บทที่ 6

แต่เขาค้นในห้องอย่างละเอียดรอบหนึ่งแล้ว ภายในกลับไม่มีร่องรอยของผู้ชายเลย เขายังคงไม่เชื่อ หมุนกลับและจับคอเสื้อของฉันพร้อมกับตะโกน “เธอเอาชายชู้แซ่โจวนั่นไปซ่อนไว้ที่ไหน?!”

ฉันตกใจกับท่าทางนี้ของเขา จนรู้สึกปวดหัวจี๊ดขึ้นมา

ตำรวจเห็นแบบนั้นจึงเดินไปข้างหน้าและดึงเขาออกมา ขณะที่ฉันนั่งยอง ๆ อยู่บนพื้นมือกุมศีรษะ สีหน้าเปลี่ยนเป็นซีดเผือด พลางเอ่ยด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด “ปวดจัง ปวดหัวจัง”

พูดจบ ฉันก็เป็นลมไป

“คุณผู้หญิงท่านนี้เมื่อคืนเธอมาคนเดียวนะคะ คุณจะใส่ร้ายใครก็ต้องมีขอบเขตบ้างหรือเปล่า?!”

ผู้จัดการล็อบบี้เห็นว่าฉันเป็นลม จึงรีบโทรศัพท์เรียกรถพยาบาล ขณะพูดก็จ้องหลินจิงเฟิงด้วย

หลินจิงเฟิงชะงักอยู่กับที่

เมื่อเห็นฉันนอนอยู่บนพื้นไม่ไหวติ่ง เขาก็รู้จักรีบร้อนแล้ว และอยากไปโรงพยาบาลพร้อมกับทีมรถพยาบาลด้วย แต่เดินไม่ถึงสองก้าว ก็ถูกตำรวจควบคุมตัวไว้

“เยียนเยียน...”

เมื่อเขาเห็นฉันขึ้นรถพยาบาล น้ำเสียงของเขาถึงอ่อนลง

แต่ตำรวจไม่ให้เวลาเขาแสดงความรู้สึกลึกซึ้ง ก็พาเขากลับไปอบรมที่สถานีตำรวจ จนถึงตอนบ่ายเขาถึงได้ออกมา

เมื่อออกมา เขาก็รีบเร่งไปที่โรงพยาบาลทันที

เพี๊