ความเข้าใจที่คงไม่สายจนเกินไป

22

ความเข้าใจที่คงไม่สายจนเกินไป

          คดียังคงรอฟังการตัดสินจากศาล ระหว่างนั้นทั้งสินชัยและมัทนาก็เดินทางไปเยี่ยมธิดาทุกวัน

          ห่วงเดียวที่คนเป็นแม่มีอยู่คือมัทนา แต่การแสดงออกของพ่อเลี้ยงที่เปลี่ยนไปและการรับมัทนาเป็นลูกบุญธรรมตามกฎหมายก็ทำให้ธิดาสบายใจขึ้น ส่วนในเรื่องของการรับความผิดที่ได้กระทำธิดาทำใจได้แล้ว

         ทุกอย่างถูกดำเนินการไปตามเส้นทางของกฎหมาย หนีอะไรก็หนีได้แต่ไม่มีใครหนีกรรมที่ตัวเองทำได้ทั้งนั้น

พ่อเลี้ยงสินชัยกลับมาบริหารบริษัทอีกครั้งหลังจากยุ่งเหยิงไปหมด ตั้งแต่ที่เขาแกล้งป่วย และตอนนี้เขาก็ได้สอนมัทนาให้เรียนรู้งานในบริษัท เพราะลูกสาวแท้ๆของเขาคงจะรักในการเป็นนายหญิงของเกาะมากกว่าการบริหารบริษัทของพ่อแน่ๆ

“สวัสดีค่ะคุณพ่อคุณแม่”

ปะการังยกมือไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสองอย่างอ่อนน้อม แต่ก็ยังแอบมีกังวลกลัวว่าผู้ใหญ่ทั้งสองจะรู้สึกว่าเธอเป็นเพียงผู้หญิงใจง่าย ที่ยอมเป็นภรรยาของลูกชายของเขาโดยที่ยังไม่ได้แต่งงานกัน

“เจ้าของฝีมือทำขนมใช่ไหมจ๊ะ” ประภารับไหว้และพูดแซวลูกสะใภ้

“ค่ะ ขายเป็นอย่างไรบ้างคะ มัวแต่ยุ่งๆเรื่องที่บ้านเลยไม่ได้สอบถามมาเลย”

ปะการังยังไม่รู้เลยว่าผลตอบรับของขนมเธอเป็นอย่างไร เพราะหลังวันที่เอาขนมมาฝากขายตามร้าน ก็เกิดเรื่องขึ้น จนเธอลืมเรื่องนี้ไปเสียสนิท

“คุณพ่อเขาเอาไปฝากหลายร้าน แต่ละร้านก็ไม่กี่ถุง เห็นว่าแค่วันเดียวก็ขายกันหมด”

ประภาตอบด้วยรอยยิ้มเพราะเธอดีใจ ที่ลูกสะใภ้ของเธอไม่ใช่แค่สวย รวย แต่เธอยังเป็นคนเก่งและสู้งานเหมือนเธอสมัยสาวๆ

“เขาสั่งกันมาแล้วนะแต่คราวนี้พ่อให้เป็นการซื้อขาดไม่รับคืน ไว้สบายใจค่อยทำ ไม่ต้องเป็นห่วงพ่อบอกลูกค้าทุกคนแล้ว และทุกร้านก็เข้าใจ”

สุธนหันมาอธิบายให้ลูกสาวคนใหม่ฟัง เพราะกลัวประภาจะพูดไม่ครบถ้วน ราชันหันไปสบตามารดาที่พ่อของเขาพูดเสียยาว ปกติกว่าพูดกับใครได้นี่แสนจะยาก

“วันนี้แม่ทำอาหารไว้หลายอย่าง ไว้รอต้อนรับนายหญิง แต่ไม่รู้จะอร่อยไหม เพราะดันมีลูกสะใภ้ทำอาหารเก่ง”

ทั้งราชันและปะการังต่างพากันหัวเราะให้กับพูดของประภา หญิงสาวไม่แปลกใจเลยทำไมราชันถึงเป็นคนที่มีความรักให้กับทุกคนในเกาะ เพราะเขาโตมาด้วยความรักที่แสนอบอุ่นแบบนี้นี่เอง

ทางผู้ใหญ่ของราชันพร้อมแล้วกับการไปสู่ขอหญิงสาวจากพ่อเลี้ยงสินชัย เหลือแต่ทางพ่อเลี้ยงจะนัดวันและเวลามา

“ให้มากันพรุ่งนี้เลยนะ พ่อแก่แล้วอยากมีหลานไวๆ”

พ่อเลี้ยงรู้ใจลูกสาว ว่าตอนนี้หัวใจของเธอมีแต่นายหัวอยู่ทั้งดวง เขาไม่อยากให้ลูกต้องรู้สึกผิดที่ทำทุกอย่างไม่ถูกต้อง

เมื่อถึงวันเวลาที่นัดหมายประภาและสุธนเดินทางมาสู่ของปะการังหรือปาฐิตา เพื่อมาเป็นลูกสะใภ้และมาดูแลเกาะต่อจากพวกเขาทั้งคู่

พ่อเลี้ยงสินชัยไม่มีปัญหาไม่เรียกร้องสินสอดใด ทุกอย่างแล้วแต่ทางฝ่ายชายจะเห็นสมควร

“ทุกคนคะ เรื่องงานแต่งงาน หนูกับนายหัวคุยกันว่าจะจัดที่เกาะ เป็นงานเล็ก ๆ  ชวนแค่ญาติและเพื่อนสนิทเท่านั้น เพราะตอนนี้บ้านเรากำลังมีเรื่องทุกข์ใจอยู่ ถ้าจะมาจัดงานรื่นเริงยิ่งใหญ่คงไม่เหมาะ”

ทุกคนเห็นด้วยกับปะการัง อีกทั้งบรรยากาศที่เกาะริมทะเลอันดามัน ก็เป็นสถานที่ ที่สวยงามและเป็นที่ที่ทั้งคู่ได้พบรักกัน

“ชุดแต่งงานน้องขอเป็นคนทำให้นะ”

มัทนาเธอมีความสามารถเรื่องการออกแบบเสื้อผ้าและตัดเย็บ ถึงแม้จะเรียนทางนี้ไม่จบ แต่ไม่ใช่เพราะความสามารถแต่เป็นเพราะเธอประชดที่ถูกแม่ส่งให้มาอยู่ไกล

“ขอบคุณมากนะมัท ชุดแต่งงานของพี่คงเป็นชุดที่สวยที่สุดแน่ เพราะน้องสาวตั้งใจทำให้กับมือ”

พ่อเลี้ยงสินชัยมองลูกสาวทั้งคู่คุยกัน เขาแอบน้ำตาไหลเพราะจริงๆแล้ว ทั้งสองก็ดูรักกันแบบนี้มาตั้งแต่แรก มีแต่ตัวเขา ที่พยายามจะดึงปาฐิตาให้ห่างจากมัทนาเพราะคิดว่าลูกสาวของเขาสูงส่งกว่า

“สินชัยหมดทุกข์หมดโศกสักทีนะ พ่อเลี้ยงโชคดีแค่ไหนได้มีลูกสาวถึงสองคน ถ้ามีหลานคนแรกต้องให้ทางฝั่งเราเลี้ยงนะ เพราะครอบครัวเรามีราชันแค่คนเดียว”

ทุกคนต่างพากันหันไปมองสุธน ที่ไม่มีใครคาดคิดว่าเขาจะพูดเรื่องนี้ เพราะตั้งแต่มาถึงเขาก็เอาแต่เงียบ จะพูดก็เฉพาะในส่วนที่สำคัญเท่านั้น

“ยังไม่ทันจะแต่งเลย มาจองหลานคนเดียวเสียแล้ว แบบนี้ไม่ยอมได้ไหม”

พ่อเลี้ยงสินชัยอดหัวเราะไม่ได้ ที่เห็นเสือพูดน้อยอย่าง         สุธนถึงกับออกปากพูด คงกลัวทางเขาจะแย่งหลานมาเลี้ยงจริงๆ

“ใจเย็นๆกันนะคะทุกคน ตอนนี้มาช่วยกันคิดเรื่องงานแต่งดีกว่า ส่วนเรื่องเลี้ยงหลานจะมีให้เลี้ยงกันไม่ไหวเลยค่ะ”

ปะการังพูดสร้างสีสันให้กับวงสนทนา ทั้งที่ความจริงถ้าเธอมีลูกคงไม่ยอมให้ทั้งปู่และตาเลี้ยงแน่ๆ เพราะสำหรับเธอลูกควรได้อยู่กับพ่อกับแม่ ยกเว้นตอนเข้าโรงเรียนคงต้องคิดอีกที

หลังจากที่เสร็จสิ้นธุระจากการพูดคุยเรื่องของการสู่ขอและงานแต่งของทั้งสองคน พ่อเลี้ยงสินชัยก็เตรียมอาหารไว้ต้อนรับทุกคน

บ่ายวันนี้มัทนาและปะการังนัดกันที่จะไปบอกข่าวนี้กับธิดา เพราะอยากให้เธอร่วมยินดีด้วยและทั้งคู่อยากจะเอาหลักฐานการโอนหุ้นส่วนของบริษัทครึ่งหนึ่งให้กับมัทนาไปให้ธิดาดู มันจะได้ทำให้เธอสบายใจ ว่าพ่อเลี้ยงสินชัยทำตามที่รับปากไว้

“น้ายินดีด้วยนะ ชีวิตแต่งงานมันไม่ใช่จุดจบของความรักแต่มันคือการเริ่มต้นในอีกแบบ น้าขอให้หนูทั้งคู่มีความสุขและรักกันตลอดไป”

ธิดาอวยพรด้วยความจริงใจ เพราะตัวเธอเองก็ไม่ประสบความสำเร็จในชีวิตคู่จึงไม่อยากให้ใครต้องเป็นอย่างเธอ

“แม่คะพ่อเลี้ยงโอนหุ้นครึ่งหนึ่งของบริษัทให้กับหนูแล้ว ส่วนหุ้นในโรงพยาบาลให้เป็นของพี่ปลา”

มัทนายื่นหลักฐานให้มารดาดู เพราะถ้าบอกแค่เพียงคำพูด ไม่มีทางที่แม่ของเธอจะสบายใจ

“ฝากขอบคุณพ่อเลี้ยงด้วยนะ ที่รักษาสัญญา ถ้าบุญยังมีต่อกัน คงมีสักวันที่แม่จะได้กลับไปตอบแทน”

ศาลยังไม่ตัดสินแต่ธิดาก็คิดว่าโทษของเธอคงไม่เบาแน่ๆและตอนนี้อายุของเธอกับพ่อเลี้ยงก็ไม่ใช่น้อย จึงไม่อยากจะหวังว่าจะมีโอกาสได้กลับไปอยู่ด้วยกันอีก

“คุณน้าดูผอมไปมากนะคะ ไม่สบายหรือเปล่า”

ใบหน้าที่ซูบซีดของคนที่เคยเปล่งปลั่ง ทำให้ปะการังอดเป็นห่วงไม่ได้

“น้าไม่ได้เป็นอะไรหรอก เพียงแต่อยู่ที่นี่อาหารมันก็ไม่ใช่จะเลือกได้เหมือนอยู่ข้างนอก มันก็เลยผอมลง ไม่ต้องห่วงนะ ทำใจได้แล้ว ทั้งสองคนก็ดูแลตัวเองกันให้ดี ดูน้าไว้เป็นบทเรียนอย่าปล่อยให้ความชั่วมันเอาชนะความดีในใจของเราได้”

สองคนพี่น้องต่างมองหน้าและจับมือกัน ปะการังเธอให้อภัยในสิ่งที่ธิดาทำกับเธอและเรื่องนี้มัทนาก็ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ

คืนนี้ปะการังนอนที่บ้านของเธอส่วนราชันเองก็กลับไปนอนที่บ้านของเขา พรุ่งนี้ทั้งคู่จะออกเดินทางกลับเกาะพร้อมกันเพื่อไปเตรียมงานแต่งงาน

“ป้านภาคะ ไม่ต้องจัดห้องให้หนูนะ คืนนี้ปลาจะนอนกอดพ่อทั้งคืน”

นานเป็นเดือนแล้วที่เธอกับพ่อไม่ได้นอนกอดกันเหมือนเคย ถึงปาฐิตาจะโตเป็นสาวแค่ไหน เธอก็ชอบแอบมานอนกับสินชัย หรือไม่ก็เรียกพ่อให้ไปนอนด้วย และนี่ก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ธิดาน้อยใจ