วันที่รอคอย

5

วันที่รอคอย

          “เป็นไงกันบ้าง ทิ้งให้อยู่กันสามคนมาเสียหลายวัน”

          ฐานิตาทักทาย ทุกคนในบ้านที่พากันมานั่งรอเธอและสามีที่ห้องรับแขก

          “คิดถึงคุณท่านทั้งสอง ป้านอนไม่หลับเลย”

          ป้าช้อยพูดก่อนใคร เพราะหญิงวัยเกินครึ่งชีวิต นอนไม่หลับอย่างที่บอกจริงๆ เอาแต่เป็นห่วงคุณท่านทั้งสอง

          “ป้าช้อย ฉันกลับมาแล้ว คืนนี้นอนหลับให้สนิทเลยนะ พรุ่งนี้ฉันยอมให้ตื่นสายได้หนึ่งวัน”

          นายหญิงของบ้าน ส่งยิ้มอย่างใจดีให้ป้าช้อย แม่บ้านเก่าแก่ของบ้าน ที่อยู่กับฐานิตามาตั้งแต่เธอแต่งงานกับคณินใหม่ๆ

          “แยกย้ายกันไปนอนได้แล้ว พรุ่งนี้มีของฝากสำหรับทุกคน”

          เกือบเที่ยงคืนแล้ว กว่าที่ทั้งสองคนจะเดินทางมาถึง แต่ทุกคนในบ้านก็ตั้งตารอคอย

          “ยิหวา อย่าเพิ่งไป อยู่คุยกับฉันก่อน”

นายหญิงของบ้านเรียกเด็กสาวที่ทำท่าเหมือนกำลังอยากได้ยินข้อความที่จะถูกฝากมาจากแดนไกล

“ภาคินเขาฝากขอบคุณมานะสำหรับผ้าพันคอ”

คนพูดเหมือนแค่เพียงเกริ่นเท่านั้น แต่จริงๆแล้วเธอกำลังจะพูดอะไรมากกว่านั้น

“ยิหวา เธอเป็นเด็กที่น่ารัก เรียนเก่ง และเป็นเด็กดีมาตลอด เธอไม่เคยทำให้ฉันผิดหวังเลย แล้วเธอจะไม่มีวันทำใช่ไหม”

ฐานิตาส่งยิ้มแบบใจดี แต่แววตาของเธอดูจริงจัง จนยิหวาต้องรีบหลบสายตาลงทันที เมื่อตาของทั้งคู่จ้องมองกัน

“บุญคุณที่คุณท่านทั้งสองมีกับเด็กผู้หญิงคนนี้ ยิหวาจะไม่มีวันลืม และจะไม่ทำให้คุณท่านทั้งสองผิดหวังค่ะ”

“ขอบใจมากจ๊ะ ไปนอนเถอะ”

คำพูดที่ผู้มีพระคุณของเธอพูดมันช่างเหมือนกับที่มารดาของเธอเพิ่งพูดกับเธอไป หญิงสาวเริ่มรู้สึกเหมือนทุกคนกำลังสงสัยเรื่องเธอกับภาคิน

ถ้าเป็นเมื่อตอนที่ชายหนุ่มยังอยู่เมืองไทย หญิงสาวคงเข้าใจได้ ว่ามีใครสักคนจับได้ในสิ่งที่เธอกับภาคินทำ แต่นี่ทุกคนมาทำเหมือนสงสัยตอนที่ชายหนุ่มก็ไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว

ยิหวาอยากเล่าเรื่องนี้ให้ชายหนุ่มฟัง แต่เธอไม่กล้าโทรไป เพราะเขาเคยสั่งเธอไว้แล้ว ว่าเขาจะเป็นคนโทรมาเอง และนี่ก็เกือบเดือนแล้วที่เขาเงียบหายไป

‘อาจไม่มีอะไรก็ได้’

หญิงสาวคิดในใจ เพราะคิดยังไงก็คาดเดาไม่ถูก ว่าทั้งหมดมันเกิดอะไรขึ้น หรือแท้ที่จริงแล้วมันอาจไม่มีอะไร ทุกคนอาจแค่กำลังเป็นห่วง ที่เธอใกล้จะเรียนจบก็แค่นั้น

นับจากวันที่ฐานิตาและคณินเดินทางไปหาภาคินที่อเมริกา ชายหนุ่มก็เงียบหายไปและติดต่อมาเพียงแค่ทางข้อความไม่กี่ครั้ง

“ดีใจจังเลย พรุ่งนี้คุณภาคินจะกลับมาแล้ว”

ป้าช้อยเดินยิ้มหน้าบานเข้ามาในครัว หลังจากที่เข้าไปคุยกับคุณฐานิตาที่ห้องรับแขกมา

“จริงเหรอคะป้าช้อย มาถึงตอนไหนคะ”

ยิหวาดีใจจนเก็บอาการไม่อยู่ เดินตรงเข้าไปเกาะแขนป้าช้อยเขย่าอย่ารอคำตอบ

“คุณท่านเขาไม่ได้บอกละเอียดขนาดนั้น แล้วเองจะดีใจอะไรขนาดนะยิหวา เอาแต่พองาม”

ป้าช้อยดุหลานสาว ที่แสดงความดีใจออกนอกหน้าจนเกินงาม เพื่อนเตือนสติให้หญิงสาวรู้ตัว

“ยิหวาขอโทษค่ะ ก็มันดีใจ ไม่ได้เจอคุณภาคินสามปีกว่าแล้ว ก็เลยดีใจเยอะไปหน่อย” หญิงสาวแก้ตัว

“คุณท่านจะจัดงานเลี้ยงต้อนรับ ในคืนวันเสาร์นี้ เลยจะให้พวกเราช่วยกันทำอาหาร ส่วนสถานที่คุณท่านจะจ้างร้านมาจัด”

ภาคินจะเดินทางมาถึงในวันพฤหัสบดีแต่งานเลี้ยงจะถูกจัดขึ้นในวันเสาร์ เพราะฐานิตาอยากให้ตรงกับวันหยุด เพื่อนๆของภาคินจะได้มากันได้สะดวก

“พรุ่งนี้เลิกเรียนกี่โมง แม่จะให้ไปช่วยทำความสะอาดบ้านนู้น”

ดารินหมายถึงบ้านของภาคิน ถึงแม้เธอจะไปทำความสะอาดอยู่แล้วก็ตาม แต่ก็ทำเพียงผ่านๆ ไม่ได้ลงรายละเอียด

“มีเรียนแค่เที่ยงค่ะแม่ บ่ายกว่าๆก็คงกลับมาถึง แม่ไม่ต้องไปทำหรอก เดี๋ยวหนูทำเอง”

หญิงสาวเป็นห่วงแม่ด้วย เพราะสุขภาพก็ไม่ค่อยดี เวลาเจอฝุ่นจะคอยหายใจไม่ออกและอีกอย่างเธอก็อยากลงมือทำความสะอาดให้ภาคินด้วยตัวของเธอเอง

“ก็ดีเหมือนกัน แต่เดี๋ยวทำเสร็จแม่จะไปดูนะ ว่ายังมีอะไรที่ยังไม่เรียบร้อย” ดารินยังไม่ไว้ใจลูกสาวเรื่องงานบ้าน

“ค่ะแม่ รับรองไม่มีที่ให้แม่ติแน่นอน”

หญิงสาวเดินเข้ามากอดมารดา ด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความสุข ความสุขที่เธอรอคอยมานานแสนนาน

“คุณภาคินมาแล้วแน่ๆเลย รถคุณท่านขับเข้ามาแล้ว”

ป้าช้อยตะโกนโวยวายจนลั่นครัว ทำเอาหัวใจของยิหวาแทบจะหยุดเต้น ด้วยความดีที่อย่างบอกไม่ถูก

“ไปรอรับคุณภาคินกันเถอะพวกเรา” ป้าช้อยชวน

“ยิหวาไม่ไปนะคะแม่ กลับจากมหาวิทยาลัยมายังไม่ได้อาบน้ำเลย”

อยู่ดีๆจากความรู้สึกที่ดีใจจนแทบหัวใจจะหยุดเต้น ก็แปรเปลี่ยนเป็นความกลัวขึ้นมา

หญิงสาวกลัวว่าผู้ชายคนที่กำลังจะลงจากรถ จะไม่ใช่คุณภาคินคนเดิมของเธออีกแล้ว เพราะระยะหลังมีอะไรหลายอย่าง ที่ทำให้หัวใจดวงน้อยของผู้หญิงด้อยค่าอย่างเธอสัมผัสได้ถึงความเปลี่ยนแปลง

“ถ้าอย่างนั้นก็ไปอาบน้ำอาบท่า จะได้สบายตัวแล้วรีบออกมาช่วยแม่เตรียมตั้งโต๊ะอาหาร แม่ไปก่อนนะ ”

ถึงแม้หัวใจจะบอกให้เธอทำใจ แต่หญิงสาวก็ยังอดไม่ได้ที่จะอยากเห็นหน้าเขา เธอจึงเดินอ้อมไปข้างบ้าน เพื่อแอบดูผู้ชายคนแรกของเธอ

‘คุณกลับมาแล้ว ยิหวาดีใจที่สุดเลยค่ะ’

เสียงพูดในใจ ที่เธอไม่รู้ว่าจะมีโอกาสได้พูดกับชายหนุ่มที่กำลังแอบดูอยู่ไหม

วันนี้วันที่หญิงสาวรอคอยด้วยความซื่อสัตย์ รักษาสัญญามาเกือบสามปี ในที่สุดเขาก็กลับมา