30 บทส่งท้าย จบบริบูรณ์

30 บทส่งท้าย

ใบกระจับล้อคลื่นในบัวลู่ลม

เรือน้อยชมจงกลกลางนที

พบชายนางก้มยิ้มกลั้นวจี

นารีทำปิ่นหยกตกลงน้ำ[1]

หลี่เหว่ยยกมือป้องแดดยามบ่ายคล้อยกลางฤดูร้อนที่ยังแผดเผา อีกมือค้ำถ่อเรือลำน้อยลอยละล่องเหนือบึงบัวดอกหลากสี คลี่ยิ้มยามเห็นฮูหยิน ภรรยายอดดวงใจเอนกายพิงกาบเรือแกว่งมือกวักน้ำ บ้างแตะหยอกดอกบัวเอียงดวงหน้างดงามส่งรอยยิ้มอ่อนหวาน

“เจ้าร้อนหรือไม่”

ยี่หวาส่ายหน้าแทนคำตอบ แล้วค่อยคลานเข่าไปยังแม่ทัพใหญ่หยิบเซาปิ่งแบ่งชิ้นส่งเข้าปากหนาก่อนปัดเศษขนมปังข้างแก้มให้

“ปีนี้ร้อนยิ่ง ทว่าข้ามาบึงบัวแห่งนี้คราไร กลับรู้สึกเย็น”

ยี่หวาขยับร่างกลับไปที่เดิม ลูบปอยผมออกจากดวงหน้ายามลมโชยพัดจนปลิวไสว เท้าข้อศอกบนกาบเรือเกยคางบนหลังมือ

“ข้ามีเรื่องยังไม่ได้บอกเจ้ายี่หวา”

น้ำเสียงจริงจังทั้งหลบสายตาทำให้ยี่หวาคิ้วขมวดนิ่ง

“อีกไม่กี่วันข้าอาจต้องไปลั่วหยาง”

ร่างอ้อนแอ้นที่เอนกายอยู่พลันเหยียดตึงนั่ง