“ลองยั่วให้ผมตื่นดูซักตั้งเป็นไง” ดวงตาคมเข้มจ้องเธออย่างท้าทาย “ห๊ะ! หา...” ภีรดาสะดุดลมหายใจไปชั่วขณะ หัวใจเต้นตึกตักเป็นจังหวะแร๊พรัวๆ หวาย...มาท้าทายกันแบบนี้เธอก็เสียเปรียบสิ เกิดมาเคยแต่ยั่วโมโหคน ไม่เคยลองยั่วยวนผู้ชายสักที มันต้องเริ่มยังไงล่ะนี่? “กะ...ก็ฉันไม่เคยยั่วผู้ชายนี่ ขอทำใจหน่อยสิ” คำพูดซื่อๆ นั่นทำให้คนฟังเผลอขำพรวดออกมา ยัยจอมยุ่งนี่จะตรงไปไหมเนี่ย เล่นสารภาพกันโต้งๆ แบบนี้แล้วเขาจะทำยังไงกับเธอดีล่ะ “ก็ไหนว่าคุณมีฉายาพริตตี้ดาวยั่วไม่ใช่เหรอ” คนฟังเบ้ปากค้อนใส่ “ดาวรั่วต่างหาก คุณน่ะฟังมาผิดแล้วล่ะ” “หรือจะให้ผมสาธิตกับคุณก่อนดี? แต่...” “แต่อะไรคะ” คนตั้งใจฟังสงสัย “แต่ผมไม่รับประกันนะว่าถ้าคุณเกิดหื่นขึ้นมาแล้วผมจะช่วยคุณได้...” เขาคือ...หนุ่มสุดฮอตที่ซ่อน ‘วิกฤต’ บางอย่างไว้ เธอคือ...ผู้ถูกเลือกให้กอบกู้วิกฤตนั้น!
View Moreดวงตากลมโตขุ่นขวางไม่พอใจแอบเหลือบมองคนที่ตกเป็นขี้ปากอีกคนที่ยังนิ่งเพื่อดูปฏิกิริยาของเขา แต่ใบหน้าเฉยเมยติดเย็นชาจนอ่านไม่ออกว่าเขารู้สึกเช่นไรที่ต้องตกเป็นขี้ปากชาวบ้านกับเธอแบบนี้ หรือไม่ก็อาจจะชิน“กลับไปกินข้าวที่บ้านไหมคะ” เสียงอ่อยๆ เสนอทางเลือกเพื่อตัดปัญหา เขาเป็นคนดังและเธอไม่อยากจะเป็นต้นเหตุให้ชื่อเสียงของเขาต้องมัวหมอง“เราไม่ได้ทำอะไรผิด ทำไมต้องหนี”“ฉันน่ะไม่เท่าไหร่ แต่คุณน่ะสิจะเสียชื่อเปล่าๆ”“ถ้าผมแคร์เรื่องนั้นแต่แรก ก็คงไม่เสนอให้คุณมาทำงานด้วยกันหรอก อยู่กับผมคุณไม่ต้องกลัวอะไร นั่นอาหารมาแล้ว กินข้าวก่อนเถอะ อย่าไปสนใจพวกแมลงวันนั่นเลย เสียเวลาใช้ชีวิตเปล่าๆ” เสียงเข้มๆ นั่นดังพอจะทำให้พวกที่ถูกเปรียบเป็นแมลงวันโต๊ะข้างๆ สะอึกจนสงบปากไปทันใดภีรดามองเจ้านายรูปงามของตนพร้อมบวกคะแนนความรู้สึกดีๆ เพิ่มขึ้นอีกนิด หึ...ถือว่าพวกหล่อนโชคดีก็แล้วกัน ถ้าฉันไม่หิวละก็งานนี้มี...ท้าดวล...แน่นอนพริตตีสาวมองอาหารแต่ละจานที่บริกรยกมาเสิร์ฟตรงหน้าอย่างละลานตา แม่เจ้าโว้ย...นั่นเอาม
เป็นครั้งแรกที่ภีรดาได้เปิดประสบการณ์การชอปปิงกับผู้ชายที่ไม่ใช่พ่อหรือเพื่อน รวินรุตม์จัดเป็นผู้ชายในฝันที่พวกสาวๆ ยอมแลกทุกอย่างขอแค่ได้ควงเขา แถมยังเป็นผู้ชายสายเพย์แบบไม่แคร์สื่อเสียด้วย“อยากกินอะไร”ในเมื่อเขาอุตส่าห์ถามมา เธอจึงไม่ขัดศรัทธาโดยการชี้ไปที่...ร้านไก่ทอดผู้พันชื่อดัง...ที่ดูเหมือนราคาจะเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมมากกว่าร้านอื่นในบริเวณนั้นในกรณีที่ต้องจ่ายแบบหารสอง เธอจะได้ไม่ต้องเจ็บหนัก แต่เขาดันส่ายหน้า“ผมไม่ชอบอาหารฟาสต์ฟูด มันไม่ดีต่อสุขภาพ”อ้าว...แล้วจะมาถามกันเพื่อ?“เอ๊ะ! นั่นมันคุณราล์ฟ นักแข่งรถหรือเปล่าน่ะแก”“อุ๊ย...ใช่จริงด้วยอ่ะ แล้วนั่นเขามากับใครน่ะ”เสียงซุบซิบรอบกายดังขึ้น ทำให้ภีรดาชักจะหวาด รีบก้มหน้างุด“นั่นมันยายพริตตีดาวยั่วที่กำลังมีข่าวกับเขาไม่ใช่เหรอแก”“เออ ใช่จริงด้วยอะ งั้นข่าวฉาวนั่นก็เป็นจริงละสิ”“นี่เขาว่านางขายตัวด้วยไม่ใช่เหรอ ในข่าวบอกว่านางมีฉายาว่าเงินมาผ้าหลุดด้วย
“ไม่เป็น...ผมแข็งแรงดี ตรวจสุขภาพทุกปีไม่เคยขาด และออกกำลังกายเป็นประจำด้วย”“ถ้างั้น...คุณชอบสูบบุหรี่ ดื่มพวกเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ กินยาอะไรติดต่อกันนานๆ หรือว่าเคยประสบอุบัติเหตุอะไรหนักๆ บ้างไหม” หมอเถื่อนซักต่อ“ผมไม่สูบบุหรี่ ส่วนพวกแอลกอฮอล์ก็มีบ้างตามโอกาส แต่ก็นานๆ ที ไม่เคยกินยาอะไรต่อเนื่อง ส่วนอุบัติเหตุ...” เขานิ่งคิดไปนิดหนึ่ง “ผมเคยประสบอุบัติเหตุหนักๆ ตอนขี่รถบิ๊กไบก์ครั้งหนึ่ง”“นั่นไง!” หญิงสาวดีดนิ้วดังเปาะ ยิ้มร่า “อาจจะเป็นเพราะอุบัติเหตุที่ว่านี่แน่ๆ เลย เวลาขี่รถบิ๊กไบก์มันต้องแนบตรงส่วนนั้นกับตัวถังรถร้อนๆ นานๆ ด้วยใช่ไหม ฉันว่ามันอาจจะมีผลทำให้กล้วยหอมจอมซนของคุณไม่คึกก็ได้นะ”“อืม...ก็อาจเป็นได้นะ” ชายหนุ่มฟังแล้วชักจะคล้อยตามหมอเถื่อนหน่อยๆ “แต่ทำไมพวกเพื่อนๆ หรือรุ่นพี่ที่แข่งมานานกว่าผมไม่เห็นเป็นแบบผมเลยล่ะ”“โหย คุณนี่ไม่รู้อะไร ร่างกายคนเราน่ะจะไปเหมือนกันได้ไง พวกเพื่อนคุณเขาอาจจะอึด ถึก ทนกว่า แล้วก็ไม่ได้ใช้งานส่วน
ภีรดาอ้าปากค้าง หน้าเหวอ แอบเหลือบมองร่างสูงตระหง่านที่ยืนค้ำหัวเธออยู่ในระยะประชิด พอได้เห็นว่าอีกฝ่ายกำลังจ้องมองภาพที่หน้าจอด้วยความสนใจจนตาแทบไม่กะพริบก็อดที่จะกระดากอายขึ้นมาไม่ได้ หัวใจเจ้ากรรมเต้นแรงด้วยความประหม่า รู้สึกเหมือนถูกแม่จับได้ว่ากำลังดูหนังโป๊อย่างไรอย่างนั้นฮือๆ...หมดกันไอ้แพนด้าเอ๊ย ทำไมเธอต้องมานั่งดูอะไรแบบนี้พร้อมกับผู้ชายที่เป็นนายจ้าง แถมยังเซ็กซ์เสื่อมด้วยเนี่ยช่วงเวลาที่น่าอึดอัดจบลงพร้อมภาพติดเรตบนหน้าจอท่ามกลางความโล่งอก แต่แล้วจู่ๆ ร่างสูงใหญ่ก็โน้มกายลงมาแล้วเอื้อมมือมากุมมือที่จับเมาส์ของเธอไว้ก่อนเลื่อนลงมาช้าๆ ความใกล้ชิดที่มาโดยไม่ได้ตั้งตัวทำเอาร่างกายแข็งทื่อเป็นอัมพาตไปชั่วขณะ ลมหายใจอุ่นๆ ของอีกฝ่ายกระทบผิวแก้มใสๆ จนร้อนผ่าว อายจนหน้าแดงแล้วแดงอีกนี่มันอ่อยกันชัดๆ ! หน็อย...คิดจะให้ฉันหลงรักแล้วมายกเลิกสัญญาทีหลังละสิท่า หึ...แผนสูงมากหญิงสาวตัดสินใจหันไปหมายจะบอกให้เขาถอยห่างไปหน่อยเพื่อที่เธอจะได้ลุกขึ้นให้เขานั่งอ่านได้สะดวก แต่นั่นกลับเป็นความคิดที่ผิดมหันต์“คะ...คุณช่วยถอยไปนิดได้ไหม ฉันหายใจ
“อ้าว แล้วถ้าเกิดผมเป็นฝ่ายโดนคุณลวนลามปลุกปล้ำล่ะ จะทำยังไง” ชายหนุ่มแย้งหน้าตายภีรดาแอบกัดริมฝีปากเพราะข้อนี้มีความเป็นไปได้สูง ดูจากเหตุการณ์เมื่อเช้าก็เป็นเหตุผลสมควรที่เขาจะต้องกลัวเป็นธรรมดา“งั้น...ถ้าห้ามดีๆ ไม่ฟัง ฉันอนุญาตให้คุณเอาไม้หน้าสามฟาดหัวเรียกสติฉันได้” ประโยคแรกไม่เท่าไหร่ แต่ประโยคต่อมานี่สิ ทำเอาคนที่มีหน้าที่ร่างสัญญาถึงกับเงยหน้ามองคนพูดอย่างคาดไม่ถึง “แต่ถ้าฉันปล้ำแล้วคุณดันสมยอมเองอันนี้ก็ช่วยไม่ได้นะ ถือว่ายกประโยชน์ให้จำเลยแล้วกัน”“ตกลง อ้อ คุณพัลลภช่วยเพิ่มไปอีกสองข้อด้วยคือ ทุกอย่างในสัญญาการว่าจ้างงานนี้จะต้องเป็นความลับ นอกจากผม คุณ และคุณภีรดาแล้ว จะให้ใครรู้ไม่ได้เด็ดขาด”“ข้อนี้ไม่มีปัญหาค่ะ เพราะถึงคุณไม่ห้าม ฉันก็ไม่คิดจะป่าวประกาศให้ใครรู้อยู่แล้ว” ใครมันจะอยากบอกคนอื่นล่ะว่ามารับจ็อบช่วยปลุกนกเขาให้ผู้ชายเซ็กซ์เสื่อม รู้ถึงไหนอายเขาถึงนั่นประไร“ส่วนข้อสุดท้าย สำคัญสุดในภารกิจนี้ นั่นคือในระหว่างปฏิบัติหน้าที่...ห้ามคุณรักผมโดยเด็ดขาด!”คราวนี้คนฟังทั้งสองถึงขั้นหันขวับไปมองคนพูดพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย“ไม่เช่นนั้นสัญญาทุกอย่างที่ว่ามาจะเป็นโม
“Good Night ยายจอมยุ่ง”ทว่าคนที่เขาคิดว่าหลับนั้นรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาพักใหญ่แล้ว ในความมืดร่างอรชรนอนตัวแข็งทื่อด้วยหัวใจที่เต้นระทึกสั่นไหว รอยอุ่นที่ประทับบนหน้าผากยังไม่เจือจางไป นี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่เธอได้นอนร่วมเตียงกับผู้ชาย แถมผู้ชายที่ว่าก็ไม่ใช่ไก่กาเสียด้วย ดวงตากลมโตแอบมองเสี้ยวหน้าคมเข้มที่นอนหลับอยู่ห่างแค่คืบด้วยความรู้สึกแปลกประหลาดแกมไม่เข้าใจตัวเอง ทั้งที่เธอควรลุกขึ้นมาฟ้อนเล็บใส่คนฉวยโอกาสข้างๆ หรือไม่ก็ทุบเขาสักตุ้บ แล้วรีบลุกไปนอนที่โซฟาตามเดิม ไม่ก็หนีไปให้พ้นๆ แต่เธอก็ทำไม่ได้เสียงลมหายใจเป็นจังหวะสม่ำเสมอบ่งบอกว่าเขาหลับสนิทไปแล้ว ใบหน้าหล่อเหลาที่ติดจะเย็นชายามหลับสนิทแลดูไร้พิษภัย แล้วก็น่ามองชะมัด ไออุ่นจากเรือนร่างอันแข็งแกร่งใต้ผ้าห่มผืนเดียวกันนั้นทำให้ธาตุไฟของสาวโก๊ะแทบแตกซ่าน หรือเธอควรเริ่มปฏิบัติภารกิจตอนนี้เสียเลยดีไหมนี่ หลับได้น่าปล้ำมากพ่อคุณเอ๊ย ยิ่งมองยิ่งเคลิ้ม เกิดความรู้สึกดีขึ้นมานิดๆ ยามที่คิดถึงตอนเขาห่มผ้าให้ โดยไม่ได้ฉวยโอกาสทำมิดีมิร้ายอะไรมากไปกว่าจูบหน้าผากราตรีสวัสดิ์เท่านั้นถ้าไม่นับเรื่องกวนประสาทที่ผ่านมา อย่างน้อยเขาก็เป
“อืม ค่อยเริ่มพรุ่งนี้แล้วกัน วันนี้ผมเหนื่อย หมดอารมณ์แล้วละ”เฮ้อ...ค่อยยังชั่วชายหนุ่มเห็นสีหน้าโล่งใจของอีกฝ่ายก็อดขำไม่ได้ หกเดือนต่อจากนี้ชีวิตของเขาคงมีแต่เรื่องสนุกปนน่าปวดเฮดเข้ามาไม่เว้นแต่ละวันแน่“แล้วคุณจะให้ฉันนอนที่ไหนคะ” ผู้อาศัยถามอย่างเจี๋ยมเจี้ยมเจียมตัว“อยากนอนที่ไหนก็ตามใจคุณละกัน ขออย่างเดียวอย่านอนในชักโครกก็พอ”แหม ปากแบบนี้มันน่าหาแมลงสาบมาโยนใส่ให้แต๋วแตกเหลือเกินในที่สุด หญิงสาวก็ได้ที่นอนใหม่เป็นโซฟาในห้องรับแขกของเขานั่นเอง แม้ว่าเจ้าของห้องจะใจป้ำเสนอแบ่งเตียงของเขาให้เธอครึ่งหนึ่งก็ตามที ภีรดายืนมองโซฟาอย่างปลงๆ โอย...อยากจะร้องไห้ หกเดือนของเธอต่อจากนี้ ต้องนอนบนโซฟาแคบๆ นี่ทุกวันเลยหรือเนี่ย “คุณไปอาบน้ำสิ จะได้พักผ่อน”“แต่...ฉัน...เอ้อ...ไม่มีเสื้อผ้าใส่นี่คะ” เสื้อผ้าทั้งหมดของเธออยู่ในบ้านที่ถูกยึด เอาออกมาไม่ได้“ใส่ของผมไปก่อนก็ได้ ส่วนพวกอันเดอร์แวร์ ถ้าคุณไม่รังเกียจผมพอมีตัวใหม่ที่ยังไม่ได้ใช้งาน”พริตตีสาวฟังแล้วทำตาปริบๆ กะจากขนาดรูปร่างที่ใหญ่โตของอีกฝ่ายแล้วจึงเอ่ยปาก“ไม่รบกวนดีกว่าค่ะ ไม่ใช่รังเกียจหรอกนะคะ แต่ฉันกลัวใส่แล้วหลุดไปกอง
“ผมไม่สิ้นคิดขนาดนั้นหรอกน่า อย่างน้อยผู้หญิงที่จะมาอุ้มท้องลูกให้ผมน่ะจะต้องผ่าน QC จากพ่อแม่ของผมด้วย แต่เรื่องนั้นช่างมันก่อน เอาปัญหาเฉพาะหน้าให้รอดก่อนเถอะ ขืนยังเป็นแบบนี้ต่อไป ผมจะมีปัญญาทำใครท้องได้...”พริตตีสาวยิ่งฟังก็ยิ่งกลุ้มแทน“แล้วคุณจะมั่นใจได้ไงว่าฉันจะปลุกความเป็นชายของคุณให้กลับมาได้”“ไม่รู้สิ ผมถึงได้ลองเสี่ยงอยู่นี่ไง แต่สิ่งที่ผมมั่นใจคือระหว่างที่เราทำภารกิจนี้ร่วมกัน คุณจะไม่คิดจับผมเพื่อหวังรวยทางลัดแน่ และถึงคิดก็ไม่มีทางเป็นไปได้ถ้าผมไม่ยินยอม”ต๊ายยย ฟังดูดี๊ดี แต่เดี๋ยวนะ อะไรทำให้เขาเชื่อมั่นได้ขนาดนั้น หรือเขาลืมวีรกรรมสุดหื่นของเธอไปแล้ว“เอาอย่างงี้ สมมุตินะคะแค่สมมุติ ถ้าฉันรับทำงานนี้ แล้วเกิดคุณกลับมา...เอ่อ...ปึ๋งปั๋งได้อีกครั้ง แล้วฉันจะมั่นใจได้ยังไงว่าคุณจะไม่หันมาปล้ำฉันแทนน่ะ”“ที่ผ่านมาผมไม่เคยมีประวัติบังคับหรือใช้กำลังขืนใจผู้หญิงคนไหนมาก่อน” คนพูดมองคู่สนทนาแล้วส่ายหน้า “และผมคิดว่าคุณก็คงไม่ใช่ข้อยกเว้น”“แหม แล้วถ้าคุณเกิดหน้ามืดตามัว หรือเมาล่ะคะ”“ถ้าเกิดเหตุการณ์แบบนั้นจริง ผมจะยอมให้คุณเอาไม้ทุบหัวเรียกสติก็ได้”หญิงสาวทำตาเป็นประก
ร้านอาหารที่เขาพามาตั้งอยู่ในย่านชานเมือง บรรยากาศสวนสงบร่มรื่น มีลูกค้านั่งประปราย“ขอห้องส่วนตัวนะ” คนเผด็จการรีเควสต์ด้วยใบหน้าเรียบเฉย ไม่สนใจแม้คนที่มาด้วยจะแอบสะกิดท้วงเบาๆ“ทำไมไม่นั่งข้างนอกล่ะคะ บรรยากาศร่มรื่นดีออก”“ผมชอบที่เงียบๆ เป็นส่วนตัว ไม่ชอบให้ใครรบกวนเวลาคุยกัน”ชอบที่เงียบๆ ทำไมไม่บอกแต่แรกล่ะ เธอจะได้ชวนไปกินในป่าช้าซะจะได้หมดเรื่อง อีตาบ้าเอ๊ย!“แล้วอีกอย่างผมไม่ค่อยชอบเป็นอาหารปากของใคร”ภีรดาเหลือบมองผู้คนในร้านที่เริ่มชี้ชวนให้หันมามองทางตนและบุรุษข้างกายแล้วหันไปซุบซิบกันก็เริ่มจะเห็นด้วย โอ๊ย...เมื่อไหร่คนจะลืมข่าวบ้าๆ นั่นเสียทีเนี่ย แล้วนี่เธอก็มากับเขาสองต่อสองด้วย งานนี้คงได้ลือสนั่นกว่าเดิมแน่ๆ เฮ้อ...คนสวยเซ็ง หลังจากบริกรพาเข้ามาที่ห้องวีไอพี และชายหนุ่มสั่งอาหารเสร็จเรียบร้อย ภีรดาจึงได้โอกาสเปิดฉากถามเพื่อไขข้อข้องใจ“เอาละ ทีนี้คุณบอกมาได้หรือยังว่ารู้เรื่องหนี้สินของฉันได้ยังไง”“ผมรู้ได้ยังไงน่ะไม่สำคัญเท่า...คุณจะจัดการปัญหานั่นยังไงต่อไปหรอกนะ”“เอ่อ...” พริตตีสาวอึกอักอย่างจนแต้ม จริงของเขานั่นแหละ ตอนนี้อย่าว่าแต่จัดการเรื่องหนี้เลย คืนนี
นิยายโรมานซ์หลายเรื่องมักเปิดฉากขึ้นบนเตียงนอนของพระเอกสุดหล่อแสนเพอร์เฟกต์กับเหล่าสาวสวยหุ่นแซ่บที่กำลังปฏิบัติภารกิจรักสุดเร่าร้อน เรื่องนี้ก็เช่นกัน ทว่า...บนเตียงยับยู่ยี่สองหนุ่มสาวผู้กำลังกรีฑาทัพรุกโรมรันเข้าใส่กับแบบไม่มีใครยั้งมือ ฝ่ายแดงคือแม่สาวทรงสะบึมในชุดวันเกิดที่มีดีกรีเป็นถึงซูเปอร์โมเดลจากเวทีการประกวดดังของทีวีช่องหนึ่ง ส่วนฝ่ายน้ำเงินคือชายหนุ่มทรงเสน่ห์ที่มีเรือนร่างแข็งแกร่งทรงพลังขยี้ใจสาว และแน่นอนว่าเขาย่อมไม่เอาเปรียบอิสตรีโดยการสวมอาภรณ์ให้ระคายผิวหนัง“ราล์ฟขา...” เสียงหวานครางไม่เป็นส่ำเมื่อเจอบทรักที่แสนร้อนแรงจากเอกบุรุษ “อย่างนั้นแหละค่ะ โอ...คุณสุดยอดมาก”รวินรุตม์ อริยะกุล หรือ ราล์ฟ เหยียดยิ้มมุมปาก ไม่มีผู้หญิงคนไหนจะต้านทานแรงเสน่หาที่เขาปลุกเร้าให้แก่เจ้าหล่อนได้ คนตรงหน้าก็เช่นกัน“คาร่าต้องการคุณเดี๋ยวนี้ค่ะ ราล์ฟขา...คาร่าทนไม่ไหวแล้ว...ได้โปรด ให้คาร่าเป็นส่วนหนึ่งของคุณนะคะ”เจ้าของหุ่นสุดเซ็กซี่ดีกรีซูเปอร์โมเดลออดอ้อนด้วยเสียงกระเส่าเร่าร้อน เพราะโดนปลุกเร้าจนถึงขีดสุดแล้ว ทว่าเรียกร้องไปเท่าไหร่ชายหนุ่มก็ยังไม่ยอมใจอ่อนมอบตัวตนที่แท้จริงข...
Comments