อีกไม่นาน

โฮ๋วตัวฉินอ้าปากค้างเมื่อสัมผัสได้ถึงน้าอกนุ่มหยุนที่กลางออกกว้างของเขา แต่แสร้งพูดไปเสียอีกทางเพื่อให้จิวฮัวยอมรับออกมาตรงๆ

“วิปริตผิดไปเพียงนี้เชียวหรือ ยากที่จะแยกแยะหญิงงามหรือบุรุษ”

เป้ยปินส่ายหน้ายิ้มๆ เดินหลบไปเสียอีกทาง

“เป้ยปินเตรียมม้ารอข้าจะกลับ แคว้นเปี่ยนเอียน”

“น้อมบัญชาฝ่าบาท”จิวฮัวอ้าปากค้าง ฝ่าบาท

“ฝ่าบาท เลยหรือ” ขยับตัวลุกขึ้นจากอกกว้างทว่ากลับถูกตรึงให้อยู่แบบนั้น

“สวรรค์เล่นตลกกับข้าอีกแล้วทำไมไม่ส่งหญิงงามกลับส่งบุรุษหนุ่มน้อยมาเอ้อข้ายิ่งชอบคนง่ายอยู่ด้วย”

“จะบ้าหรือข้าเป็นสตรี”

จิวฮัวดึงมวยผมให้หลุดออกอย่างรวดเร็ว ใบหน้างดงามจน โฮ๋วตัวฉินอ้าปากค้าง

“จิวฮัว”

“จิวฮัวเสด็จพ่อ”

จิวฮัวย่อกายลงช้าๆ ต่อหน้าหวงฉีจิ้ง ที่ยืนมองทั้งสองคนพร้อมกับ ปาหวางอ๋องและจิวอัน จิวฮัวนอกจากไม่เขินอายแล้วยังหันไปแล่บเลิ้นใส่โฮ๋วตัวฉิน จิวอันอมยิ้มกับท่าทีของน้องสาว

“จิวฮัว ฝ่าบาทแคว้นเป่ยเอี่ยนอย่าเสียมารยาท”

จิวอันปรามน้องสาวเหมือนที่เคยทำเป็นประจำ โฮ๋วตัวฉินลุกขึ้นเก้เก้กังกัง

“พี่สาวจิวฮัวแอบเดินทางมาพร้อมกับท่านอาเฉิงอู๋”

“ไม่แปลกใจ”

จิวฮัวทรุดกายลงคุกเข่าตรงหน้า หวงฉีจิ้ง

“เสด็จ