ตามหา

13

ตามหา

          หนึ่งเดือนแล้ว ที่ภาคินไม่ได้เจอไม่ได้คุยไม่ได้ข่าวอะไรของหญิงสาวที่เขาสุดแสนจะคิดถึง ชายหนุ่มคิดถึงครั้งที่เขาไปเรียนอยู่อเมริกา เขาก็เคยทำกับเธอแบบนี้ เธอคงทั้งเจ็บทั้งเสียใจ ไม่ต่างกับเขา

          “คุณรู้ไหม ภาคินไม่ไปทำงานหลายวันแล้ว ผมถามหนูลิตา เธอก็บอกว่า ภาคินดื่มหนักเกือบทุกคืน”

          คณินทำงานที่เดียวกับลุกชายและลลิตา เขาถึงมีโอกาสได้สังเกตพฤติกรรมที่เปลี่ยนไปของลูกชาย

          “คุณคิดว่ายังไงคะ” ฐานิตาไม่เข้าใจ ว่าสามีต้องการจะบอกอะไร

          “ผมว่าการที่ยิหวาออกไปอยู่ข้างนอกแบบนี้ มันยิ่งทำให้ทุกอย่างแย่ ลูกชายเราเป็นแบบนี้ คุณคิดว่า คนอย่างหนูลิตาเขาจะอยากฝากชีวิตไว้ด้วยเหรอ”

          ฐานิตาเห็นด้วยกับคำพูดของสามี แต่เธอก็ไม่สามารถจะยอมรับความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นระหว่างลูกชายเธอกับคนงานในบ้านได้

          “ไม่ใช่ว่าฉันไม่สงสารลูกนะ แต่คุณจะให้ฉันยอมรับลูกคนรับใช้มาเป็นสะใภ้ ฉันทำใจไม่ได้หรอก”

          “คุณรังเกียจยิหวา เพียงเพราะมันเป็นลูกสาวคนใช้ใช่ไหม และถ้าสมมุติว่าวันนึง ลูกสาวคนใช้กลายเป็นลูกสาวเพียงคนเดียวของข้าราชการระดับสูงในบ้านเมืองเรา คุณจะยังรังเกียจอยู่ไหม”

          คณินปกติแล้ว เขาเป็นคนไม่ค่อยพูด แทบจะไม่มีบทบาทกับเรื่องของลูกชายและเรื่องอื่นๆในบ้านเลย เขาจะปล่อยให้ฐานิตาจัดการทุกอย่าง แต่เรื่องนี้ เขารู้สึกสงสารลูกชายจนทนไม่ไหว

          “คุณจะบอกเรื่องยิหวาให้คุณศศิวัฒน์รู้เหรอคะ” ฐานิตาทำท่าตกใจ

          “ถ้ามันจะทำให้ลูกชายของผม ไม่ต้องทุกข์แบบนี้ผมก็จะทำ”

          “แต่มันอาจจะทำให้ ครอบครัวของคุณศศิวัฒน์มีปัญหานะคะ”

ฐานิตากลัวภรรยาของศศิวัฒน์ที่เป็นถึงหม่อมเจ้ารับเรื่องนี้ไม่ได้

          “ความจริงมันก็คือความจริง ผมว่ามันถึงเวลาแล้ว เราอาจจะกำลังทำผิดมาตลอดเลยก็ได้ ที่ทำให้พ่อกับลูกเขาไม่ได้รู้จักกัน”

          นอกจากการที่ยิหวาเป็นแค่เพียงลูกสาวของของคนใช้ ก็ไม่มีเหตุผลใดที่ฐานิตาจะไม่ยอมรับในตัวหญิงสาว เพราะภายในใจของเธอ ก็รักยิหวาเหมือนลูกแท้ๆคนหนึ่ง

          “ผมจ้างคุณ และผมพร้อมจะจ่ายถ้าคุณตามหาเธอสำเร็จ”

          เมื่อหมดหนทาง ภาคินจึงตัดสินใจจ้างนักสืบ เพราะเขาไม่รู้จะหาหนทางไหนแล้ว

          “ถ้ามีอะไรคืบหน้า ผมจะรีบติดต่อมาทันที”

          ด้วยราคาที่เขาเสนอ ไม่มีนักสืบคนไหนที่จะไม่พยายามทำงานให้สำเร็จแน่นอน

          ภาคินเฝ้าตามหาหญิงสาว โดยการขับรถไปรอบๆกรุงเทพ ไปนั่งตามห้างดังๆ เพื่อหวังอาจจะได้เจอเธอ แต่มันก็ไร้วี่แวว

          “ภาคิน ลูกจะเมาแบบนี้ทุกวันไม่ได้นะ”

ฐานิตาทนไม่ไหวกับสิ่งที่ภาคินกำลังเป็น จึงตัดสินใจเดินมาหาลูกชายที่บ้าน และมาเจอเขากำลังนั่งดื่มอย่างเมามาย

“ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลยครับคุณแม่ เมาแล้วก็นอนสบายใจดี” ภาคินส่งยิ้มหวานแบบคนเมาให้มารดา

“พอๆๆ ”

ทั้งโมโหทั้งสงสาร แต่ก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร เพราะเธอก็ยังกลัวตัวเองจะตกเป็นขี้ปากชาวบ้าน แถมเจ้าลูกชายก็ยังไปเป็นแฟนกับลูกสาวอดีตนักการเมืองอีก        ฐานิตากลัวทางครอบครัวนั้นจะมาแหกอกเธอเอา

“ไม่มีอะไรคืบหน้าเลยเหรอ”

เมื่อไม่มีการติดต่อจากนักสืบ ภาคินจึงเป็นฝ่ายติดต่อไปเอง

“ผมตรวจพบการสมัครงานของคุณยิหวา แต่ยังตามไม่เจอว่าตกลงที่ไหนรับเธอเข้าทำงาน คิดว่าไม่เกินสัปดาห์น่าจะรู้ครับ” นักสืบอธิบาย

“ให้เร็วกว่านี้ไม่ได้เหรอ นี่มันจะสองเดือนแล้วนะ จะไปเป็นตายร้ายดียังไงก็ไม่รู้” ภาคินเร่งรัด

“ผมจะพยายามให้เร็วที่สุดครับ” นักสืบรับปาก

วันนี้ชายหนุ่มตั้งใจ จะสะดกรอยตามเพื่อนสนิทของยิหวา ที่เขาพอจะรู้จักอยู่บ้าง เผื่อหญิงสาวไปอาศัยอยู่กับเพื่อนคนไหนสักคน

เขาหมดเวลาไปสองวันเต็มๆ กับการสะกดรอยตามเพื่อนสนิทของหญิงสาว แต่ไม่พบว่าจะมีใครเกี่ยวข้องกับการยิหวาหายหน้าไป

“ภาคินคะ คุณเป็นอะไรของคุณคะช่วงนี้ มาทำงานก็ไม่ได้มา แถมยังดื่มทุกวันอีก”

ลลิตาเดินเข้ามาชายหนุ่ม ที่เพิ่งเข้ามาทำงานหลังจากหายหน้าไปหลายวัน

“ไม่รู้เหมือนกัน เบื่อๆช่วงนี้ ” ภาคินไม่รู้จะบอกว่าเขาเป็นอะไร

“คุณดูกระจกบ้างนะ หน้าตาคุณมันโทรมมาก      ลิตาไม่รู้จะพูดกับคุณยังไงเลย”

เมื่อเห็นท่าทางของชายหนุ่ม ที่ดูยังไม่สร่างเมาดี ลลิตาก็ได้แต่ส่ายหัว ไม่อยากจะเสียเวลาพูด เพราะดูแล้วคนฟังคงไม่พร้อมจะฟังอะไร

“ไม่เจอกันนานเลย วันนี้คิดยังไงนี่ ถึงได้โทรนัดออกมากินข้าวกลางวันด้วยกัน”

ศศิวัฒน์แปลกใจ ที่เพื่อนเก่าตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม ที่ไม่ค่อยได้ติดต่อกันนาน อยู่ดีๆก็โทรศัพท์มานัดกินข้าวกลางวันแบบส่วนตัว

“แก่แล้วมั้ง พออายุมากขึ้นก็เริ่มคิดถึงเพื่อน” คณินยังไม่กล้าเข้าเรื่อง

“ก็จริงเนาะ แก่กันหมดแล้ว แกยังดียังมีลูกชาย ฉันสิไม่มีลูกกับเขาสักคน”

คณินไม่คิดเลย ว่าเพื่อนของเขาจะพูดเข้าเรื่องก่อนที่เขาจะคิดว่าจะเริ่มพูดอย่างไรดี

“แล้วทำไมแกไม่มีลูกล่ะ” คณินลองถาม

“ตอนแรกฉันก็คิดว่าเมียฉันเขาเป็นหมัน แต่พอให้เขาลองไปตรวจปรากฏว่าเขาก็ปกติ ก็คงจะฉันแหละที่เป็นหมันเอง”

ศศิวัฒน์เคยพยายามที่จะมีลูก เมื่อตอนแต่งงานแรกๆ แต่ก็ไม่มีเสียที จึงตัดสินใจให้ภรรยาไปปรึกษาหมอ

“แกไม่ได้เป็นหมันหรอก” คณินพลั้งปาก

“ฉันจะไม่เป็นได้ยังไง ในเมื่อเมียฉันปกติ แล้วนี่ก็แก่ขนาดนี้ก็ยังไม่มีเลย” ศศิวัฒน์หัวเราะเมื่อเห็นเพื่อนไม่เชื่อว่าตัวเขาเป็นหมัน

“แล้วทำไมแกไม่ไปตรวจล่ะ” คณินสงสัย

“อายว่ะ ไม่มีก็ไม่มี แล้วนี่นัดมาเจอแค่คิดถึงจริงๆเหรอ”

ศศิวัฒน์มั่นใจ ว่าเพื่อนของเขาคงต้องมีอะไรมากกว่าความคิดถึงแน่นอน