บทที่ 18 ซ้อมแต่ง(งาน)

บทที่ 18 ซ้อมแต่ง(งาน)

แป้งปั้นนิ่งงันกับคำคำนั้น เธอมองหน้าบดินทร์อย่างมึนงงแต่จะเอ่ยถามก็ไม่ทันแล้วเพราะโอโซนเดินเข้ามาก่อน

"ไปช่วยงานตรงโน้นหน่อยดิ เดี๋ยวกูเคลียร์งานตรงนี้เอง" บดินทร์พยักหน้าให้เพื่อนแล้วรีบเดินออกมาจากตรงนั้น เขากระตุกยิ้มมุมปากจนเพื่อนที่เห็นถึงกับมึนงง

"ไอ้เหี้ยดินมันยิ้มแบบนี้หมายความว่ายังไงวะ" ขุนเขากระซิบเสียงเบาถามปกป้องที่นั่งทำงานอยู่ด้วยกัน ปกป้องหรี่ตามองบดินทร์อย่างครุ่นคิดแล้วตอบคำถามขุนเขา

"มันอาจจะมีแผนร้ายกาจ"

"แผนอะไร คนอย่างมันเนี่ยนะมีแผนร้ายกาจ"

"กูเดาเอา อย่าไปสนใจเลย ทำงานดีกว่าเดี๋ยวก็ถึงเวลาแล้วเนี่ย" เมื่อได้ฟังแบบนั้นขุนเขากับปกป้องจึงรีบเคลียร์งานที่ทำค้างไว้ให้เสร็จแล้วไปช่วยเพื่อนๆ

สองชั่วโมงต่อมา

พิธีการต่างๆ เตรียมเสร็จเรียบร้อยแล้ว นักศึกษาที่มาออกค่ายอาสาต่างเข้ามานั่งล้อมวงกันซึ่งตรงกลางคือบายศรีทำจากใบตองขนาดใหญ่ ตกแต่งด้วยดอกไม้บ้านๆ ที่ชาวบ้านต่างเก็บมาประดับให้สวยงาม

"ดิน ขยับไปหน่อยลูก" อาจารย์เอ่ยบอกบดินทร์ที่นั่งอยู่ริมสุดให้ขยับไปให้ชิดกับรุ่นพี่ซึ่งคนคนนั้นคือแป้งปั้น พวกเขามองหน้ากันแล้วค่อยๆ ขยับเข้ามาหากัน โอโซนยิ้มจน