ตอนที่ 16 ต่อรอง

เสียงฝีเท้าแผ่วเบาดังขึ้นจากด้านนอก ดังก้องสะท้อนในโถงทางเดินแคบๆ ที่เงียบสงัด ชายหนุ่มไม่ได้ขยับตัวแม้แต่น้อย แต่ดวงตาคมของเขาจับจ้องไปยังทิศทางของเสียง ร่างกายยังคงพิงกำแพงหินเย็นเฉียบ มือที่ถูกพันธนาการไว้ยังคงขยับไม่ได้มากนัก แต่เขาก็เตรียมพร้อมสำหรับทุกสิ่งที่จะตามมา

ประตูเหล็กที่มีรอยสนิมขึ้นเล็กน้อยถูกเปิดออก เสียงโลหะเสียดสีกันชวนให้ขนลุก ผู้คุมในชุดคลุมยาวสีดำสนิทก้าวเข้ามาในห้อง รัศมีเวทมนตร์บางเบาลอยอ้อยอิ่งรอบตัวเขา ร่างสูงสง่ามีท่าทางเงียบขรึม ดวงตาที่เปล่งประกายเยือกเย็นจับจ้องมายังชายหนุ่มที่นั่งอยู่กับพื้นโดยไม่เอ่ยคำใด

เขาจ้องตอบกลับอย่างไม่ลดละ แต่ในใจกลับเต็มไปด้วยความสงสัย ไม่เข้าใจว่าเหตุใดหอคอยที่เป็นกลางมาตลอดถึงกล้าลักพาตัวคนกลางเมือง ถึงจะไม่ได้รู้จักผู้นำหอคอยเป็นการส่วนตัว แต่ผู้นำหอคอยเคยช่วยเขาไว้ครั้งนึง และ ไม่คิดว่าชายคนนั้นจะมีนิสัยแบบนี้ เว้นแต่จะเป็นฝีมือคนอื่น…

ชื่อหนึ่งก็ผุดขึ้นมาในหัว “ฟาเรีย ดราโกร์น”รองผู้นำหอคอยและมีชื่อเสียงในแวดวงชนชั้นสูง เธอมีเส้นสายกับเหล่าขุนนาง แม้ชื่อเสียงในที่สาธารณะจะฟังดูดี แต่กลับมีข่าวลือว่าเธอใช้อำนาจในทางที่ไม่ชอบเพื่อรักษาฐานอำนาจของตัวเอง

เธอคนนั้นอาจจะรู้เรื่องการทดสอบที่เกิดขึ้นมาโดยตลอด ไม่งั้นแล้ว พวกมันจะรู้ได้ยังไงว่าเขาเข้าไปในเขตแดน รวมถึงเตรียมคนมาจับเขาเยอะขนาดนี้อีก

ขณะที่เขานั่งคิด พลังเวทย์ที่เริ่มถูกดูดออกไปช้าลง พลังที่ดึงออกมาจากหัวใจก่อนหน้านี้ได้เริ่มหมดลงแล้ว อีกไม่นานมันก็จะกลายเป็นกุญแจมือธรรมดาเพราะขาดพลังเวทย์ในการทำงาน 

ผู้คุมขยับตัวเล็กน้อย มือหนึ่งจับไม้เท้าที่ปล่อยแสงจางๆออกมาเหมือนมีชีวิต แต่ก็ยังคงนิ่งเงียบเหมือนรูปปั้น เขาไม่ได้พูดหรือส่งสัญญาณใดๆ มีเพียงสายตาที่จับจ้องมองมาที่เขาอย่างไม่ลดละ

ชายหนุ่มรู้สึกได้ว่ ผู้คุมตรงหน้าอาจจะมีหน้าที่เพียงแค่สังเกตุการณ์ พวกมันอาจจะรู้แล้วว่าเขาได้อะไรมา เลยพยายามที่จะไม่ทำให้ร่างกายเขาได้รับความเสียหายเกินความจำเป็น…. ถือว่าเป็นโชคดีอย่างหนึ่งที่ไม่ต้องโดนซ้อมเหมือนกับที่ผ่านๆมา และหากเธออยู่เบื้องหลังเรื่องนี้จริงๆ ก็ยังพอมีหนทางที่จะต่อรองอยู่

“ผมมีข้อเสนอ ผมมีข้อมูลที่คุณจะได้ประโยชน์” เขาเอ่ยเรียบๆ แต่น้ำเสียงชัดเจนพอที่จะทำให้ผู้คุมหันมาสนใจ

ชายหนุ่มยืนตัวตรง ดวงตาจับจ้องไปยังผู้คุม ราวกับจะบอกเป็นนัยว่าเขาไม่คิดหลบหนีหรือใช้กำลังใดๆ

“ผมเข้าใจถึงความรับผิดชอบของคุณ แต่ฟังข้อเสนอของผมก่อน รับรองว่าคุณจะไม่เดือดร้อนแน่นอน” เขาเอ่ยขึ้น น้ำเสียงเรียบนิ่ง แต่แฝงไปด้วยความมั่นใจ

ผู้คุมหรี่ตาเล็กน้อย ไม้เท้าในมือกระชับแน่นขึ้น แสงจากไม้เท้าส่องริบหรี่ “ว่ามา” น้ำเสียงไร้ความลังเล แต่ก็ไม่แสดงอารมณ์ใดๆ

ชายหนุ่มโน้มตัวไปเล็กน้อย กระซิบเสียงเบาพอให้ผู้คุมได้ยินเพียงคนเดียว

“ผมรู้ว่า ฟาเรีย ดราโกร์น กำลังตามหาคนรักลับๆ ของผู้นำหอคอย…  ผมรู้ว่าเธอคนนั้นเป็นใคร”

ผู้คุมชะงัก ดวงตาเย็นเยียบ สังเกตชายหนุ่มอย่างละเอียด ราวกับจะตัดสินว่าเขากำลังพูดความจริงหรือไม่ เพราะหากว่าเขารู้ข้อมูลที่ว่ามาจริงๆ มันจะสามารถช่วยเขายกระดับฐานะของชีวิตตัวเองได้ดีขึ้นมากๆ เพราะมีข่าวลือว่าผู้หญิงคนนั้นกำลังตามหาตัวคนรักของผู้นำหอคอยอย่างบ้าคลั่ง และ พร้อมจะให้รางวัลมหาศาล แก่ใครก็ตามที่สามารถนำข้อมูลไปให้เธอได้

“ผมบอกคุณได้ แต่ผมต้องการให้คุณช่วยเล็กน้อย… ผมต้องการเวลาแค่สองนาที ในช่วงเปลี่ยนกะ คุณแค่ถ่วงเวลาเอาไว้แค่นั้นพอ”

ไม้เท้าในมือของผู้คุมกระตุกเล็กน้อย เวลาผ่านไปสักพัก เหมือนว่าเขากำลังไตร่ตรองข้อเสนอ ก่อนที่สุดท้ายเขาจะพยักหน้าเชื่องช้า แต่ยังคงไม่ละสายตาจากชายหนุ่ม

ผู้คุมไม่พูดอะไร เพียงแต่ค่อยๆ ยกไม้เท้าขึ้น ไม้เท้าของเขาเปล่งแสงที่ไหลไปตามข้อมือของชายหนุ่ม ก่อนที่กุญแจมือจะหยุดทำงานชั่วขณะ  ในตอนนั้น พลังเวทย์จากกุญแจที่ดูดซับพลังจากชายหนุ่มก็หยุดลง

เขาใช้โอกาสนั้นรวบรวมพลังเวทย์ในการทำสัญญาทำสัญญาทันที

วงเวทย์สีทองเริ่มหมุนวนขึ้นในอากาศ ร่างของทั้งสองคนถูกห้อมล้อมด้วยแสงระยิบระยับ ก่อนที่ทั้งคู่จะรู้สึกถึงการผูกมัดจากสัญญาที่เกิดขึ้น

ชายหนุ่มกระซิบข้อมูลอีกครั้ง น้ำเสียงต่ำแต่ชัดเจนเพียงพอที่จะทำให้ผู้คุมได้ยินิเท่านั้น

ผู้คุมฟังจนจบ โดยไม่เปลี่ยนสีหน้า ก่อนจะพยักหน้าเล็กน้อย

“อีกสามชั่วโมงจะมีการเปลี่ยนกะ ถ้าจะทำอะไร ให้รอเวลานั้น”

พูดจบ ผู้คุมก็หมุนตัวกลับไปประจำที่หน้าประตูอย่างเงียบงัน ไม่มีคำพูดเพิ่มเติมหรือท่าทีใดที่แสดงออกถึงความสนใจในสิ่งที่เพิ่งได้ยิน

เขามองแผ่นหลังของผู้คุมที่เดินกลับไป ก่อนจะล่ะสายตากลับมา ในหัวสมองของเขาเริ่มวางแผนการหลบหนีครั้งใหม่ สำหรับโอกาสที่จะมาถึงในอีกสามชั่วโมงข้างหน้า...