ยาถอนพิษ

“ฝ่าบาทถึงแล้วที่นั่นเป็นที่พำนักของท่านเซียนหญิงผู้หนึ่ง”

เป้ยปินประสานมือ

“ข้าต้องทำอย่างไร”

“มีเรื่องเล่าขานว่าท่านเซียนจะช่วยเฉพาะคนที่สามารถประมือกับท่านเซียนได้ถึงสามกระบวนท่าเท่านั้น”

ยื่นมือรับกระบี่จากมือของเป้ยปิน

“ฝ่าบาทข้าน้อยยินดี ประมือกับท่านเซียนแทนฝ่าบาท”

“ให้ข้าได้ลอง”

โฮ๋วตัวฉินพูดขึ้นด้วยความมั่นใจ

ก้าวขาเข้าไปในถ้ำใหญ่ ร่างชราของเซียนหญิงนั่งอยู่บนแท่นหินหลับตานิ่งท่าทีน่าเกรงขาม โฮ๋วตัวฉิน ไม่มีโอกาสรู้ว่า ท่านเซียนผู้นี้คืออาจารย์ของอ้ายจิงคนที่ยอมมอบยาถอนพิษให้อ้ายจิงในครั้งนั้นและเป็นคนที่สร้างแผ่นหนังอัปลักษณ์ปิดบังใบหน้าให้กับอ้ายฉิงนั่นเอง

“ท่านเซียน ข้าน้อยมาขอให้ช่วย”

“ข้ารู้แล้วกลับไปเสีย ข้าไม่อาจช่วยได้”

“แต่ท่านเซียน คนกำลังจะตายท่านจะไม่ใจดำไปหน่อยหรือ”

“ยาถอนพิษนั่นข้าเคยให้คนผู้หนึ่งไปเมื่อสิบแปดปีที่แล้วบัดนี้ไม่มียานั่นอยู่อีกแล้ว”

“ทำไมกัน ท่านไม่มียาถอนพิษทั้งๆ ที่ข้าอุตส่าห์ดั้นด้นมาถึงนี่”

“ยานั้น ข้า เคี่ยวมันขึ้นมาได้ครั้งละหนึ่งเม็ดสามารถถอนพิษได้ทุกชนิดแต่ รู้หรือไม่กว่าจะเคี่ยวยาถอนสารพัดพิษขึ้นมาได้ข้าต้องบำเพ็ญเพียรถึง20ปีนี่พึ่งจะผ่าน