บทที่ 25 ขอคบ

บทที่ 25 ขอคบ

สองวันต่อมา

บดินทร์นอนเอกเขนกอยู่บนพื้นห้องเรียนเพื่อรอเวลาลงไปที่ห้องฝึกงาน โดยมีหมอนหนุนชั้นดีคือขาของธันวาส่วนขาเขายกขึ้นไปก่ายเอวขุนเขาซึ่งนอนหันหัวไปอีกทางหนึ่ง

"ไอ้ดินกูถามจริงๆ นะ"

"ถามอะไร"

"มึงกับน้องแป้งอะ แอบคบกันรึเปล่า"

"ไม่" บดินทร์ปฏิเสธเสียงเรียบแถมไม่ยอมหันไปมองหน้าเจ้าของคำถามอีก เขาเล่นเกมในโทรศัพท์หน้าตาเฉยจนกระทั่งโอโซนใช้เท้าเขี่ยปลายเท้าเขา "กูบอกว่าไม่ก็คือไม่ จะมาเซ้าซี้หาส้นตีนอะไร"

"ก็กูสงสัยความสัมพันธ์ของมึงกับน้องเขาอะ สนิทกันมาก จริงๆ นะ"

"เออ มึงกับน้องมันแม่งอย่างกับแฟนกัน" ขุนเขาที่นอนฟังมาพักหนึ่งก็พูดแทรกขึ้นอย่างสงสัยเหมือนกัน

"หยุดเสือกเรื่องของกูเถอะ กูบอกว่าไม่ก็คือไม่" เมื่อบดินทร์พูดออกมาแบบนั้นทุกคนจึงไม่ถามเซ้าซี้มาก ธันวาหรี่ตามองสีหน้าเข้มขรึมของบดินทร์แล้วเลิกคิ้วให้ขุนเขา แต่ขุนเขากลับทำท่าปาดคอแล้วเชิดหน้าไปที่ประตูห้องเป็นเชิงบอกให้พวกเขาลงไปที่ห้องฝึกงานได้แล้ว

15:00

"เสร็จแล้วโว้ย ไปกินหมูกระทะกันเถอะ" ขุนเขาร้องขึ้นแล้วหันมาพยักหน้าชวนเพื่อนๆ ในขณะที่ห้าหนุ่มกำลังเก็บเครื่องมือให้เรียบร้อย

"ก็ดีนะ ไม่ได้กินหมูกระทะด้วย