ความเปลี่ยนแปลง

ตอนที่ 6

ความเปลี่ยนแปลง

         3 เดือนผ่านไป

         ร้านขายเข้าแกงข้าวแกงของดุจดาวสร้างเสร็จแล้ว ชุลีลงมาดูแลเอง ส่วนตฤณก็ลาออกจากยามไปช่วยงานที่โรงสีและเขาก็สามารถเรียนรู้มันได้ดี

         “จะแยกกันอยู่แบบนี้มันจะดีเหรอ”

         ชุลีถามหลานสะใภ้เพราะตอนนี้ดุจดาวยังคงอยู่บ้านหลังเดิม ร้านยังไม่มีคนทำกับข้าวได้ตามสูตรหลายอย่างหญิงสาวยังต้องทำเอง และอยากให้ลูกค้าเดิมมั่นใจว่าคือรสชาติเดิมที่เคยกินกันมา

         “ดาวอยู่ได้ค่ะ พี่ตฤณต้องทำงาที่โรงสีและไหนจะที่ตลาดอีกไม่อยากให้ต้องไปกลับมานอนบ้านนี้มันไกลจะเพลียเปล่า ๆ ไว้วันไหนว่างก็มาหากันได้ตลอด”

         ชุลีในฐานะผู้ใหญ่ที่ผ่านการมีชีวิตครอบครัวมาแล้ว เขารู้ว่าการที่สามีภรรยาแยกกันอยู่มันไม่ดีแต่ก็เคารพการตัดสินใจของ               ดุจดาว

         “เพื่อนเธอสอนทำไปได้กี่เมนูแล้วหล่ะ จะได้ช่วยกัน เธอก็จะได้ว่างนั่งเป็นเถ้าแก่กับเขาบ้าง”

         รำพึงภรรยาของเพื่อนตฤณที่เป็นยามด้วยกัน เธอเคยมา  ย่างปลาดุกขายเวลาที่ดุจดาวทำน้ำพริกตาแดง ตอนนี้หญิงสาวอยากให้เพื่อนมีรายได้จึงเอามาเป็นหัวหน้าแม่ครัว และจะเป็นคนเดียวที่ได้สูตรจากดุจดาวไป

         ช่วงแรกที่ตฤณไปอยู่บ้านหลังใหญ่ของตระกูลเขากลับมานอนกับดุจดาววันเว้นวันแต่ช่วงนี้เหลือแค่สัปดาห์ละสองครั้ง

         “พี่จะขยายตลาด มีคนขายที่ดินทำเลดีเลยไม่ค่อยมีเวลา อย่างอนพี่นะ ไว้ทุกอย่างในร้านลงตัวดุจดาวจะได้ไปนอนที่บ้านนู้นบ้าง”

         หญิงสาวเชื่อในและไว้ใจสามี และตอนนี้เธอก็ยุ่ง ๆ กับงานที่ร้านจนไม่มีเวลาเหงา รำพึงกับเธอเจอกันตั้งแต่ตีสามแยกจากกันอีกทีก็สองทุ่มแต่ในร้านมีห้องไว้นอนเล่นทั้งสองคนจึงผลัดกันพักเพราะมีลูกน้องคอยขายอยู่สามคน

         บ้านหลังใหญ่ที่ตอนนี้มีสมาชิกใหม่เพิ่มมาหนึ่งคน ทำให้บ้านดูหายเงียบเหงาเมื่อถึงเวลามื้อเย็นส่วนมื้อเช้าบ่อยครั้งชุลีจะไปที่ร้านของดุจดาวแต่แค่ช่วงบ่ายเธอก็กลับแล้ว

         ทุกอย่างเริ่มเปลี่ยนไปเมื่อตระการเริ่มพาลูกชายเข้าสังคมไฮโซและตอนนี้ก็มีหญิงสาวลูกสาวเจ้าของร้านทองเกือบสิบสาขาที่เข้ามาตีสนิทกับตฤณ

         “หนูเจนมาหาหลานชายฉันบ่อย ๆ แบบนี้ คุณพ่อคุณแม่ไม่ว่าเอาหรือ”

         ชุลีเป็นคนพูดตรง ๆ อยู่แล้วดังนั้นเขาจึงหวังให้อีกฝ่ายคิดได้ว่าไม่เหมาะสม

         “ไม่เลยค่ะ คือคุณพ่อเห็นว่าพี่ตฤณยังไม่ค่อยรู้จักใครคุณอาตระการก็อยากให้เจนพาพี่เขาไปเปิดหูเปิดจาเพื่อจะได้รู้จักกับผู้คนในแวดวงธุรกิจด้วยกัน”

         คนตอบยังคงส่งยิ้มอย่างไม่รู้สึกอะไรกับคำพูดของชุลี แต่ในความเป็นจริงเธอรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังว่าเธอแต่เป้าหมายของเธอใหญ่เกินกว่าจะถอยทัพ

         เจนจิราเธอไม่ใช่ลูกคนโปรดของพ่อกับแม่ โอกาสที่เธอจะได้บริหารร้านทองมีน้อยมากเต็มที่อาจได้แค่ดูแลสักสาขาหนึ่ง               พี่ชายของเธอเป็นลูกรักและยังมีพี่สะใภ้ที่ไม่ชอบหน้าเธออีก               หญิงสาวจึงตั้งใจจะหาสามีที่มีฐานะโดยไม่ง้อสมบัติของครอบครัว

         “แล้ววันนี้จะออกไปไหนกันอีกล่ะตฤณ ไม่ได้ไปหาเมียมาหลายวันแล้วนะ รู้จักแบ่งความสำคัญด้วย”

         ชุลีหวังที่จะตอกย้ำให้อีกฝ่ายที่กำลังต้องการจะจับหลานชายของเขาเป็นสามีรู้ว่าเขามีภรรยาอยู่แล้ว ความจริงเจนจิราก็รู้แต่เธอไม่สนเพราะเธอสืบมาแล้วว่าทั้งคู่ไม่ได้จดทะเบียนสมรสกัน

         “คุณย่าครับ วันศุกร์นี้ผมจะไปนอนบ้านนู้นแล้วก็จะไปช่วยดุจดาวขายของนอนค้างกับเธออีกคืนแล้วกลับวันอาทิตย์เลย คุณย่าไม่ต้องกลัวผมไม่ลืมภรรยาผมแน่นอน”

         เจนจิราไม่ได้รู้สึกอะไรกับคำพูดของตฤณเลย เพราะถ้าเขารักภรรยาจริงคงไม่ออกไปกลางคืนกับเธอทุกคืนแบบนี้จนจะสองเดือนแล้ว

         ดุจดาวยังคงไม่มีความหวาหระแวงในตัวสามี เพราะทุกครั้งที่เขามานอนกับเธอ ชายหนุ่มก็จะคอยเล่าเรื่องานที่แสนจะวุ่นวายให้เธอฟังตลอด คนฟังก็มีแต่ห่วงสามีจะไม่ได้พักผ่อน

         เช้านี้ตฤณออกไปช่วยที่ร้าน เขาลงมือทอดหมูและตักน้ำพริกใส่ถุงตามที่เขาถนัด ปกติน้ำพริกมีแค่วันละหนึ่งอย่างแต่ตอนมีถึงสามอย่าง กับข้าวก็มากกว่าสิบเมนู

         “ขายดีแบบนี้อีกไม่นาน เมียพี่จะรวยแล้ว”

         ชายหนุ่มเดินมากอดเอวภรรยาในห้องที่ทำไว้สำหรับพักผ่อน

         “ดาวเก็บกำไรวันละสองพัน จะเอาไว้ใช้คืนคุณย่าค่ะ เพราะตอนนี้ท่านโอนที่ดินให้เป็นชื่อของดาวแล้ว เกรงใจท่านถึงคงใช้ได้ไม่ถึงสองล้านแต่ก็คงต้องให้บ้าง”

         ตฤณลูบหัวภรรยาด้วยความเอ็นดูเขารู้ว่าดุจดาวเป็นผู้หญิงที่ไม่เคยคิดจะเอาเปรียบใคร

         ชายหนุ่มมาหาภรรยาครั้งนี้แล้วเขาก็หายไปนานถึงสองอาทิตย์ถึงได้มาค้างกับดุจดาหนึ่งคืน ความเป็นภรรยาที่อยู่ด้วยกันมา ดุจดาวเริ่มรู้สึกว่าสามีเปลี่ยนไป แต่เธอก็พยายามบอกตัวเองว่าเธอคิดมาก

         ชุลีมาที่ร้านวันนี้หญิงสาวแอบเห็นว่าย่าของสามีแอบมองเธออยู่หลายครั้งแต่เธอก็ไม่กล้าถาม

         “ฉันว่าร้านนี่ทิ้งให้เพื่อนเธอดูแลได้แล้วมั้ง สัปดาห์หนึ่งไปนอนที่บ้านู้นสักคืนก็ยังดี ทำแบบนี้คนอื่นเขาจะคิดว่าหลานชายฉันไม่มีเมีย”

         คำพูดของชุลีทำดุจดาวที่รู้สึกระแวงอยู่แล้วเริ่มไม่สบายใจมากขึ้น เธอจึงรีบถ่ายทอดทุกอย่างให้รำพึงเพื่อให้เพื่อสามารถดูแลร้านได้ในวันที่เธอไม่อยู่

         ชุลีนั่งรอหลานชายอยู่ที่ห้องรับแขกกลางบ้านจนเกือบจะเที่ยงคืน เพื่อจะตัดสินใจคุยกับตฤณให้รู้เรื่องโดยที่ตระการผู้เป็นพ่อโดนบังคับให้นั่งอยู่ด้วย

         “ยังไม่นอนกันอีกเหรอครับนี่จะตีหนึ่งแล้วนะ”

         “ใช่จะตีหนึ่งแล้ว หลานชายทำงานหนักจนต้องกลับถึงเช้า นั่งลง ย่ามีเรื่องจะคุยกับทั้งเราและพ่อของเราด้วย”

         ตฤณทำหน้าตกใจเพราะเขารู้ว่าเรื่องนี้ต้องเกี่ยวกับเจนจิราแต่เขาก็เดาไม่ถูกว่าจะเป็นเรื่องอะไร

         “ตระการลูกมีชีวิตครอบครัวที่พังมาแล้ว แม่คิดว่าลูกจะห้ามในสิ่งที่ตฤณกำลังทำแต่ก็ไม่เลยดูจะส่งเสริมด้วยซ้ำ ส่วนตฤณถ้าคิดจะคบกับหนูเจนก็เลิกกับดุจดาว ย่าจะยกร้านและเงินก้อนใหญ่ให้เธอไปตั้งตัว อย่ามาทำตัวเจ้าชู้แบบนี้คนในตระกูลนี้ไม่เคยมีใครทำ”

         ชายหนุ่มทำท่าตกใจมากเมื่อได้ยินคนเป็นย่าบอกให้เขาไปเลิกกับภรรยา

         “ผมก็แค่สนุก ๆ กับเจนไม่ได้คิดอะไรเกินเลย”

         ตระการได้ยินลูกชายพูดแบบนี้จึงต้องพูดขึ้นมาบ้าง เพราะถ้าขืนไม่พูดอะไรเขาคงได้โดนมารดาหันมาต่อว่าแน่ ๆ

         “แต่ไม่มีผู้หญิงคนไหนเขาเล่นกับเรื่องแบบนี้ด้วยนะ ถ้าลูกจะเลือกหนูเจนพ่อก็ไม่ว่าแต่ไปเลิกกับดุจดาวให้เรียบร้อยเสียก่อน”

         ตฤณทำท่าไม่เข้าใจว่าพ่อกับย่าทำไมคิดอะไรไปไกลกัน     แบบนั้นเขาก็แต่สนุก ๆ ตามประสาผู้ชายที่ได้ไปเที่ยวกับสาวสวยแต่เขาไม่ได้นอกใจและนอกกายภรรยาเลย

         “เอากลับไปนอนคิด ย่าให้เวลาหนึ่งสัปดาห์ถ้าแกตัดสินใจไม่ได้ ย่าจะให้ดุจดาวตัดสินใจเอง”

         ชุลีลุกออกจากโซฟาเดินกลับขึ้นไปชั้นสอง ปล่อยให้ชายหนุ่มมองหน้าบิดาด้วยความไม่เข้าใจ

         “คิดดี ๆ คุณย่าทำอย่างที่พูดเสมอ”

         ตระการลุกขึ้นตบบ่าลูกชายด้วยสายตาที่ทั้งสงสารและเป็นห่วงแต่เรื่องนี้คงให้เจ้าตัวตัดสินใจเอง