ภาคดำเนินเรื่อง   1 ยี่หวา

ภาคดำเนินเรื่อง

 1 ยี่หวา

“เร่เข้ามา เร่เข้ามา ค่ำนี้แม่นางเพ่ยเพ่ยขึ้นเวที ร่ายรำ กระบี่ไร้ใจ”

เสียงตะโกนเรียกลูกค้าของเด็กจากหอเยว่โหลว หอสูงราวห้าชั้นทำจากไม้เนื้อดี ตัวหอหันหน้าเข้าสู่คลองลำน้ำสายหลักใสสะอาด และเป็นทางสัญจรทางน้ำที่นิยมใช้กันในเมืองนี้ อีกด้านประตูหน้าติดถนนสายหลักสำคัญ ตลาดทางทิศใต้คึกคักยิ่งนัก

“หาวววววว....”

ยี่หวายกพัดแบบพับ พัดโบกใบหน้าที่แต่งแต้มสีขาวผ่องอมเหลือง ตรงกลางหน้าผากระบายฮวาเตี้ยนสีแดงลายดอกกุ้ยฮวา นั่งยกขาขึ้นพาดเก้าอี้มองลงยังเบื้องล่าง

“เจ้าไห่เทายังเรียกลูกค้าอยู่ได้ ดูสิไร้คนสนใจยังไม่ละความพยายาม”

“บ่นพึมพำอะไรผู้เดียวเจี่ยเจีย”

สาวร่างเล็กกว่ารูปร่างอรชรเอวคอดสวมชุดสีเขียวสด เสื้อคลุมเนื้อบางใสจนมองเห็นลาดไหล่ขาวราวหยกสีเดียวกับผ้าป่านปี้สีเขียวเข้ม ชะเง้อดวงหน้างดงามคิ้วโก่งดั่งปีกผีเสื้อ ริมฝีปากแดงชาด มองลอดขอบหน้าต่างไม้ฉลุลวดลายของระเบียงนั่งเล่นชั้นสาม อันเป็นห้องนอนของยี่หวา

“ฮึ จะอะไรเสียอีก นายแม่จางลี่ให้เจ้าไห่เทาออกไปเรียกแขกแต่หัววัน ตะวันยังไม่ทันเที่ยงตรง จะมีชายใดกันย่างเท้าเข้ามายังหอคณิกาแห่งนี้”

“นายแม่สั่งเช่นนี้ถูกต้องแล้วพี่ซูฮวา หอเรายามนี้ตกต่ำลงมาก ลูกค้าเหล่าท่านชายล้วนเปลี่ยนไป ชื่นชอบบุรุษเพศ ข้าได้ข่าวว่าที่ซีหยางโหลวล้วนคราคร่ำด้วยลูกค้าของเราทั้งสิ้น”

ป้าบ!! เสียงฟาดพัดลงฝ่ามือ

“นั่นปะไรที่ข้าจะสื่อเยี่ยนฟาง เจ้ามองดูไห่เทา ยืนร้องแหกปากส่งเสียงรบกวนผู้คนรวมถึงหูของข้า ทำสิ่งใดย่อมต้องสมเหตุสมผล แต่นี่...หอเราใกล้ล่มสะลายแล้ว ให้เจ้าไห่เทาไปหาหาบแร่ขายของยังจะมีประโยชน์เสียกว่า”

“เจี่ยเจีย!! ท่านพูดสิ่งใดระวังนายแม่จะได้ยิน”

“ได้ยินก็ช่างประไรเยี่ยนฟาง ข้าโดนทำโทษมามากต่อมากจนร่างกายข้ามันชินชาเสียแล้ว”

เยี่ยนฟางขยับร่างไปใกล้ก่อนกระซิบข้างหู

“ข้ามีความลับจะบอก”

“ความลับ…”

“อันที่จริง นายแม่ไม่ให้ข้าบอกพี่ซูฮวา กลัวว่าพี่จะทำเสียเรื่อง”

“ค่อยมีเรื่องให้ข้าตื่นเต้นหน่อย เรื่องอะไรเยี่ยนฟาง อ๋อ.. อีกอย่าง ข้าไม่ชอบชื่อซูฮวา บอกตั้งกี่ครั้งแล้วให้เรียกยี่หวา”

“ข้ารู้....แต่มันติดปาก”

“เอาล่ะ ๆ เรื่องชื่อช่างมัน เอาเรื่องความลับ ยังมีเรื่องอันใดในหอนี้ที่ข้าไม่รู้”

“ประมูลสาวงาม”

“ประมูลสาวงาม?”

“คิก คิก ข้าตื่นเต้นยิ่งนัก” ยกมือปิดปากเอียงหน้าแดงระเรื่อไปด้านซ้ายจนยี่หวาต้องก้มหน้าเอียงตามจดจ้องด้วยความอยากรู้

“เหตุใดต้องตื่นเต้นกัน ที่หอประมูลสาวงามอยู่เนือง ๆ มิใช่หรือ”

ยี่หวายืดกายเอนร่างพิงราวกันตกไม้ฉลุลายงดงาม เอี้ยวหน้ามองเยี่ยนฟาง เพื่อนเพียงคนเดียวในหอคณิกาแห่งนี้ นับจากวันที่ได้มาเกิดใหม่ ถ้านับว่าการตายอันน่าเอน็จอนาถจากอาชีพสแตนอินมาสู่ร่างของหญิงงามคณิกาในยุคถังเสวียนจงเรียกว่าการเกิดใหม่ บัดนี้ยี่หวาเริ่มเคยชินเสียแล้ว ร่างใหม่ของนางงดงามยิ่ง หลอกลวงบุรุษได้เงินเข้ากระเป๋าอักโขจนนางโดนทำโทษจากนายแม่บ่อยครั้ง

“การประมูลคราวนี้ มิใช่การประมูลปกติธรรมดาอาเจี่ย นายแม่บอกว่าหญิงสาวที่ถูกประมูลจะถูกคัดเลือกให้เป็นเครื่องบรรณาการของท่านแม่ทัพหลี่เหว่ย”

“เครื่องบรรณาการ? แล้วท่านแม่ทัพหลี่เหว่ยนี่คือใครกัน” ยี่หวาหยุดพัดใบหน้า ก้มหยิบบ๋วยเค็มจากจานบนพื้นขึ้นมาดูดก่อนจิบด้วยสุรารสเลิศ

“เจี่ยเจีย สมองท่านคงกลวงหรือหลงลืมไปหมดแล้วจริง ๆ แม่ทัพหลี่เหว่ยคือแม่ทัพผู้เกรียงไกรยิ่ง รบชนะทั้งสิบทิศ กองทัพเสือดำ”

ยี่หวาแหงนหน้าตั้งบ่าเมื่อจู่ ๆ เยี่ยนฟางกระโดดลุกยืนทำท่าทางน่าขันคล้ายเต้นรำคนเดียวจนนางต้องคลี่ยิ้ม

“แล้วเจ้าเคยเห็นหน้าแม่ทัพแล้วหรือเยี่ยนฟาง”

เยี่ยนฟางโน้มร่างอรชรลงคว้าขวดสุราเล็กแย่งมาจากมือพี่สาวร่วมหอ ยกขึ้นสูงเทกรอกลงคอด้วยท่วงท่างดงามสมเป็นหญิงคณิกาอันดับหนึ่ง

“อืม...ข้ามิเคยเห็น ที่เมืองนี้ไม่เคยมีใครเห็นหน้า”

“ฮ่า ฮ่า แล้วถ้าเกิดท่านแม่ทัพของเจ้า หน้าตาคล้ายยักษ์ มือใหญ่เท่าจาน หรือปากเหม็น เจ้าจะทำเช่นไร”

กึก...

เยี่ยนฟางชะงักทันที ก้มหน้าลงมองสีหน้าบึ้งตึง ส่งสายตาเขียวดุดันที่ยี่หวาบังอาจมาทำให้ภาพฝันของเธอต้องสลายลง

“พี่ยี่หวา! พี่ไม่ใช่คนอ่อนไหวต่อความรักบ้างเลย”

“ความรัก? คนอย่างเราจะมีความรักได้เยี่ยงไรเยี่ยนฟาง”