19.ยังไม่ใช่ตอนนี้ NC

มือของเฟรญ่านั้นสั่นเทาเล็กน้อย แน่นอนว่าเธอไม่เคยแกะกระดุมของผู้อื่นมาก่อนและจากมุมนี้ยิ่งไม่เคยทำใหญ่เลย เขาอุ้มเธอไปที่เตียง ฝ่ามือของเราเกาะกุมกันเอาไว้โดยไร้คำพูด มีเพียงเสียงของหัวใจที่เต้นแรงและเสียงของลมหายใจที่ถี่กระชั้น..

ชุดที่เธอสวมหลุดร่วงออกจากร่างกาย ความเขินอายเข้าครอบงำใบหน้า เฟรญ่ายกมือขึ้นมาเพื่อปิดบังร่างกายของเธอเอาไว้ด้วยความไม่มั่นใจ ถึงแม้ว่าในห้องนี้จะมืด ทว่าแสงจันทร์ที่ส่องประกายอยู่ด้านนอกกำลังส่องสว่างเล็ดลอดเข้ามาในห้องนี้ผ่านทางหน้าต่าง เธอมองเห็นใบหน้าและร่างกายของเขาอย่างชัดเจน เพราะอย่างนั้นเฟรญ่าก็เลยมั่นใจว่าตัวเขาเองก็น่าจะมองเห็นร่างกายที่มันมีตำหนิของเธอเช่นกัน..

เขาไม่ได้กล่าวคำใด มาร์เซลจับมือของเธอที่กำลังปิดบังเรือนร่างของตัวเองออกมา ยอดอกอวบอิ่มปรากฏขึ้นมาเบื้องหน้าของเขา เขาไม่ได้มองร่องรอยตามร่างกายนั้นว่ามันคือตำหนิ แต่ทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นเธอมันทำให้เขาหลงใหลไม่รู้จักจบสิ้น

เกลียวลิ้นร้อนไล่เลียไปตามบริเวณแผลเป็นบนหน้าท้อง

“อื้อ..”

เธอหลับตาลงในทันทีพร้อมกับช่องท้องที่หดเกร็งเมื่อเกลียวลิ้นของเขาสัมผัสลงบนร่างกายเธอ..สัมผัสโอ้โลมทั่วกายส่งผลให้อารมณ์ที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนพลุ่งพล่านไปมาทั่วทั้งร่าง เธอไม่เคยมีความปรารถนาที่แรงกล้าเช่นนี้มาก่อนเลย ไม่เคยอยากจะโอบกอดบุรุษผู้ใดเท่านี้มาก่อน..

เขาทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเองนั้นพิเศษมากกว่าใคร ถึงแม้เธอจะถูกตราหน้าว่าเธอเชื่อคนง่าย แต่ถึงอย่างนั้นเธอยังคงยินยอมเชื่อเขา เชื่อในทุกคำที่เขาพูดออกมาและเชื่อถือในทุกการกระทำที่เขาแสดงออก

อุณหภูมิในร่างไต่ระดับขึ้นมาตามแรงกระตุ้น จนรู้สึกร้อนวูบวาบขึ้นสมอง ไม่ว่าปลายนิ้วของเขาจะลากไล้ผ่านตำแหน่งใดของเรือนร่างก็คล้ายมีเปลวไฟลุกโชนขึ้นมา

ความนุ่มนวลและความร้อนของผิวกายอันเปลือยเปล่าที่กำลังสัมผัสกันปลุกเร้าความรู้สึกซาบซ่านขึ้นมาอย่างน่าประหลาด

“ไม่เห็นจำได้เลยว่าในคืนนั้นเรากระทำเรื่องเช่นนี้กันด้วย..”

มาร์เซลเกือบจะหลุดขำออกมา เขาจุมพิตลงไปบนแก้มนวลเบาๆ ด้วยความอ่อนโยน

“เพราะว่าพี่จำไม่ได้ ข้าถึงกำลังพยายามรื้อฟื้นความทรงจำของพี่อยู่นี่ไง..ไม่ต้องรีบร้อนหรอกครับ เพราะถึงคราวที่แล้วพี่จะจำไม่ได้แต่ครั้งนี้พี่จะจำได้อย่างแน่นอน”

นี่เป็นครั้งแรกที่ร่างกายของเธอถูกผู้อื่นสำรวจเช่นนี้ ปลายนิ้วลูบไล้ปากทางเข้าก่อนจะแทรกเข้ามาตรงส่วนที่เปียกชื้นและอ่อนนุ่ม

“อึ่ก..อา”

“แค่สัมผัสก็เปียกแฉะขนาดนี้แล้วงั้นเหรอครับ..ให้ตายสิ พี่นี่ชอบมีเรื่องให้ข้าแปลกใจอยู่เรื่อยเลย”

นิ้วที่สอดเข้ามายังส่วนที่หดเกร็งขยี้ซ้ำๆ ตรงจุดที่ไวต่อสัมผัส ราวกับว่าเขาต้องการกลั่นแกล้งทำให้ร่างกายของเธอสั่นสะท้านขึ้นมายังไงอย่างนั้น

ความเจ็บปวดเจือปนอยู่ในความสุขสมที่ฉายชัดออกมาทางดวงตา เมื่อเธอเลิกกังวลก็ดูเหมือนว่าเขาจะสามารถนำพาให้ร่างกายนี้มีความสุขในแบบที่เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อน

ปลายนิ้วขยับเป็นวงกลมจากนั้นจึงเพิ่มจำนวนแล้วเสียดสีตรงจุดเดิมซ้ำๆ เขาพูดออกไปไม่ได้ว่าจะต้องทำให้ตรงนี้พร้อมมากกว่านี้อีกหน่อย เพื่อที่ในยามที่เรากระทำขั้นต่อไป ความเจ็บปวดจะได้ไม่ทรมานเธอมากเกินไป

เขาอ่อนโยนและเอาใจใส่เธอถึงเพียงนี้ เพราะฉะนั้น..ไม่ว่าจากนี้ไปต่อให้จะเกิดอะไรขึ้น เฟรญ่าคือภรรยาของเขาแต่เพียงผู้เดียว

“อ่า..มาร์เซล มัน..อื้อ! หยุดก่อนได้ไหม”

เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย

“ทำไมกันครับ พี่ไม่ชอบให้ข้าทำแบบนี้งั้นเหรอ?”

เฟรญ่าช้อนสายตามองหน้าเขา

“มะ..ไม่ใช่แบบนั้น คือข้ารู้สึกดีมากเสียจนคิดว่าตัวเองกำลังเอาเปรียบเจ้าอยู่รึเปล่า..”

“....”

เขาอ้าปากออกมาเล็กน้อย ก่อนจะแสยะยิ้มขึ้นมาบนมุมปาก มาร์เซลใช้มืออีกข้างที่ยังว่างอยู่เสยผมของตัวเองขึ้นมา ในขณะที่เรียวนิ้วยังคงฝังแน่นอยู่ในกาย

นี่เธอตั้งใจจะทำให้เขาหลงใหลเธอไปถึงไหนกันนะ ทำไมถึงได้..มีความสามารถทำให้หัวใจของเขาเต้นแรงมากขนาดนั้น ดูเหมือนว่าเฟรญ่าจะทำให้เขารู้สึกสนุกมาก อย่างที่คิดเอาไว้จริงๆ ด้วย

เฟรญ่าเบิกตากว้างเล็กน้อยเมื่อเธอมองเห็นเลือดที่รินไหลออกมาทางจมูกของเขา

“มาร์เซล..ละ..เลือด!!”

เขาใช้หลังมือเช็ดเลือดกำเดาอย่างไม่ใส่ใจเท่าไหร่นัก แววตาสีทับทิมเบิกกว้างขึ้นมาด้วยความรู้สึกตื่นเต้นจนไม่อาจหักห้ามใจได้

เฟรญ่ายันตัวเองเพื่อให้เธอสามารถลุกจากที่นอน ก่อนที่เธอจะใช้ปลายนิ้วเช็ดเลือดให้เขา

“มาร์เซล..เจ้าจะพักก่อนไหม”

เขาจ้องมองใบหน้าของเธอก่อนที่มาร์เซลจะดันให้ร่างกายของเฟรญ่าล้มลงไปบนที่นอน เขาจับพลิกให้เธอนอนคว่ำ ก่อนจะยกสะโพกของเธอให้ลอยเด่นขึ้นมา

“ไม่มีการพักหรือว่าอะไรทั้งนั้นหรอกนะครับพี่..ที่ข้าเป็นเช่นนี้เพราะว่าข้าต้องการพี่มากต่างหาก ถ้าพี่อยากให้ข้าดีขึ้นก็ช่วย..ทำให้ตรงนี้มันเปียกมากยิ่งขึ้นกว่าเดิมหน่อยสิครับ”

“อะ..อ๊า”

เสียงเปียกลื่นจากของเหลวบนเรียวนิ้วที่ถูไถกับช่องทางรัก ฟังแล้วช่างลามกอย่างบอกไม่ถูก ก้านนิ้วของเขาเคลื่อนไหวเบาๆ เข้าออกในร่างกายราวกับต้องการปั่นหัวเธอเล่น

เฟรญ่าซบใบหน้าลงบนหมอนใบใหญ่ มือทั้งสองข้างจิกปลายนิ้วลงไปบนนั้นเพื่อระบายความเสียดเสียวที่ได้รับ

เขาดึงนิ้วที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำหวานออกมา ก่อนจะมองดูช่องทางรักที่โอบรัดอากาศเบาๆ ราวกับกำลังต้องการบางสิ่งเข้ามาเติมเต็ม

ยังไม่ใช่ตอนนี้..

มาร์เซลจุมพิตลงไปบนสะโพกขาวเนียนก่อนจะซุกใบหน้าเข้าไปโลมเลียกลีบรักสีหวาน เกลียวลิ้นร้อนไล่เลียไปตามรอยแยกของร่างกาย ก่อนจะกดลึกลงไปยังช่องทางชุ่มน้ำ

“อื้อ..มาร์เซล..ตรงนั้นมัน อ๊า..มาร์เซล..”

เธอทำได้แค่เรียกชื่อเขาเท่านั้น สองแขนแกร่งโอบกอดสะโพกของเธอแน่นเพื่อไม่ให้มีโอกาสได้หลบหนี

เสียงเฉอะแฉะดังขึ้นพร้อมๆ กับความเคลื่อนไหวของลิ้นตรงปากทางเข้า เฟรญ่ารู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองกำลังจะหายใจไม่ออก สัมผัสที่เขาส่งมอบให้ส่งผลให้ด้านในช่องท้องหดเกร็งซ้ำๆ อย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุดยั้ง

ทรมาน..แต่ทว่าก็รู้สึกสุขสมอย่างที่ไม่เคยพบเจอมาก่อนเลย ดวงตาพร่าเลือนจนมองอะไรเบื้องหน้าไม่เห็น มันขาวโพลนไปหมดก่อนที่คลื่นความสุขจะสาดซัดเข้ามาในร่าง..

เธอกระตุกเกร็งซ้ำๆ พร้อมกับน้ำหวานที่เอ่อล้นออกมาจนเปียกหน้าขา แต่ถึงเฟรญ่าจะเสร็จสมไปแล้วแต่มาร์เซลยังไม่ยินยอมผละใบหน้าของเขาไปจากตรงส่วนนั้นเลย เขาดูดซดทุกหยดหยาดที่รินไหลออกมาราวกับว่ามันอร่อยนักหนายังไงอย่างนั้น