คนใหม่

“นายหญิงอันตรายไม่ควรจะออกไปไกลจากที่นี่ ให้ตงเกาไปอารักขาจะดีไหม”

“ไม่ต้อง ข้ากับเจียวหยูไปไม่นานไม่ทำให้ต้องลำบากใจ เจ้าอยู่ที่นี่จะมีประโยชน์กว่า”

น้ำเสียงเรียบเฉยพยายามกลืนก้อนความน้อยใจลงไปในลำคอ หวงเฉิงอู๋ไม่แม้แต่จะแสดงความห่วงใย

ลุกขึ้นดึงมือเจียวหยูจากไป เฉิงอู๋อ๋องลุกขึ้นคว้าข้อมือบางของอ้ายฉิงไว้

“ข้าไปคอยดูแลเจ้าเอง”

“ท่านพี่ ท่านจะปล่อยข้าอยู่ที่นี่เพียงลำพังอีกแล้วหรือ”

ฟางหลินพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อย

“ตงเกาอารักขาพระชายาเอก”ตงเกายิ้มประสานมือ

อ้ายฉิงยิ้ม บางๆ

“ข้ากับเจียวหยูไปเพียงลำพังได้ท่านอยู่กับ พระชายาเอกเถิดนางยังไม่หายตกใจ อีกอย่างข้ากับเจียวหยู ไปแช่น้ำอุ่นคงใช้เวลานานท่านจะเบื่อเอาได้”

แกะมือหวงเฉิงอู๋ออก กำมือเจียวหยูก้าวเดินจากไป

“ท่านอ๋องที่ยอมสวามิภักดิ์ฮองเฮาก็ด้วยว่าตั้งใจไว้แต่แรกแล้วใช่หรือไม่”

ปาหวางอ๋องยิ้ม

“ฮองเฮาสอนข้ามาตลอดหากต้องการสิ่งใดจึงต้องอาศัยอำนาจเท่านั้น”ยิ้มขมขื่น

“ท่านอ๋องยังไม่ยอมรามือเรื่องชายารองของเฉิงอู๋อ๋องอีกหรือไร”

ชิงกวานแม้จะรู้ใจนายดีแต่ทว่าบางอย่างก็ไม่ถูกไม่ควร หากเขาไม่ทัดทานใครกันจะทัดทานได้

“หญิงงามย่อมกระหายอำนาจ