แชร์

บทที่ 8

สายตาของฉันยังคงเย็นชา และมองเขาเหมือนกับคนแปลกหน้า

“คุณหลิน คุณพอได้แล้ว อย่ามารบกวนฉันอีกเลย แฟนของฉันมีแค่คนเดียว นั่นก็คือโจวจี้หลิ่น ฉันรักเขามาก และฉันไม่ต้องการใครนอกจากเขา” ฉันโน้มน้าวเขาด้วยเสียงเรียบ

ดวงตาทั้งสองข้างของหลินจิงเฟิงแดงก่ำ ดูโมโหมาก ยกมือขึ้นคิดจะตบฉัน

บางครั้งอาจเป็นเพราะเกรงกลัวคุณพ่อคุณแม่ฉัน เขาถึงชักมือกลับ จ้องโจวจี้หลิ่นอย่างโหดเหี้ยม จากนั้นก็หันกลับไปขึ้นรถและขับไปจากโรงพยาบาล

เมื่อรอให้เขาไป ฉันก็รีบหันมาดูโจวจี้หลิ่นทันที และลูบไปที่คอของเขาเล็กน้อย พลางถามด้วยความเป็นห่วงเป็นใย “เมื่อกี้คนบ้านั่นไม่ได้ทำคุณเจ็บใช่ไหม?”

การสัมผัสที่เย็นเฉียบทำให้โจวจี้หลิ่นชะงักเล็กน้อย ดวงตาฉายแววสั่นไหวขึ้นมา แต่แค่ครู่เดียวเท่านั้น

“ฉันยังมีงานที่บริษัท ไปก่อนนะ”

หลังจากที่เขาพูดก็รีบบอกลากับคุณพ่อคุณแม่ฉัน และวิ่งไปอย่างรวดเร็วจนหายไปในพริบตา

ฉันมองแผ่นหลังที่รีบร้อนของเขาก็หัวเราออกมาเบา ๆ

เมื่อกี้หูของโจวจี้หลิ่นเหมือนจะแดงเลย?

สามวันต่อมา

ฉันทนอยู่ที่บ้านไม่ไหว จึงแต่งตัว หยิบประวัติส่วนตัวกับกระเป๋าและก็ไปโจวกรุ๊ป

เจ้าหน้าที่ฝ่ายบุคคลของพวกเขา
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status