LOGINShare
24 – 18+
Last Updated:
2024-11-22 18:05:5424 – 18+
ดวงฤทัยนั่งหน้าแดงซ่านยามมื้อเย็นในห้องทานอาหารของเรือนใหญ่พ่อเลี้ยงเหนือหัว เธอไม่กล้าแม้แต่เงยหน้าขึ้นสบตาเขาหรือใครสักคน เพราะอับอายและขัดเขินเรื่องเมื่อบ่าย
ร่างอรชรนั่งก้มหน้าตักข้าวเข้าปากเชื่องช้า ไม่ต้องการสนทนาใดใดทั้งสิ้น แต่อดรนทนไม่ได้เมื่อสัมผัสได้ว่าคนร่างโตนั่งอมยิ้ม
“พี่เหนือยิ้มอย่างกับคนบ้า”
“คนมีความสุขก็ต้องยิ้มเป็นธรรมดา”
“ฮึ”
“เติมข้าวอีกไหม”
“ไม่แล้ว”
“ทำไมรีบอิ่ม อยากเข้านอนแล้วเหรอ”
“แค่ก ๆ”
มือเล็กวางแก้วน้ำคว้ากระดาษอเนกประสงค์ด้านข้างโต๊ะขึ้นมาเช็ดน้ำรอบปาก
“พี่เหนือพูดอะไรระวังปากด้วยสิคะ”
“ระวังอะไร นี่บ้านพี่”
“คนได้ยินเอาไปพูดผิด ๆ ถูก ๆ”
“ไหนกัน ใครจะเอาไปพูด”
“ก็ ก็ เอาเถอะ ดวงพูดไปคงไม่มีประโยชน์”
“ฮึ อันที่จริงให้พูดไปเลยก็ดี จะได้รู้กันทั่วเมืองว่าแม่เลี้ยงหม้ายสินธุเป็นเมียพ่อเลี้ยงเหนือแล้ว”
“พี่เหนือ! อย่านะ”
“ก็ได้ รอสักหน่อยไปไหนด้วยกันบ่อย ๆ คนก็รู้กันเอง”
ดวงฤทัยไร้ปัญญาเถียงคนดื้อรั้นเอาแต่ใจอย่างเหนือหัว จึงเลือกนิ่งเสียดีกว่า
“เข้านอนเลยก็ได้นะ พี่เองก็เหนื่อยเหมือนกัน”
“ไม่! ยังไม่ง่วงค่ะ เราไปนั่งเล่นที่ระเบียงก่อนแล้วกันค่ะ ดวง ดวงอยากจะดูดาว”
“ดูดาว? เอาสิ ถ้ามันทำให้ดวงสบายใจ”
“ไม่ใช่นะ ดวงอยากดูดาวจริง ๆ”
เสียงหวานรีบเอ่ยย้ำพลางลุกจากเก้าอี้ทันทีจนขาเก้าอี้ครูดพื้นผิดไปจากมารยาทงดงามในยามปกติ
ครืด!!
คนร่างเล็กในชุดกางเกงขาสั้นเสื้อยืดของเหนือหัวเร่งฝีเท้าไประเบียงบ้านนำหน้า คนร่างโตรีบตามติด
“น้ำค้างแรงเอาเรื่องนะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ ดวงชอบ มานั่งดูกันเถอะค่ะ”
โซฟาหวายสำหรับนั่งเล่นนอกชานบุนวมไว้พร้อม เขาขยับตัวดึงให้ร่างอรชรใกล้แนบเนื้อ ลำแขนกำยำโอบกอดหญิงสาวไว้ลูบต้นแขนไปพลาง
บางครั้งแค่การนั่งกันอย่างเงียบ ๆ ท่ามกลางอากาศหนาวและหมู่ดาวบนท้องฟ้า ก็พาให้บรรยากาศหวามไหว ทั้งเธอและเขารู้สึกถึงมันได้พร้อมกัน คนร่างโตรัดลำแขนแน่นขึ้น
“หนาวไหม”
เสียงกระเส่าเอ่ยถามข้างซอกคอถือโอกาสขบงับติ่งหูเล่นหนึ่งครั้ง
“ไม่ค่ะ”
“อื้อ แต่พี่หนาว นั่งตักพี่ดีกว่า”
ไม่พูดเปล่ามือแกร่งยกร่างเบาหวิวของคนตัวเล็กขึ้นนั่งตัก บังคับให้เธอซบหน้าลงซอกคอง มือใหญ่ประคองโอบกอดแนบแน่น ทั้งยังขโมยหอมทั้งหัวหอมทั้งแก้มไม่หยุด
“อื้อ อยู่เฉย ๆ สิค่ะ”
“ดวง พี่อยากจะถามดวงเรื่องเมื่อกลางวัน”
“เรื่องอะไรคะ”
เสียงเล็กถามออกไปทั้งที่รู้แก่ใจว่าเหนือหัวหมายความว่าอะไร
“พี่อยากรู้ว่าทำไมดวงถึงยังไม่เคยนอนกับพ่อเลี้ยง”
ดวงฤทัยเงียบงันไปด้วยความอาย มือเริ่มขยุกขยิกอีกครั้งเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของเหนือหัว
“อย่าคิดว่าไม่รู้นะ ตอบมาก่อน”
เสียงถอนหายใจเพื่อเรียกความกล้าของดวงฤทัยดังขึ้นใต้คางเขา
“คนดี พี่อยากรู้จริง ๆ”
“เออ ก็ พ่อเลี้ยงเขาแก่มากแล้ว พี่เหนือไม่เข้าใจเหรอว่า เขา เขา”
“พ่อเลี้ยงไม่แข็งใช่ไหม”
ดวงหน้างามก้มงุดเข้าที่ซอกคออายจนหน้าแดงซ่าน มือทุบบ่าแกร่งหนึ่งครั้ง
“คนบ้า ต้องพูดตรง ๆ ด้วยเหรอคะ”
“ก็แน่สิ จะได้รู้กันไปเลยว่าเพราะอะไรเป็นหม้ายแต่ยังบริสุทธิ์ แล้วไม่ได้ทำอย่างอื่นเหรอ”
“พ่อเลี้ยงเขาพยายามอยู่สองครั้ง แต่เขาคงอายที่ตรงนั้นไม่สู้ ดวงก็เลยได้นอนคนเดียวมาตลอด”
หน้าอกแกร่งขยับไหวขึ้นลงเพราะแรงหัวเราะพออกพอใจ โอบแขนรัดแน่น
“ขอบคุณที่เล่าให้พี่ฟังตรง ๆ แต่ถ้าให้ดีกว่านี้ควรบอกเร็วกว่านี้นะคนดี”
“แล้วมันต่างกันตรงไหนคะ”
“ต่างสิ ดวงจะได้ไม่เจ็บมากยังไงล่ะ”
“พี่เหนือ!!”
“พี่ว่าเราควรเข้านอนได้แล้วนะ อากาศเย็นมากแล้ว และน้ำค้างลงแรง”
“แต่พี่เหนือ ให้ดวงพักนะคะ”
เหนือหัวไม่ตอบเพียงแค่ลุกขึ้นยืนแล้วยื่นมือออกมารอให้ดวงฤทัยวางมือลงมา มือใหญ่หนาและอุ่นร้อนกำแน่นยามเธอวางมือลงไปอย่างวางใจ
ร่างสูงกว่าพาเดินเข้าห้องนอนโดยที่มีแสงทัดยืนมองห่าง ๆ ใบหน้าเปื้อนยิ้มตามเมื่อเห็นเหนือหัว ชายหนุ่มที่เขารู้จักมานานกำลังจะสมหวังเสียที
คนร่างสูงลืมตาตื่นได้สักพักแล้วหลังจากที่นอนกระสับกระส่ายมาทั้งคืนเพราะดวงฤทัยไม่ยอมให้ทำอะไรมากไปกว่านอนกอดกัน ด้วยความสงสารเขาเลยละเว้นให้เธอสักคืนแต่มันช่างทรมานยิ่งกว่าครั้งที่ยังไม่ได้เคยลองลิ้มชิมรสชาติแสนหวาน
แสงยามเช้ามืดของเมืองเหนือทอสีส้มรำไร ดวงฤทัยยังหลับสนิทเพราะความเหนื่อยอ่อนจากบทรักครั้งแรก เขาตะแคงมองร่างเล็ก ลมหายใจสม่ำเสมอทั้งยังหันหลังให้เขาด้วยซ้ำ
ใจนึกภาพขาวนวลเปลือยทั้งร่างกายแกร่งยิ่งแข็งชันจนเจ็บปวด จึงเขยิบถัดตัวเข้าไปใกล้ดึงชายเสื้อยืดขึ้นทีละนิดจนพ้นเอวเล็กโน้มศีรษะลงพรมจูบบั้นเอว เนื้อนวลหอมนุ่มกลิ่นนวลนางค่อยแตะพรมจูบพร้อมดึงเสื้อขึ้นอีกทีละน้อย มือวกมาด้านหน้าเกาะกุมเนินทรวงอวบอิ่มเต็มมือคลึงเบา แว่วเสียงครางอืออาเล็ดลอดจากร่างสาว
เขาย่ามใจวกหน้าลงด้านล่างขอบกางเกงขาสั้นค่อยเลื่อนลงจนพ้นสะโพก แก้มก้นกลมขาวนวลน่าสัมผัส ริมฝีปากหนาไม่รอช้าโน้มลงแตะชิมไถลทั่วแก้มก้นดันขาไขว่ไปด้านหน้า
กางเกงขาสั้นของคนร่างเล็กไม่พ้นสะโพกดีด้วยซ้ำยามที่คนร่างโตขยับตัวลงด้านล่างนอนคว่ำ มุดหน้าเข้าทางต้นขา สูดดมกลิ่นอิสตรี มือเร่งรีบดึงกางเกงออกพ้นทาง มุดหน้าไปทางเดิม
กลิ่นกายสาวอิสตรียากที่ชายหนุ่มมากไฟรักจะหักห้ามใจ มุดหน้าเข้าหาดอมดม ซุกไซ้ สัมผัสปลายลิ้นชิมรสชาติตวัดเลีย กำลังเริ่มละเลงแรงขึ้น พลันคนร่างเล็กสะดุ้งตื่น
“อื้อ อา พี่เหนือทำอะไร อือ”
มือใหญ่กดต้นขาเล็กไว้แน่น ยังมุดหน้าเข้าทางรักแสนหวาน ตวัดลิ้นชิมลากเลียวนทั่วซอกหลืบ
“พี่เหนือ! อื้อ อา”
ส่งนิ้วแกร่งเปิดเปลือยกลีบบาง เลื่อนนิ้วเข้าทางรักขยับวนกวักเน้นจนกายสาวหลั่งสายธารน้ำหวาน เร่งดูดกลืนจนเหือดแห้ง
เพียงเท่านี้ไฟรักของเหนือหัวก็ไม่อาจทนรอได้อีก ทำเพียงเลื่อนร่างสูงขึ้นถกกางเกงบ็อกเซอร์ลงพ้นกายแกร่ง แทรกเข่าข้ายกลางหว่างขวาจับเอ็นใหญ่จ่อทางเข้าแล้วเสียบทันทีคราวเดียวจนสุดหยุดนิ่งอยู่ในร่องสวาทแสนแคบ
“อ่า ดวง แน่น เล็กแคบมากคนดี พี่ดันจะไม่เข้าเลย”
Related chapters
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 25 - nc
25 - ncร่างเล็กสะดุ้งตื่นเต็มตาทันที ยามร่างใหญ่โตสอดใส่เสียบเข้า มือใหญ่จับสะโพกเล็กไว้เต็มมือกำแน่นทั้งบังคับสะโพกเคลื่อนไหวตามแรงกระทุ้งสีหน้าคนร่างโตรวดร้าวยามมองท่อนเนื้อกลางลำตัวกลางหว่างขา ส่งแรงต่อเนื่องเสือกกายเข้าร่องรักของสาวใต้ร่างยามเช้าแม้ว่าทุกอย่างไม่เร่งรีบแต่กายแกร่งของเขากลับไม่เป็นเช่นนั้น ช่องสวาทตอดรัดแน่นจนเขาเองต้องหยุดชะงักหอบหายใจ“เดี๋ยวก่อน! พี่จะเสร็จ”มือแกร่งกำเนื้อนุ่มบนสะโพกแน่นข่มกลั้นอาการสะท้านไหวเสียววาบปลายหัว อาการต้องการหลั่งน้ำมาถึงเร็วกว่าที่คาดทั้งที่เมื่อคืนได้ปลดปล่อยออกไปแล้วทรวงอกกระเพื่อมแรงตามจังหวะชีพจร มือเล็กเอื้อมมือออกไปลูบแผ่นท้องแกร่งเสียงครางทุ้มลอดออกมา เหนือหัวเปิดเปลือกตาขึ้นจ้องเธอด้วยดวงตาฉายแรงปรารถนาแรงกล้า“พี่เหนือไม่ต้องออมแรงก็ได้ค่ะ ดวงไม่เป็นอะไร”“อา ดวง พี่จะทนไม่ไหว”เสียงทุ้มครางสั่นพร่า พึมพำบอกว่าเธอสวยมากขนาดไหนและทำให้เขาไม่อาจต้านทานได้อีกต่อไป ร่างสูงเอื้อมมือจับศีรษะเธอไว้ชะโงกกายเพื่อส่งแรงกระทุ้งลงอย่างแรง ดวงตาเจิดจ้าจ้องมองเธออย่างหวงแหน“พี่เหนือ อา อ่า”มือแกร่งจับเธอพลิกคว่ำคร่อมเธอไว้ด้วยต้นขา
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 26 - nc
26 - ncสาวร่างเล็กนั่งห้อยขาลงบนโต๊ะทำงานไม้สักสีทอง ดวงหน้างดงามหวานล้ำก้มศีรษะลงมองผมดกดำของชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ที่คุกเข่าอยู่บนพื้น หน้าเข้มแกร่งยังไม่ยอมละออกจากเนินเนื้อสาวหลังจากที่เขาถอดกางเกงบ็อกเซอร์โยนทิ้งไปมือเล็กเท้าแขนวางฝ่ามือบนโต๊ะใหญ่ ความเย็นจากพื้นไม้หน้าโต๊ะแทรกซึมขึ้นมาตรงกลางฝ่ามือผิดไปจากความร้อนเร่ากลางหว่างขา จมูกใหญ่ชนชิดเนินสวาทแหวกกลุ่มไรขนบางเบา“พะ พี่เหนือ ไปห้องนอน”ดวงฤทัยเอ่ยทักเสียงกระเส่า แม้ว่าเธอจะตะขิดตะขวงใจถ้าจะทำอะไรเลยเถิดในห้องทำงาน แต่ความตื่นเต้นแปลกใหม่ยังทำให้เธอเอนกายแอ่นเนินสาวให้เขาเชยชมอย่างถนัดถี่“อืม ไม่ต้องหรอก หวานจริง ๆ เลียได้ไม่เบื่อเลย”คำพูดกึ่งลามกแต่จริงใจแหบพร่าแนบชิดเนินสาว พาให้กายเธอสะท้านแอ่นรับแรงที่เริ่มเร่งจังหวะร่องทางรักแม้ชอกช้ำจากแรงพิศวาสที่คนร่างโตขยันทำรัก แต่พอได้ลิ้นหนาประโลมปลอบส่งให้ร่องสาวเปี่ยมน้ำหวาชื้นแฉะจมูกใหญ่ดุดันแหวกทางเชิญชมของหวานตรงหน้า ตวัดกลืนดูดซับ ขยับเลื่อนนิ้ว ซอกซอน ทำทุกทางที่ทำให้คนร่างเล็กอ่อนระทวยร้องครางร่างสูงคุกเข่ากับพื้น แนบหน้าชิด จับดันต้นขาเล็ก ขยับปลายนิ้วเลื่อนไถล ผ่
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 27 - ว่าที่แม่ยายกับลูกเขย
27 - ว่าที่แม่ยายกับลูกเขยดวงฤทัยลงจากรถของเหนือหัวหน้าคุ้มเจ้าจอมอินหลังจากนั้นผ่านไปอีกหลายวัน หน้าเง้างอนเพราะพ่อเลี้ยงหนุ่มกักเธอไว้ไม่ยอมมาส่ง แถมยังทำแบบนั้นซ้ำอีกจนกลายเป็นทะเลาะกันใหญ่โต แต่จบท้ายเป็นต้องลงเอยบนเตียงทุกที“คุณด๋วงปิ๊กเฮือนแล้ว”เสียงแม่อุ๊ยคำตะโกนดีใจวิ่งอย่างหญิงชราออกมาพร้อมกับหลิน สีหน้าเป็นกังวลลูบเนื้อลูบตัว"คุณดวงไม่อยู่ แม่อุ๊ยเป็นห่วงมากค่ะเลยโทรไปหาคุณดวงใจ”“แล้วแม่ว่าอะไรบ้าง”ทั้งหมดพูดไปพรางเดินขึ้นเรือน“แม่จะไปว่าอะไรได้ ได้แต่นั่งรอลูกสาวอยู่ที่นี่”เสียงนุ่มของดวงใจดังลงมาจากบนเรือนก่อนที่ดวงหน้าหวานคล้ายกับเธอจะโผล่ชะโงกออกมา ดวงฤทัยถึงกับสะดุ้งสุดตัวอย่างเด็กที่ทำความผิด“แม่!!”“แน่ล่ะ นี่แม่เอง ดวงหายไปไหนมา ทำเอาทุกคนเป็นห่วง”สาวร่างเล็กเดินขึ้นเรือนกวักมือไล่ให้แม่อุ๊ยและหลินลงจากเรือนไปก่อน“ไม่มีอะไรหรอกค่ะคุณแม่”เธอรีบเข้าไปใกล้จูงมือแม่ดวงใจไปนั่งที่โต๊ะรับแขกเพื่อผ่อนคลายอารมณ์ ยิ้มแห้งอย่างสำนึกผิด“ไม่มีอะไร! แต่จากที่แม่อุ๊ยเล่าให้ฟังมีคนอุ้มลูกสาวของแม่ลงจากเรือนไป นี่แม่รีบมาเลยตั้งแต่วันนั้น แต่ไร้วี่แวว ไร้ข่าวจนแม่เกือบจ
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 28 - ตาแก่ เจ้ายิ่ง
28 - ตาแก่ เจ้ายิ่งข่าวลือสะพัดไปเร็วยิ่งกว่าไฟลามทุ่งเมื่อคนในบ้านของพ่อเลี้ยงเหนือหัวพูดคุยถึงดวงฤทัยว่ามักมาหาพ่อเลี้ยงในช่วงวันเสาร์อาทิตย์เป็นประจำเกือบสองเดือนแล้วแม้ว่าบ้านชานเมืองของพ่อเลี้ยงเองอยู่ห่างไกลจากเมือง แต่คนในบ้านบางคนยังอาศัยและเติบโตขึ้นในพื้นที่ รู้จักพ่อเลี้ยงนฤนารทและแม่เลี้ยงดวงฤทัยดี เคยเห็นหน้าเห็นตายามทั้งคู่ออกงานอย่างสม่ำเสมอในยามที่พ่อเลี้ยงมีชีวิตอยู่“เจ้ายิ่งครับ ตอนนี้มีข่าวลือหนาหูกันเรื่องเจ้าเหนือหัว”ชายชราเงยหน้าขึ้นจากหนังสือพิมพ์ท้องถิ่นแบบรูปเล่มไม่ใหญ่นักที่มักตีพิมพ์ออกมาในช่วงต้นเดือน บอกเล่าข่าวคราวประจำเดือนของเมืองรวมไปถึงธุรกิจใหม่ ๆ ที่เกิดขึ้น แม้ว่าจะมีโฆษณามากไปเสียหน่อย เขาให้คนไปหามาเพราะอยากรู้ว่ามีข่าวเรื่องหลานชายของเขาบ้างหรือเปล่า ซึ่งในช่วงหลัง ๆ มานี้แทบไม่มีเลย“เรื่องอะไร?”มือเหี่ยวย่นปิดหนังสือพิมพ์เอนกายบนเก้าอี้หวายแบบเอนหลังได้ขาโค้งครึ่งวงกลมจนสามารถเอนกายเป็นเก้าอี้นอนได้ในคราวเดียวกัน“เจ้ามีแฟนแล้วครับ”“ฮะ!! ใครกัน ใครกัน”อารามตื่นเต้นทำให้ชายชราดีดตัวลุกขึ้นจ้องไปยังชายรับใช้คนสนิทที่เป็นดั่งเลขานุการส่วนต
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 29 - สัญญา
29 - สัญญาบ้านหลังใหญ่อย่างคฤหาสน์ของพ่อเลี้ยงเมืองเหนือปรากฎตรงหน้าเจ้ายิ่ง ดูโอ่อ่าสมมหาเศรษฐีแต่ไร้ซึ่งรสนิยมด้วยสีสันและรูปทรงแบบสมัยใหม่ผสมผสานยุโรป ดั่งต้องการประกาศอวดความร่ำรวยที่ตนมีเจ้ายิ่งลงจากรถตรงชานบันไดกว้างใหญ่ยาวประมาณยี่สิบคนยืนต่อกันยังมีที่เหลือเฟือ ก้าวขึ้นบันไดหินแกรนิตนำเข้าจากอินเดีย“เชิญทางนี้ค่ะ”แม่บ้านแต่งตัวสมัยใหม่แต่ดูเป็นระเบียบเรียบร้อยเชิญให้ชายชราเดินตามไปทางห้องนั่งเล่นของบ้านตกแต่งสไตล์ยุโปรตะวันตกโบราณด้วยผ้าม่านหนาหนักสีแดงเลือดหมูห้อยระย้าขลิบทอง และยังเก้าอี้สีเหลืองอีกจนเจ้ายิ่งมองแล้วเวียนนัยน์ตา“ประเดี๋ยวพ่อเลี้ยงจะมาค่ะ ท่านอยู่ในห้องทำงาน”“ขอบใจ”เสียงไว้ตัวของเจ้ายิ่งเอ่ยขึ้นมือกำไม้เท้าแน่น มองตรงไปข้างหน้าไม่วอกแวกเหลียวดูห้องที่ตกแต่งราคาแพงแต่ไร้รสนิยมจวบจนเวลาผ่านไปสักพักเสียงฝีเท้าหนักแน่นดังมาตามโถงจึงทำให้เจ้ายิ่งเอี้ยวหน้าไปมอง เห็นชายหนุ่มสูงใหญ่หน้าตาดีเดินเข้ามา“สวัสดีครับเจ้ายิ่ง”เด็กหนุ่มกว่ายกมือไหว้อย่างรู้กาลเทศะพร้อมนั่งลงบนโซฟาใกล้กันตัวใหญ่ยาว มองหน้าเจ้ายิ่งแววตาสงสัย“สวัสดีพ่อเลี้ยงนฤเบศร์”“ท่านมาถึงบ้านผม
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 30 – ดวงใจของเหนือหัว
30 – ดวงใจของเหนือหัวอกแกร่งกระเพื่อมขึ้นลงเป็นจังหวะหายใจถี่รัวหลังจากล้มตัวลงนอนข้าง แผ่นหลังบอบบางชื้นเหงื่อยังสั่นสะเทือนจากแรงอารมณ์ยามสุขสมเหนือหัวตะแคงตัวเอื้อมมือลูบแผ่นหลังใช้ข้อนิ้วไล้ไปตามร่องโน้มหน้าลงพรมจูบลาดไหล่ วันนี้ดวงฤทัยแปลกใจจนเขาเองรู้สึกได้ มีบางอย่างรบกวนจิตใจของหญิงสาวร่างเล็ก แม้ว่าเธอตอบสนองไฟพิศวาสร้อนแรงดั่งเช่นเคย หากแต่ดวงตากลมโตจดจ้องเขาอย่างโหยหา“เป็นอะไรไปคนดี”หน้างามนอนหันหน้าไปอีกด้านคว่ำตัวจากท่าเดิมเมื่อครั้งสุดท้ายที่คนร่างโตจัดแจงให้เธอทำตามเพื่อรับแรงกระแทกโหมกระหน่ำอย่างตามใจ เธอนอนลืมตามองไปยังพื้นห้อง เสื้อผ้าถูกโยนขว้างลงพื้นเกลื่อนกราด“เปล่าคะ”“ไหน หันมานี่สิ”มือใหญ่จับไหล่เธอพลิกตัวกลับมาหา เขาสังเกตจดจ้องเธอด้วยตาคมกริบเสาะลึกลงไปข้างในจิตใจ“เปล่าจริง ๆ ค่ะพี่เหนือ”เสียงหวานปฏิเสธไม่ยอมสบตาหากแต่ใช้ฝ่ามือเล็กลูบแผ่นอกเล่น นิ้วเล็กชอนไชเข้ากลุ่มไรขนบางเบาตรงหน้าอก“วันนี้ดวงแปลกไป มีเรื่องกังวลใจอะไรบอกพี่สิ เรื่องที่ฟาร์มหรือเปล่า”เธอมุดหน้าซบอกแกร่งส่ายหน้าน้อย ๆ เป็นเชิงปฏิเสธ“ดวงอาจจะเหนื่อยมากไปหน่อยค่ะ”“แล้วทำไมไม่พักอยู
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 31 – รักพี่ไหมคนดี 18+
31 – รักพี่ไหมคนดี 18+กว่าจะกลับเข้ามาอีกรอบเกือบค่ำเพราะต้องแวะเอาของที่โรงแรม พ่อเลี้ยงเหนือหัวเดินย่ำไปบนชานเรือนแอบย่องเข้าไปในห้อง มองหญิงสาวหลับสนิทด้วยความเหนื่อยอ่อนยังอยู่ในชุดเดิมเตียงยุบตัวลงเมื่อร่างใหญ่นั่งขอบเตียงขยับไปใกล้ ลมหายใจสม่ำเสมอทำให้เขารู้ว่าเธอหลับสนิทจริง ๆ จึงเอนกายลงนอนข้าง ๆ โอบแขนรอบเอวคอดกิ่วใช้หน้าซุกลงไป“อื้อ พี่เหนือกลับมาแล้ว”เสียงงัวเงียแหบนิด ๆ ฟังแล้วเหนือหัวรู้สึกจั๊กจี้ในหัวใจ เขาโน้มหน้าลงจูบปากกระจับอ่อนหวานเป็นพักกว่าจะยอมปล่อย“หิวไหมคะ”“ยัง หิวอย่างอื่นมากกว่า”“อื้อ เดี๋ยวเถอะ ไปทานข้าวกันดีกว่า ดวงหิวแล้วนะ”“เพิ่งตื่นแท้ ๆ ทำไมถึงหิวแล้ว”เหนือหัวยังไม่ยอมปล่อยมือใหญ่อุ่นล้วงเข้าไปในเสื้อกอบกุมทรวงอกอิ่มคลึงเบา ๆ จนกายสาวอ่อนระทวย“พี่เหนือ!”“ก่อนนะ แล้วค่อยกินข้าว พี่อยากแล้ว”ความเร็วในการถอดเสื้อของเหนือหัวรวดเร็วจนเธอแปลกประหลาดใจ เขาดึงเสื้อเธอออกจากตัวตามด้วยกางเกงไม่เว้นจังหวะแม้แต่น้อย“พี่เหนือ รีบเหรอคะ”“ใช่ พี่รีบ พี่รอไม่ไหวแล้วดวง อยากเข้าแย่แล้ว เห็นไหม”เหนือหัวจับมือของดวงฤทัยขึ้นมาจับกายแกร่งแข็งชัน ครางลึกในลำคอ
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 32 - ออกอาการอยากใช้แรง
32 - ออกอาการอยากใช้แรง“อ้าว ๆ ระวังหน่อยสิ ค่อย ๆ ยก”ดวงใจรีบร้องบอกคนงานขณะกำลังยกลังไม้บรรจุผ้าไหมเตรียมเข้าไปร่วมงานในจังหวัดช่วงเย็น แหงนหน้ามองไปทางห้องนอนของลูกสาวพลางถอนหายใจตัวเธอเองไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับสองหนุ่มสาว สองอาทิตย์ก่อนหน้านี้ดวงฤทัยออกจากบ้านไปหลังจากนฤเบศร์มาหาด้วยใบหน้าหม่นหมองเล็กน้อย แต่พอกลับมาอีกครั้งดวงตาแดงก่ำเหมือนว่าผ่านการร้องไห้มาอย่างหนักเธอปล่อยให้ลูกสาวอยู่คนเดียวใช้เวลาทบทวนความคิดความรู้สึกอยู่สองสามวัน จึงเอ่ยปากถาม แต่ดวงฤทัยยังไม่ยอมพูด บอกเพียงแค่ว่าทะเลาะกันเรื่องเล็กน้อย“คุณด๋วงใจเจ้า หื้อเอาอันนี้ด้วยแม่นก๊ะ”เธอหันหน้ากลับไปทางคนงานหญิงในฟาร์มมองผ้าซิ่นราคาแพงทำจากไหมย้อมสีธรรมชาติทอประณีตยกลายดอกบัวริมปลาย“ใช่ ๆ ผืนนี้สำคัญมาก ระวังด้วยนะ”“เจ้า”ดวงใจมองไปข้างบนบ้านอีกครั้งขมวดคิ้วกังวลใจ จนเห็นร่างบางลงจากเรือนแม้ว่าหน้าตาหมองคล้ำแต่ดูดีกว่าหลายวันก่อน“มาแล้ว เข้าเมืองเลยหรือเปล่าลูก”“ค่ะแม่”น้ำเสียงอ่อนระโหยเดินพาร่าอ่อนแรงไปยังรถกระบะคันเดิมที่ใช้ประจำ ยืนรอกระทั่งคนงานยกของขึ้นรถจนเสร็จ“แล้วใครจะช่วยลูกขนลงจากรถ”“มีคนในง
Latest chapter
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง บทพิเศษ
บทพิเศษสามเดือน เมื่อเจ็ดปีที่แล้วตุบ ตุบ!ดวงฤทัยสะดุ้งลุกขึ้นนั่งเมื่อได้ยินเสียงก้อนหินปามาโดนผนังห้องนอนด้านหน้าเรือนทรงไทยล้านนาร่างเล็กสะลืมสะลือลงจากเตียงควานมือเพราะความมืด เปิดหน้าต่างห้องนอน ชะโงกหน้าออกไปแต่ยังไม่เห็นใครได้ยินแต่เสียงเรียกทุ้มต่ำแผ่วเบา“ดวง ดวง”ดวงฤทัยขมวดคิ้ว เธอจำได้ว่าเสียงนี้เป็นเสียงของใคร เพราะตั้งแต่วันนั้นที่เขาเดินลับหายไปท่ามกลางผู้คนในงานยี่เป็ง แต่กลับโผล่เข้ามาในชีวิตแทบทุกวันแอ๊ดดด!!ดวงฤทัยพยายามเปิดประตูให้เบาที่สุด ย่องปลายเท้าผ่านชานเรือน โชคดีเธอได้นอนห้องหน้าสุดทำให้ไม่ต้องเดินผ่านห้องนอนของคุณแม่และคุณยาย จากนั้นดวงฤทัยก็พาร่างอันบอบบางลงบันไดบ้านเดินไปยังประตูเล็กข้างรั้ว“มาทำไม มันดึกแล้ว!!”“เอาขนมมาให้”“แขวนไว้นั้นแหล่ะ แล้วก็กลับไปได้แล้ว”“เดี๋ยวก่อนสิ ขอเห็นหน้าก่อนไม่ได้เหรอ”ดวงฤทัยมองซ้ายมองขวา ดูลาดเลาก่อนแอ้มประตูรั้วยื่นมือออกไปเพื่อรับขนม แต่คนร่างสูงกลับจับข้อมือเธอไว้ดึงเธอออกไปนอกรั้วดันไปยังมุมมืดด้านข้างใช้มือยันรั้วไว้“พี่แค่อยากขอดูหน้าน้องดวง หลับไปหรือยัง”“ถ้าหลับจะได้ยินเสียงหรือไง เห็นหน้าก็กลับไปได้แล
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 38 – ดาวเหนือคอยนำทาง จบบริบูรณ์ nc
38 – ดาวเหนือคอยนำทาง จบบริบูรณ์ ncคราวนี้ดวงฤทัยลุกขึ้นนั่งข้างกายของเหนือหัว ก้มมองดวงตาของชายแกร่งที่ปิดสนิทไม่ยอมมองเธอ“คุณนฤเบศร์ฉีกสัญญาไปทิ้งแล้วค่ะ”“แล้วยังไง? แม้ว่าไม่มีสัญญา ดวงจะยอมเล่าเรื่องนี้ให้พี่ฟังไหม ไม่เลย พี่ไม่ได้อยู่ในแผนการ อยู่ในความคิดของดวงด้วยซ้ำ!”“พี่เหนือ!”มือเล็กวางบนแผ่นอกใต้ผ้าห่ม เธอวางไว้ตรงอกข้างซ้ายตรงที่หัวใจของเหนือหัวกำลังเต้นแรง“ที่ดวงไม่บอกพี่ เพราะว่าดวงไม่อยากให้พี่เหนือมองดวงว่าเป็นผู้หญิงเห็นแก่เงิน ทั้งที่ดวงเองก็เป็นอย่างนั้นจริง ๆ ดวงต้องการหลักประกันมั่นคงให้กับตัวเอง ดวงต้องการบ้านคุ้มหัวที่ปกป้องแม่และยายไปตลอดชีวิต แต่ดวงยอมทิ้งทุกอย่างแล้ว ที่ดวงไปบ้านคุณนฤเบศร์วันนั้นก็เพราะว่าดวงต้องการยกเลิกสัญญา ดวงยอมทิ้งทุกอย่าง ไม่เอาบ้าน ไม่เอาอะไรทั้งนั้น ขอแค่ได้อยู่กับพี่เหนือ”“แน่ล่ะ ก็เพราะพี่รวยใช่ไหม”“พี่เหนือ! พี่คิดว่าดวงรักพี่เหนือเพราะเงินเหรอคะ พี่คิดว่าดวง ดวงทิ้งของพวกนั้นเพราะต้องการเงินทองของพี่ใช่ไหม? ไม่เลย ดวงไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น ดวงไม่ยอมให้คุณนฤเบศร์หรือเจ้ายิ่งบอกพี่เหนือก็เพราะว่า ถ้าพี่เหนือรู้ พี่เหนือต้อง
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 37 - คนร่างเล็กเขาง้อแล้วนะ
37 - คนร่างเล็กเขาง้อแล้วนะ“หนูดวง”ดวงฤทัยสะดุ้งหันกลับไปยังจันทร์มาลา เธอไม่ได้ยินเสียงเดินของหญิงวัยกลางคนเนื่องจากคิดเรื่องของเหนือหัว“คะ?”“ตั้งโต๊ะเถอะ เย็นมากแล้ว เหนือจะได้ทานยา”“ค่ะ”สองหญิงหนึ่งคนสาวหนึ่งคนแก่กว่า จัดจานใส่ถาดกว้างทยอยยกมากลางลานใกล้ระเบียงแล้ววางบนพื้นบ้านของเหนือหัวยังคงนั่งทานกับพื้นซึ่งในหมู่บ้านแห่งนี้เองก็ยังคงทำแบบนี้ ยกเว้นบางบ้านที่นั่งทานโต๊ะทานอาหารอาหารของไทใหญ่ก็คล้ายกับของทางภาคเหนือจึงทำให้ดวงฤทัยเองทานได้คล่องปาก“แล้วนี่ทำไมเหนือถึงบาดเจ็บมาล่ะลูก”ในที่สุดจันทร์มาลาก็เอ่ยถามอย่างที่ใจของดวงฤทัยเองอยากรู้เช่นกัน เธอเอี้ยวหน้าไปมองพลันสบตาของเหนือหัวที่มองมาทางเธอพอดี จึงรีบหลบก้มมองจานข้าวของตัวเอง ตักข้าวเข้าปากนิ่งเงียบ“ไปตรวจงานอยู่หลายวัน พอใกล้ ๆ วันกลับเจอพวกชนกลุ่มน้อยครับ ปะทะนิดหน่อย แต่ผมก็ไม่เป็นอะไรมาก หมอผ่าเอากระสุนออกไปแล้ว”“แล้วทางนั่นลูกยังจะไปอีกเหรอ”“ก็ต้องไปครับ นั่นมันธุรกิจเรา แต่อาจจะน้อยลง ให้หุ้นส่วนที่เป็นทหารช่วยดูแล”“แล้วเราจะไว้ใจได้ยังไง คนพวกนี้ใช่ย่อย”ดวงฤทัยแม้ว่าจะก้มหน้าทานข้าวแต่หูเธอคอยฟังเสียงท
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 36 - สำหรับเขาต้องมากกว่า ไม่มีน้อยกว่า
36 - สำหรับเขาต้องมากกว่า ไม่มีน้อยกว่าเหนือหัวชะโงกตัวไปยังหลังรถแต่แสงทัดปัดมือของชายหนุ่มไว้ก่อนแล้วคว้ากระเป๋าของเหนือหัวมาไว้เอง“ยังไม่รู้ ไว้หลังสงกรานต์ว่ากันอีกที”แสงทัดเดินนำยกกระเป๋าใบใหญ่ขึ้นไปบนเรือนยกใต้ถุนไม่สูงมากนักแบบไทใหญ่ อากาศในหน้านี้ไม่ร้อนมากนักเพราะอยู่ภูเขา ทำให้มีสายลมพัดมาตลอดเวลาบอดี้การ์ดเดินขึ้นเรือนกำลังเดินตรงไปยังห้องนอนของเหนือหัว พลันเหลือบเห็นร่างเล็กของคน ๆ หนึ่งที่เพื่อนของเขาถวิลหามาตลอด ทำให้เท้าใหญ่หยุดนิ่งตาเบิกกว้างหันกลับไปมองเพื่อนที่กำลังก้าวเท้าขึ้นบันไดเรือนมาพอดี“ไอ้เหนือ!”เหนือหัวเงยหน้าขึ้นมองแสงทัดที่ทำหน้าเหมือนเห็นผี คิ้วเข้มขมวดนิ่งไม่เอ่ยตอบอะไรยังก้าวขึ้นเรือนตามปกติ“มากันแล้ว”เสียงมารดาเอ่ยลอยมาจากชานเรือนแม้ว่าเขายังไม่ทันขึ้นไปชั้นบน จวบจนกระทั่งร่างสูงสาวเท้าไปบนขั้นสุดท้ายก้มศีรษะลงเพื่อให้พ้นชายหลังคาทรงเตี้ยเพื่อมุดเข้าไปในเรือน เมื่อเงยหน้าขึ้นอีกครั้งจึงเห็นแม่เลี้ยงสาวแห่งสินธุเจริญพาณิชยืนซ้อนอยู่ทางด้านหลัง หน้าเข้มกระด้างลงทันที“ไอ้ทัด มึงรอก่อน พาแม่เลี้ยงกลับไปด้วย”“ไอ้เหนือ!!”“เหนือ!!”เสียงแสงทัดและจั
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 35 – รัฐฉาน
35 – รัฐฉานปีใหม่ของชาวรัฐฉานปกติจัดขึ้นในวันขึ้นหนึ่งคำเดือนอ้ายของทุกปี ซึ่งมักจะเป็นช่วงงต้นเดือนธันวาคม ทำให้ในวันปีใหม่สากลของที่นี่เงียบเหงา ไม่ได้จัดงานเหมือนที่อื่นมีเพียงตามสถานที่สำคัญร้านค้าที่ทำสัญลักษณ์ว่าป้ายสวัสดีปีใหม่บางร้านค้าเท่านั้นร่างสูงยืนนิ่งตรงชานเรือนไม้ยกพื้นสูงบนเขาดอยเย่ว[1] ดอยสูงคดเคี้ยวเข้าลำบากถิ่นเดิมของมารดา บ้านทรงธรรมดาแบบไทใหญ่เพียงแต่หลังใหญ่กว่าทุกหลังในหมู่บ้านบอกสถานะทั้งทางสังคมและฐานะเงินทองใบหน้าเข้มไม่ได้พันผ้าโผกหัวนุ่งโสร่งเหมือนกับผู้ชายคนอื่นพื้นถิ่น เขาสวมกางเกงผ้าฝ้ายสีเข้มม่อฮ่อมและเสื้อผ้าฝ้ายสีอ่อนคอจีนผ่ายาวลงมาติดกระดุมทำจากรังผ้าฝ้ายสีเดียวกันจันทร์มาลา มารดาของเหนือหัวเองเฝ้าสังเกตลูกชายมาสักระยะแล้วนับจากกลับมาบ้านในคราวนี้ร่วมสองเดือน แม้ว่าเหนือหัวยังคงพูดคุยด้วยปกติแต่สีหน้าลูกชายดั่งมีเรื่องกลุ้มใจ บางครั้งเธอได้ยินเสียงถอนหายใจออกมาขณะที่เขาเผลอยามอยู่คนเดียวแสงทัดเองเมื่อกลับมายังหมู่บ้านแห่งนี้เขาเองก็กลับบ้าน ไม่ได้มาอยู่ดูแลเหมือนดั่งอยู่เมืองไทย ทำให้จันทร์มาลาไม่รู้ว่าจะหันหน้าไปถามใครดี ได้แต่เฝ้ามองลูกชายคนเ
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 34 – รู้ความจริง
34 – รู้ความจริงร่างเล็กนั่งรอแทบไม่ติดที่นั่งเมื่อนฤเบศร์เดินเข้ามาในห้องรับแขกของบ้าน และพลันยืนขึ้นทันทีอย่างร้อนใจเมื่อเห็นเขา โดยไม่ต้องพูดนฤเบศร์ก็รู้ว่าเธอมาเพื่อสิ่งใดในบ่ายวันนี้“พ่อเลี้ยง”“นั่งก่อนสิ ค่อย ๆ พูด”มือเล็กกุมไว้ขยุกขยิกห้ามตัวเองไม่ได้ ร้อนใจต้องการพูดเรื่องที่ตนเองตัดสินใจโดยเด็ดขาดแล้ว แต่ถูกขัดจังหวะด้วยเด็กรับใช้ในบ้านกำลังนำน้ำดื่มมาต้อนรับเธอนั่งนิ่งรอจนกระทั่งเด็กคนนั้นออกจากห้องไปจึงได้เริ่มเปิดปาก“ดวงตัดสินใจแล้ว”“ผมรู้ว่าที่คุณดวงมาวันนี้ก็คงเลือกมาแล้ว คุณเลือกเหนือหัวใช่ไหม”ดวงฤทัยพยักหน้ารับทันทีไม่รอช้า“ใช่ ดวงตัดสินใจแล้วว่าจะขอละเมิดสัญญาที่ทำไว้ ไม่มีสิ่งใดแทนที่พี่เหนือได้ ดวงไม่ต้องการบ้านหรือฟาร์ม”“ดื่มน้ำก่อนสิ”นฤเบศร์เอ่ยแนะนำเมื่อเสียงของดวงฤทัยทั้งแหบแห้งและฟังเหนื่อยล้า นั่นคงเพราะเธอคงร้องไห้มาทั้งคืน ร่างเล็กหยุดไปชั่งครู่แล้วทำตามที่เขาบอก“ดวงรู้หรือเปล่าว่าในสัญญานอกจากจะสูญเสียทุกอย่างแล้ว ยังต้องชดใช้เงินสินสอดกลับคืนอีกด้วย”ดวงฤทัยหน้าซีดเผือดวางแก้วลงมือสั่นเล็กน้อยพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ“ดวงจำได้ดี และสินสอดที่คุณพ่
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 33- เป็นของพี่เหนือ
33- เป็นของพี่เหนือ“ว่าไงนะ!”“ครับ เมื่อคืนนี้เจ้าเหนือหัวอาละวาดกลางงานแสดงสินค้าจังหวัด ลงไปต่อยจนคลุกฝุ่นตลบกับพ่อเลี้ยงนฤเบศร์เรื่องแย่งคุณดวงฤทัย เห็นว่าเจ้าเหนือหัวอาการหนักพอดูครับ”ป้าบ!!เจ้ายิ่งตีเข่าใบหน้าโกรธขึ้งขึ้นทันทีเมื่อได้ยิน“นั่นปะไร ข้าว่าแล้วว่าผู้หญิงคนนั้นต้องเป็นคนไม่ดี”“ไม่ใช่แบบนั้นทั้งหมดน่ะสิครับ คุณดวงแกไปเอาน้ำเย็นสาดไปบนหลังเจ้าเหนือด้วยครับ แล้วแสงทัดก็มาลากเจ้าเหนือออกไป”“ถึงยังไงก็ไม่ดี นี่เหนือหัวหลานชายฉันเป็นยังไงบ้าง เจ็บมากหรือเปล่า”“คงไม่เท่าไรครับ นี่ผมส่งยาไปให้ที่บ้านใหญ่แล้ว แต่เห็นว่าเจ้าเหนือไม่กลับไปบ้านชานเมืองมาร่วมสองอาทิตย์ เห็นว่าโกรธกันกับคุณดวง เด็กที่เรือนยังเล่าอีกว่าครั้งล่าสุดคือวันที่เจ้าเหนือมาหาคุณท่านให้ช่วยไปสู่ขอนั่น เป็นวันเดียวกับที่เห็นคุณดวงร้องไห้ขับรถออกจากบ้านไปครับ และเธอก็ไม่มาที่เรือนอีกเลย”เจ้ายิ่งชะงักไปเมื่อได้ยิน เด็กสาวคนนั้นทะเลาะกับเหนือหัวแต่เหตุไฉนถึงเป็นฝ่ายร้องไห้ออกไป แทนที่จะเป็นเหนือหัวอกหัก“ผมว่าเจ้ายิ่งอาจเข้าใจผิดก็เป็นได้นะครับ ดูแล้วคุณดวงเป็นคนดี ไม่เคยมีเรื่องเสื่อมเสียมาก่อน ถ้าจะเ
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 32 - ออกอาการอยากใช้แรง
32 - ออกอาการอยากใช้แรง“อ้าว ๆ ระวังหน่อยสิ ค่อย ๆ ยก”ดวงใจรีบร้องบอกคนงานขณะกำลังยกลังไม้บรรจุผ้าไหมเตรียมเข้าไปร่วมงานในจังหวัดช่วงเย็น แหงนหน้ามองไปทางห้องนอนของลูกสาวพลางถอนหายใจตัวเธอเองไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับสองหนุ่มสาว สองอาทิตย์ก่อนหน้านี้ดวงฤทัยออกจากบ้านไปหลังจากนฤเบศร์มาหาด้วยใบหน้าหม่นหมองเล็กน้อย แต่พอกลับมาอีกครั้งดวงตาแดงก่ำเหมือนว่าผ่านการร้องไห้มาอย่างหนักเธอปล่อยให้ลูกสาวอยู่คนเดียวใช้เวลาทบทวนความคิดความรู้สึกอยู่สองสามวัน จึงเอ่ยปากถาม แต่ดวงฤทัยยังไม่ยอมพูด บอกเพียงแค่ว่าทะเลาะกันเรื่องเล็กน้อย“คุณด๋วงใจเจ้า หื้อเอาอันนี้ด้วยแม่นก๊ะ”เธอหันหน้ากลับไปทางคนงานหญิงในฟาร์มมองผ้าซิ่นราคาแพงทำจากไหมย้อมสีธรรมชาติทอประณีตยกลายดอกบัวริมปลาย“ใช่ ๆ ผืนนี้สำคัญมาก ระวังด้วยนะ”“เจ้า”ดวงใจมองไปข้างบนบ้านอีกครั้งขมวดคิ้วกังวลใจ จนเห็นร่างบางลงจากเรือนแม้ว่าหน้าตาหมองคล้ำแต่ดูดีกว่าหลายวันก่อน“มาแล้ว เข้าเมืองเลยหรือเปล่าลูก”“ค่ะแม่”น้ำเสียงอ่อนระโหยเดินพาร่าอ่อนแรงไปยังรถกระบะคันเดิมที่ใช้ประจำ ยืนรอกระทั่งคนงานยกของขึ้นรถจนเสร็จ“แล้วใครจะช่วยลูกขนลงจากรถ”“มีคนในง
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 31 – รักพี่ไหมคนดี 18+
31 – รักพี่ไหมคนดี 18+กว่าจะกลับเข้ามาอีกรอบเกือบค่ำเพราะต้องแวะเอาของที่โรงแรม พ่อเลี้ยงเหนือหัวเดินย่ำไปบนชานเรือนแอบย่องเข้าไปในห้อง มองหญิงสาวหลับสนิทด้วยความเหนื่อยอ่อนยังอยู่ในชุดเดิมเตียงยุบตัวลงเมื่อร่างใหญ่นั่งขอบเตียงขยับไปใกล้ ลมหายใจสม่ำเสมอทำให้เขารู้ว่าเธอหลับสนิทจริง ๆ จึงเอนกายลงนอนข้าง ๆ โอบแขนรอบเอวคอดกิ่วใช้หน้าซุกลงไป“อื้อ พี่เหนือกลับมาแล้ว”เสียงงัวเงียแหบนิด ๆ ฟังแล้วเหนือหัวรู้สึกจั๊กจี้ในหัวใจ เขาโน้มหน้าลงจูบปากกระจับอ่อนหวานเป็นพักกว่าจะยอมปล่อย“หิวไหมคะ”“ยัง หิวอย่างอื่นมากกว่า”“อื้อ เดี๋ยวเถอะ ไปทานข้าวกันดีกว่า ดวงหิวแล้วนะ”“เพิ่งตื่นแท้ ๆ ทำไมถึงหิวแล้ว”เหนือหัวยังไม่ยอมปล่อยมือใหญ่อุ่นล้วงเข้าไปในเสื้อกอบกุมทรวงอกอิ่มคลึงเบา ๆ จนกายสาวอ่อนระทวย“พี่เหนือ!”“ก่อนนะ แล้วค่อยกินข้าว พี่อยากแล้ว”ความเร็วในการถอดเสื้อของเหนือหัวรวดเร็วจนเธอแปลกประหลาดใจ เขาดึงเสื้อเธอออกจากตัวตามด้วยกางเกงไม่เว้นจังหวะแม้แต่น้อย“พี่เหนือ รีบเหรอคะ”“ใช่ พี่รีบ พี่รอไม่ไหวแล้วดวง อยากเข้าแย่แล้ว เห็นไหม”เหนือหัวจับมือของดวงฤทัยขึ้นมาจับกายแกร่งแข็งชัน ครางลึกในลำคอ
