LOGINShare
เกาะคือบ้านของเธอ
Last Updated:
2025-02-25 21:00:0623
เกาะคือบ้านของเธอ
“ปลาฝากป้านภากับมัทดูแลพ่อด้วยนะคะ ไปคราวนี้คงไม่นานเพราะคงต้องขึ้นมาซื้อของไปเตรียมงานแต่งแล้วเจอกันนะค”
ปะการังหอมแก้มบิดาและป้านภาก่อนจะหันไปกอดน้องสาวต่างสายเลือด
“รีบทำชุดพี่นะอีกไม่กี่วัน”
“เสร็จทันแน่นอนค่ะ และจะเป็นชุดเจ้าสาวที่สวยที่สุดแน่ๆ”
การเดินทางไปเกาะครั้งนี้หญิงสาวรู้สึกโล่งใจ เหมือนตัวเธอได้กลับมาเป็นตัวเองอีกครั้ง
“วันนี้คุณกลับมาเป็นปาฐิตาแล้วนะ ต่อไปผมจะเรียกคุณว่าปลาหรือปะการังดี”
นายหัวแซวอนาคตเจ้าสาวเพราะตอนนี้เขาก็เริ่มสับสนแล้ว ว่าจะเรียกภรรยาตัวเองว่าอะไรดี
“เอาเป็นว่าชื่อ ปะการัง ปาฐิตา ปลา ทุกชื่อเลยค่ะ เอาไว้เวลาเบื่อชื่อนี้ก็ไปเรียกอีกชื่อ”
ความจริงแล้วหญิงสาวไม่ได้สนใจกับเรื่องชื่อเท่าไหร่ เพราะจะชื่อไหนเธอก็คือเธอคนเดิม
“เจ้าสาวของผม ผมเริ่มยาวแล้ว แต่จะทันงานแต่งไหมนะ”
ราชันแซวเพราะส่วนมากเคยเห็นแต่เจ้าสาวผมยาวแต่ตอนนี้ผมของปะการังยังยาวเลยติ่งหูมาแค่นิดเดียว
“ยาวไม่ทันก็ไม่เห็นเป็นไร คนสวยผมสั้นแค่ไหนก็สวย หรือนายหัวจะเถียงว่าไม่จริงคะ”
ปะการังลุกไปนั่งตักสามีกอดคอเขาไว้แต่ด้วยความแน่นดูเหมือนเธอกำลังรัดคอเขามากกว่า
“สวย สวยที่สุดในจักรวาล”
เมื่อได้คำตอบที่พอใจ หญิงสาวก็ปล่อยมือที่รัดคอนายหัวออกแล้วกลับมานั่งที่เดิม
วันนี้ทางเกาะเอาเรือลำใหญ่มารับเพราะตั้งใจจะมาซื้อข้าวสารและของใช้จำเป็นกลับไปที่เกาะด้วย จึงใช้เวลาเดินทางนาน วันนี้ท้องฟ้ามืดครึ้มตั้งแต่เช้า แต่ฝนไม่ตก อากาศกลางทะเลจึงไม่ร้อนมาก ปะการังจึงเผลอนอนหนุนตักราชันหลับไปอย่างไม่รู้ตัว
“ถึงแล้วครับนายหญิง”
ราชันปลุกหญิงสาวเมื่อเรือใกล้ถึงท่าเรือของเกาะ เพราะเธอจะได้มีเวลาเตรียมข้าวของ
“นายหัวกับนายหญิงมาแล้ว”
เสียงพร้าวตะโกนลั่นเกาะ ไม่รู้เหมือนกันว่าที่ตะโกนต้องการบอกใคร หรือกำลังดีใจจนต้องพูดดังๆ
“แหม...ทำท่าอย่างกับไม่ได้เจอกันเสียนานเลยนะเจ้าพร้าวน้องรักของพี่”
ราชันกอดคอน้องชายที่ไม่ใช่ก็เหมือนใช่ด้วยความคิดถึงที่ไม่ต่างจากอีกฝ่าย
“ก็นายหัวหายไปหลายวัน แถมไม่ติดต่อมาเลย พวกเราก็เป็นห่วง” พร้าวบอกเหตุผลที่เขาดีใจจนต้องตะโกนลั่นเกาะ
“เป็นห่วงหรือเหงา ข้าว่าเอ็งเหงามากกว่า ไม่มีเพื่อนเล่นใช่ไหม”
ปะการังอดขำสองคนไม่ได้แทนที่จะช่วยคนอื่นยกของ กลับมายืนเถียงกัน ว่าพร้าวดีใจเพราะเป็นห่วงหรือเหงากันแน่
“เด็กๆคะ เลิกเถียงกันได้แล้ว ไปช่วยเขาขนของนะ นายหญิงจะไปพักผ่อน”
ปะการังพูดหยอกๆ ก่อนเดินผ่ากลางคนทั้งคู่ที่กำลังเถียงกันอย่างเอาจริงเอาจัง
“เออไปช่วยเขายกของเลย มัวมายืนเถียงกันอยู่ได้”
ราชันพูดตามหญิงสาวที่เดินขึ้นไปบนเกาะแล้ว ทิ้งให้เขากับพร้าวยืนเถียงกันอยู่
“ยกของที่ซื้อมาแจกจ่ายไปไว้ในห้องครัวข้างล่างบ้านก่อนนะ ส่วนที่เป็นกระเป๋าเอาขึ้นไปไว้บนบ้านเลย”
ราชันไม่ได้แค่เพียงสั่งแต่เขายังช่วยลูกน้องยก เพราะพ่อของเขาสอนเสมอว่าการเป็นเจ้านายต้องไม่ใช่แค่สั่งเป็น
“นายหญิงกลับมาแล้ว ป้าแก้วคิดถึงจะแย่”
ทั้งสองต่างโผเข้ากอดกันป้านภาเป็นเหมือนแม่คนที่สองสำหรับปะการัง ป้าแก้วก็เปรียบได้กลับแม่คนที่สามสำหรับเธอ เพราะตั้งแต่มาอยู่ที่เกาะ ป้าแก้วก็คอยดูแลเธอทุกอย่าง
“มณีก็คิดถึงนายหญิงเหมือนกันค่ะ อยากทำขนมใจจะขาดแล้ว”
ถ้ามณีไม่พูดถึงเรื่องขนมปะการังเกือบลืมเรื่องนี้สนิทเลย หญิงสาวตั้งใจว่าเธอจะไม่ทำให้งานแต่งงานมาทำให้เรื่องของการทำขนมต้องหยุดกลางคันแน่ ๆ เพราะทุกอย่างกำลังไปได้ด้วยดี
“ไม่ต้องกลัวเดี๋ยวพรุ่งนี้ ขอคนเพิ่มอีกสองคนนะ เพราะเรายอดสั่งซื้อถึงสามพันห่อ และที่สำคัญคืออีกสองอาทิตย์ที่นี่จะมีงานแต่งงาน ฉันเลยอยากสอนทุกคนให้ช่วยกันทำเป็นทุกขั้นตอน”
“นายหญิงกับนายหัวจะแต่งงานเหรอคะ”
มณีถามด้วยความดีใจเพราะที่เกาะแห่งนี้ไม่มีงานเลี้ยง รื่นเริงแบบนี้มานานแล้ว และเธอก็แอบคิดมาตลอดว่าอยากให้ทั้งคู่แต่งงานกันให้ถูกต้องเพราะไม่อยากให้กลายเป็นขี้ปากของคนอื่น
“มณีอยากแต่งไหมล่ะ” หญิงสาวแกล้งถามกลับ
“อยากสิคะ รับรองมณีจะจัดให้สวยไปทั้งชายหาดเลย”
มณีเคยได้เป็นคนจัดการงานแต่งงานของเพื่อนของราชันที่มาขอใช้สถานที่ ที่เกาะนี้แล้วครั้งหนึ่งเธอเลยพอมีประสบการณ์
“มณีมันเคยจัดงานแต่งงานให้เพื่อนนายหัวเมื่อหลายปีมาแล้ว รับรองมันทำได้ดีแน่ๆ”
มณีหันไปส่งยิ้มให้ป้าแก้ว เพราะนานๆทีเธอจะได้ยินคำชมจากปากของคู่กัดต่างวัยของเธอ
มณีและป้าแก้วรีบขึ้นไปจัดเตรียมบ้านและห้องนอน ความจริงแล้วทั้งคู่ก็ทำความสะอาดทุกวันอยู่แล้ว แต่ก็อยากจะไปดูแลให้แน่ใจอีกครั้ง
ปะการังใช้ให้คนงานที่ทำงานอยู่แถวนั้นไปสั่งมะพร้าวตามจำนวนที่เธอต้องการ เพราะเธอจะเริ่มลงมือทำพรุ่งนี้เลย
กว่านายหัวและคนงานจะช่วยกันขนของหมดก็เกือบชั่วโมง ป้าแก้วกับมณีจึงเตรียมขนมและน้ำไว้ให้ทุกคน ปะการังเองก็รีบจัดการเก็บข้าวของที่เธอขนมาจากบ้านให้เข้าที่เข้าทางให้เป็นระเบียบ
เรียกได้ว่าทั้งสองคนกลับถึงเกาะเหมือนได้กลับมาพักทั้งร่างกายและหัวใจ โดยเฉพาะปะการัง ตอนแรกที่ไปเธอตั้งใจจะไปสมน้ำหน้าธิดาที่ได้รับกรรมที่ทำกับเธอแต่สุดท้ายกลายเป็นว่า เธอกับพ่อต่างก็มีส่วนผิดที่ทำให้ธิดาต้องตัดสินใจทำสิ่งที่เลวร้ายแบบนั้น
เมื่อพระอาทิตย์เริ่มตกดินฝนก็เริ่มตั้งท่าจะตกเหมือนกับทุกวัน ตั้งแต่ราชันไปฝั่งเขาห้ามเรือทุกลำออกทะเลในเวลากลางคืน ถึงแม้มันจะทำให้เกาะขาดรายได้ แต่มันก็ดีกว่าที่เสี่ยงอันตราย
คืนนี้ความสุขของทั้งคู่คือการได้นอนกอดกัน จับมือกันและหลับไปพร้อมกัน บนเตียงนอนที่ทั้งสองต่างก็คิดถึง
ปะการังรู้สึกผูกพันกับที่นี่และชาวบ้านทุกคนของเกาะทั้งที่เธอเพิ่งมาอยู่ที่นี่ได้ไม่นาน แต่ตอนนี้เกาะนี้กลายเป็นบ้านของเธอไปแล้ว
Related chapters
ทะเลรักอันดามัน งานวิวาห์ทะเลอันดามัน
24งานวิวาห์ทะเลอันดามัน วันที่ทุกคนรอคอยก็มาถึง มณีและมัทนาที่เดินทางจากฝั่งมายังเกาะเพื่อจัดงานแต่งงานให้กับพี่สาวด้วยตัวเอง พิธีช่วงเช้าเสร็จสิ้นไปแล้ว ที่เกาะไม่มีวัดจึงต้องไปนิมนต์พระมาจากวัดที่ฝั่ง เพื่อทำพิธีให้ถูกต้อง ส่วนในงานกินเลี้ยงช่วงกลางคืน ทุกคนต่างก็พากันลุ้น ว่าคืนนี้ฟ้าฝนจะเป็นใจไหม เพราะมันเป็นช่วงฤดูมรสุมเข้าพอดี แขกที่ถูกเชิญมาในงานมีไม่ถึงยี่สิบคน งานกินเลี้ยงก็เป็นแบบสบายๆ มีโต๊ะอาหาร และเก้าอี้สำหรับคนที่เกาะมาร่วมงาน กับข้าวที่ทำก็เป็นแบบบริการตัวเอง ป้าแก้วรับผิดชอบเรื่องขอคาว มณีรับเรื่องของหวาน ส่วนชาวบ้านท้ายเกาะก็เตรียมบาบีคิวมาย่างเป็นหลายร้อยไม้ “ในวันนี้เป็นวันที่ทุกคนเฝ้ารอมาแสนนาน นายหัวของเราจะมีเมียแล้ว” เพื่อนสนิทของราชันทำหน้าที่เป็นพิธีกรในงานให้พูดด้วยความดีใจ เพราะตั้งแต่รู้จักกันมา เพื่อนๆทุกคนต่างก็ไม่เคยคิดว่าราชันจะมีครอบครัว “ขอให้ท้องฟ้า ดวงดาว พระจันทร์ หาดทราย และท้องทะเลอันดามันแห่งนี้ ร่วมเป็นพยานให้กับความรักของทั้งคู่ เพื่อแสดงว่าทั้งสองตกลงเป็นสามีภรรยากันแล้ว เ
Last Updated : 2025-02-25ทะเลรักอันดามัน เรื่องรักนี้ใต้แสงเทียน
1ค่ำคืนที่บ้านไม่มีใครอยู่ “คุณภาคินคะเป็นอะไรทำหน้าเศร้าแบบนี้” ยิหวาสาวน้อยหุ่นดี ที่ถูกครอบครัวของภาคินช่วยเหลือเธอกับแม่ไว้ “ฉันต้องไปเรียนต่อต่างประเทศ” คนตอบหันมามองหน้าหญิงสาวด้วยสายตาที่ดูมีความเศร้าอยู่ในนั้น “ก็ดีสิคะ ได้ไปเรียนถึงต่างประเทศ ไม่เห็นต้องเศร้าเลยค่ะ” ยิหวาไม่เข้าใจความรู้สึกของชายหนุ่มตรงหน้า “ยิหวาไม่เข้าใจหรอก ถ้าฉันไปเรียนที่นั่นต้องไปหลายปี และระหว่างนั้นอาจจะไม่ได้กลับมาจนกว่าจะเรียนจบ” ภาคินเข้าใจดี ว่ายิหวาไม่เข้าใจ เธอคงคิดว่าไปแค่ไม่กี่เดือน และคงได้กลับบ้านมาเรื่อยๆ “ไปนานจังค่ะ คิดถึงแย่เลย” สาวสวยพูดอย่างใสซื่อ “จริงเหรอ ถ้าฉันไปอยู่ที่นู่นเธอจะคิดถึง” สายตาที่ชายหนุ่มอายุมากกว่ายิหวาถึงสี่ปี มองจ้องเธอเป็นสายตาที่หญิงสาวยังไม่เคยถูกใครมองแบบนี้ มันทำให้หัวใจของยิหวารู้สึกเต้นแรงอย่างบอกไม่ถูก “จริงสิคะ ยิหวาเกิดมาก็เจอคุณแล้ว ถ้าต้องไม่เจอกันนานแบบนั้นก็ต้องคิดถึงอยู่แล้ว” ตั้งแต่วันแรกที่ลืมตาดูโลก ยิหวาก็อยู่ที่บ้านของตระกูลอรรถจิรานน
Last Updated : 2025-02-25ทะเลรักอันดามัน รสรักที่ไม่ได้ตั้งใจ
2รสรักที่ไม่ได้ตั้งใจ “ยังไม่เห็นจัดอะไรเลย คุณภาคินนี่ยังไงคะ ทำเหมือนไม่อยากไปอยู่บ้านใหม่” ยิหวาเห็นข้าวของทุกอย่าง ยังถูกจัดวางเป็นระเบียบ ไม่เหมือนภาพที่เธอคิดไว้ ว่ามันคงจะมีข้างของอยุ่ในกล่อง ที่ถูกวางไว้เต็มห้อง “มานี่ มาดูภาพเก่าๆกัน” ชายหนุ่มกวักมือเรียกหญิงสาวให้ตามเขาขึ้นไปนั่งบนที่นอน “จะนั่งข้างล่างทำไม ขึ้นมานั่งข้างๆฉันนี่ มาดูบนนี้” ภาคินตีมือหนาไปที่ที่นอน “ไม่ค่ะ ยิหวาจะนั่งตรงนี้” หญิงสาวปฏิเสธ “ถ้าเธอไม่ขึ้นไป ฉันจะลงไปนั่งข้างล่างกับเธอนะ” ชายหนุ่มขู่ “ก็ได้ค่ะ” ถึงแม้จะไม่เต็มใจ แต่ก็คงดีกว่าการ ให้เจ้านายของเธอต้องลงมานั่งบนพื้น “ดูรูปนี้สิ ยิหวาเธอไม่ใส่กางเกง เห็นแต่กางเกงใน” ชายหนุ่มหยิบภาพมาดูจดแทบจะติดใบหน้า “ทำไมต้องดูใกล้แบบนั้นคะ” ยิหวาพยายามจะแย่งรูปจากมือ “ก็จะดูว่ามีอะไรอยู่ในกางเกงใน” หญิงสาวกระโจนใส่ภาคินอย่างสุดตัว เพื่อหวังจะแย่งรูปในมือ แต่กลายเป็นว่า เธอกำลังพาตัวเอง ไปอยู่ในอ้อมกอดเขา อย่างไม่ได้ตั้งใจ “อ
Last Updated : 2025-02-25ทะเลรักอันดามัน ความไกลห่าง
3ความไกลห่าง ไม่นานภาคินก็เข้าไปอยู่บ้านหลังใหม่เต็มตัว ความเป็นสัดเป็นส่วนตัว ไม่มีใครมายุ่งยากกับชีวิตเขา ทำให้ชายหนุ่มเรียกหายิหวาอยู่บ่อยๆ “คอยฉันนะ เรียนจบกลับมาฉันจะบอกเรื่องนี้กับคุณแม่คุณพ่อ” ภาคินเขาสัญญากับลูกสาวคนใช้ ที่เขารู้สึกทั้งรักทั้งผูกพัน ชายหนุ่มกลัวหญิงสาวไม่เชื่อใจ และจะมอบหัวใจให้คนอื่นไปเสีย เมื่อเขาไม่อยู่ “ยิหวาจะคอยคุณค่ะ แต่ลูกคนใช้ไม่กล้าหวังอะไรมากไปกว่าการที่คุณจะไม่ลืม ว่ายิหวารักคุณมากแค่ไหน” ความเจียมตัว ทำให้สาวน้อยไม่กล้าหวังที่จะเป็นอะไรมากกว่า เมียเก็บที่มีเพียงเขาและเธอรู้เท่านั้น “เธอดูถูกความรู้สึกของฉันมากไปแล้ว ถ้าฉันมองเธอไร้ค่า คงไม่รักเธอแบบนี้ เธอคือเมียฉันจำไว้นะ” มือหนาชายคางแหลม ของคนที่เขาเพิ่งเรียกว่าเมีย ปาหยักหนาค่อยๆก้มลงไปทาบทับ ก่อนที่ปากเล็กจะอ้ารับลิ้นสาก ที่กำลังต้องการเข้าไปสาละวนในปากเล็กของเธอ เตียงนอนขนาดหกฟุต ที่กว้างเกินไปสำหรับนอนคนเดียว ยิหวาจึงถูกเรียกมาหาเกือบทุกคืน โดยที่ไม่มีใครในบ้านสงสัย เพราะทั้งคู่สนิทสนมกันตั้งแต่เด็กๆ
Last Updated : 2025-02-25ทะเลรักอันดามัน คิดถึงและรอคอย
4 คิดถึงและรอคอย เกือบเดือนแล้วที่ภาคินเดินทางไปเรียนต่อต่างประเทศ ไม่มีวันไหนที่ยิหวาไม่คิดถึงเขา ยังโชคดีที่การติดต่อสื่อสาร ในสมัยนี้ทำได้ง่าย ทุกวันภาคินจะโทรไลน์มาหายิหวา บอกเล่าว่าแต่ละวันเขาทำอะไรบ้าง “วันนี้ที่เมืองไทยฝนตกด้วยค่ะ ที่อเมริกาอากาศเป็นอย่างไรบ้างคะ” ยิหวามักจะแอบรับสาย ในที่ที่เธอคิดว่าจะไม่มีใครเห็นและได้ยิน “อากาศเย็นสบาย ไม่หนาวมากเกินไป แต่อยากให้เธอกอดจัง” ชายหนุ่มปากหวาน หยอดคำหวานให้คนที่รออยู่ทางนี้ ยิ้มได้ แม้มันจะเป็นแค่คำพูด ของคนที่อยู่ห่างไกลกัน “คิดถึงคุณจังค่ะ” ในใจมีคำมากมายที่อยากเล่า อยากบอก แต่มันพูดได้แค่คำว่าคิดถึงเท่านั้น “อดทนนะ นี่แค่เดือนเดียวเอง อีกตั้งนานกว่าเราจะได้กลับไปเจอกัน” ยิหวาสัญญากับคนไกลทุกวัน ว่าเธอจะรอเขา ไม่ยอมให้ชายใด มีโอกาสเข้ามาใกล้ทั้งตัวและหัวใจของเธอ หลายครั้งที่หญิงสาว อยากขอคำสัญญาจากอีกฝ่ายบ้าง แต่หัวใจและสมอง มันก็คอยเตือนเธอ ว่าเธอไม่มีสิทธิ์ “ยิหวาไปไหนมาลูก” ดาร
Last Updated : 2025-02-25ทะเลรักอันดามัน วันที่รอคอย
5วันที่รอคอย “เป็นไงกันบ้าง ทิ้งให้อยู่กันสามคนมาเสียหลายวัน” ฐานิตาทักทาย ทุกคนในบ้านที่พากันมานั่งรอเธอและสามีที่ห้องรับแขก “คิดถึงคุณท่านทั้งสอง ป้านอนไม่หลับเลย” ป้าช้อยพูดก่อนใคร เพราะหญิงวัยเกินครึ่งชีวิต นอนไม่หลับอย่างที่บอกจริงๆ เอาแต่เป็นห่วงคุณท่านทั้งสอง “ป้าช้อย ฉันกลับมาแล้ว คืนนี้นอนหลับให้สนิทเลยนะ พรุ่งนี้ฉันยอมให้ตื่นสายได้หนึ่งวัน” นายหญิงของบ้าน ส่งยิ้มอย่างใจดีให้ป้าช้อย แม่บ้านเก่าแก่ของบ้าน ที่อยู่กับฐานิตามาตั้งแต่เธอแต่งงานกับคณินใหม่ๆ “แยกย้ายกันไปนอนได้แล้ว พรุ่งนี้มีของฝากสำหรับทุกคน” เกือบเที่ยงคืนแล้ว กว่าที่ทั้งสองคนจะเดินทางมาถึง แต่ทุกคนในบ้านก็ตั้งตารอคอย “ยิหวา อย่าเพิ่งไป อยู่คุยกับฉันก่อน”นายหญิงของบ้านเรียกเด็กสาวที่ทำท่าเหมือนกำลังอยากได้ยินข้อความที่จะถูกฝากมาจากแดนไกล“ภาคินเขาฝากขอบคุณมานะสำหรับผ้าพันคอ”คนพูดเหมือนแค่เพียงเกริ่นเท่านั้น แต่จริงๆแล้วเธอกำลังจะพูดอะไรมากกว่านั้น“ยิหวา เธอเป็นเด็กที่น่ารัก เรียนเก่ง และเป็นเด็กดีมาตลอด เธอไม่เคยทำให้ฉันผ
Last Updated : 2025-02-25ทะเลรักอันดามัน ครั้งแรกในรอบสามปี
6 ครั้งแรกในรอบสามปี “แม่คะ ยิหวาขอไม่ยกอาหารไปได้ไหมค่ะ รู้สึกไม่ค่อยสบายกลัวไปเดินทำหกทำหล่น” หญิงสาวรับหน้าที่จัดเตรียมแต่ไม่ของยกอาหารไปจัดวางที่โต๊ะ “เดี๋ยวแม่จัดการเอง จัดใส่จานใส่ชามให้เรียบร้อย แล้วไปกินยานอนเลย” ดารินเห็นหน้าของลูกสาวดูซีดเซียวเหมือนคนไม่มีเลือด เธอก็เชื่อว่ายิหวาคงไม่สบายจริงๆ “คิดถึงกับข้าวฝีมือป้าช้อยกับน้าดารินจังเลยครับ” ภาคินกลับมาคราวนี้รูปหล่อกว่าเดิมมาก และที่สำคัญดูพูดเก่งกว่าแต่เดิมมาก “คิดถึงก็กินเยอะนะคะ น้าทำแต่ของชอบคุณภาคินทั้งนั้น ป้าช้อยเองก็นั่งทำขนมบัวลอยตั้งแต่เช้า กลัวจะไม่ทันคุณภาคินมา” ดารินมีฝีมือด้านทำกับข้าว ส่วนป้าช้อยเองก็ถนัดเรื่องทำขนม “ตั้งแต่มาผมยังไม่เห็นยิหวาเลย ไม่อยู่เหรอครับ” เพ้ง! เมื่อสิ้นคำถามของลูกชาย ฐานิตาถึงกับทำช้อนหลุดจากมือ “คุณแม่เป็นอะไรหรือเปล่าครับ” ลูกชายถามเพราะตกใจเสียงช้อนกระทบจาน “เปล่าลูก กินข้าวกันเถอะ” ฐานิตาหันมาขยิบตาให้ดารินเดินเข้าครัวไป “น้าดารินครับ
Last Updated : 2025-02-25ทะเลรักอันดามัน เธอคือส่วนเติมเต็ม
บทที่14เธอคือส่วนเติมเต็ม เกือบสัปดาห์แล้วที่นาเดียร์มาเป็นสาวน้อยขวัญใจของบ้าน จากที่มาตอนแรกเอาแต่เกาะคนเลี้ยงไม่ยอมไปไหน แต่ตอนนี้ออกมาวิ่งเล่นเข้าห้องนั้นออกห้องนี้ โดยเฉพาะห้องคุณปู่ นาเดียร์ชอบมาฟังนินทานที่คุณปู่จ๋า หามาเล่าได้วันละหลายๆเรื่อง “คุณปู่ต้องขยันพยายามขยับตัวนะคะ จะได้ลุกมานั่งเล่านิทานให้หลานฟังได้” พยาบาลสาวพูดโน้มน้าวใจคนป่วย ที่ตอนนี้กลับมามีกำลังใจอีกครั้ง “หนูอยากให้คุณปู่จ๋านั่งได้” นาเดียร์เด็กน้อย อยากฟังนิทานแบบที่คนเล่านั่งเล่าบ้าง “แบบนี้กำลังใจคุณปู่มาเต็ม” ติณห์กลับมาจากทำงาน ทันได้ยินที่ลูกสาวให้กลังใจคนป่วย “พ่อจ๋า หนูอยากเล่นสระน้ำ พี่รัตน์กับแม่จ๋าบอกให้รอพ่อจ๋ากลับมาก่อน” เด็กน้อยขอให้เล่นน้ำก็ไม่มีใครยอมเพราะกลัวเธอจะไม่สบาย ช่วงนี้อากาศยิ่งแปรปรวนอยู่ “โอเค ไปเตรียมตัวเลย แต่ห้ามเล่นนานนะ ไปชวนแม่จ๋ามาเล่นด้วยนะครับ” ชายหนุ่มเป็นคนที่ตามใจนาเดียร์มากที่สุดในบ้าน “ปู่จ๋า หนูไปเล่นน้ำก่อนนะ” เด็กน้อยเดินไปใกล้หน้าคนป่วย ส่งยิ้มหวานให้ก่อนวิ่งออกไป “พ่
Last Updated : 2025-02-25
Latest chapter
ทะเลรักอันดามัน อบอุ่นพร้อมหน้า
18อบอุ่นพร้อมหน้า “พรุ่งนี้ผมจะพาคุณไปฝากท้องนะ” ภาคินเดินประคองพาภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของเขา เข้าไปในบ้านที่เข้าตั้งใจไว้เพื่อเป็นบ้านของครอบครัวที่น่ารักของเขา “วันนี้ยิหวาไม่ต้องแอบเหมือนทุกๆครั้งที่มาที่นี่” คำพูดของหญิงสาว ทำให้ภาคิน สำนึกได้ว่าที่ผ่านมา เขาไม่เป็นลูกผู้ชาย เขาไม่ให้เกียรติผู้หญิงที่เขารัก ทำเหมือนเธอเป็นสิ่งไร้ค่า พอถึงเวลาที่เสียไป เขาถึงเพิ่งรู้ว่าเธอมีค่าแค่ไหน “ฉันขอโทษนะ ที่ทำให้เธอรู้สึกไม่มีค่า เรามาเริ่มต้นจุดเทียนกันใหม่ แต่เทียนเล่มนี้ จะมีทั้งความรักและความอบอุ่น เป็นกำบังคอยป้องกันทุกอย่าง ที่จะมาทำให้เทียนแห่งรักนี้ดับลง ฉันสัญญาจะรักและดูแลเธอกับลูกไปตลอดชีวิต” หญิงสาวเชื่อทุกคำที่ภาคินพูด เพราะทุกอย่างที่เขาทำในเวลานี้ มันเป็นบทพิสูจน์แล้ว “ขอบคุณนะคะ ที่ทำทุกอย่างเพื่อยิหวากับลูก” บ้านหลังนี้ ที่ภาคินเคยคิดว่ามันใหญ่เกินไป เพราะมีถึงสี่ห้องนอน แต่ตอนนี้ มันจะเหลือว่างแค่เพียงสองห้อง เพราะอีกห้องต้องเตรียมไว้ สำหรับลูกของเขาที่กำลังจะเกิดมา ศศิวัฒน์กลับไป
ทะเลรักอันดามัน เผชิญหน้ากับทุกปัญหา
17เผชิญหน้ากับทุกปัญหา “ภาคินลูกไปไหนมาทั้งวัน คุณพ่อก็อีกคนยังไม่กลับมาเลย” ฐานิตาลุกออกจาโซฟา เดินมาหาลูกชายที่หน้าประตูบ้าน “ผมไปรับภรรยาผมกลับบ้านครับ” ภาคินยิ้มมุมปาก “ภรรยา ลูกหมายความว่าอะไร” ฐานิตายืนมองหน้าลูกชาย เธอไม่เข้าใจในสิ่งที่ภาคินพูด แต่มันต้องเป็นเรื่องที่เธอจะต้องไม่ชอบใจแน่ๆ “สวัสดีค่ะคุณท่าน” ยิหวาเดินตามหลังภาคินเข้ามา “หมายความว่ายังไง ที่ภาคินบอกว่าพาภรรยามา” ฐานิตายืนถลึงตาด้วยความไม่พอใจ“นี่ค่ะ ทะเบียนสมรสเราเพิ่งไปจดกันมา เมื่อช่วงบ่ายนี่เอง”ยิหวายื่นกระดาษในมือของเธอ ให้มารดาของภาคินดู เพื่อให้เธอได้เห็นชื่อชัดๆว่าใครสมรสกับใคร“ไม่จริ๊ง ไม่จริง ภาคินลูกจะทำแบบนี้ไม่ได้นะ แม่ไม่ยอม”ฐานิตาเดินตามทั้งคู่เข้ามาในบ้าน โดยครั้งนี้ยิหวา ไม่ได้นั่งข้างล่างเหมือนแต่ก่อน เธอนั่งบนโซฟาข้างๆสามีของเธอ“ลูกจะต้องแต่งงานกับหนูลิตาเท่านั้น ” ฐานิตากระแทกเสียง“ก็ได้นะคะ ถ้าคุณลิตาจะยอมเป็นเมียน้อย” ยิหวาต่อปากต่อคำ“ยิหวา ฉันหลงคิดว่าเธอมันเป็นเด็กดี ที่แท้ก็ไม่ต่างอะไรกับแม่ของเธอ”ฐานิตาลืมตัว
ทะเลรักอันดามัน ตามหัวใจคืน
16ตามหัวใจคืน “ยิหวา เธอหลบหน้าฉันทำไม” หญิงสาวสะดุ้งสุดตัว เมื่อจำได้ว่าเสียงที่กำลังเรียกชื้อเธอนั้นคือใคร “คุณภาคิน คุณมาที่นี่ได้ยังไง”หญิงสาวพยายามดึงมือที่จับแขนเธอไว้แน่น แต่มันไม่ขยับเลย“เปิดประตูแล้วเข้าไปคุยกันในห้อง อยากมายืนเถียงกันให้อายคนอื่นเหรอ”ภาคินเคล้นเสียงหนักแน่น แต่เบาเพราะไม่อยากให้ใครได้ยิน“คุณจะตามฉันมาทำไม”ยิหวาตวาดเสียงแหลมใส่หน้าชายหนุ่มทันที เมื่อประตูถูกปิดลง“ก็เพราะเธอหนีออกมาแบบนี้ไง”ภาคินคว้าแขนเล็กไว้และดึงร่างบางอย่างแรง จนหญิงสาวแทบจะเซล้ม“ฉันไม่ได้หนีคุณ แล้วทำไมต้องหนี การที่ฉันจะไปอยู่ที่ไหนทำอะไร มันไม่ได้เกี่ยวกับคุณเลย เราก็เป็นแค่อดีตเจ้านายกับลูกสาวคนรับใช้แค่นั้น”ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะพูดอะไรต่อ ชายหนุ่มก็ปิดปากของเธอด้วยปากของเขา สองมือหนาประคองใบหน้ารูปไข่ไว้ในมืออย่างทะนุถนอม“พอ หยุดเถอะ ฉันรักเธอ ยิหวา ได้ยินไหมฉันรักเธอ” ชายหนุ่มดึงหญิงสาวมากอดไว้ แล้วพูดอยู่ซ้ำๆแบบนั้น“คุณรักฉันไม่ได้ค่ะ คนที่คุณควรรักคือคุณลิตา เขาคือคนที่คุณกำลังจะแต่งงานด้วย”หญิงสาวกัดฟันพูดด้วยความแค้น เธอพูดทุกถ้อยคำช้าๆแ
ทะเลรักอันดามัน พบกันครั้งแรก
15พบกันครั้งแรก “เราว่าแกไม่ต้องตามหาลูกสาวแล้วแหละ” คณินพูดเมื่อสายตาของเขาหันไปเห็นผู้หยิงสองคนที่เขาคุ้นเคยในร้านอาหารข้างๆ“ดาริน”ศศิวัฒน์มองตามสายตาของเพื่อนที่มองไปยัง ร้านอาหารอีกร้านที่อยู่ข้างกัน มีเพียงแค่ทางเดินเล็กๆในห้างกั้นอยู่“นานแล้ว แกยังจำได้อยู่อีกเหรอ” คณินแปลกใจที่เพื่อนของเขายังจำคนรักเก่าได้อยู่ ทั้งที่ทั้งสองคนไม่ได้เจอกันยี่สิบกว่าปี“ฉันไม่ได้ยังจำได้ แต่ฉันไม่เคยลืมต่างหาก” ศศิวัฒน์พูดจากหัวใจเราเข้าไปคุยกับทั้งคู่ตอนนี้คงไม่ดี เดี๋ยวเราว่ารอให้ ดารินกับยิหวาต้องแยกกันกลับบ้าน เรารอคุยกับยิหวาคนเดียวจะดีกว่าคณินเสนอความคิดเห็น และศศิวัฒน์ก็เห็นด้วย เพราะเขาไม่แน่ใจว่าดารินจะยังอยากเจอหน้าเขาอยู่ไหมในที่สุดสองคนแม่ลูกก็แยกกัน ดารินลงไปชั้นล่างเพื่อขึ้นรถกลับ ส่วนยิหวาเดินแยกไปทางร้านขายเครื่องเขียน“ยิหวา” คณินเรียกหลังจากเดินตามหญิงสาวไป“ยิหวา นี่ศศิวัฒน์เพื่อนของฉัน” คณินแนะนำเพียงเท่านี้ก่อน“สวัสดีค่ะคุณศศิวัฒน์” หญิงสาวยกมือไหว้อย่างอ่อนน้อมนี่เป็นครั้งแรก ที่ศศิวัฒน์ได้มีโอกาสเห็นหน้าลูกสาวของเขา แบบตัวเป็นๆ และเธอก็มีหน้าตาที่เหมือน
ทะเลรักอันดามัน ความลับ
14ความลับ “แกยังจำดารินได้ไหม” คณินเริ่มเข้าเรื่อง “จำได้สิ ผู้หญิงที่ฉันรักทั้งคนนะ แล้วแกถามถึงทำไม แกเจอดารินเหรอ” ศศิวัฒน์ทำท่ากระตือรือร้นอยากรู้ “อืม...เจอทุกวันเลย เจอมาหลายปีแล้วด้วย” คนตอบไม่พูดตรงๆ “หมายความว่าอะไรวะ คณินแกจะมายียวนเพื่ออะไร มีอะไรเกี่ยวกับดาริน แกพูดมาให้หมดเลย” ศศิวัฒน์รักและจริงใจกับดาริน เขาต้องการจะให้เธอเป็นภรรยาที่ถูกต้องกับเขา แต่ทุกอย่างก็พังลง เมื่อมารดาของเขาประกาศผ่านสื่อ ว่าเขากำลังจะแต่งงานกับหญิงสาวชั้นสูง ตั้งแต่นั้นมาศศิวัฒน์ก็ไม่เจอดารินอีกเลย “ดารินเขาอยู่ที่บ้านฉัน ตั้งแต่ที่แม่แกประกาศว่าแกจะแต่งงานนั่นแหละ” คณินเริ่มเล่า “เฮ้ย! แล้วทำไมแกไม่บอกฉัน แกรู้ไหมคณินว่าฉันตามหาดารินจนแทบบ้า” ศศิวัฒน์ขึ้นเสียง “ดารินเขาขอฉันไว้ เขาบอกถ้าฉันบอกแก เขาก็จะพาลูกในท้องหนีไปที่อื่น ฉันสงสารเด็ก” “ลูกในท้อง” ศศิวัฒน์พูดทวนคำพูดของเพื่อน เพราะเขาไม่เคยรู้เลย ว่าดารินท้อง “ใช่ ดารินเขาท้อง” คณินเน้นย้ำ เพราะหวังว่าเพื่อนจะพอเข้าใจ ว่าเรื่องราว
ทะเลรักอันดามัน ตามหา
13ตามหา หนึ่งเดือนแล้ว ที่ภาคินไม่ได้เจอไม่ได้คุยไม่ได้ข่าวอะไรของหญิงสาวที่เขาสุดแสนจะคิดถึง ชายหนุ่มคิดถึงครั้งที่เขาไปเรียนอยู่อเมริกา เขาก็เคยทำกับเธอแบบนี้ เธอคงทั้งเจ็บทั้งเสียใจ ไม่ต่างกับเขา “คุณรู้ไหม ภาคินไม่ไปทำงานหลายวันแล้ว ผมถามหนูลิตา เธอก็บอกว่า ภาคินดื่มหนักเกือบทุกคืน” คณินทำงานที่เดียวกับลุกชายและลลิตา เขาถึงมีโอกาสได้สังเกตพฤติกรรมที่เปลี่ยนไปของลูกชาย “คุณคิดว่ายังไงคะ” ฐานิตาไม่เข้าใจ ว่าสามีต้องการจะบอกอะไร “ผมว่าการที่ยิหวาออกไปอยู่ข้างนอกแบบนี้ มันยิ่งทำให้ทุกอย่างแย่ ลูกชายเราเป็นแบบนี้ คุณคิดว่า คนอย่างหนูลิตาเขาจะอยากฝากชีวิตไว้ด้วยเหรอ” ฐานิตาเห็นด้วยกับคำพูดของสามี แต่เธอก็ไม่สามารถจะยอมรับความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นระหว่างลูกชายเธอกับคนงานในบ้านได้ “ไม่ใช่ว่าฉันไม่สงสารลูกนะ แต่คุณจะให้ฉันยอมรับลูกคนรับใช้มาเป็นสะใภ้ ฉันทำใจไม่ได้หรอก” “คุณรังเกียจยิหวา เพียงเพราะมันเป็นลูกสาวคนใช้ใช่ไหม และถ้าสมมุติว่าวันนึง ลูกสาวคนใช้กลายเป็นลูกสาวเพียงคนเดียวของข้าราชการระดับสูงในบ้านเมืองเร
ทะเลรักอันดามัน เริ่มต้นชีวิตใหม่
12เริ่มต้นชีวิตใหม่ หญิงสาวออกไปอยู่ข้างนอก โดยที่เธอบอกทุกคนยกเว้นภาคิน ฐานิตาเห็นด้วย เพราะเธอคิดว่าการที่ยิหวาออกไปอยู่ที่อื่น ลุกชายของเธอ น่าจะลืมเธอได้อีกไม่นาน และคงยอมที่จะแต่งงานกับลลิตา “ดาริน ถ้าเธอจะออกไปอยู่กับลูกสาวก็ได้นะ แต่ฉันขอเวลาหาคนใหม่มาแทนก่อน ส่วนป้าช้อยก็ให้แกอยู่ที่นี่ต่อเถอะ อย่าเอาแกไปลำบากด้วยเลย” ฐานิตาถึงจะรู้สึกเสียดายดาริน เพราะอยู่ด้วยกันมานานจนรู้ใจ แต่ก็ต้องยอมแลกกับการที่ลุกชายของเธอจะได้ห่างจากยิหวา “ค่ะคุณท่าน คงอีกสักพัก ถึงจะย้ายตามลูกไป” ดารินเข้าใจความรู้สึกของคนเป็นแม่ดี ว่าฐานิตาก็ต้องอยากให้ลูกชายของเขาได้ผู้หญิงที่ดีที่สุด “น้าดารินครับ ผมไม่เห็นยิหวาหลายวันแล้ว เธอไปไหน” ภาคินเก็บความอยากรู้และไม่สบายใจไว้ไม่ไหวแล้ว เขาตัดสินใจเข้ามาถามดารินตรงๆ “ยิหวาเขาออกไปอยู่ข้างนอกแล้วค่ะ แต่น้าก็ไม่รู้ว่าไปอยู่ที่ไหน เพราะเขาไม่ได้บอกไว้” ดารินไม่ได้โกหก เพราะลูกสาวของเธอไม่ได้บอกอะไร มากไปกว่า ว่าที่พักอยู่ใกล้กับที่ทำงาน “ทำไมต้องออกไปอยู่ข้างนอก
ทะเลรักอันดามัน ลาก่อน
11ลาก่อน “เป็นอะไรไป หน้าซีดเชียว” ดารินเดินเข้ามาจับตัวลูกสาว เมื่อเห็ใบหน้าที่ซีดเซียว “แม่คะ ถ้าหนูหางานทำได้ เราไปอยู่ที่อื่นกันนะคะ” หญิงสาวพูดออกมาอย่างไม่ทันระวัง ว่ามารดาจะสงสัยว่าอยู่ดีๆทำไมเธอถึงพูดแบบนี้ “ทำไมพูดแบบนี้ล่ะ จะให้แม่ทิ้งคุณท่าน ทิ้งป้าช้อยไปได้ยังไงกัน” ดารินหันไปทไหน้าดุใส่ลูกสาว “เดี๋ยวไม่มีเรา คุณท่านก็หาแม่บ้านใหม่มาทำงาน แม่จะอยู่เป็นคนใช้เขาไปตลอดชีวิตเหรอ” ยิหวาไม่รู้เหมือนกัน ทำไมเธอถึงกล้าพูดแบบนี้ ทั้งที่ดารินก็สอนเธอตั้งแต่เล็กจนโต ว่าให้รู้จักและสำนึกในบุญคุณของครอบครัวอรรถจิรานนท์ ที่ทำให้เธอกับแม่ มีที่ซุกหัวนอนอย่างเช่นทุกวันนี้ “ยิหวา มันเกิดอะไรขึ้นกันลูก คุณท่านเรียกลูกไปพูดเรื่องอะไร ทำไมถึงออกมาแล้วพูดจาแบบนี้” ดารินเลี้ยงลูกมา เธอรู้ว่าลูกสาวของเธอ ไม่เคยคิดจะไปจากที่นี่ และอยู่ดีๆ ทำไมถึงได้มาพูดจาเอาจริงเอาจังแบบนี้ “ไม่มีอะไรหรอกค่ะแม่ หนูไปรีดผ้าต่อนะคะ” นับตั้งแต่วันนั้นยิหวาก็พยายามหางานทำ เอาที่อยู่ไกลจากบ้านของภาคินให้มากที่สุด
ทะเลรักอันดามัน ปล่อยมือหรือเดินต่อ
10ปล่อยมือหรือเดินต่อ เมื่อไฟถูกปิดลง ความคิดถึงที่ทั้งคู่ต่างถวิลหากันมาเกือบสามปี ก็เหมือนพายุ ที่ถูกปลดปล่อยมาในทันที เสื้อผ้าถูกถอดออกจากเรือนร่างบางเล็กของยิหวา อย่างรวดเร็ว จนเธอยังไม่ทันได้ตั้งตัว ปากหนาทั้งหอมทั้งจูบไปทุกส่วนของร่าง เหมือนเขาอยากจะกลืนกินเธอไปทั้งตัว “คุณภาคินคะ ยิหวาเจ็บนะ” หญิงสาวร้องบอกเขา เพราะเธอรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังช้ำไปทั้งตัว ไม่มีเสียงตอบจากคนที่กำลังรุกราน แต่เขากลับใช้ทั้งสองมือบีบเคล้นอกอวบขึ้นมาก่อนจะใช้ปากหนาทั้งเลียและดูด อย่างกระหาย จนเจ้าของอกกลมต้องบิดไปทั้งตัวด้วยความเสียวซ่าน ที่เธอไม่ได้สัมผัสมันมานานแสนนาน “อ่า...อื้อ......” หญิงสาวกลั้นเสียงครางไว้ไม่ไหวอีกต่อไป โคมไฟหัวเตียงถูกดับลง พร้อมกับความเป็นชายของเขา ที่เข้ามาอยู่ในกลีบชมพูอวบของหญิงสาว สะโพกกลมขยับตามจังหวะที่ชายหนุ่มคอยควบคลุม ให้เธอเคลื่อนไหวตามจังหวะ จากสายน้ำที่ไหลอย่างเชื่องช้า ก็เปลี่ยนเป็นทะเล ที่ถูกเกลียวคลื่นโหมกระหน่ำจน คนตัวเล็กต้องจิกเล็บสวยลงไปบนแผ่นหลังของชายหนุ่
