จากรักร้าย สู่แฟนใหม่ของศัตรูตัวฉกาจ

แฟนหนุ่มของฉันคือหลินจิงเฟิง คุณชายที่ทรงอิทธิพลของเมืองหลวง เขาดื้อรั้นและเอาแต่ใจมาโดยตลอด ใช้เงินอย่างฟุ่มเฟือยไปทีละก้อน ๆ ข้างกายก็ไม่เคยขาดสาว ๆ เลยฉันอยู่ข้างกายเขามาสามปีแล้ว และสามปีนี้เขาก็เชื่อฟังอยู่เสมอ แถมยังขอฉันแต่งงานด้วยแต่ช่วงนี้เขาเจอเหยื่อรายใหม่แล้วเป็นนักศึกษาที่สาวสวยคนหนึ่ง ผิวเธอขาวมาก บุคลิกก็ดูสง่างามและสูงส่ง เขาไม่สามารถยับยั้งตัวเองได้กับผู้หญิงที่ไร้เดียงสาและจิตใจดีแบบนี้และเพื่อทำให้เธอยิ้ม วันเกิดของฉันในวันนั้น เขาผลักฉันลงไปในทะเลโดยไม่ลังเล......วันนี้ท้องฟ้าแจ่มใส มองไม่เห็นก้อนเมฆแม้แต่ก้อนเดียว ผิวน้ำที่สงบสาดขึ้นมาจนเกิดฟองน้ำขนาดใหญ่ ฉันกระทุ่มอยู่ในน้ำไม่หยุด และมองกลุ่มคนที่อยู่บนเรือยอร์ชด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความผิดหวังผู้หญิงที่ยืนอยู่ด้านบนเรือยอร์ชสวมชุดกระโปรงสีขาว ดวงตาของเธอบริสุทธ์และใสแจ๋ว เมื่อเห็นท่าทางน่าสมเพชหลังตกลงไปในน้ำของฉัน ก็ยกมือขึ้นแตะริมฝีปากและยิ้มอย่างสดใสเธอยิ้มได้สวยมากหลินจิงเฟิงก็ยิ้มตามไปด้วยเขายิ้มแจ่มใสมาก คิ้วที่ขมวดเข้าหากันแน่นล้วนผ่อนคลายลงอยู่หลายส่วน และเมื่อเขาได้ยินเสียงร้องขอความ

“เขาบอกว่าเขาเป็นแฟนของหนู? แต่แฟนของหนูคือโจวจี้หลิ่นนะ!” ฉันจับมือของคุณแม่ฉันไว้แน่น และก็เอ่ยด้วยสายตาที่แน่วแน่พอคุณพ่อคุณแม่ของฉันได้ยิน ท่าทางก็ดูจะชะงักไปเล็กน้อยพวกเขาเปิดรูปถ่ายที่อยู่ในโทรศัพท์ออกมาถามฉันทีละคน พบว่าฉันลืมหลินจิงเฟิงแค่คนเดียว และยอมรับเพียงโจวจี้หลิ่นเท่านั้นหลินจิงเฟิงกลับไม่สนใจเลย และตอนที่ฉันออกจากโรงพยาบาลในวันนั้น เขายังไปไปเลี้ยงอาหารจ้าวจิ้งซินด้วยเขานัดจ้าวจิ้งซินอยู่หลายครั้ง แต่ครั้งนี้เธอกลับตอบตกลง ด้วยเหตุนี้เขาจึงไม่ลังเลที่จะขับรถสปอร์ตไปรับเธอ รถของเขาแพงมาก และเกิดกระแสพูดคุยกันอย่างคึกคักในมหาวิทยาลัยของจ้าวจิ้งซินทันทีที่ขึ้นรถ จ้าวจิ้งซินก็เหลือบมองหลินจิงเฟิงเล็กน้อยด้วยท่าทางที่ไร้เดียงสาและงดงามเหมือนแต่ก่อน พลางเอ่ยเสียงเบา “แฟนสาวของคุณไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ?”“เธอจะเป็นอะไรได้? ดวงแข็งจะตายไป” หลินจิงเฟิงเอ่ยอย่างประจบเอาใจพอตกตอนบ่ายหลินจิงเฟิงพาเธอไปเดินเล่นดูร้านค้าหรูหลายร้านและใช้เงินไปหลายล้าน สุดท้ายยังพาเธอไปรับประทานอาหารค่ำใต้แสงเทียนที่ร้านอาหารที่แพงที่สุดอีกแต่ตอนที่หลินจิงเฟิงพาเธอมาส่งที่หน้ามหาวิทยาลั

เพล้ง!หลินจิงเฟิงหยิบขวดไวน์ขึ้นมาและฟากไปที่ศีรษะของเจียงจิ่งเซิง ทันใดนั้นเลือดสดๆ ก็ไหลออกมา“ฉันเหมือนกับสือเยียนหรือไง? เธอเป็นผู้หญิง ส่วนฉันเป็นผู้ชาย!” หลินจิงเฟิงเอ่ยด้วยความมั่นใจเจียงจิ่งเซิงกุมศีรษะที่ได้รับบาดเจ็บมองเขาอยู่แวบหนึ่ง และดวงตาก็เต็มไปด้วยความผิดหวัง จากนั้นก็เอ่ยทิ้งท้าย “ฉันเจียงจิ่งเซิง ไม่มีเพื่อนอย่างนาย”พูดจบ เจียงจิ่งเซิงก็ออกไปจากบาร์โดยไม่หันมามองอีกเลยหลินจิงเฟิงดูไม่แยแส และยังคงดื่มเหล้าและสำมะเลเทเมากับคนอื่นต่อไปขาดเพื่อนแค่คนเดียว เขารู้สึกมันไม่ส่งผลกระทบต่อเขาวันรุ่งขึ้นพระอาทิยต์ก็ยังคงส่องแสงจ้าเมื่อหลินจิงเฟิงตื่นขึ้นมาก็แวะไปหาจ้าวจิ้งซินก่อน และเอาสินค้าราคาแพงที่ซื้อเมื่อครั้งก่อนนำไปด้วยหญิงสาวยังคงสูงส่ง ดวงตาก็ยังบริสุทธิ์และสดใสเหมือนอย่างเคยดวงตาของเธอเย็นชาและไม่แยแส กวาดมองไปทางหลินจิงเฟิงที่มือหนึ่งถือสินค้าราคาแพง ส่วนอีกมือหนึ่งก็ถือกาแฟที่ร้อนกรุ่นอยู่ เธอหยิบกาแฟร้อนในมือซ้ายของหลินจิงเฟิงอย่างรวดเร็วกาแฟยังคงร้อนอยู่ และในเช้าที่มีลมหนาวพัดพามันทำให้ฝ่ามือของเธออบอุ่นในทันทีหลินจิงเฟิงใส่ใจจนถึงที่สุด

ฉันกอดคอของเขา หยิบโทรศัพท์มือถืออกมา และในตอนที่หอมแก้มของเขาก็ถ่ายรูปมารูปหนึ่งวินาที่ที่หอมลงไป รูม่านตาของโจวจี้หลิ่นก็หดลงเล็กน้อย“ฉันต้องโพสต์ลงโมเมนต์ ไม่อย่างนั้นคุณจะหนีไปอีก”ไม่รอให้เขามีการตอบสนอง ฉันก็โพสต์อย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นก็เปิดกล่องข้าวที่เขานำมาอย่างเป็นธรรมชาติมากกลิ่นหอมของอาหารฟุ้งออกมา มองดูยังร้อนกรุ่นอยู่ฉันพบว่าล้วนเป็นอาหารที่ฉันชอบกินช่วงอยู่มหาวิทยาลัย ทั้งปลาตุ๋นน้ำแดง หัวสิงโตตุ๋นน้ำแดง แถมยังมีเนื้อกับผักที่กระจายอยู่ และการวางเรียงก็ประณีตอย่างมากด้วยฉันเอียงศีรษะมองกระบอกเก็บอุณหภูมิอีกอันหนึ่ง เมื่อเปิดออกมาดูพบว่าเป็นซุปซี่โครงเห็นอาหารพวกนี้แล้ว ฉันก็ชะงักไปเล็กน้อย ขอบตาก็แดงเรื่อขึ้นมา แต่เป็นได้แค่ครู่เดียว ฉันก็กลับมาเป็นปกติในทันทีคุณแม่ฉันมองฉันที่รับประทานอาหารอย่างมีความสุข และมองโจวจี้หลิ่นด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความขอบคุณมากขึ้นเล็กน้อย และยิ้มอย่างสดใสพลางเอ่ย “เสี่ยวโจว คุณใส่ใจจริง ๆ พวกเรากลับมาอยากจะถามเยียนเยียนอยู่พอดีว่าอยากกินอะไร คุณก็นำอาหารมาด้วยแล้ว”“ไม่เป็นไรครับคุณป้า” โจวจี้หลิ่นยิ้มอย่างสุภาพคุณพ่อคุณ

จ้าวจิ้งซินมีบุคลิกที่สูงส่ง อ่อนโยนใจกว้าง ไม่เหมือนสือเยียนที่เป็นคนขี้น้อยใจ ได้แต่คิดเล็กคิดน้อยเป็นเท่านั้น“ขอโทษนะคุณหลิน ฉันไม่ได้สนิทกับคุณ และก็ไม่สนใจด้วยว่าคุณจะพาใครมา อยากจะพาใครมามันก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับฉัน”น้ำเสียงของฉันเย็นชา กวาดสายตามองจ้าวจิ้งซินแวบหนึ่ง และเปลี่ยนหัวข้อสนทนา “แต่ถ้าคุณมารบกวนฉันอีก ฉันจะแจ้งตำรวจทันที”“สือเยียน ฉันเป็นแฟนของเธอนะ!” หลินจิงเฟิงเอ่ยพลางขมวดคิ้วแน่นฉันเหลือบมองเขาอย่างเย็นชา สายตาก็ตกไปอยู่ที่โจวจี้หลิ่นที่เดินมาทางฉัน และผลักเขาออกไปพลางเอ่ย “ขอโทษนะ แฟนของฉันมาแล้ว”ฉันเดินไปข้างหน้า และคล้องแขนของโจวจี้หลิ่นอย่างคุ้นเคยมาก“หลินหลิ่น คุณไปไหนมา? ฉันรอคุณตั้งนาน” ฉันเอียงศีรษะ มองใบหน้าหล่อเหลาที่ไม่ธรรมดาของโจวจี้หลิ่นและเอ่ยด้วยรอยยิ้มที่สดใสโจวจี้หลิ่นเงยหน้ามองหลินจิงเฟิง และกำลังอยากจะตอบคำถามของฉัน แต่กลุ่มประธานใหญ่ก็ล้อมกันเข้ามา มองฉันพลางเอ่ยอย่างสงสัย “ไม่ค่อยเห็นประธานโจวพาเพื่อนผู้หญิงมาเลยนะ แต่ว่าคุณผู้หญิงท่านนี้ดูคุ้นตาเล็กน้อยนะ”“เธอเป็นพนักงานในบริษัทของผม สือเยียนครับ” โจวจี้หลิ่นแนะนำเมื่อหลิน