ตอนที่ 2

“แล้วนี่เห็นใครสวยเข้าตาบ้างหรือยังล่ะ” คนพูดแอบขยิบตาโปรยเสน่ห์ให้แม่สาวทรงโตในชุดปลุกใจเสือป่าไปหนึ่งครั้ง เท่านั้นก็เพียงพอให้แม่สาวคนนั้นสะเทิ้นอายม้วนไปเลยทีเดียว

“ฉันไม่ใช่ประเภททั้งมั่วและทั่วถึงแบบนายนี่หว่า” ตอกกลับเสียงเข้มแบบเรียบๆ ด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ และรีบหันหน้าหนีแสงแฟลชของนักข่าวในงานที่ต้องการภาพคู่ของสองหนุ่มสุดฮอตของเมืองไทยไปเรียกเรตติงให้สำนักข่าวของตน

ตติยะนั้นออกงานบ่อยอยู่แล้ว แต่กับหนุ่มเนื้อหอมอย่างรวินรุตม์นั้น นานๆ ทีถึงจะยอมออกงานสังคมให้ฮือฮาสักครั้ง และในแต่ละครั้งก็ต้องมีประเด็นให้เล่นได้ น่าเสียดายที่เจ้าตัวไม่ค่อยยอมออกสื่อสักเท่าไหร่

“ไอ้ราล์ฟ! ปากเหรอนั่น หลอกด่ากันนี่หว่า” ตติยะกระซิบสรรเสริญกลับ ทั้งที่มุมปากยังคงยิ้มเท่ “เออ จริงสิ เห็นว่าปีนี้บูทนายจัดพริตตีแซ่บกว่าทุกปีเลยนี่หว่า ข่าวลงให้รึ่ม ฉันชักอยากเห็น”

“มั้ง...” คนพูดถอนหายใจเซ็งๆ ใครจะไปรู้เรื่องพริตต้งพริตตี เขาไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้อง เขามีหน้าที่แค่เซ็นอนุมัติงบให้ก็จบ

“นายไม่ลองทาบทามดูล่ะ เผื่อจะทำให้นาย ‘ของขึ้น’ ได้บ้าง...” คนพูดหรี่เสียงให้ได้ยินกันแค่สองคน เรื่องลับเฉพาะของเพื่อนสนิท เขาเองก็รู้ไส้รู้พุงดีไม่น้อย และบ่อยครั้งที่คอยสรรหาวิธีช่วย แม้ไอ้วิธีที่ว่าไม่เคยสำเร็จเลยสักครั้งก็ตาม

“ฉันไม่ใช่สมภาร!” คนพูดหน้าเริ่มหงิก ชักอยากเผ่นหนีจากเวทีตรงหน้าไปแทบแย่ เฉพาะสายตาพวกสาวๆ น่ะไม่เท่าไหร่ ดูเหอะ แม้แต่ผู้ชายบางคนยังแอบเหล่มาให้ผวาเป็นระยะนี่สิ มันช่างน่าสะพรึงจริงๆ

“ประกวดจะเสร็จกี่โมงวะ”

“เฮ้ย! งานยังไม่ทันเริ่มเลย ถามเสร็จเมื่อไหร่ นายจะรีบไปไหนวะ” คนพูดแอบโบกมือให้แม่สาวสวยอีกนางที่ส่งสายตายั่วยวนมาให้ บริหารเสน่ห์นี่งานถนัดเขา

“จะไปฉี่!” ประโยคนั้นทำเอาคนฟังชะงักกึกแทบหัวทิ่ม

ก็รู้หรอกว่าอีกฝ่ายเป็นพวกขวางโลก แต่ไม่คิดว่ามันจะขวางโลกแบบสุดลิ่มขนาดนี้ จะบ้าตาย...อยากให้แม่พวกสาวๆ มาได้ยินพ่อเทพบุตรสายฟ้ายอดปรารถนาของมหาชนนี่พูดจริงๆ พวกหล่อนคงได้เผ่นป่าราบไปเป็นแถบๆ

“เออๆ แล้วอย่าแอบหนีกลับก่อนละกัน แม่แกกับคุณหญิงแม่ฉันได้ถลกหนังหัวพวกเราสดๆ แน่ ให้ข่าวไปแล้วว่าแกกับฉันจะมาเป็นกรรมการงานนี้ สื่อก็ออกข่าวโครมๆ แล้วด้วย ขืนเบี้ยวละก็ศพไม่สวยแน่” คนเป็นเพื่อนดักทางอย่างรู้ทัน แต่คนขวางโลกไม่รอฟังรีบจ้ำอ้าวออกไปทันที

หลังจากร่างสูงสมาร์ตเดินออกมาจนพ้นอาณาเขตอันตรายได้ก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ รวินรุตม์ไม่ได้ไปห้องน้ำอย่างที่บอก แต่กลับเดินเตร่ออกมาสูดอากาศที่สวนหย่อมด้านนอกอาคารจัดงานเท่านั้น หนีจากสายตาที่คอยจับจ้องราวกับจะทึ้งกินได้ก็โล่งไม่น้อย

น่าเบื่อชะมัด...ไม่ว่าผู้หญิงคนไหนสำหรับเขาก็ล้วนไม่ต่างกัน อยากเข้าใกล้เพราะรูปลักษณ์ภายนอกเท่านั้น ใครๆ ก็อยากเป็นผู้หญิงของราล์ฟ รวินรุตม์ แม้จะเพียงชั่วข้ามคืนก็เถอะ

อยากรู้นักว่าหากพวกหล่อนได้รู้ความจริงอันน่าอดสูของเขา จะมีใครอยากทุ่มทั้งชีวิตให้ผู้ชายที่ไร้น้ำยา ทำไม่ได้แม้กระทั่งจะมอบหัวใจหรือความสุขขั้นพื้นฐานให้ใครได้ ยังจะมีใครอยากเป็นผู้หญิงของเขาอีกไหม

คิดแล้วก็น่าเศร้า โลกใบนี้จะมีใครบ้างไหมนะ ที่พร้อมจะใช้ชีวิตกับเขาโดยไม่หวังอะไรตอบแทน ไม่ว่าจะเป็นชื่อเสียง เงินทอง หรือแม้กระทั่ง...เซ็กซ์!

หนุ่มหล่อผู้มีชะตาอาภัพกำลังครุ่นคิดอย่างเพลิดเพลินจึงไม่ทันเห็นร่างของใครคนหนึ่งที่กำลังหลับหูหลับตาถลาแล่นลมมาทางนั้นพอดี จนกระทั่งมีเสียงร้องลั่น

“หลีกไปๆ ระวัง!”

ด้วยสัญชาตญาณทำให้เขารีบหันขวับไปทางต้นเสียงทันที แต่ก็ไม่ทันเสียแล้วเพราะใครคนนั้นอยู่ในระยะประชิดเกินจะหลบได้ทัน

พลั่ก! โครม...

ทั้งร่างของคนชนและคนโดนชนปะทะกันอย่างจังจนเซไปทั้งคู่ ก่อนหงายเก๋งล้มเค้เก้ ข้าวของกระจัดกระจายเต็มพื้น

ทันทีที่ทุกอย่างสงบลง รวินรุตม์ก็พบว่าเขาถูกร่างของคนชนคร่อมทับไว้ทั้งตัว แถมยังโดนอีกฝ่ายทำร้ายร่างกายโดยการกอดรัดเขาไว้แน่นอีกต่างหาก ชายหนุ่มพยายามจะมองหน้าคู่กรณีจอมซุ่มซ่ามให้ชัดๆ แต่นั่นเป็นความคิดที่ผิดมหันต์เมื่ออีกฝ่ายก็ใจตรงกันพอดี

โป๊ก! 

“โอ๊ย!”

สองเสียงดังประสานขึ้นพร้อมกัน เพราะศีรษะโขกกันอย่างจังจนเห็นดาวระยิบระยับ แถมอะไรนุ่มๆ ลื่นๆ บางอย่างไถลพรืดลงมาบนแก้มของเขาอีกต่างหาก

“โอ๊ย! หัวฉัน...แตกหรือยังนี่ โอย...มึน” เสียงบ่นงึมงำจากด้านบนทำให้คนด้านล่างได้สติ รอยเฉี่ยวที่ข้างแก้มยังอุ่นซ่านแลทำให้เจ้าของแก้มรู้สึกวูบวาบในช่องท้องอย่างน่าประหลาด

“หัวคุณน่ะยังไม่แตก แต่ตอนนี้ซี่โครงผมกำลังจะหักแล้ว!” เขาเอ่ยขึ้นเสียงเย็นเยียบ

“ว้าย!” เธอสะดุ้งลุกพรวด

ปั้ก!

“โอ๊ะ!” อารามตกใจไม่ทันระวังเลยเผลอย่ำลงที่กลางลำตัวคนด้านล่างไปอีกครั้งเต็มๆ แม้ไม่ตรงเป้าจังๆ แต่ก็ทำเอาเขาจุกจนแทบจะสลบไปจริงๆ

“ว้าย! ขอโทษค่ะ แพนไม่ได้ตั้งใจ” คนร้ายสาวละล่ำละลัก รีบชักเท้าออกอย่างตกใจ เมื่อเห็นว่าตัวเองกำลังเหยียบกล่องดวงใจของเขาอยู่ ด้วยความหวังดีจึงรีบยื่นมือไปหมายจะช่วยสำรวจความเสียหายในจุดที่โดนเหยียบ แต่กลับถูกปัดมือทันควัน 

“อย่าจับนะ!” เขาสะบัดเสียงเข้มใส่อย่างลืมตัว ด้วยกลัวของรักจะถูกย่ำยี นี่ขนาดไม่ตั้งใจยังทำเขาจุกระบม ถ้าเจ้าหล่อนตั้งใจ...ของรักของหวงเขาไม่พังยับเยินเลยหรือนั่น ผู้เคราะห์ร้ายหนุ่มรีบพยุงกายขึ้นอย่างทุลักทุเล

“อูย...”

“มาค่ะ ให้แพนช่วยนะคะ” เธอไม่ยอมแพ้จะเข้าไปช่วยประคองเหยื่อสุดซวยที่นอนหน้าเขียวหน้าเหลืองด้วยความจุกที่พื้นให้ลุกขึ้น

“หยุด! หยุดอยู่ตรงนั้นเลย อย่าเข้ามานะ อูย...” เขารีบปัดความหวังดีนั่นก่อนที่มันจะทำร้ายเขาจนดับอนาถคาที่

“ขะ...ขอโทษค่ะ แพน...เอ่อ...ฉันไม่ได้ตั้งใจ ใครไม่รู้ทิ้งเปลือกกล้วยไว้ที่พื้น ฉันลื่นก็เลยชนคุณล้ม ขอโทษนะคะ” คนพูดก้มหน้าก้มตาเอ่ยเสียงอ่อยๆ พลางยกมือไหว้อย่างสำนึกผิดในความซุ่มซ่ามของตัวเอง

เมื่อความจุกเริ่มทุเลา ชายหนุ่มก็ค่อยๆ พยุงตัวลุกขึ้น ดวงตาคมกริบเหลือบมองสาวน้อยร่างปราดเปรียวในชุดเสื้อยืดคอย้วยตัวโคร่งสีขาว กับกางเกงยีนขายาวสีซีดปอนๆ แถมขาดรุ่งริ่งแสนจะขัดตาที่ยืนสำนึกผิดตรงหน้าอย่างสำรวจตรวจสอบ

ดวงหน้าสดใสพราวพร่างด้วยเหงื่อสะท้อนเปลวแดดระยับเผยความอ่อนเยาว์ของวัยสาวแรกรุ่นไร้เครื่องสำอางแต่งแต้ม จะมีก็เพียงแต่ริมฝีปากที่แต้มลิปกลอสสีชมพูมันวาวแลดูชุ่มฉ่ำ และแว่นทรงกลมอันโตที่ประดับเอียงๆ อยู่บนใบหน้า แต่กลับน่ามองอย่างประหลาด เรือนผมสีน้ำตาลอ่อนยาวสลวยปลิวสยายล้อลมชวนให้คนมองอยากจะยื่นมือไปลูบเล่น เขาเดาเอาว่าอายุของอีกฝ่ายน่าจะประมาณสิบห้า อย่างดีก็ไม่น่าเกินสิบแปดปี

เด็กมัธยมแบบนี้มาทำอะไรที่งานมอเตอร์โชว์กันหนอ 

“คุณเจ็บตรงไหนคะ...อุ๊ย” คนพูดสะดุ้งเมื่อเห็นผู้เสียหายเอื้อมมือมาตรงหน้าเธอราวกับจะประทุษร้าย

ไม่นะ! เขาโกรธมากถึงขนาดจะบีบคอเธอให้ตายคามือเลยหรือ 

หญิงสาวสะดุ้งโหยงรีบย่นคอเป็นเต่าหดหัวกลัวเจ็บ ทว่า...มือที่ยื่นมากลับไม่ได้สัมผัสลงบนลำคอระหงของเธอ แต่กลับเอื้อมมาที่ใบหน้า ช่วยจับแว่นที่เอียงกระเท่เร่ให้กลับมาอยู่ในตำแหน่งปกติต่างหาก

ดวงตากลมโตใสแจ๋วช้อนมองคนพูดปริบๆ อย่างงุนงง ทว่าพอได้เห็นหน้าเขาชัดๆ เธอก็ถึงกับสตันไปสิบวิ

แม่เจ้าโว้ย...นี่มันพระเอกละครช่องไหนกันหนอ หล่อวัวตายควายล้มขนาดนี้ เอ หน้าคุ้นๆ แฮะ แต่จะว่าไปถ้าเป็นดาราจริงเธอต้องรู้จักสิน่า หรือจะเป็นดาราหน้าใหม่ หรือจะเป็น...

 “หนีเรียนมาสินะ”  เสียงเรียบเฉยดังออกมาดับมโนของสาวน้อยป่นปี้ “เอาเหอะ ถือว่ายังเด็กจะยกโทษให้ คราวหน้าคราวหลังก็ระวังๆ หน่อยนะหนูน้อย”

“หนูน้อย?” คนถูกหาว่าไม่โตทำตาปริบๆ ชี้หน้าตัวเอง กำลังจะแก้ความเข้าใจผิดของอีกฝ่าย จู่ๆ ก็มีเสียงเรียกขัดจังหวะดังมาจากด้านหลังเสียก่อน