทั้งหมดน่ะสิครับ คุณดวงแกไปเอาน้ำเย็นสาดไปบนหลังเจ้าเหนือด้วยครับ แล้วแสงทัดก็มาลากเจ้าเหนือออกไป”“ถึงยังไงก็ไม่ดี นี่เหนือหัวหลานชายฉันเป็นยังไงบ้าง เจ็บมากหรือเปล่า”“คงไม่เท่าไรครับ นี่ผมส่งยาไปให้ที่บ้านใหญ่แล้ว แต่เห็นว่าเจ้าเหนือไม่กลับไปบ้านชานเมืองมาร่วมสองอาทิตย์ เห็นว่าโกรธกันกับคุณดวง เด็กที่เรือนยังเล่าอีกว่าครั้งล่าสุดคือวันที่เจ้าเหนือมาหาคุณท่านให้ช่วยไปสู่ขอนั่น เป็นวันเดียวกับที่เห็นคุณดวงร้องไห้ขับรถออกจากบ้านไปครับ และเธอก็ไม่มาที่เรือนอีกเลย”เจ้ายิ่งชะงักไปเมื่อได้ยิน เด็กสาวคนนั้นทะเลาะกับเหนือหัวแต่เหตุไฉนถึงเป็นฝ่ายร้องไห้ออกไป แทนที่จะเป็นเหนือหัวอกหัก“ผมว่าเจ้ายิ่งอาจเข้าใจผิดก็เป็นได้นะครับ ดูแล้วคุณดวงเป็นคนดี ไม่เคยมีเรื่องเสื่อมเสียมาก่อน ถ้าจะเ
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 34 – รู้ความจริง
34 – รู้ความจริงร่างเล็กนั่งรอแทบไม่ติดที่นั่งเมื่อนฤเบศร์เดินเข้ามาในห้องรับแขกของบ้าน และพลันยืนขึ้นทันทีอย่างร้อนใจเมื่อเห็นเขา โดยไม่ต้องพูดนฤเบศร์ก็รู้ว่าเธอมาเพื่อสิ่งใดในบ่ายวันนี้“พ่อเลี้ยง”“นั่งก่อนสิ ค่อย ๆ พูด”มือเล็กกุมไว้ขยุกขยิกห้ามตัวเองไม่ได้ ร้อนใจต้องการพูดเรื่องที่ตนเองตัดสินใจโดยเด็ดขาดแล้ว แต่ถูกขัดจังหวะด้วยเด็กรับใช้ในบ้านกำลังนำน้ำดื่มมาต้อนรับเธอนั่งนิ่งรอจนกระทั่งเด็กคนนั้นออกจากห้องไปจึงได้เริ่มเปิดปาก“ดวงตัดสินใจแล้ว”“ผมรู้ว่าที่คุณดวงมาวันนี้ก็คงเลือกมาแล้ว คุณเลือกเหนือหัวใช่ไหม”ดวงฤทัยพยักหน้ารับทันทีไม่รอช้า“ใช่ ดวงตัดสินใจแล้วว่าจะขอละเมิดสัญญาที่ทำไว้ ไม่มีสิ่งใดแทนที่พี่เหนือได้ ดวงไม่ต้องการบ้านหรือฟาร์ม”“ดื่มน้ำก่อนสิ”นฤเบศร์เอ่ยแนะนำเมื่อเสียงของดวงฤทัยทั้งแหบแห้งและฟังเหนื่อยล้า นั่นคงเพราะเธอคงร้องไห้มาทั้งคืน ร่างเล็กหยุดไปชั่งครู่แล้วทำตามที่เขาบอก“ดวงรู้หรือเปล่าว่าในสัญญานอกจากจะสูญเสียทุกอย่างแล้ว ยังต้องชดใช้เงินสินสอดกลับคืนอีกด้วย”ดวงฤทัยหน้าซีดเผือดวางแก้วลงมือสั่นเล็กน้อยพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ“ดวงจำได้ดี และสินสอดที่คุณพ่
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 35 – รัฐฉาน
35 – รัฐฉานปีใหม่ของชาวรัฐฉานปกติจัดขึ้นในวันขึ้นหนึ่งคำเดือนอ้ายของทุกปี ซึ่งมักจะเป็นช่วงงต้นเดือนธันวาคม ทำให้ในวันปีใหม่สากลของที่นี่เงียบเหงา ไม่ได้จัดงานเหมือนที่อื่นมีเพียงตามสถานที่สำคัญร้านค้าที่ทำสัญลักษณ์ว่าป้ายสวัสดีปีใหม่บางร้านค้าเท่านั้นร่างสูงยืนนิ่งตรงชานเรือนไม้ยกพื้นสูงบนเขาดอยเย่ว[1] ดอยสูงคดเคี้ยวเข้าลำบากถิ่นเดิมของมารดา บ้านทรงธรรมดาแบบไทใหญ่เพียงแต่หลังใหญ่กว่าทุกหลังในหมู่บ้านบอกสถานะทั้งทางสังคมและฐานะเงินทองใบหน้าเข้มไม่ได้พันผ้าโผกหัวนุ่งโสร่งเหมือนกับผู้ชายคนอื่นพื้นถิ่น เขาสวมกางเกงผ้าฝ้ายสีเข้มม่อฮ่อมและเสื้อผ้าฝ้ายสีอ่อนคอจีนผ่ายาวลงมาติดกระดุมทำจากรังผ้าฝ้ายสีเดียวกันจันทร์มาลา มารดาของเหนือหัวเองเฝ้าสังเกตลูกชายมาสักระยะแล้วนับจากกลับมาบ้านในคราวนี้ร่วมสองเดือน แม้ว่าเหนือหัวยังคงพูดคุยด้วยปกติแต่สีหน้าลูกชายดั่งมีเรื่องกลุ้มใจ บางครั้งเธอได้ยินเสียงถอนหายใจออกมาขณะที่เขาเผลอยามอยู่คนเดียวแสงทัดเองเมื่อกลับมายังหมู่บ้านแห่งนี้เขาเองก็กลับบ้าน ไม่ได้มาอยู่ดูแลเหมือนดั่งอยู่เมืองไทย ทำให้จันทร์มาลาไม่รู้ว่าจะหันหน้าไปถามใครดี ได้แต่เฝ้ามองลูกชายคนเ
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 36 - สำหรับเขาต้องมากกว่า ไม่มีน้อยกว่า
36 - สำหรับเขาต้องมากกว่า ไม่มีน้อยกว่าเหนือหัวชะโงกตัวไปยังหลังรถแต่แสงทัดปัดมือของชายหนุ่มไว้ก่อนแล้วคว้ากระเป๋าของเหนือหัวมาไว้เอง“ยังไม่รู้ ไว้หลังสงกรานต์ว่ากันอีกที”แสงทัดเดินนำยกกระเป๋าใบใหญ่ขึ้นไปบนเรือนยกใต้ถุนไม่สูงมากนักแบบไทใหญ่ อากาศในหน้านี้ไม่ร้อนมากนักเพราะอยู่ภูเขา ทำให้มีสายลมพัดมาตลอดเวลาบอดี้การ์ดเดินขึ้นเรือนกำลังเดินตรงไปยังห้องนอนของเหนือหัว พลันเหลือบเห็นร่างเล็กของคน ๆ หนึ่งที่เพื่อนของเขาถวิลหามาตลอด ทำให้เท้าใหญ่หยุดนิ่งตาเบิกกว้างหันกลับไปมองเพื่อนที่กำลังก้าวเท้าขึ้นบันไดเรือนมาพอดี“ไอ้เหนือ!”เหนือหัวเงยหน้าขึ้นมองแสงทัดที่ทำหน้าเหมือนเห็นผี คิ้วเข้มขมวดนิ่งไม่เอ่ยตอบอะไรยังก้าวขึ้นเรือนตามปกติ“มากันแล้ว”เสียงมารดาเอ่ยลอยมาจากชานเรือนแม้ว่าเขายังไม่ทันขึ้นไปชั้นบน จวบจนกระทั่งร่างสูงสาวเท้าไปบนขั้นสุดท้ายก้มศีรษะลงเพื่อให้พ้นชายหลังคาทรงเตี้ยเพื่อมุดเข้าไปในเรือน เมื่อเงยหน้าขึ้นอีกครั้งจึงเห็นแม่เลี้ยงสาวแห่งสินธุเจริญพาณิชยืนซ้อนอยู่ทางด้านหลัง หน้าเข้มกระด้างลงทันที“ไอ้ทัด มึงรอก่อน พาแม่เลี้ยงกลับไปด้วย”“ไอ้เหนือ!!”“เหนือ!!”เสียงแสงทัดและจั
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 37 - คนร่างเล็กเขาง้อแล้วนะ
37 - คนร่างเล็กเขาง้อแล้วนะ“หนูดวง”ดวงฤทัยสะดุ้งหันกลับไปยังจันทร์มาลา เธอไม่ได้ยินเสียงเดินของหญิงวัยกลางคนเนื่องจากคิดเรื่องของเหนือหัว“คะ?”“ตั้งโต๊ะเถอะ เย็นมากแล้ว เหนือจะได้ทานยา”“ค่ะ”สองหญิงหนึ่งคนสาวหนึ่งคนแก่กว่า จัดจานใส่ถาดกว้างทยอยยกมากลางลานใกล้ระเบียงแล้ววางบนพื้นบ้านของเหนือหัวยังคงนั่งทานกับพื้นซึ่งในหมู่บ้านแห่งนี้เองก็ยังคงทำแบบนี้ ยกเว้นบางบ้านที่นั่งทานโต๊ะทานอาหารอาหารของไทใหญ่ก็คล้ายกับของทางภาคเหนือจึงทำให้ดวงฤทัยเองทานได้คล่องปาก“แล้วนี่ทำไมเหนือถึงบาดเจ็บมาล่ะลูก”ในที่สุดจันทร์มาลาก็เอ่ยถามอย่างที่ใจของดวงฤทัยเองอยากรู้เช่นกัน เธอเอี้ยวหน้าไปมองพลันสบตาของเหนือหัวที่มองมาทางเธอพอดี จึงรีบหลบก้มมองจานข้าวของตัวเอง ตักข้าวเข้าปากนิ่งเงียบ“ไปตรวจงานอยู่หลายวัน พอใกล้ ๆ วันกลับเจอพวกชนกลุ่มน้อยครับ ปะทะนิดหน่อย แต่ผมก็ไม่เป็นอะไรมาก หมอผ่าเอากระสุนออกไปแล้ว”“แล้วทางนั่นลูกยังจะไปอีกเหรอ”“ก็ต้องไปครับ นั่นมันธุรกิจเรา แต่อาจจะน้อยลง ให้หุ้นส่วนที่เป็นทหารช่วยดูแล”“แล้วเราจะไว้ใจได้ยังไง คนพวกนี้ใช่ย่อย”ดวงฤทัยแม้ว่าจะก้มหน้าทานข้าวแต่หูเธอคอยฟังเสียงท
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 38 – ดาวเหนือคอยนำทาง จบบริบูรณ์ nc
38 – ดาวเหนือคอยนำทาง จบบริบูรณ์ ncคราวนี้ดวงฤทัยลุกขึ้นนั่งข้างกายของเหนือหัว ก้มมองดวงตาของชายแกร่งที่ปิดสนิทไม่ยอมมองเธอ“คุณนฤเบศร์ฉีกสัญญาไปทิ้งแล้วค่ะ”“แล้วยังไง? แม้ว่าไม่มีสัญญา ดวงจะยอมเล่าเรื่องนี้ให้พี่ฟังไหม ไม่เลย พี่ไม่ได้อยู่ในแผนการ อยู่ในความคิดของดวงด้วยซ้ำ!”“พี่เหนือ!”มือเล็กวางบนแผ่นอกใต้ผ้าห่ม เธอวางไว้ตรงอกข้างซ้ายตรงที่หัวใจของเหนือหัวกำลังเต้นแรง“ที่ดวงไม่บอกพี่ เพราะว่าดวงไม่อยากให้พี่เหนือมองดวงว่าเป็นผู้หญิงเห็นแก่เงิน ทั้งที่ดวงเองก็เป็นอย่างนั้นจริง ๆ ดวงต้องการหลักประกันมั่นคงให้กับตัวเอง ดวงต้องการบ้านคุ้มหัวที่ปกป้องแม่และยายไปตลอดชีวิต แต่ดวงยอมทิ้งทุกอย่างแล้ว ที่ดวงไปบ้านคุณนฤเบศร์วันนั้นก็เพราะว่าดวงต้องการยกเลิกสัญญา ดวงยอมทิ้งทุกอย่าง ไม่เอาบ้าน ไม่เอาอะไรทั้งนั้น ขอแค่ได้อยู่กับพี่เหนือ”“แน่ล่ะ ก็เพราะพี่รวยใช่ไหม”“พี่เหนือ! พี่คิดว่าดวงรักพี่เหนือเพราะเงินเหรอคะ พี่คิดว่าดวง ดวงทิ้งของพวกนั้นเพราะต้องการเงินทองของพี่ใช่ไหม? ไม่เลย ดวงไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น ดวงไม่ยอมให้คุณนฤเบศร์หรือเจ้ายิ่งบอกพี่เหนือก็เพราะว่า ถ้าพี่เหนือรู้ พี่เหนือต้อง
บทล่าสุด
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง บทพิเศษ
บทพิเศษสามเดือน เมื่อเจ็ดปีที่แล้วตุบ ตุบ!ดวงฤทัยสะดุ้งลุกขึ้นนั่งเมื่อได้ยินเสียงก้อนหินปามาโดนผนังห้องนอนด้านหน้าเรือนทรงไทยล้านนาร่างเล็กสะลืมสะลือลงจากเตียงควานมือเพราะความมืด เปิดหน้าต่างห้องนอน ชะโงกหน้าออกไปแต่ยังไม่เห็นใครได้ยินแต่เสียงเรียกทุ้มต่ำแผ่วเบา“ดวง ดวง”ดวงฤทัยขมวดคิ้ว เธอจำได้ว่าเสียงนี้เป็นเสียงของใคร เพราะตั้งแต่วันนั้นที่เขาเดินลับหายไปท่ามกลางผู้คนในงานยี่เป็ง แต่กลับโผล่เข้ามาในชีวิตแทบทุกวันแอ๊ดดด!!ดวงฤทัยพยายามเปิดประตูให้เบาที่สุด ย่องปลายเท้าผ่านชานเรือน โชคดีเธอได้นอนห้องหน้าสุดทำให้ไม่ต้องเดินผ่านห้องนอนของคุณแม่และคุณยาย จากนั้นดวงฤทัยก็พาร่างอันบอบบางลงบันไดบ้านเดินไปยังประตูเล็กข้างรั้ว“มาทำไม มันดึกแล้ว!!”“เอาขนมมาให้”“แขวนไว้นั้นแหล่ะ แล้วก็กลับไปได้แล้ว”“เดี๋ยวก่อนสิ ขอเห็นหน้าก่อนไม่ได้เหรอ”ดวงฤทัยมองซ้ายมองขวา ดูลาดเลาก่อนแอ้มประตูรั้วยื่นมือออกไปเพื่อรับขนม แต่คนร่างสูงกลับจับข้อมือเธอไว้ดึงเธอออกไปนอกรั้วดันไปยังมุมมืดด้านข้างใช้มือยันรั้วไว้“พี่แค่อยากขอดูหน้าน้องดวง หลับไปหรือยัง”“ถ้าหลับจะได้ยินเสียงหรือไง เห็นหน้าก็กลับไปได้แล
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 38 – ดาวเหนือคอยนำทาง จบบริบูรณ์ nc
38 – ดาวเหนือคอยนำทาง จบบริบูรณ์ ncคราวนี้ดวงฤทัยลุกขึ้นนั่งข้างกายของเหนือหัว ก้มมองดวงตาของชายแกร่งที่ปิดสนิทไม่ยอมมองเธอ“คุณนฤเบศร์ฉีกสัญญาไปทิ้งแล้วค่ะ”“แล้วยังไง? แม้ว่าไม่มีสัญญา ดวงจะยอมเล่าเรื่องนี้ให้พี่ฟังไหม ไม่เลย พี่ไม่ได้อยู่ในแผนการ อยู่ในความคิดของดวงด้วยซ้ำ!”“พี่เหนือ!”มือเล็กวางบนแผ่นอกใต้ผ้าห่ม เธอวางไว้ตรงอกข้างซ้ายตรงที่หัวใจของเหนือหัวกำลังเต้นแรง“ที่ดวงไม่บอกพี่ เพราะว่าดวงไม่อยากให้พี่เหนือมองดวงว่าเป็นผู้หญิงเห็นแก่เงิน ทั้งที่ดวงเองก็เป็นอย่างนั้นจริง ๆ ดวงต้องการหลักประกันมั่นคงให้กับตัวเอง ดวงต้องการบ้านคุ้มหัวที่ปกป้องแม่และยายไปตลอดชีวิต แต่ดวงยอมทิ้งทุกอย่างแล้ว ที่ดวงไปบ้านคุณนฤเบศร์วันนั้นก็เพราะว่าดวงต้องการยกเลิกสัญญา ดวงยอมทิ้งทุกอย่าง ไม่เอาบ้าน ไม่เอาอะไรทั้งนั้น ขอแค่ได้อยู่กับพี่เหนือ”“แน่ล่ะ ก็เพราะพี่รวยใช่ไหม”“พี่เหนือ! พี่คิดว่าดวงรักพี่เหนือเพราะเงินเหรอคะ พี่คิดว่าดวง ดวงทิ้งของพวกนั้นเพราะต้องการเงินทองของพี่ใช่ไหม? ไม่เลย ดวงไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น ดวงไม่ยอมให้คุณนฤเบศร์หรือเจ้ายิ่งบอกพี่เหนือก็เพราะว่า ถ้าพี่เหนือรู้ พี่เหนือต้อง
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 37 - คนร่างเล็กเขาง้อแล้วนะ
37 - คนร่างเล็กเขาง้อแล้วนะ“หนูดวง”ดวงฤทัยสะดุ้งหันกลับไปยังจันทร์มาลา เธอไม่ได้ยินเสียงเดินของหญิงวัยกลางคนเนื่องจากคิดเรื่องของเหนือหัว“คะ?”“ตั้งโต๊ะเถอะ เย็นมากแล้ว เหนือจะได้ทานยา”“ค่ะ”สองหญิงหนึ่งคนสาวหนึ่งคนแก่กว่า จัดจานใส่ถาดกว้างทยอยยกมากลางลานใกล้ระเบียงแล้ววางบนพื้นบ้านของเหนือหัวยังคงนั่งทานกับพื้นซึ่งในหมู่บ้านแห่งนี้เองก็ยังคงทำแบบนี้ ยกเว้นบางบ้านที่นั่งทานโต๊ะทานอาหารอาหารของไทใหญ่ก็คล้ายกับของทางภาคเหนือจึงทำให้ดวงฤทัยเองทานได้คล่องปาก“แล้วนี่ทำไมเหนือถึงบาดเจ็บมาล่ะลูก”ในที่สุดจันทร์มาลาก็เอ่ยถามอย่างที่ใจของดวงฤทัยเองอยากรู้เช่นกัน เธอเอี้ยวหน้าไปมองพลันสบตาของเหนือหัวที่มองมาทางเธอพอดี จึงรีบหลบก้มมองจานข้าวของตัวเอง ตักข้าวเข้าปากนิ่งเงียบ“ไปตรวจงานอยู่หลายวัน พอใกล้ ๆ วันกลับเจอพวกชนกลุ่มน้อยครับ ปะทะนิดหน่อย แต่ผมก็ไม่เป็นอะไรมาก หมอผ่าเอากระสุนออกไปแล้ว”“แล้วทางนั่นลูกยังจะไปอีกเหรอ”“ก็ต้องไปครับ นั่นมันธุรกิจเรา แต่อาจจะน้อยลง ให้หุ้นส่วนที่เป็นทหารช่วยดูแล”“แล้วเราจะไว้ใจได้ยังไง คนพวกนี้ใช่ย่อย”ดวงฤทัยแม้ว่าจะก้มหน้าทานข้าวแต่หูเธอคอยฟังเสียงท
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 36 - สำหรับเขาต้องมากกว่า ไม่มีน้อยกว่า
36 - สำหรับเขาต้องมากกว่า ไม่มีน้อยกว่าเหนือหัวชะโงกตัวไปยังหลังรถแต่แสงทัดปัดมือของชายหนุ่มไว้ก่อนแล้วคว้ากระเป๋าของเหนือหัวมาไว้เอง“ยังไม่รู้ ไว้หลังสงกรานต์ว่ากันอีกที”แสงทัดเดินนำยกกระเป๋าใบใหญ่ขึ้นไปบนเรือนยกใต้ถุนไม่สูงมากนักแบบไทใหญ่ อากาศในหน้านี้ไม่ร้อนมากนักเพราะอยู่ภูเขา ทำให้มีสายลมพัดมาตลอดเวลาบอดี้การ์ดเดินขึ้นเรือนกำลังเดินตรงไปยังห้องนอนของเหนือหัว พลันเหลือบเห็นร่างเล็กของคน ๆ หนึ่งที่เพื่อนของเขาถวิลหามาตลอด ทำให้เท้าใหญ่หยุดนิ่งตาเบิกกว้างหันกลับไปมองเพื่อนที่กำลังก้าวเท้าขึ้นบันไดเรือนมาพอดี“ไอ้เหนือ!”เหนือหัวเงยหน้าขึ้นมองแสงทัดที่ทำหน้าเหมือนเห็นผี คิ้วเข้มขมวดนิ่งไม่เอ่ยตอบอะไรยังก้าวขึ้นเรือนตามปกติ“มากันแล้ว”เสียงมารดาเอ่ยลอยมาจากชานเรือนแม้ว่าเขายังไม่ทันขึ้นไปชั้นบน จวบจนกระทั่งร่างสูงสาวเท้าไปบนขั้นสุดท้ายก้มศีรษะลงเพื่อให้พ้นชายหลังคาทรงเตี้ยเพื่อมุดเข้าไปในเรือน เมื่อเงยหน้าขึ้นอีกครั้งจึงเห็นแม่เลี้ยงสาวแห่งสินธุเจริญพาณิชยืนซ้อนอยู่ทางด้านหลัง หน้าเข้มกระด้างลงทันที“ไอ้ทัด มึงรอก่อน พาแม่เลี้ยงกลับไปด้วย”“ไอ้เหนือ!!”“เหนือ!!”เสียงแสงทัดและจั
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 35 – รัฐฉาน
35 – รัฐฉานปีใหม่ของชาวรัฐฉานปกติจัดขึ้นในวันขึ้นหนึ่งคำเดือนอ้ายของทุกปี ซึ่งมักจะเป็นช่วงงต้นเดือนธันวาคม ทำให้ในวันปีใหม่สากลของที่นี่เงียบเหงา ไม่ได้จัดงานเหมือนที่อื่นมีเพียงตามสถานที่สำคัญร้านค้าที่ทำสัญลักษณ์ว่าป้ายสวัสดีปีใหม่บางร้านค้าเท่านั้นร่างสูงยืนนิ่งตรงชานเรือนไม้ยกพื้นสูงบนเขาดอยเย่ว[1] ดอยสูงคดเคี้ยวเข้าลำบากถิ่นเดิมของมารดา บ้านทรงธรรมดาแบบไทใหญ่เพียงแต่หลังใหญ่กว่าทุกหลังในหมู่บ้านบอกสถานะทั้งทางสังคมและฐานะเงินทองใบหน้าเข้มไม่ได้พันผ้าโผกหัวนุ่งโสร่งเหมือนกับผู้ชายคนอื่นพื้นถิ่น เขาสวมกางเกงผ้าฝ้ายสีเข้มม่อฮ่อมและเสื้อผ้าฝ้ายสีอ่อนคอจีนผ่ายาวลงมาติดกระดุมทำจากรังผ้าฝ้ายสีเดียวกันจันทร์มาลา มารดาของเหนือหัวเองเฝ้าสังเกตลูกชายมาสักระยะแล้วนับจากกลับมาบ้านในคราวนี้ร่วมสองเดือน แม้ว่าเหนือหัวยังคงพูดคุยด้วยปกติแต่สีหน้าลูกชายดั่งมีเรื่องกลุ้มใจ บางครั้งเธอได้ยินเสียงถอนหายใจออกมาขณะที่เขาเผลอยามอยู่คนเดียวแสงทัดเองเมื่อกลับมายังหมู่บ้านแห่งนี้เขาเองก็กลับบ้าน ไม่ได้มาอยู่ดูแลเหมือนดั่งอยู่เมืองไทย ทำให้จันทร์มาลาไม่รู้ว่าจะหันหน้าไปถามใครดี ได้แต่เฝ้ามองลูกชายคนเ
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 34 – รู้ความจริง
34 – รู้ความจริงร่างเล็กนั่งรอแทบไม่ติดที่นั่งเมื่อนฤเบศร์เดินเข้ามาในห้องรับแขกของบ้าน และพลันยืนขึ้นทันทีอย่างร้อนใจเมื่อเห็นเขา โดยไม่ต้องพูดนฤเบศร์ก็รู้ว่าเธอมาเพื่อสิ่งใดในบ่ายวันนี้“พ่อเลี้ยง”“นั่งก่อนสิ ค่อย ๆ พูด”มือเล็กกุมไว้ขยุกขยิกห้ามตัวเองไม่ได้ ร้อนใจต้องการพูดเรื่องที่ตนเองตัดสินใจโดยเด็ดขาดแล้ว แต่ถูกขัดจังหวะด้วยเด็กรับใช้ในบ้านกำลังนำน้ำดื่มมาต้อนรับเธอนั่งนิ่งรอจนกระทั่งเด็กคนนั้นออกจากห้องไปจึงได้เริ่มเปิดปาก“ดวงตัดสินใจแล้ว”“ผมรู้ว่าที่คุณดวงมาวันนี้ก็คงเลือกมาแล้ว คุณเลือกเหนือหัวใช่ไหม”ดวงฤทัยพยักหน้ารับทันทีไม่รอช้า“ใช่ ดวงตัดสินใจแล้วว่าจะขอละเมิดสัญญาที่ทำไว้ ไม่มีสิ่งใดแทนที่พี่เหนือได้ ดวงไม่ต้องการบ้านหรือฟาร์ม”“ดื่มน้ำก่อนสิ”นฤเบศร์เอ่ยแนะนำเมื่อเสียงของดวงฤทัยทั้งแหบแห้งและฟังเหนื่อยล้า นั่นคงเพราะเธอคงร้องไห้มาทั้งคืน ร่างเล็กหยุดไปชั่งครู่แล้วทำตามที่เขาบอก“ดวงรู้หรือเปล่าว่าในสัญญานอกจากจะสูญเสียทุกอย่างแล้ว ยังต้องชดใช้เงินสินสอดกลับคืนอีกด้วย”ดวงฤทัยหน้าซีดเผือดวางแก้วลงมือสั่นเล็กน้อยพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ“ดวงจำได้ดี และสินสอดที่คุณพ่
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 33- เป็นของพี่เหนือ
33- เป็นของพี่เหนือ“ว่าไงนะ!”“ครับ เมื่อคืนนี้เจ้าเหนือหัวอาละวาดกลางงานแสดงสินค้าจังหวัด ลงไปต่อยจนคลุกฝุ่นตลบกับพ่อเลี้ยงนฤเบศร์เรื่องแย่งคุณดวงฤทัย เห็นว่าเจ้าเหนือหัวอาการหนักพอดูครับ”ป้าบ!!เจ้ายิ่งตีเข่าใบหน้าโกรธขึ้งขึ้นทันทีเมื่อได้ยิน“นั่นปะไร ข้าว่าแล้วว่าผู้หญิงคนนั้นต้องเป็นคนไม่ดี”“ไม่ใช่แบบนั้นทั้งหมดน่ะสิครับ คุณดวงแกไปเอาน้ำเย็นสาดไปบนหลังเจ้าเหนือด้วยครับ แล้วแสงทัดก็มาลากเจ้าเหนือออกไป”“ถึงยังไงก็ไม่ดี นี่เหนือหัวหลานชายฉันเป็นยังไงบ้าง เจ็บมากหรือเปล่า”“คงไม่เท่าไรครับ นี่ผมส่งยาไปให้ที่บ้านใหญ่แล้ว แต่เห็นว่าเจ้าเหนือไม่กลับไปบ้านชานเมืองมาร่วมสองอาทิตย์ เห็นว่าโกรธกันกับคุณดวง เด็กที่เรือนยังเล่าอีกว่าครั้งล่าสุดคือวันที่เจ้าเหนือมาหาคุณท่านให้ช่วยไปสู่ขอนั่น เป็นวันเดียวกับที่เห็นคุณดวงร้องไห้ขับรถออกจากบ้านไปครับ และเธอก็ไม่มาที่เรือนอีกเลย”เจ้ายิ่งชะงักไปเมื่อได้ยิน เด็กสาวคนนั้นทะเลาะกับเหนือหัวแต่เหตุไฉนถึงเป็นฝ่ายร้องไห้ออกไป แทนที่จะเป็นเหนือหัวอกหัก“ผมว่าเจ้ายิ่งอาจเข้าใจผิดก็เป็นได้นะครับ ดูแล้วคุณดวงเป็นคนดี ไม่เคยมีเรื่องเสื่อมเสียมาก่อน ถ้าจะเ
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 32 - ออกอาการอยากใช้แรง
32 - ออกอาการอยากใช้แรง“อ้าว ๆ ระวังหน่อยสิ ค่อย ๆ ยก”ดวงใจรีบร้องบอกคนงานขณะกำลังยกลังไม้บรรจุผ้าไหมเตรียมเข้าไปร่วมงานในจังหวัดช่วงเย็น แหงนหน้ามองไปทางห้องนอนของลูกสาวพลางถอนหายใจตัวเธอเองไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับสองหนุ่มสาว สองอาทิตย์ก่อนหน้านี้ดวงฤทัยออกจากบ้านไปหลังจากนฤเบศร์มาหาด้วยใบหน้าหม่นหมองเล็กน้อย แต่พอกลับมาอีกครั้งดวงตาแดงก่ำเหมือนว่าผ่านการร้องไห้มาอย่างหนักเธอปล่อยให้ลูกสาวอยู่คนเดียวใช้เวลาทบทวนความคิดความรู้สึกอยู่สองสามวัน จึงเอ่ยปากถาม แต่ดวงฤทัยยังไม่ยอมพูด บอกเพียงแค่ว่าทะเลาะกันเรื่องเล็กน้อย“คุณด๋วงใจเจ้า หื้อเอาอันนี้ด้วยแม่นก๊ะ”เธอหันหน้ากลับไปทางคนงานหญิงในฟาร์มมองผ้าซิ่นราคาแพงทำจากไหมย้อมสีธรรมชาติทอประณีตยกลายดอกบัวริมปลาย“ใช่ ๆ ผืนนี้สำคัญมาก ระวังด้วยนะ”“เจ้า”ดวงใจมองไปข้างบนบ้านอีกครั้งขมวดคิ้วกังวลใจ จนเห็นร่างบางลงจากเรือนแม้ว่าหน้าตาหมองคล้ำแต่ดูดีกว่าหลายวันก่อน“มาแล้ว เข้าเมืองเลยหรือเปล่าลูก”“ค่ะแม่”น้ำเสียงอ่อนระโหยเดินพาร่าอ่อนแรงไปยังรถกระบะคันเดิมที่ใช้ประจำ ยืนรอกระทั่งคนงานยกของขึ้นรถจนเสร็จ“แล้วใครจะช่วยลูกขนลงจากรถ”“มีคนในง
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 31 – รักพี่ไหมคนดี 18+
31 – รักพี่ไหมคนดี 18+กว่าจะกลับเข้ามาอีกรอบเกือบค่ำเพราะต้องแวะเอาของที่โรงแรม พ่อเลี้ยงเหนือหัวเดินย่ำไปบนชานเรือนแอบย่องเข้าไปในห้อง มองหญิงสาวหลับสนิทด้วยความเหนื่อยอ่อนยังอยู่ในชุดเดิมเตียงยุบตัวลงเมื่อร่างใหญ่นั่งขอบเตียงขยับไปใกล้ ลมหายใจสม่ำเสมอทำให้เขารู้ว่าเธอหลับสนิทจริง ๆ จึงเอนกายลงนอนข้าง ๆ โอบแขนรอบเอวคอดกิ่วใช้หน้าซุกลงไป“อื้อ พี่เหนือกลับมาแล้ว”เสียงงัวเงียแหบนิด ๆ ฟังแล้วเหนือหัวรู้สึกจั๊กจี้ในหัวใจ เขาโน้มหน้าลงจูบปากกระจับอ่อนหวานเป็นพักกว่าจะยอมปล่อย“หิวไหมคะ”“ยัง หิวอย่างอื่นมากกว่า”“อื้อ เดี๋ยวเถอะ ไปทานข้าวกันดีกว่า ดวงหิวแล้วนะ”“เพิ่งตื่นแท้ ๆ ทำไมถึงหิวแล้ว”เหนือหัวยังไม่ยอมปล่อยมือใหญ่อุ่นล้วงเข้าไปในเสื้อกอบกุมทรวงอกอิ่มคลึงเบา ๆ จนกายสาวอ่อนระทวย“พี่เหนือ!”“ก่อนนะ แล้วค่อยกินข้าว พี่อยากแล้ว”ความเร็วในการถอดเสื้อของเหนือหัวรวดเร็วจนเธอแปลกประหลาดใจ เขาดึงเสื้อเธอออกจากตัวตามด้วยกางเกงไม่เว้นจังหวะแม้แต่น้อย“พี่เหนือ รีบเหรอคะ”“ใช่ พี่รีบ พี่รอไม่ไหวแล้วดวง อยากเข้าแย่แล้ว เห็นไหม”เหนือหัวจับมือของดวงฤทัยขึ้นมาจับกายแกร่งแข็งชัน ครางลึกในลำคอ
