Chapter 26.ไม่ได้ตั้งใจ

            “คราวนี้ไม่ได้แล้ว” เขาพูดน้ำเสียงเคร่งเครียดก่อนก้มมองสบตากับคนในอ้อมแขน “คุณทำผมเครื่องร้อนแล้ว”

            “เอ่อ...”  ธีรยาเข้าใจได้ในทันทีเพราะมีบางสิ่งดุนดันอยู่ “หมิวไม่ได้ตั้งใจ”

            เธอไม่ได้ตั้งใจ แต่เขานะ...ตั้งโด่แล้ว!

            โจวเจียอีอุ้มร่างนุ่มนิ่มเข้าด้านใน เขาสาวเท้ายาวๆ อุ้มร่างเธอว่างบนเคาน์เตอร์เครื่องดื่มแล้วกดจูบอย่างหิวกระหาย มือใหญ่เลื่อนไปที่แผ่นหลังเพื่อหาซิปซ่อนแล้วจัดการรูดออกอย่างรวดเร็ว

            “อื้อ...ช้าหน่อยค่ะ”  ธีรยาประท้วงเบาๆ เมื่อเขายอมถอนจูบให้เธอได้สูดอากาศหายใจ ดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้นราวกับลูกไฟที่พร้อมจะหลอมละลายเธอไปด้วยสัมผัสของเขา 

            “ผมทนไม่ไหวแล้ว”  เขาพูดเสียงพร่าแล้วขบเม้มติ่งหู

            “ทะ...ที่นี่...ตรงนี้เหรอคะ...”  หญิงสาวถามเสียงสั่นเสื้อผ้าเลื่อนหล่นจากกาย ร่วมรักกันหลายครั้งแต่ก็อยู่ในห้องมิดชิด แต่นี่...กลางบ้านแบบนี้ เธอ...

            “ไม่มีคนอื่นในบ้านหลังนี้”  โจวเจียอีพูดอย่างรู้ทันความคิดของคนขี้อาย “ที่นี่มีแค่คุณกับผม”

            หญิงสาวลอบมองรอบข้างไม่เห็นมีใครอื่นจริงๆ  ยังไม่ทันพยักหน้าอนุญาต เขาก็จูบริมฝีปากเธออีกครั้ง  เขาทำให้เธอร้อนรุ่มและเมื่อชุดเดรสถูกกระชากออกไปพ้นร่างก็ทำให้เธออ้าปากส่งเสียงครางออกมา สองมือเรียวเล็กเปะปะไปทั่วแผ่นหลัง โจวเจียอีขยับตัวผละจากเรือนร่างขาวผ่องแล้วกระชากเสื้อตัวเองออกอย่างรวดเร็วแล้วก้มลงดูดดึงปลายถันสีหวานเบื้องหน้า เสียงครางหวานดังจากริมฝีปากสวย มือใหญ่เคลื่อนไปสำรวจตาน้ำเบื้องล่างที่เปียกชื้น  มุมปากยกยิ้มขึ้นอย่างพอใจที่รู้ว่าร่างกายเธอพรั่กพร้อมสำหรับเขา

            “คุณเปียกแล้ว ผมทำเลยได้ไหม” เขาอ้อนวอนด้วยน้ำเสียงแหบพร่าและเต็มไปด้วยความปรารถนา “ผมอยากเข้าไปในตัวคุณ ตอนนี้ เดี๋ยวนี้”

            “หมิว...หมิว...”  เธอพูดเสียงเบาจนเขาไม่ได้ยินต้องเอียงหูเข้าไปใกล้ริมฝีปากของหญิงสาว ใบหน้าสวยแดงจัดแล้วพูดซ้ำประโยคที่เขาไม่ได้ยิน

            “หมิวอยากแนบชิดกับคุณ อยากรู้สึกถึงตัวตนของคุณ” 

เธอสบตากับดวงตาร้อนแรงของชายหนุ่ม หวังใจให้เขาเข้าใจในสิ่งที่เธอพูดโดยที่เธอไม่ต้องอธิบายมากไปกว่านี้

            เขานิ่งไปไม่กี่วินาทีแล้วยิ้มมุมปาก

            “ได้...ผมรับผิดชอบคุณเอง”

            เพราะนั้นก็คือสิ่งที่เขาก็ต้องการเช่นกัน

            ธีรยาไม่ทันได้อธิบายว่าเธอไม่ได้อยากผูกมัดเขาและไม่ต้องการให้เขารับผิดชอบเรื่องใดๆ ทั้งสิ้น เพียงแค่...เรื่องที่เจอในวันนี้ เธออยากสัมผัสเขา อยากรู้สึกถึงตัวตนของเขา บางครั้งเธอก็รู้สึกเหมือนช่วงเวลาที่ได้อยู่กับโจวเจียอีเป็นเหมือนความฝันมากกว่าความจริง

            นิ้วเรียวยาวถูกชักออกจากร่องสาว เขาส่งนิ้วที่เปื้อนคราบวาวใสเข้าปากของเธอ ให้เธอรับรู้รสชาติของตัวเอง ลิ้นน้อยๆ ไล้เลียนิ้วของเขาพลางสบตาเขาอย่างเปิดเผย มืออีกข้างจับมือเธอมากอบกุมลำเอ็นที่แข็งขัน เธอรูดมันเบาๆ ในขณะที่แยกเรียวขาออก โจวเจียอีดึงนิ้วออกจากปากของเธอแล้วจับลำเอ็นของตนส่งเข้าไปในช่องทางคับแน่นในคราวเดียว

            “อ๊ะ!”

            สีหน้าของเธอมันเร้าอารมณ์เขาเหลือเกิน

            เธอร้อน

            เขาแรง

            ชายหนุ่มขยับสะโพกสอบเคลื่อนไหวอย่างดุดัน ก้นงามงอนอยู่หมิ่นขอบเคาน์เตอร์ เสียงครางกระเส่าดังขึ้นรับสัมผัสกระแทกกระทั้นรัวแรงจนร่างเธอสั่นไหว มือเรียวยันไปด้านหลังไม่ให้ตัวเองไถลไปกับโต๊ะ  หน้าอกกลมสวยส่ายไปมาตามแรงกระแทก  ลำเอ็นใหญ่ยาวที่ไม่มีปราการใดห่อหุ้มถูกผนังอ่อนนุ่มบีบรัดจนชายหนุ่มต้องส่งเสียงคำรามอย่างเสียวซ่าน

            “กอดผม”

โจวเจียอีสั่งเสียงพร่า มือเรียวยื่นมาคล้องเขาไว้ เรียวขาโอบรัดเอวสอบ เขาช้อนสะโพกเธอขึ้นจากโต๊ะแล้วโยกขย่มอย่างดิบเถื่อน

            “อีริค! อ๊ะ...ไม่ไหว ลึกเกินไป อ๊ะ...อร๊ายยย” 

ถูกเขาอุ้มแตงกระแทกลำเอ็นใส่ไม่ยั้ง เธอได้แต่กอดคอเขาไว้แน่น หน้าอกบดเบียดเสียดสีกับแผ่น อกแกร่งยิ่งเสียวซ่านไปทั่วร่าง ทุกการเคลื่อนไหวสร้างความเสียวซ่านจนเธอไม่อาจต้านทานได้  ร่องรัดตอดรัดพร้อมร่างทีเกร็งกระตุกด้วยถึงจุดสุดยอด น้ำรักอาบลำเอ็นจนไหลเปื้อนขาอ่อนและสองมือของเขาชุ่มแฉะไปหมด  ธีรยาสั่นเทาอย่างไม่อาจควบคุมได้

เขาชอบสีหน้า ชอบน้ำเสียง ชอบที่เธอปลดปล่อยตัวเองออกมาแบบนี้

พละกำลังของเขาช่างเหลือเชื่อ

ธีรยาไม่คิดว่าเขาอุ้มเธอในท่านี้เดินขึ้นบันไดมาชั้นบน ขาเรียวโอบรัดเอวสอบแน่น เธอครางทุกครั้งที่มังกรใหญ่ยักษ์กระทุ้งเข้าไปในร่องรักเพราะเขาอุ้มเธอขึ้นบันได แต่ขั้นมันช่างเสียวซ่านจนน้ำตาเอ่อคลอ เมื่อถึงห้องนอนเขาก็ประคองให้เธอลงยืน สองขาแทบไม่มีแรง เขาหัวเราะในลำคอถอนลำเอ็นที่อาบด้วยน้ำรักออกมาแล้วจับหญิงสาวหันหลัง สองมือยันกับเตียงนอนไว้แล้วกดลำเอ็นกลับเข้าไปอีกครั้ง

“อา...ร่องคุณรัดแน่นมาก”

โจวเจียอีครางแล้วเริ่มขยับสะโพกอีกครั้ง สองมือจับเอวคอดไว้มั่นก่อนสาวลำเอ็นกระแทกร่องสาว ร่างเธอโยกเอนไปตามแรงกระแทกจากด้านหลัง เธอเอี้ยวใบหน้าหันมามองชายหนุ่มที่กัดริมฝีปากแน่น เขาดูเซ็กซี่เร้าใจเหลือบรรยาย ประสาทสัมผัสตื่นตัวเต็มที่ เสียงเนื้อกระทบเนื้อรวมทั้งเสียงน้ำแจ๊ะๆ นั้นทั้งน่าอายและเร้าอารมณ์ บรรยากาศในห้องร้อนระอุเหมือนลำเอ็นที่ผลุบเข้าออกในร่องสาว เธอสั่นสะท้านเพราะถูกเร่งเร้าใกล้จะถึงจุดหมายอีกครั้ง

“อีริค...อึก! ลึกจัง สะ...เสียว...หมิวจะไม่ไหวแล้ว..อ๊ะ!”

“อีกนิด...เสร็จพร้อมกันนะ อื้ม!”

โจวเจียอีกก้มมองมังกรยักษ์ที่ผลุบเข้าไปในร่องสวาท ปกติเขาควบคุมตัวเองได้ดีเยี่ยมแต่เมื่ออยู่กับธีรยา ผู้หญิงที่ดูธรรมดาแต่กลับปลุกเร้าเลือดในกายให้เดือดพล่าน  ลมหายใจถี่กระชั้นและหัวใจเต้นรัว เขาเร่งความเร็วและความลึกซอยถี่และแทงลำเอ็นเข้าสุดลำโคน  รูดอกไม้สาวถูกกระแทกครั้งแล้วครั้งเล่า เธอได้แต่ส่งเสียงครางรับรู้ถึงแก่นกายร้อนระอุที่เคลื่อนไหวอยู่ในกายเธอ  เขาโน้มตัวเลื่อนมือไปบีบเคล้นหน้าอกอวบอิ่ม เธอเอี้ยวใบหน้ามองเขาอีกครั้งก็เป็นจังหวะที่เขายื่นปากประกบจูบ ความอ่อนโยนผสานความเร้าร้อนและดิบเถื่อนกลั้นกลายเป็นน้ำรักขาวขุ่นหลั่งทะลักในกายสาว  ของเหลวอุ่นร้อนไหลล้นออกมาจนเปื้อนต้นขาขาวที่เปลี่ยนเป็นสีแดงเรื่อเพราะสัมผัสรุนแรงแสนเสียวซ่าน

            เสียงหวานหวีดร้องออกมาในขณะที่ชายหนุ่มคำรามอย่างสุขสม  คราวนี้ธีรยาไม่มีแรงทรงตัว แข้งขาแทบหมดแรงยืน โจวเจียอีค่อยๆ ชักลำเอ็นออกแล้วประคองร่างเนียนนุ่มไปนอนบนเตียง