ความไกลห่าง

3

ความไกลห่าง

          ไม่นานภาคินก็เข้าไปอยู่บ้านหลังใหม่เต็มตัว ความเป็นสัดเป็นส่วนตัว ไม่มีใครมายุ่งยากกับชีวิตเขา ทำให้ชายหนุ่มเรียกหายิหวาอยู่บ่อยๆ

          “คอยฉันนะ เรียนจบกลับมาฉันจะบอกเรื่องนี้กับคุณแม่คุณพ่อ”

          ภาคินเขาสัญญากับลูกสาวคนใช้ ที่เขารู้สึกทั้งรักทั้งผูกพัน ชายหนุ่มกลัวหญิงสาวไม่เชื่อใจ และจะมอบหัวใจให้คนอื่นไปเสีย เมื่อเขาไม่อยู่

          “ยิหวาจะคอยคุณค่ะ แต่ลูกคนใช้ไม่กล้าหวังอะไรมากไปกว่าการที่คุณจะไม่ลืม ว่ายิหวารักคุณมากแค่ไหน”

          ความเจียมตัว ทำให้สาวน้อยไม่กล้าหวังที่จะเป็นอะไรมากกว่า เมียเก็บที่มีเพียงเขาและเธอรู้เท่านั้น

          “เธอดูถูกความรู้สึกของฉันมากไปแล้ว ถ้าฉันมองเธอไร้ค่า คงไม่รักเธอแบบนี้ เธอคือเมียฉันจำไว้นะ”

          มือหนาชายคางแหลม ของคนที่เขาเพิ่งเรียกว่าเมีย ปาหยักหนาค่อยๆก้มลงไปทาบทับ ก่อนที่ปากเล็กจะอ้ารับลิ้นสาก ที่กำลังต้องการเข้าไปสาละวนในปากเล็กของเธอ

          เตียงนอนขนาดหกฟุต ที่กว้างเกินไปสำหรับนอนคนเดียว ยิหวาจึงถูกเรียกมาหาเกือบทุกคืน โดยที่ไม่มีใครในบ้านสงสัย เพราะทั้งคู่สนิทสนมกันตั้งแต่เด็กๆ

          “ทำอะไรคะ”

          หญิงสาวตกใจ เมื่อภาคินจับตัวเธอกับเขา สลับหัวท้ายกัน

          “ถอดกางเกงให้หน่อย” ภาคินลูบตัวหญิงสาวเพื่อให้ทำตามที่เขาพูด

          เมื่อกางเกงถูกถอดออก เขาไม่ใส่กางเกงอีกชั้น มังกรใหญ่ที่ซ่อนอยู่ภายใน เจอแสงไฟยิ่งทำให้ภาพชัดเจน

          “ตกใจเหรอ”

          ชายหนุ่มถามเมื่อเห็นหญิงสาวทำท่าสะดุ้ง เมื่อสายตาของเธอกำลังจ้องมองความเป็นชายของเขา

          “ยิหวาไม่เคยเห็นชัดๆแบบนี้ ปกติเราปิดไฟกัน”

          ถึงแม้ทั้งคู่จะมีอะไรกันหลายครั้งแล้ว แต่ไม่เคยมีสักครั้ง ที่หญิงสาวได้เห็นสิ่งตรงหน้าชัดเจนแบบนี้

          “เอามือจับเล่นดู มันเป็นของเธอ”

          มือเล็กทำตามอย่างว่าง่าย ตอนนี้หน้าของเธออยู่ใกล้กับน้องชายของเขา ส่วนหน้าของเขาอยู่ใกล้กลับกลีบสีชมพูของเธอ

          “โอ๊ย.....อือ...”

          ยิหวาครางออกมาด้วยความเสียวและตกใจ เมื่อชายหนุ่มกำลังใช้นิ้วเรียวใหญ่ของเขา เข้าไปเล่นในถ้ำน้อยของเธอ

          “เคยกินไอติมไหม ที่อยู่ในมือเธอมันก็ไม่ต่างจากไอติม ไม่เชื่อลองเลียดูสิ แต่ถ้าอดใจไม่ไหวจะอมหรือดูดก็ได้นะ”

          อารมณ์ที่กำลังฟุ้งซ่านไปหนทางแห่งสวรรค์ ทำให้หญิงสาวกล้าทำทุกอย่าง เพื่อให้ชายหนุ่มที่เธอรักมีความสุขที่สุด

          เมื่อมังกรแข็งตระหง่านได้ที่ กลีบชมพูหวานของหญิงสาวก็ชุ่มชื้นไปด้วยน้ำแห่งรัก

          ภาคินก็สวมบทบาทผู้นำ ร่างใหญ่คร่อมหญิงสาวที่ยังอยู่ในอารมณ์ที่เนื้อตัวเบาหวิว

          สองมือเล็กลูบไล้หลังกว้าง ก่อนที่จะเลื่อนลงมาที่แผงอก บีบเล่นหัวนม ก่อนที่จะจิกเล็บลงที่แขนทั้งสองข้างของเขา เมื่อถูกท่อนแข็งบุกรุกเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของร่างกาย         

          “อ่า......อ๋อย......”

          ความเจ็บที่เคยมีในครั้งแรก ตอนนี้มันหายไปจนสิ้น มีแต่ความเสียวซ่าน จนหายใจผิดจังหวะ เมื่อภาคินขยับสะโพกไปมา

          เมื่อพายุแห่งอารมณ์ถาโถมในหัวใจของทั้งคู่ ร่างกายต่างก็ทำหน้าที่ ทั้งรุกและรับสลับกันไป ไม่นาน เส้นทางแห่งความสุขก็มาถึงจุดเสร็จ สำเร็จอย่างใจหวัง เสียงหายใจหอบเหนื่อยของภาคิน ดังออกมาจากอกกว้างของเขา จนยิหวากลัวว่าเขาจะเป็นอะไร

          “ทำไมคุณหายใจแรงแบบนั้นคะ”

          หญิงสาวเอามือเล็กวางทาบลงบนหัวใจของเจ้านาย และรู้สึกว่ามันเต้นดังมาก

          “มันทั้งเสียว ทั้งเหนื่อย จะไม่ให้หัวใจเต้นแรงได้ยังไงกัน ก็เธอมันไม่ใช่เด็กสาวธรรมดา”

          ชายหนุ่มมองหน้าอมยิ้ม สบตาหญิงสาวที่นอนอยู่ในอ้อมแขนเขาอย่างเปลือยเปล่า

          “คุณภาคินหมายความว่าอะไรคะ ที่ว่ายิหวา เป็นเด็กสาวไม่ธรรมดา” คนถามไม่เข้าใจเลยหน้าตาบูดบึ้ง

          “ก็เธอมันทั้งหอม ทั้งหวาน แถมฟิตจนฉันแทบจะรั้งอารมณ์ไว้ไม่ไหว กลัวจะเสร็จก่อนเธอ”

          “บ้า ทะลึ่ง”

          เมื่อฟังคำอธิบาย หญิงสาวถึงกลับอายหน้าแดง รีบดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดบังตัวไว้

          “อีกสองวันฉันจะเดินทางแล้วนะ คืนนี้เราคงได้เจอกันเป็นคืนสุดท้าย ฉันอยากกอดเธอไว้แบบนี้ทั้งคืนเลย”

          อีกสองวัน ชายหนุ่มก็ต้องเดินทางแล้ว เขากลัวความไกล จะมาทำให้หญิงสาวเปลี่ยนใจไปจากเขา

          “รีบเรียนให้จบเร็วๆนะคะ ยิหวาจะรอคุณอยู่ที่นี่ ตรงนี้ไม่ไปไหน แต่ถ้าคุณเจอใคร ไม่ต้องเป็นกังวลกับผู้หญิงอย่างฉันนะคะ ฉันยินดีที่จะเห็นคุณมีความสุข”

          “จำไว้นะ ไม่ว่าเธอจะคิดว่าเธอเป็นใคร แต่สำหรับฉันเธอคือเมีย”

          ภาคินดึงหญิงสาวมากอดไว้ เหมือนกลัวเธอจะหายไปไหน เพราะเขารู้ ว่าครั้งนี้อาจจะเป็นครั้งสุดท้าย เวลาและความไกล มักทำให้หัวใจเปลี่ยนแปลง

          “ภาคินสวัสดีร่ำลาทุกคนในบ้านซะสิลูก อีกนานกว่าจะได้กลับมา”

          วันเดินทางก็มาถึง ฐานิตาให้ลูกชายบอกลาป้าช้อยและดาริน เพราะทั้งคู่ก็ช่วยดูแลภาคินมาตั้งแต่เด็กๆ

          “ดูแลตัวเองดีๆนะยิหวา”

          ชายหนุ่มหันไปสบตาหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างหลังป้าช้อย เขาอยากจะเข้าไปกอดเธอ แต่ความเป็นจริงเขาก็ไม่สามารถทำได้

          “กลับมา อาจจะเจอยิหวาแต่งงานแล้วก็ได้นะ ยิ่งสวยแบบนี้ หนุ่มคงจองตัวกันเป็นแถว”

          ฐานิตาพูดแทงใจดำ ก่อนที่จะดึงมือลูกชาย ให้เตรียมตัวขึ้นรถ

          “ภาคินลูกต้องไปอยู่คนเดียว ไปเริ่มต้นใหม่ที่นู่น อะไรที่มันอยู่ที่นี่ก็ทิ้งมันไว้ที่นี่ ตั้งใจเรียนให้จบ แล้วแม่กับพ่อจะไปหาที่นู่นนะลูก”

          ชายหนุ่มได้ยินคำพูดของมารดา เขารู้สึกใจหายอย่างบอกไม่ถูก ตั้งแต่ที่บอกว่า เขากลับมาอาจจะเจอว่ายิหวาแต่งงานแล้ว หรือที่บอกให้เขาไปเริ่มต้นใหม่ ภาคินกลัว กลัวว่าเขาจะต้องเสียหญิงสาวไป

          เมื่อรถยนต์ขับออกจากรั้วประตูบ้านไป ยิหวาแทบจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหว

          “แม่คะ หนูขอไปดูบ้านนู้นนะคะ เพื่อคุณภาคินจะลืมอะไร”

          ไม่รอคำตอบจากมารดา หญิงสาววิ่งไปยังบ้านของชายหนุ่ม เธอมองไปรอบๆ ไม่มีเขาอยู่อีกแล้ว ต่อไปนี้โลกของเธอจะไม่มีคนที่คอยบอกว่ารักเธออีกแล้ว

          “ฉันจะรอคุณ และจะรักคุณคนเดียวตลอดไป”

          น้ำตาแห่งความคิดถึง ไหลออกมาอาบแก้ม หญิงสาว เธอรู้สึกเหมือนใจจะขาด เธอได้แต่ยืนพูดกับรูปถ่ายของเจ้าของบ้านที่ติดอยู่บนฝาผนังเท่านั้น