กลืนกิน

“ข้า กระหายที่จะได้อยู่เพียงลำพังกับเจ้า แล้วเช่นไรจึงจะอดใจไหว”

“แน้ อ้ายฉิงไม่ได้ทำอะไรเสียหน่อย”

สอดลิ้นเข้าไปควานหาความหวานอีกครั้งทั้ง ขมเม้มและดูดกลืน ด้วยความหิวกระหายอย่างที่สุด ก่อนจะถอนริมฝีปากออกช้าๆ เมื่อลิ้มรสความหวานจนพอใจ

“เพราะเจ้าเดิน ไปเดินมางดงามต่อหน้าข้าจนข้าแทบจะกลั้นใจตายเมื่อคิดว่าจะต้องอดทนเพียงแค่ไหนไม่ให้เข้าใกล้เจ้า เฉิงอู๋อ๋องจะทนได้กี่น้ำกัน”

พรมจูบไปทั่วใบหน้า มือปลดแกะอาภรณ์ของอ้ายฉิง จากไหล่บาง ไล้นิ้วเรียวลงบนไหล่เนียนเลื่อนต่ำลงไปเรื่อยๆ เพียงเสี้ยวนาทีก็เผยให้เห็นอกอูมชูชัน น่ามอง เปลือยเปล่าเต็มไม้เต็มมือ มืออุ่นเลื่อนลงบีบเคล้นลูบไล้ลิ้นอุ่นๆ วนรอบประทุมถัน ประคองกอดแนบชิดไว้แน่นริมฝีปากเลื่อนขึ้นมาบรรจงจูบที่ริมฝีปาก มือยังลูบไล้ต่ำลงไปเรื่อยๆ จนอ้ายฉิงรู้สึกหวาบหวาม ใจเต้นรัวเร็เมื่อมืออุ่นเลื่อนต่ำลงเรื่อยๆจนใกล้จะถึงกลีบบุปผาที่ฉ่ำเยิ้ม เผยอกลีบแรกแย้มรอรับน้ำค้างพร่างพรม นิ้วเรียวสอดล้วงเข้าไปในกลีบบุปผาอย่างอ่อนโยน

“บอกข้าสิว่าข้าควรจะห้ามใจด้วยหรือในเมื่อข้าปรารถนาเจ้าเพียงนี้ หวางเฟยของข้า”

จุมพิตลงที่หน้าผากเบาๆ ก่อนจะกดเอวหนาลงไปเน้นๆ จ