บทที่ 20 คุณครูประโยคนั้นทำหัวใจเธอเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ แป้งปั้นกดปิดโทรศัพท์มือถือแล้วสะบัดหน้ามามองเจ้าของข้อความด้วยความรู้สึกหลายอย่างที่ประเดประดังเข้ามาตอนนี้"ที่พิมพ์มาหมายความว่ายังไงคะ""ก็หมายความตามที่พิมพ์ไป ทำไมเหรอไม่เข้าใจหรืออ่านไม่ออก""พี่ดินแกล้งแป้งเหรอ""คุณหนูพูดว่าอะไรนะครับ" แป้งปั้นชะงักไปชั่วครู่กับคำถามของลูกน้อง เธอเอี้ยวหน้ามายิ้มหวานๆ ให้แล้วส่ายหน้าเบาๆ เป็นเชิงบอกว่าไม่ได้พูดอะไรก่อนที่จะหันกลับมากัดปากใส่บดินทร์ที่เอาแต่นั่งยิ้มเย้ยหยันอย่างพึงพอใจอยู่ข้างๆ แต่ไม่นานเขาก็ลุกขึ้นแล้วเดินไปหาผู้หญิงคนหนึ่งแป้งปั้นมองตามตาปริบๆ และเอียงคอมองการกระทำที่แสนอ่อนโยนของบดินทร์ด้วยความสงสัย"กินอะไรดีครับ ไม่ต้องทำกับข้าวหรอก แวะกินข้าวเลยดีกว่า เดี๋ยวเหนื่อยอีก"'อ๋อ..แม่พี่ดินนี่เอง สวยเหมือนกันนะเนี่ย พี่ดินก็เหมือนแม่มากด้วย'แป้งปั้นหลุดยิ้มบางๆ ในขณะที่สายตายังจ้องมองสองแม่ลูกจนไม่ทันได้สังเกตว่าพ่อตัวเองก็เดินออกมาแล้วเหมือนกัน เบิร์ดมองตามสายตาลูกสาวและหยุดยืนมองบดินทร์กับแม่ครู่หนึ่ง"มองอะไรขนาดนั้นลูก""คุณพ่อ เสร็จแล้วเหรอคะ""ครับ กำลังมองใครอยู
บทที่ 21 ลูกสาวมาเฟียบดินทร์กับโอโซนเดินนำทุกคนมาที่เรือที่จะพาครอบครัวแป้งปั้นไปเที่ยวตามเกาะต่างๆ"ใส่นี่ไว้ครับ" บดินทร์แจกเสื้อชูชีพให้กับทุกคนจนมาถึงแป้งปั้น เธอยกมือขึ้นมาปิดหน้าอกตัวเองไว้แล้วรับเสื้อมาจากบดินทร์"มาเดี๋ยวแม่ใส่ให้" ป๋อมแป๋มอาสาใส่เสื้อชูชีพให้ลูกสาวจนเสร็จขณะเดียวกันเบิร์ดก็สวมใส่เสื้อชูชีพเองเหมือนกัน เมื่อเสร็จแล้วเขาก็เดินมาหาลูกกับภรรยาแล้วเอ่ยถามบดินทร์เสียงเรียบ"ครูจะพาพวกเราไปไหนก่อน""เอ่อ..เรียกผมดินเฉยๆ ก็ได้ครับท่าน""อืม เรียกครูนั่นแหละดีแล้ว""ครับ เราจะพาไปดูปะการังก่อนครับ และดำน้ำดูปลา""เรื่องดำน้ำผมก็พอตัว แต่ลูกสาวกับภรรยาไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่ คงต้องฝากครูช่วยดูแล้ว" เบิร์ดกระตุกยิ้มมุมปากให้บดินทร์แล้วหันมายิ้มให้ลูกสาวกับป๋อมแป๋ม ก่อนที่จะเดินอาจๆ ไปที่หัวเรือ แป้งปั้นก้มหน้างุดหมายจะเดินตามพ่อไปแต่บดินทร์กลับยกแขนขึ้นมากันไว้เสียก่อน"หันหลัง""คะ?""บอกให้หันหลังครับ" บดินทร์ออกคำสั่งเสียงเรียบ เมื่อแป้งปั้นหันหลังให้แล้วเขาจึงปรับสายตัวล็อกให้มันแน่นขึ้น ชายหนุ่มย่อเข่านั่งลงแล้วค่อยๆ สอดมือลงไปตรงกลางหว่างขาแป้งปั้นแล้วดึงเชือกขึ้นเล็
บทที่ 22 คุณครูขา~แป้งปั้นแก้มแดงซ่านด้วยความเขินอาย เธอปัดมือบดินทร์ออกจากตัวแล้วค่อยๆ ว่ายไปหาพ่อกับแม่"ว่ายน้ำเป็นแล้ว เดี๋ยวพ่อจะพาไปเล่นตรงโน้น" เบิร์ดยิ้มมุมปากแล้วหันหลังให้ลูกสาว แป้งปั้นยิ้มกว้างโชว์ฟันขาวแล้วว่ายไปเกาะหลังพ่อ "จับแน่นๆ นะเดี๋ยวพ่อพาไปแบบรวดเร็วเลย""คุณพ่อจำได้ไหม ว่าเมื่อตอนแป้งยังเด็ก คุณพ่อชอบพาแป้งเล่นน้ำที่สระว่ายน้ำบ้านเรา แอบคุณแม่เล่นด้วย และคุณพ่อก็เป็นปลาฉลามที่ดุมากๆ พาแป้งว่ายน้ำจนไม่สบายแล้วคุณแม่ก็ดุคุณพ่อ""หึหึ..ทำไมจะจำไม่ได้ล่ะ ตอนนั้นพ่อรู้สึกผิดมากๆ เลยรู้ไหม เป็นห่วงลูกมากด้วยแต่ลูกหายป่วยก็แอบไปเล่นน้ำเองจนจมน้ำอีก ดีนะที่พ่อเอะใจก่อนรีบเดินไปดู" แป้งปั้นยิ้มกว้างแล้วกอดคอพ่อไว้แน่น ก่อนที่จะหอมแก้มพ่อหนักๆ"เพราะคุณพ่อคือทุกอย่างของหนูไง คุณพ่อคือเกราะป้องกันภัยของลูก และยังเป็นที่ที่ปลอดภัยสำหรับแป้งด้วย""หึหึ..เพราะหนูคือดวงใจของพ่อครับคนสวย" มาเฟียใหญ่ค่อยๆ จับแขนลูกสาวแล้วพาแป้งปั้นว่ายน้ำดูปะการัง โดยมีพ่ออยู่ข้างกายเธอตลอด เซฟโซนที่ปลอดภัยและอบอุ่นที่สุดคือพ่อกับแม่ของเธอครึ่งชั่วโมงต่อมาแป้งปั้นขึ้นมาจากน้ำ โดยมีบอดี้การ์ดถ
บทที่ 23 จูบ"หึ.." บดินทร์ลูบผมแป้งปั้นเบาๆ แล้วจับหินทุบฝ่าเท้าแป้งปั้นเบาๆ คนที่ตั้งท่าจะร้องไห้กลับทำหน้านิ่งแล้วมองหน้าบดินทร์"พี่ดินแกล้งแป้งเหรอ""ไม่ได้แกล้ง" เขาตอบหน้าตายพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมายิ้มมุมปากให้ ไม่นานเบิร์ดกับป๋อมแป๋มก็รีบเดินเข้ามาหาลูกสาว"เจ็บมากไหมลูก" เบิร์ดถามลูกเสียงสั่นแล้วรั้งตัวแป้งปั้นเข้ามากอดไว้ ฝ่ามือหนายกขึ้นมาปิดตาลูกสาวขณะบดินทร์ใช้หินทุบฝ่าเท้าเธอจนหนามหอยเม่นแหลกละเอียดแล้ว เบิร์ดตวัดตัวลูกสาวขึ้นมาแนบอก รีบพาแป้งปั้นกลับไปที่เรือโดยเร็ว และให้ป๋อมแป๋มปฐมพยาบาลต่อ19:00"คุณแม่คุณพ่อ แป้งขอโทษนะคะที่ทำให้หมดสนุกเลย""ขอโทษอะไร ชีวิตลูกสำคัญกว่าการเที่ยวสนุกอีกเข้าใจไหม" เบิร์ดทำเสียงดุๆ ใส่แป้งปั้น แต่พอเห็นลูกสาวทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ก็รีบเข้ามากอดปลอบเธอ "ไม่เอาไม่ร้อง พ่อแค่เป็นห่วงลูกมาก แม่ก็เข้าใจใช่ไหม""ค่ะ เรื่องเที่ยวมันไม่ได้สำคัญเท่าชีวิตลูก" ป๋อมแป๋มเดินเข้ามากอดสองพ่อลูกไว้ "ไหนๆ ก็เจอเรื่องแย่ๆ มาแล้วเราไปกินข้าวกันดีกว่าไหม คุณแม่จองร้านอาหารทะเลไว้แล้ว หมึกย่างของโปรดใครนะ..""ของแป้งค่ะ" แป้งปั้นยิ้มกว้างแล้วขยับตัวลุกขึ้นยืนโด
บทที่ 24 อ่อยเด็ก"อ๊ะ!" บดินทร์ยกมือขึ้นมาลูบผมแป้งปั้นแล้วหันหลังเดินออกมาจากตรงนั้นทันทีในขณะที่แป้งปั้นยืนนิ่งกับสิ่งที่เขาทำเมื่อครู่"น้องแป้ง ไปไหนมาลูกแม่ตามหาทั่วเลย" เสียงของแม่ช่วยให้แป้งปั้นหลุดออกจากภวังค์ เธอเดินกะเผลกๆ ขึ้นมาบนบ้านพักก่อนที่แม่จะพยุงเข้ามาในบ้านแล้วทำการล้างแผลให้ลูกสาว"คุณแม่..""คะ? เอ๊ะ หน้าหนูทำไมแดงแบบนี้ไข้อีกเหรอลูก" ผู้เป็นแม่รีบยกมือขึ้นมาอังหน้าผากลูกเพื่อวัดไข้ "ตัวก็ไม่ร้อนนิ ทำไมหน้าแดงอีกแล้วลูก" คนถูกถามนิ่งงันไปต่อไม่ถูกก่อนที่เสียงเข้มของพ่อจะดังขึ้น"ก็ไม่เห็นแปลกเลย เล่นน้ำทะเลทั้งวันมันก็มีแดงบ้างแหละ" เบิร์ดเลิกคิ้วให้ลูกสาว "ปล่อยให้ลูกไปพักผ่อนเถอะ" แป้งปั้นได้โอกาสกอดแม่และพ่อแล้วรีบเข้าห้องนอนไป'ไอ้พี่ดินบ้า..มาจูบเราได้ยังไง'เธอยกมือขึ้นมาแตะริมฝีปากเบาๆ สัมผัสอุ่นๆ ยังตราตรึงในความรู้สึก แป้งปั้นล้มตัวนอนลงบนเตียงแล้วดึงผ้าห่มมาคลุมโปง เธอเขินอายจนทำอะไรไม่ถูก"มึงไปส่งน้องมันถึงไหนถึงกันวะ ทำไมไปนานจัง""ก็ไปส่งถึงบ้านพัก ทำไม" บดินทร์ตอบปรินพร้อมเอ่ยถามเขาอีก"เปล่า กูเห็นมึงเดินยิ้มมาแต่ไกลเลยอยากรู้ ว่าไปส่งน้องมันยังไง
บทที่ 25 ขอคบสองวันต่อมาบดินทร์นอนเอกเขนกอยู่บนพื้นห้องเรียนเพื่อรอเวลาลงไปที่ห้องฝึกงาน โดยมีหมอนหนุนชั้นดีคือขาของธันวาส่วนขาเขายกขึ้นไปก่ายเอวขุนเขาซึ่งนอนหันหัวไปอีกทางหนึ่ง"ไอ้ดินกูถามจริงๆ นะ""ถามอะไร""มึงกับน้องแป้งอะ แอบคบกันรึเปล่า""ไม่" บดินทร์ปฏิเสธเสียงเรียบแถมไม่ยอมหันไปมองหน้าเจ้าของคำถามอีก เขาเล่นเกมในโทรศัพท์หน้าตาเฉยจนกระทั่งโอโซนใช้เท้าเขี่ยปลายเท้าเขา "กูบอกว่าไม่ก็คือไม่ จะมาเซ้าซี้หาส้นตีนอะไร""ก็กูสงสัยความสัมพันธ์ของมึงกับน้องเขาอะ สนิทกันมาก จริงๆ นะ""เออ มึงกับน้องมันแม่งอย่างกับแฟนกัน" ขุนเขาที่นอนฟังมาพักหนึ่งก็พูดแทรกขึ้นอย่างสงสัยเหมือนกัน"หยุดเสือกเรื่องของกูเถอะ กูบอกว่าไม่ก็คือไม่" เมื่อบดินทร์พูดออกมาแบบนั้นทุกคนจึงไม่ถามเซ้าซี้มาก ธันวาหรี่ตามองสีหน้าเข้มขรึมของบดินทร์แล้วเลิกคิ้วให้ขุนเขา แต่ขุนเขากลับทำท่าปาดคอแล้วเชิดหน้าไปที่ประตูห้องเป็นเชิงบอกให้พวกเขาลงไปที่ห้องฝึกงานได้แล้ว15:00"เสร็จแล้วโว้ย ไปกินหมูกระทะกันเถอะ" ขุนเขาร้องขึ้นแล้วหันมาพยักหน้าชวนเพื่อนๆ ในขณะที่ห้าหนุ่มกำลังเก็บเครื่องมือให้เรียบร้อย"ก็ดีนะ ไม่ได้กินหมูกระทะด้วย
บทที่ 26 เต็มสองตาบดินทร์ก้าวเข้ามาประชิดตัวแป้งปั้นหลังจากเอ่ยถามเธอแล้ว เขาก้มหน้าลงเล็กน้อยแล้วพูดอีก "อย่าลืมนะ ว่าฉันให้เธอตอบแค่คำเดียว คือคำว่าได้เท่านั้น""..ทำไมขี้โกงแบบนี้คะ""ไม่ได้ขี้โกง แล้วถ้ารู้ว่าฉันจะขี้โกงทำไมเธอไม่แย้งตั้งแต่แรก ปกติก็ชอบเถียงชอบขัดอยู่แล้วนิ""ก็แป้งไม่คิดว่าพี่ดินจะถามแบบนี้นิคะ""จะตอบหรือจะเปลี่ยนประเด็นไปเรื่อย" บดินทร์ก้าวเข้าไปใกล้แป้งปั้นอีกครั้งแล้ววางมือลงบนอ่างล้างจาน กักขังแป้งปั้นไว้ในวงแขนแกร่งตัวเอง แป้งปั้นเบือนหน้าหนีก็เพราะตอนนี้ใบหน้าตัวเองกับบดินทร์เกือบสัมผัสกันอยู่รอมร่อ แถมลมหายใจเขายังเป่ารดปากเธอถี่ๆ ด้วย"ออกไปนะคะ ถ้าพี่จะแกล้งกันด้วยวิธีนี้แป้งจะกลับบ้าน""เลิกพูดเรื่องแกล้งนั่นสักทีได้ไหม เธอเห็นฉันเป็นคนชอบแกล้งขนาดนั้น?""ค่ะ""แต่ขอโทษด้วยนะ เพราะตอนนี้ฉันกำลังจริงจังอยู่""…"! แป้งปั้นกัดริมฝีปากแน่น ไม่กล้าสบตากับคนตรงหน้า เธอค่อยๆ ยกมือขึ้นมาดันหน้าอกแกร่งออกห่างแต่คนตัวโตกลับขยับเข้ามาเบียดจนรู้สึกอึดอัด "พี่ดิน..อื้อ! ออกไป" เด็กสาวรวบรวมความกล้าแล้วดันตัวบดินทร์ออกห่าง"ฉันไม่บังคับเธอก็ได้ แต่จะมาเอาคำตอบวันห
บทที่ 27 ลองเสี่ยงทั้งห้าหนุ่มต่างหันมองหน้ากันเลิ่กลั่กที่เห็นเสื้อบดินทร์อยู่บนตัวแป้งปั้น"อะ..อ๋อ เปล่าครับเปล่า" ธันวาเป็นคนตอบคำถามนั้นเนื่องจากถูกคนข้างๆ เอาศอกกระแทกเอว "มาๆ พี่ย่างหมูสามชั้นไว้เยอะเลยครับ" เขาถือโอกาสเปลี่ยนเรื่องแล้วคีบหมูสามชั้นใส่จานให้แป้งปั้นด้วยเด็กสาวเดินเข้ามานั่งที่เดิมอย่างเก้กัง ทุกคนยิ้มให้เธอแปลกๆ และมองหน้าด้วยสายตาที่แปลกไป"เป็นอะไรกันคะ แป้งไม่ชอบสายตาแบบนี้เลย แป้งอึดอัด""พวกมันกลัวพ่อเธอฆ่าตาย" บดินทร์พูดขึ้นโดยที่ไม่เงยหน้าขึ้นมาสบตากับคู่สนทนา เขาคีบผักใส่ปากเคี้ยวตุ้ยๆ เหมือนกระต่าย ส่วนเพื่อนๆ ทุกคนก็ทำหน้านิ่งแต่ในใจนั้นอยากบีบคอบดินทร์แทบแย่ ก็เขาเล่นพูดออกไปตรงๆ แบบนั้นแป้งปั้นคงรู้สึกไม่ดีแน่ๆ"กลัวพ่อแป้ง..เหรอคะ พี่ๆ รู้แล้วเหรอว่าแป้งเป็นลูก เอ่อ..ลูกมาเฟียน่ะ" ริมฝีปากจิ้มลิ้มเม้มเข้าหากันแน่น รู้สึกกดดันมากๆ ทั้งที่ก่อนหน้านี้เธอรู้สึกเป็นกันเองกับพวกเขาทุกคน"เอ่อ พวกพี่ไม่ได้คิดแบบนั้น ไอ้ดินมันพูดเกินไป" โอโซนเอ่ยขึ้น "ยอมรับว่าตกใจอยู่ไม่น้อยเลย วันที่พี่กับไอ้ดินไปเป็นครูสอนว่ายน้ำก็ยังไม่รู้ว่าเป็นครอบครัวน้องแป้ง แต่พ
ตอนพิเศษ 5แป้งปั้นที่กำลังนั่งทำการบ้านอยู่ในห้องต้องรีบเดินมาส่องหน้าต่างเพราะรถยนต์คันใหม่เพิ่งขับเข้ามาจอดหน้าบ้าน โครงคิ้วสวยขมวดยุ่ง ทำไมพี่ดินมาเร็วกว่าปกติ ไปกินข้าวหรือไปทำอะไรมากันแน่นะ เมื่อคิดแบบนั้นแป้งปั้นจึงลงไปหาแฟนหนุ่มด้านล่าง"ทำไมกลับมาเร็วจังเลยคะ""มีเรื่องนิดหน่อยครับ""ฮะ! คงไม่ได้ไปหาเรื่องพ่อผู้หญิงคนนั้นหรอกใช่ไหม" บดินทร์ส่ายหน้าปฏิเสธ "ยังไง" แป้งปั้นคลายสีหน้าและรอฟังบดินทร์พูด"ไอ้โชนมันโดนหลอก ดีนะที่พี่ไปด้วยน่ะ ไม่งั้นคงได้รับเลี้ยงลูกใครก็ไม่รู้""นี่อย่าบอกนะว่าพี่โชนถูกผู้หญิงคนนั้นจับทำผัว โดยที่เธอตั้งท้องอยู่เหรอ""ใช่""พี่โชนนะพี่โชน เกือบไปแล้วไหมล่ะ คาสโนวาแท้ๆ เกือบเหลือแต่ชื่อไหม" แป้งปั้นจิ๊ปากเบาๆ ก่อนจะถูกบดินทร์รวบตัวมากอดไว้แนบแน่น เขากดริมฝีปากจูบหน้าผากมนเบาๆ"ถ้าเป็นพี่นะ พี่ไม่ทำแบบนั้นหรอก พี่จะรับผิดชอบสิ่งที่ตัวเองกระทำทุกอย่างเลย ลูกในท้องก็ด้วย" แป้งปั้นช้อนตามองที่เห็นเขาอมยิ้มและมองเธอด้วยสายตาแปลกๆ"ลูกอะไรอะ แป้งไม่ได้ท้องสักหน่อย""ก็รู้ว่าไม่ได้ท้อง แค่เปรียบเปรยเฉยๆ ไง""ค่ะ แค่เปรียบเปรยแต่ทำไมต้องยิ้มเหมือนมันเกิดขึ้
ตอนพิเศษ 4บดินทร์เดินเข้ามาหาแป้งปั้นที่กำลังเลื่อนเก้าอี้ในโต๊ะอาหารออก เขากระซิบเสียงเบาข้างหูเธอ"พรุ่งนี้พี่ขออนุญาตพาไอ้โชนไปธุระนะ""ธุระที่ไหนเหรอ""นัดกินข้าวที่บ้านผู้หญิง มันไม่กล้าไปคนเดียว""อ๋อ ได้ค่ะ แล้วกลับกี่โมง" เธอถามต่อ"ไม่รู้ เดี๋ยวคุยกับมันอีกที" แป้งปั้นพยักหน้ารับแล้วใช้สายตาออกคำสั่งแฟนหนุ่มให้นั่งลงข้างๆ เธอแต่บดินทร์กลับส่ายหน้าปฏิเสธ เขาเป็นเพียงลูกน้องจะมานั่งกินข้าวกับเจ้านายได้ยังไงกัน"นั่งเถอะ ยังไงนายก็คือคนคนหนึ่งในครอบครัวฉันแล้ว" เบิร์ดเดินเข้ามานั่งที่ประจำและพูดออกมาโดยไม่เงยหน้าขึ้นสบตากับเด็กหนุ่ม บดินทร์เก้กังแล้วรีบนั่งลงเพราะถูกแฟนสาวฉุดแขนให้นั่งลง แม่บ้านวัยกลางคนเดินเข้ามาตักข้าวใส่จานให้อย่างรู้งาน"จะนั่งกินตรงไหน หรือไม่ได้ร่วมโต๊ะอาหารกัน นายก็เป็นมากกว่าลูกน้องอยู่ดี" เบิร์ดพูดขึ้นอีกครั้งทำเอาหัวใจแกร่งเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ บดินทร์ยกมือไหว้ขอบคุณอย่างนอบน้อมและนี่อาจจะเป็นอีกเรื่องที่เบิร์ดชอบในตัวบดินทร์ เขาค่อนข้างถ่อมตัว รู้จักเด็กรู้จักผู้ใหญ่ อีกอย่างคือเรื่องงาน ไม่เคยทำให้เบิร์ดผิดหวังสักครั้ง เขาตั้งใจทำมันออกมาอย่างดีและทำ
ตอนพิเศษ 3หลายเดือนต่อมาบดินทร์นั่งขบคิดถึงเรื่องราวในอดีตโดยมีลูกสิงโต ไม่สิ! สิงโตเพศเมียนั่งเลียขนอยู่ข้างๆ เท้า หลายเดือนมานี้เขาทำความคุ้นเคยกับมันจนความกลัวบางส่วนหายไปบ้างแล้วแต่ก็ยังไม่เชื่อใจอยู่ดี เพราะมีวันหนึ่งที่ขนมหวงของเล่นโดยบดินทร์เกิดหวังดีเอื้อมมือไปหยิบกระดูกปลอมๆ จะเอาไปล้างให้แต่ถูกมันกางเล็บและข่วนแขนเขาจนได้เลือด"ไอ้ดิน" โอโซนย่นคอเข้าพลางเอ่ยเรียกเพื่อนด้วยกลัวว่าเจ้าขนมจะกระโจนเข้าใส่ บดินทร์ชะเง้อมองแล้วลุกขึ้นแต่ด้วยความที่ขนมค่อนข้างติดเขามันจึงเดินตามหลังมาติดๆ "มึงเอามันออกไปไกลๆ ดิ๊~" โอโซนขึ้นเสียงสูงพลางกระโดดขี่หลังบดินทร์ด้วยความกลัว เมื่อครั้งก่อนเขาก็มีอากัปกิริยาเดียวกับโอโซนเนี่ยแหละ ไม่คุ้นชินยิ่งตอนที่มันมาเลียแข้งเลียขาทำเขาขนลุกเกรียวเลยล่ะ"มีไร มาหากูถึงที่นี่เลย" บดินทร์ได้โอกาสถามเพื่อนก็ตอนที่ขนมเดินออกไป โอโซนวางเท้าลงยืน ชะเง้อมองสิงโตตัวสีขาวอ้วนพี กลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอแล้วหันมาสบตาบดินทร์"กูจะมาบอกมึงเรื่องไปออกค่ายพรุ่งนี้ เขาเลื่อนแล้วนะ เปลี่ยนไปอาทิตย์แทน" บดินทร์ส่ายหน้าไปมาแล้วหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา"โทรศัพท์? พกไว้ทำซา
ตอนพิเศษ 203:00งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา และเวลาก็ล่วงเลยมาจนถึงวันใหม่ แป้งปั้นกับบดินทร์ขอตัวขึ้นมาพักผ่อนเมื่อส่งเพื่อนๆ กลับบ้านกันหมดแล้ว เหลือก็เพียงเบิร์ดกับไบรท์และวิลเลียมที่ยังนั่งดื่มด้วยกันอยู่ริมสระว่ายน้ำ"เฮ้ย!" บดินทร์กระโดดโหยงขึ้นมาบนเตียงนอนอัตโนมัติเมื่อเดินออกมาจากห้องแต่งตัวแล้วเจอลูกสิงโตตัวอ้วนพีนอนเลียขนอยู่ปลายเตียงนอนที่เขาจะใช้เป็นที่รองรับร่างกายจากความเหนื่อยล้าคืนนี้ ดวงตาคนกวาดมองหาร่างบางแต่กลับไม่เจอ ตอนนี้เขากับลูกสิงโตจ้องตากัน อีกฝ่ายแยกเขี้ยวส่วนบดินทร์ขนลุกเกรียว"พี่ดินทำอะไร" แป้งปั้นเปิดประตูเข้ามาในห้องนอน เหมือนสวรรค์มาโปรดเขา แต่แป้งปั้นกลับหัวเราะในลำคอที่เห็นสีหน้าแฟนหนุ่มซีดเซียวไป รับรู้ว่าบดินทร์คงกลัวลูกสิงโตตัวนี้มาก จะไม่ให้กลัวได้ยังไง กินแมวกินหมาไปหรือเปล่าก็ไม่รู้ อ้วนกลมขนาดนั้นแล้วถ้ามันกินไม่อิ่ม แขนขาเขาอาจจะเป็นอาหารอันโอชะของมันก็ได้ใครจะไปรู้"มันไม่น่ากลัวหรอกค่ะ พี่มิกิก็ชอบเลี้ยงสิงโตนะ พี่กิชอบไปเล่นกับแมกซิมัสบ่อยๆ""อะไร ชื่อผู้ชายหรือชื่อใคร?" บดินทร์ละสายตาจากลูกสิงโตมาถามแฟนสาวแต่ก็รีบหันไปมองมันด้วยกลัวจะถูกจู
ตอนพิเศษ 1หลังจากร่วมรับประทานอาหารร่วมกันเสร็จแล้วทุกคนก็ไปรอที่สระว่ายน้ำเพราะมีกิจกรรมเล่นกันและจับฉลากเอาของขวัญจากเจ้าภาพในวันนี้ โอโซนกับเพื่อนร่วมมือกันส่วนบดินทร์กับแป้งปั้นแยกออกมา พวกเขาสองคนแปะมือกันเบาๆ และหันไปมองคนที่กำลังพูดถึงกติกาในการเล่นเกมครั้งนี้ คู่แข่งแต่ละคนดูน่ากลัวทั้งนั้นโดยเฉพาะไบรท์กับปลายฝันสองคนนี้สายเล่นเกมเลยล่ะ"พี่ดินเราต้องชนะนะ เพราะของรางวัลเป็นของที่แป้งอยากได้""มันคืออะไร" บดินทร์กระซิบถาม แป้งปั้นมองซ้ายมองขวาแล้วกระซิบตอบเสียงเบา"ลูกสิงโตหนึ่งตัว""ฮะ!" บดินทร์หลุดเสียงอุทานออกมาอย่างตกใจก่อนจะหันไปมองทุกคนที่กำลังมองเขาอยู่ "ขอโทษครับ.." เมื่อรู้ว่าเสียมารยาทแล้วจึงรีบกล่าวคำขอโทษ บดินทร์ทำหน้าเป็นกังวลอย่างมากจนเพื่อนๆ เข้ามาถาม"เป็นเหี้ยไรวะ ทำหน้าเหมือนเห็นผี""ของรางวัล""ยังไง""สิงโต""อะไรวะ""ของรางวัลคือลูกสิงโตไอ้เวร!" บดินทร์เค้นเสียงลอดไรฟันว่าให้โอโซนก่อนจะแยกย้ายกันไปวางแผนในการเล่นเกม เกมแรกคือต้องขี่หลังกันลุยน้ำในสระว่ายน้ำไปจนถึงเส้นชัยและจะมีปริศนาในกล่องให้ไปตามหาในบ้านอีกและอย่างสุดท้ายคือการดวนปืนกันบดินทร์ไปถอดชุดส
บทที่ 91 ตอนจบหลังจากเล่นน้ำจนหนำใจแล้วแป้งปั้นก็ได้ทีขี่หลังบดินทร์และสั่งให้เขาพาไปตรงโน้นทีตรงนี้ทีจนบดินทร์เองก็ล้า เขาอุ้มแฟนสาวขึ้นไปนั่งขอบสระว่ายน้ำส่วนตัวเองลอยคออยู่ในสระ สองมือหนาจับหน้าขาขาวเนียนไว้แน่น"หิวไหม" แป้งปั้นถามคนตัวโตและหันไปถามพี่ๆ ที่กำลังเล่นน้ำอยู่ ทุกคนตอบเป็นเสียงเดียวกันทั้งที่เพิ่งกินข้าวมาแท้ๆ แต่พลังงานก็หมดไปกับการเล่นน้ำที่นานๆ จะได้เล่นแบบนี้ "งั้นแป้งโทรสั่งอาหารให้ดีกว่าค่ะ" ว่าจบก็ลุกไปสั่งอาหารให้เขาเอามาส่งที่บ้านพัก เมื่อจัดการเสร็จแล้วแป้งปั้นจึงกลับมานั่งหย่อนเท้าแช่น้ำเหมือนเดิม เธอถ่ายรูปเก็บไว้ดูด้วย ไม่รู้ว่าจะได้มาอีกเมื่อไหร่แต่สำหรับวันนี้เธอสนุกมาก"ไปเปลี่ยนชุดได้แล้ว แค่นี้ก็โชว์มากเกินไปแล้วรู้ไหม" บดินทร์สั่งแฟนสาวเสียงเรียบพลางลูบน้ำออกจากหน้าเบาๆ แป้งปั้นยิ้มมุมปากแล้วก้มหน้าลง"คนขี้หวง""ก็ต้องหวงอยู่แล้ว ใครมันจะอยากให้แฟนมาโชว์เนื้อหนังมังสาให้ผู้ชายคนอื่นดูแบบนี้""คนอื่นที่ไหน พี่ๆ คนกันเองทั้งนั้น""อย่าดื้อได้ไหม" แป้งปั้นหัวเราะชอบใจ"ล้อเล่นค่ะ เดี๋ยวไปเปลี่ยนชุดแล้วแหละ หิว จะมานั่งกินข้าวอย่างอร่อยเลยคอยดู" ว่าจบ
บทที่ 90 ความสุขของเด็กน้อยหลายชั่วโมงถัดมาตะวันดวงกลมใหญ่ที่เคยสาดแสงและความร้อนระอุบัดนี้เคลื่อนลงต่ำใกล้ลับขอบฟ้าเต็มที แสงสีส้มสลับกับสีทองเปล่งประกายออกจากหลังเขาที่อยู่ไกลแสนไกล เป็นเวลาพลบค่ำที่ใครหลายคนต้องลงมาเดินเล่นริมหาดทรายสีขาว เช่นเดียวกับบดินทร์และแป้งปั้นสองหนุ่มสาวจูงมือกันเดินเล่นอยู่ริมหาดหน้าบ้านพัก รอชมพระอาทิตย์ตกด้วยกัน ไม่ลืมที่จะเก็บภาพสวยๆ ไว้ด้วย"พี่ดิน" แป้งปั้นก้มลงไปเก็บเปลือกหอยสวยๆ ขึ้นมาแล้วเรียกแฟนหนุ่มให้หันมามอง บดินทร์ละสายตาจากแสงสีส้มทองมามองคนตัวเล็กที่ยื่นมือมาตรงหน้า "สวยไหมคะ""สวยนะ" เขายิ้มแล้วหยิบเปลือกหอยขึ้นมาดูใกล้ๆ ก่อนจะก้มลงไปเก็บอีกชิ้นขึ้นมา "อีนนี้ก็สวย" บดินทร์วางมันลงบนฝ่ามือเรียวบางก่อนจะโอบกอดแป้งปั้นแล้วเดินไปนั่งเล่นที่กระโจมถัดออกไปหน้าบ้านพักไม่ไกลนัก"เหมือนมีอะไรจะพูดเลย" แป้งปั้นเป็นฝ่ายเอ่ยถามก่อนเพราะสังเกตเห็นบดินทร์เหมือนมีอะไรจะพูดกับเธอเลย ชายหนุ่มอ้ำอึ้งแล้วจับมือเรียวบางไว้หลวมๆ จุมพิตอ่อนโยนลงหลังมือนุ่มนิ่ม"พี่ไม่รู้ว่าวันข้างหน้าจะเป็นยังไง แต่เราสองคนจะยังรักกันแบบนี้ไปตลอดใช่ไหม" แป้งปั้นหลุดยิ้มกับคว
บทที่ 89 ความรักของบดินทร์มาถึงวันนัดหมายที่จะไปเที่ยวกัน ทุกคนมาพร้อมหน้าพร้อมตากันที่บ้านบดินทร์โดยใช้รถยนต์ไปสองคันเท่านั้น บดินทร์แป้งปั้นและขุนเขานั่งด้วยกัน ส่วนโอโซนปกป้องธันวาและปรินนั่งรถอีกคัน ปลายทางคือชลบุรีทะเลที่ใกล้ที่สุด"พี่ขุนกินขนมไหมคะ" แป้งปั้นที่นั่งข้างคนขับเปิดถุงขนมแล้วหันมาถามขุนเขาที่นั่งอยู่เบาะหลัง ชายหนุ่มส่ายหน้าปฏิเสธแล้วหยิบหูฟังขึ้นมาใส่ เปิดเพลงฟังคนเดียวแล้วเอนตัวนอนลง"สบายจังเลยครับคุณขุนเขา" บดินทร์กระแนะกระแหนเพื่อนพลางเหลือบตามองกระจกมองหลัง ขุนเขาเลิกคิ้วให้อย่างยียวนแล้วนอนต่อ"ถ้าพี่ดินเหนื่อย แป้งขับเปลี่ยนก็ได้นะ แป้งมีใบขับขี่แล้วด้วย ดูไหม" บดินทร์ไม่ได้อยากจะดูแต่เธออยากโชว์เอง แป้งปั้นหยิบบัตรอนุญาตขับขี่รถยนต์ส่วนบุคคลออกมาให้บดินทร์ดูอย่างภูมิใจ"ขับรถเป็นตั้งแต่เมื่อไหร่" บดินทร์ถามเสียงเรียบ แป้งปั้นฉีกยิ้มตาหยีแล้วกระซิบบอกเสียงเบาราวกับว่ากลัวคนที่นอนอยู่เบาะหลังได้ยิน"ก็ขับเป็นเมื่ออาทิตย์ก่อน คุณพ่อหัดให้ค่ะ แต่ยังไม่เคยขับออกมาถนนใหญ่แบบนี้เลย" บดินทร์หลุดขำในลำคอกับคำตอบที่ได้รับ เขาทั้งนึกเอ็นดูและนึกหมั่นไส้เบาๆ เพิ่งจะได
บทที่ 88 รัก08:00สองหนุ่มสาวเดินจูงมือกันลงมาด้านล่าง แป้งปั้นกระชับมือหนาแน่นขึ้นเมื่อเจอกับสายป่านที่นั่งรออยู่ในโต๊ะอาหารเช้านี้ เธอหันมามองหน้าแฟนหนุ่มเลิ่กลั่กก่อนจะถูกบดินทร์พาเข้าไปนั่ง"กินข้าวเช้ากับแม่ก่อนค่อยกลับนะลูก" สายป่านเอ่ยชวนแป้งปั้นก่อนจะตักข้าวให้ทั้งสองคน "แม่ทำไข่เจียวแล้วก็หมูทอดกระเทียม และแกงจืดหมูฟักอ่อน""น่ากินมากเลยค่ะ งั้นแป้งไม่เกรงใจแล้วนะคะ" แป้งปั้นเก็บความเขินอายไว้ภายใต้สีหน้ายิ้มแย้มแล้วตักข้าวใส่ปากเคี้ยวตุ้ยๆ จนแก้มทั้งสองข้างป่องออกมา บดินทร์หลุดยิ้มแล้วยกมือขึ้นมาลูบแก้มแป้งปั้นอย่างนึกเอ็นดู"กินเยอะๆ เลยลูก" สายป่านมองหน้าลูกสวอย่างยิ้มๆ เหมือนกัน แล้วตักกับข้าวใส่จานให้เขา "ดินก็กินเยอะๆ นะ เดี๋ยวก็ได้ทำงานอีก""ครับ" บดินทร์ยิ้มให้แล้วตักข้าวใส่ปาก กับข้าวแม่อร่อยที่สุดสำหรับเขาสองชั่วโมงต่อมาบดินทร์เอี้ยวหน้ามามองแฟนสาวที่กำลังยุ่งอยู่กับการถอดหมวกกันน็อก จนเขาต้องหันมาถอดให้เธอ แป้งปั้นยิ้มจนตาหยีเป็นการขอบคุณแล้วก้าวลงจากรถ"เย็นนี้ไปนั่งกินหมูย่างที่บ้านไหม มีเรื่องจะพูดกับเพื่อนด้วย""ให้แป้งไปด้วยเหรอคะ""อืม อยากให้ไปด้วย""เพื่