นางหงส์

องครักษ์ต่างรายล้อมไว้อ้ายหลิว ทรุดกายลงกับพื้น

“ท่านอา อย่าทำร้ายเสด็จแม่ได้โปรด”

จิวอันวิ่งเข้ามากอดอ้ายหลิวไว้ อ้ายหลิวเงยหน้าขึ้นมองจิวฮัวยกมืออันสั่นเทาขึ้นลูบที่แก้มจิวฮัวเบาๆ

“จิวฮัวแม่ขอโทษแม่ผิดไปแล้ว เจ้าอย่าได้กังวลเสด็จพ่อจะไม่มีทางกล่าวโทษเจ้าแม่ยอมรับผิดเพียงลำพัง”

“เสด็จแม่ อย่าพูดแบบนี้ ข้าจะไม่มีทางให้ เสด็จพ่อสั่งลงทัณฑ์ท่าน”

“องครักษ์คุมตัวอ้ายหลิวฮองเฮายังตำหนักชิงหนิงกง ห้ามผู้ใดเข้าออก จนกว่าฝ่าบาทจะไต่สวนความผิด”

จิวฮัวพยุงอ้ายหลิวลุกขึ้นช้าๆ องครักษ์พาตัวไปคุมขังไว้ที่ ตำหนักชิงหนิงกง

เฉิงอู๋อ๋อง ถอนหายใจยาวเรื่องราวผ่านไปง่ายดาย

“ตงเกา ยิ้มกว้างปลดแกะพันธนาการออกจากมือของ เหว่ยจื่อหยวน

“ท่านอ๋องมาทันเวลา”

“ใต้เท้าเหว่ยท่านต้องยกความดีความชอบให้กับท่านอ๋องที่ เริ่งเดินทางเพื่อมาให้ทันวันนี้”

ตงเกาพูดขึ้นยิ้มๆ

“ฝ่าบาทปลอดภัยหรือไม่”

“ฝ่าบาทอยู่ที่ด่านเก้าทัพ ไม่มีสิ่งใดต้องห่วงข้าตั้งใจเมื่อเสร็จจากทางนี้แล้วจะรีบกลับไปอารักขาฝ่าบาทกลับมาที่วังหลวง”

เหว่ยจื่อหยวนพยักหน้าขึ้นลง

“ในที่สุดทุกอย่างก็ผ่านไปด้วยดี มีเพียงเฉิงอู๋อ๋องเท่านั้นที่จะทำการใหญ่ได้แบบนี้เพราะ