แชร์

บทที่ 23 จูบ

บทที่ 23 จูบ

"หึ.." บดินทร์ลูบผมแป้งปั้นเบาๆ แล้วจับหินทุบฝ่าเท้าแป้งปั้นเบาๆ คนที่ตั้งท่าจะร้องไห้กลับทำหน้านิ่งแล้วมองหน้าบดินทร์

"พี่ดินแกล้งแป้งเหรอ"

"ไม่ได้แกล้ง" เขาตอบหน้าตายพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมายิ้มมุมปากให้ ไม่นานเบิร์ดกับป๋อมแป๋มก็รีบเดินเข้ามาหาลูกสาว

"เจ็บมากไหมลูก" เบิร์ดถามลูกเสียงสั่นแล้วรั้งตัวแป้งปั้นเข้ามากอดไว้ ฝ่ามือหนายกขึ้นมาปิดตาลูกสาวขณะบดินทร์ใช้หินทุบฝ่าเท้าเธอจนหนามหอยเม่นแหลกละเอียดแล้ว เบิร์ดตวัดตัวลูกสาวขึ้นมาแนบอก รีบพาแป้งปั้นกลับไปที่เรือโดยเร็ว และให้ป๋อมแป๋มปฐมพยาบาลต่อ

19:00

"คุณแม่คุณพ่อ แป้งขอโทษนะคะที่ทำให้หมดสนุกเลย"

"ขอโทษอะไร ชีวิตลูกสำคัญกว่าการเที่ยวสนุกอีกเข้าใจไหม" เบิร์ดทำเสียงดุๆ ใส่แป้งปั้น แต่พอเห็นลูกสาวทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ก็รีบเข้ามากอดปลอบเธอ "ไม่เอาไม่ร้อง พ่อแค่เป็นห่วงลูกมาก แม่ก็เข้าใจใช่ไหม"

"ค่ะ เรื่องเที่ยวมันไม่ได้สำคัญเท่าชีวิตลูก" ป๋อมแป๋มเดินเข้ามากอดสองพ่อลูกไว้ "ไหนๆ ก็เจอเรื่องแย่ๆ มาแล้วเราไปกินข้าวกันดีกว่าไหม คุณแม่จองร้านอาหารทะเลไว้แล้ว หมึกย่างของโปรดใครนะ.."

"ของแป้งค่ะ" แป้งปั้นยิ้มกว้างแล้วขยับตัวลุกขึ้นยืนโด
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status