หิวไหม

กอดร่างบางไว้ทั้งๆ ที่เหงื่อท่วมกายเพราะไปฝึกซ้อมเพลงกระบี่กับเหล่าทหาร

“ท่านอ๋อง เหงื่อมากมายเพียงนี้ไปอาบน้ำเสียก่อน อ้ายฉิงตัวเหนียวเพราะท่านอ๋องเสียแล้ว”

“ดี ข้าจะได้อาศัยข้ออ้างนี้พาเจ้าไปแช่น้ำอุ่นเสียพร้อมกัน”

“อ้ายฉิงกำลังทำเครื่องเสวยให้กับเสด็จพ่อ”

“แล้วข้าเล่า จะมีใครไปอาบน้ำเสียด้วยกันกับข้า”

“อ้ายฉิงไปไม่ได้ และไม่คิดจะไป”

“อย่างนั้นข้าก็ไม่ไป”

“ไม่ไปแล้วจะไปทำให้ตัวเองเหงื่อออกทำไมกัน”

“ก็เพราะเจ้า เพราะเจ้าเป็นต้นเหตุ หลายวันมานี้อยากอดอยากออกแรงทว่ากลับต้องเก็บกดไว้ อ้ายฉิงไม่เห็นใจข้าบ้างหรือ”

น้ำเสียงจริงจัง อ้ายฉิงอดขำเสียไม่ได้

“เช่นนั้นท่านอ๋องก็ควรไปออกแรงอีกหน่อยจะได้ลืมเรื่องราวเหล่านั้นเสียคงอีกหลายวันจนกว่า จนกว่า”

“ข้าไม่ทนแล้วเห็นหรือไม่ เจ้าฝ่าบาทแคว้นเป่ยเอี่ยนนั่นมองเจ้าตาเป็นมัน”

อ้ายฉิงเอี่ยวตัวหลบเมื่อแก้มเนียนถูกจู่โจม

“ท่านอ๋องประเจิดประเจ้อ”

“ดี ข้าอยากให้เจ้าฝ่าบาทนั่นมาเห็นเจ้ากับข้าตอนนี้ด้วยซ้ำไปเขาจะได้เลิกหวังเสียที”

พูดด้วยน้ำเสียจริงจังยิ่งนัก

“หากไม่มีแรงกระตุ้นจากผู้อื่นท่านอ๋องก็ไม่เห็นคุณค่าของอ้ายฉิง

“ใครบอกเจ้า แค่เพียงข้าเห็นคนอื่น