MasukShare
บทที่ 14 งานเลี้ยงกองทัพ
Terakhir Diperbarui:
2025-03-17 10:07:19ผู้บัญชาการหวัง จัดการความเรียบร้อยของงานเลี้ยงด้วยตัวเอง นาน ๆ ที กองทัพจะจัดงานเลี้ยงเพื่อขอบคุณนายทหารทุกนายที่ร่วมมือกันทำหน้าที่กันเต็มความสามารถ
เมื่อถึงเวลาที่งานเลี้ยงเริ่มขึ้น ผู้เข้าร่วมงานก็เดินทางมากันอย่างคับคั่ง หวังซานเย่ชะเง้อคอมองหาว่าที่ภรรยาของเขาด้วยใจจดจ่อ ด้วยเพราะอยากเห็นเต็มแก่ว่าเธอจะงดงามเฉิดฉายเพียงใดในค่ำคืนนี้ “ผู้บัญชาการมองหาใครหรือครับ” รองเวินคนสนิทเอ่ยทักทาย เมื่อเห็นว่านายของเขายืนคอยืดคอยาวปานนกกระจอกเทศอยู่นานแล้ว “ว่าที่เมียน่ะรองเวิน ห่าวอู๋ไปนานแล้วไม่มาเสียที” เขากระซิบกระซาบกับรองเวินอย่างไร้ความอาย ที่แม้แต่คนฟังยังหน้าเหวอไปเมื่อคนเป็นนายมีท่าทีที่เปลี่ยนไป “คุณมีความกล้าขึ้นเยอะเลยนะครับ ตั้งแต่มีภรรยาเด็ก ฮ่า” แม้เขาจะอยู่ใต้บังคับบัญชาของหวังซานเย่ แต่เขาคนนี้เห็นผู้บัญชาการมาตั้งแต่ที่ยังเป็นนายทหารยศน้อย จนตอนนี้นายทหารคนนั้นเติบโตและผ่านเรื่องราวในชีวิตมามากเสียเหลือเกิน ดูท่าแล้วเด็กสาวคนสวยคงจะทำให้หัวใจของหวังซานเย่เบ่งบานขึ้นอีกครั้ง “ครับรองเวิน ฮ่า” เขาหัวเราะกลบเกลื่อนความเขินอาย ไม่คิดว่าเด็กสาวที่อ่อนวัยกว่าเขาเกือบเท่าตัวจะเรียกความกล้าของชายหนุ่มวัยสี่สิบออกมาอีกครั้ง มันช่างน่าตื่นเต้นและกระชุ่มกระชวยหัวใจเป็นที่สุด หวังซานเย่ยังคงรอการมาถึงของฉินเจินเจิน แต่ทว่างานเลี้ยงได้เริ่มขึ้นแล้ว เขาถูกเรียกตัวเข้าไปนั่งใกล้ ๆ กับผู้บัญชาการทหารสูงสุด แต่ทว่า เสียงหวานใสที่เขาเคยคุ้นเคยก็ดังขึ้น “เดี๋ยวสิคะ ซานเย่ รอฉันด้วย” จ้าวจินหม่ายในชุดกี่เพ้าสีทองผ่าแหวกสูงจนเห็นเรียวขา ดูหรูหราและเซ็กซี่ตามแบบฉบับของเธอ วิ่งเข้ามาสอดมือคล้องแขนกับเขา “คุณทำอะไรของคุณ คุณมาที่นี่ทำไม” หวังซานเย่พยายามแกะมือที่เหนียวแน่นของอดีตภรรยาออก เพราะกลัวว่าฉินเจินเจินจะมาเห็น เขาไม่ต้องการให้เธอเข้าใจอะไรผิดไปทั้งนั้น “แหม ฉันเป็นภรรยาคุณนี่คะ งานเลี้ยงกองทัพทั้งทีฉันจะไม่มาอยู่ข้างกายของคุณได้อย่างไรกัน ไปกันเถอะค่ะ หากปล่อยให้ผู้ใหญ่รอนานไปกว่านี้ คุณจะดูไม่ดีเอานะคะ” จ้าวจินหม่ายกอดแขนของเขาเอาไว้แน่น พร้อมกับเอียงใบหน้าซบท่อนแขนของเขาด้วยท่าทางคลอเคลีย “คุณไม่ใช่เมียของผมแล้วจินหม่าย คุณสมองกระทบกระเทือนจนลืมไปแล้วหรือ ว่าคุณคบชู้!” หวังซานเย่ตะคอกใส่เธออย่างเหลืออด ไม่คิดว่าผู้หญิงที่เขาเคยรักจะหน้าด้านหน้าทนถึงเพียงนี้ “ไม่เอาน่าซานเย่ ฉันผิดไปแล้วฉันขอโทษ ตอนนี้ฉันก็กลับมาอยู่ข้างคุณแล้วนี่ไงคะ” จ้าวจินหม่ายยังคงทำเป็นทองไม่รู้ร้อน “ผมไม่ต้องการ ปล่อยผมเดี๋ยวนี้” “ซานเย่ คุณอย่าทำเช่นนี้เลยค่ะ ฉันรู้ว่าคุณยังรักฉัน แค่เราขึ้นเตียงกัน ความสัมพันธ์ของเราก็กลับมาเป็นผัวเมียเหมือนเดิมแล้วนะคะ” “คุณจะให้ผมทับรอยชายชู้ของคุณอย่างนั้นหรือ จินหม่าย คุณสกปรกเกินไปแล้วกระมัง” “อย่าพูดแบบนี้ใส่ฉันเลยค่ะ เมื่อก่อนตอนที่คุณขึ้นเตียงกับฉัน คุณรักแล้วก็หลงฉันจะตายไป” “ผมไม่ได้รักคุณแล้ว จินหม่าย ผมรักเจินเจิน ปล่อยผม!” เขาสะบัดแขนออกจากเธอด้วยท่าทางรังเกียจ แม้จ้าวจินหม่ายจะเคยเป็นภรรยาที่เขารักมาก แต่เมื่อโดนหักหลังและเห็นว่าเธอพาชายชู้เข้ามากกถึงเตียงของเขา ความรักที่เขามีให้เธอก็ขาดสะบั้นลงไปหมดแล้ว “แต่ฉันยังรักคุณนะคะ เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมเถอะ ฉันมีดีกว่าเด็กนั่นตั้งเยอะ” จ้าวจินหม่ายยังคงโน้มน้าวอดีตสามีอย่างหน้าไม่อาย เธอรู้สึกเสียดายเขามากยิ่งนัก หลังจากที่ชายชู้คนนั้นตบตี ด่าทอเธอ ประหนึ่งสุนัข เธอจึงกลับมาเพื่อคืนดีกับเขา แต่ใครจะไปคิดว่าเขากลับเปิดใจให้เด็กสาวคนนั้นไปแล้ว “คุณไม่มีอะไรเทียบเธอได้เลยสักนิด จินหม่าย คุณอย่าหลงตัวเอง ผมไม่มีวันกลับไปรักคุณ” หวังซานเย่บอกกับเธออย่างเหลืออด ตอนนี้เขาเสียสมาธิไปจนหมด เพราะรู้สึกห่วงเจินเจินขึ้นมาไม่น้อย “แต่ฉัน...” แกรก จ้าวจินหม่ายหยุดพูดเพียงเท่านั้น เมื่อผู้บัญชาการหวังหยิบปืนที่อยู่ข้างกายขึ้นมาจ่อหัวของอดีตภรรยาด้วยแววตาดุดัน “อย่ายุ่งกับผม คุณรู้ดีไม่ใช่หรือ ว่าผมเด็ดขาดเพียงใด หากคนนั้นไม่ใช่คนที่ผมรักและสนใจ ทางที่ดีคุณกลับไปเสีย ของเน่า ๆ แบบคุณผมไม่ต้องการ” กรี๊ด “ซานเย่ คุณทำเกินไปแล้วนะ สักวันนังเด็กนั่นจะทำแบบเดียวกับฉัน!” จ้าวจินหม่ายรู้ดีว่าผู้บัญชาการหวังคนนี้เป็นคนพูดจริงทำจริง ดูเหมือนว่าเธอจะไม่สามารถทำให้เขากลับมารักได้อีกต่อไป และถ้าหากเธอจะเดินเข้าหาเขาเพื่อกดดัน กระสุนในกระบอกปืนนั้นคงจะถูกเขายัดลงหัวของเธอแน่ “เธอจะไม่ทรยศผมแบบที่คุณทำอย่างแน่นอน ผมมั่นใจ” “แต่นังนั่นอาจจะไม่มีชีวิตกลับมาหาคุณ หรือไม่ก็ได้สามีทีเดียวหลายคนก็ได้ หากเป็นแบบนั้นคุณยังจะรับเธอได้อีกไหม ฉันก็อยากจะรู้” แกรก “คุณทำอะไรเธอ” หวังซานเย่เข้าประชิดตัวของจ้าวจินหม่าย เขาเหนี่ยวไกพร้อมที่จะลั่นกระสุน หากเธอยังคงโยกโย้ไปเรื่อย “ไปถามแม่ของคุณจะดีกว่านะ บางทีแม่ของคุณอาจจะกำลังทำแบบเดียวกับที่เคยทำกับฉัน หรือไม่ก็อาจจะเลวร้ายกว่า ฮ่า” จ้าวจินหม่ายจ้องตาเขาด้วยความท้าทาย ก่อนจะใช้ปลายนิ้วมือเบี่ยงปลายกระบอกปืนออกไป จากสีหน้าที่เริ่มจะซีดขาวของเขาทำให้เธอคิดว่าเขาไม่มีสมาธิที่จะลงมือกับเธอเป็นแน่ “หวังซานเย่ แย่แล้ว รถของห่าวอู๋ถูกลอบทำร้าย นายทหารที่ออกไปสำรวจไปเห็นเข้าพอดี” รองเวินเรียกเขาด้วยความสนิทสนมเพื่อแจ้งเรื่องที่เขาต้องรู้ “อาเวิน คุณว่าอะไรนะ!” หวังซานเย่รู้สึกชาไปทั้งร่างสูงใหญ่ เมื่อคนสนิทของเขาเข้ามาแจ้งข่าวเรื่องของห่าวอู๋ ที่เขารู้ดีว่าภายในรถนั้นมีว่าที่ภรรยาของเขานั่งมาด้วย และสิ่งที่จ้าวจินหม่ายเปรยเอาไว้ทำให้เขาเริ่มปะติดปะต่อเรื่องราวได้ในทันที ก้อนเนื้อในอกบีบรัดขึ้นมาจนปวดร้าว ห่าวอู๋เพียงคนเดียวจะคุ้มกันเธอได้อย่างไร อีกทั้งฉินเจินเจินก็เป็นผู้หญิงตัวเล็กนิดเดียว เธอจะเอาตัวรอดภายในป่าใหญ่ได้อย่างไรกัน ผู้บัญชาการหนุ่มหลับตาลงเพื่อเรียกสติของตัวเองกลับคืนมา ก่อนจะสั่งให้รองเวินนำทหารใต้บัญชาการของเขาเดินทางไปยังจุดเกิดเหตุเพื่อออกตามหาดวงใจของเขา “อาเวิน รีบพาคนไปสมทบกับผมเราต้องรีบตามหาตัวของเธอให้พบ” หลังจากนั้นหวังซานเย่ก็รีบไปแจ้งข่าวให้กับผู้บัญชาการทหารสูงสุดได้ทราบว่าเขากำลังเดินทางไปทำอะไร และเพื่อไม่ให้งานเลี้ยงเกิดความวุ่นวายเขาจึงขอออกมาเพียงลำพังพร้อมกับทหารอีกไม่กี่นายเท่านั้น หวังซานเย่ออกมาด้านนอกก็พบว่าฝนยังคงกระหน่ำเทอย่างบ้าคลั่ง ไม่ต่างจากเขาที่ร้อนรนกระวนกระวายแทบขาดใจ เขาเป็นห่วงฉินเจินเจินจนแทบบ้า ในทันทีที่รถของเขาจอดสนิท เขาก็เปิดประตูออกไปโดยไม่รั้งรอผู้ใด รถที่ห่าวอู๋ขับมานั้นสภาพยับเยิน ข้างทางเป็นรอยหญ้าที่มีคนเหยียบย่ำลงไป เขาวิ่งตามรอยไปเรื่อย ๆ โดยไร้ความเหน็ดเหนื่อย ภายในใจได้แต่ภาวนาให้เขาได้เจอเธอโดยเร็วก็พอ หวังซานเย่วิ่งฝ่าสายฝนเข้าไปในป่า จนได้พบกับร่างที่เปียกปอนและเลือดที่ถูกสายฝนชะล้างออกมา เขาจึงเข้าไปประคองนายทหารคนสนิทในทันที “ห่าวอู๋ เป็นอย่างไรบ้าง” ดวงตาที่แทบจะปิดสนิทของเขาและลมหายใจที่เริ่มจะรวยริน พยายามที่จะฝืนดวงตาให้เปิดมองนายเหนือหัวที่เอ่ยปากเรียก ริมฝีปากที่ซีดขาวกับมือไม้ที่ไร้เรี่ยวแรงพยายามที่จะเอื้อนเอ่ยถ้อยคำและชี้ทางให้ผู้เป็นนายรีบติดตามเธอไป “เธอวิ่งไปทางนั้น คุณรีบตามเธอไปถอะครับ ผมไม่เป็นอะไร” “ห่าวอู๋ นายต้องไม่เป็นอะไรนะ นายทหารคนอื่นกำลังมา” เขาเองก็ห่วงใยห่าวอู๋ไม่น้อย แต่อีกใจก็ห่วงคนรักขึ้นมาใจจะขาด “รีบไปเถอะครับ...” เขาวางห่าวอู๋ลง เมื่อเห็นว่ามีนายทหารกำลังเดินมาทางนี้ ก่อนที่เขาจะวิ่งทะยานออกไปโดยไม่คิดชีวิตตามรอยเท้าไปด้วยใจตื่นกลัว หนึ่งรอยเท้าเล็กที่มีรอยเท้าใหญ่ของชายฉกรรจ์ราวสี่ถึงห้าคนวิ่งตามเธอไปติด ๆ ทำให้หยาดน้ำตาที่ร้อนผ่าวไหลอาบหน้า ไม่คิดเลยว่าจะมีคนใจร้ายคิดกำจัดเธอให้ถึงชีวิตแบบนี้ รอยเท้าเล็กค่อย ๆ ลึกเข้าไปในแนวเขตป่าทึบ หวังซานเย่เจ็บปวดจนแทบจะทนไม่ไหว เขาจะคงรีบร้อนเร่งหาเธอ จนกระทั่งได้ยินเสียงปืนและเสียงกรีดร้องดังขึ้น ปัง! กรี๊ด
Bab terkait
คุณนายที่รักของท่านผู้บัญชาการ ยุค 80 บทที่ 15 อย่าคิดร้ายกับคนของฉัน
ท่ามกลางผืนป่าที่รกชัฏและมืดครึ้ม อีกทั้งยังมีสายฝนที่โปรยกระหน่ำลงมาไม่ขาดสายกับเสียงฟาดฟันของสายฟ้าที่สาดลงมาจนบรรยากาศที่มืดมิดรอบกายสว่างวาบอย่างน่ากลัวด้านหลังของฉินเจินเจินยังคงมีชายฉกรรจ์ร่างกายใหญ่โตวิ่งตามเธอมาด้วยความบ้าคลั่งราวกับซอมบี้ในซีรีส์ที่เธอเคยดู พวกมันไม่แม้แต่จะลั่นไกปืนเพราะกลัวว่าเธอจะไร้ลมหายใจ ดูเหมือนว่ารางวัลจากการไล่ล่าของพวกมันคือร่างกายของเธอ‘ใครกันที่โหดเหี้ยมกับฉันได้อย่างเลือดเย็นเช่นนี้’ เธอคิดไม่ตกว่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับเธอเป็นฝีมือของผู้ใดกัน ชีวิตใหม่ของฉินเจินเจินคือการได้อยู่อย่างสงบสุขกับผู้ชายดี ๆ สักคน แต่เหตุใดทุกอย่างถึงได้ดูยากเย็นไปเสียหมดอุตส่าห์ก่อตั้งธุรกิจให้เติบโตเพื่อหวังว่าสักวันจะได้ยืนเคียงข้างเขาได้อย่างสมบูรณ์แบบ แต่เหตุไฉนถึงได้กลับตาลปัตรมากถึงเพียงนี้“แม่สาวน้อย เธอวิ่งนานเกินไปแล้วกระมัง เหนื่อยเปล่า ๆ น่า ไม่สู้มานอนรอรับความสนุกจากพวกเราจะดีกว่านะ” หนึ่งในคนร้ายพวกนั้นตะโกนบอกเธอด้วยน้ำเสียงป่าเถื่อน“หยุดให้โง่น่ะสิ ไอ้พวกเวร! ฉันไปทำอะไรให้แก”ฉินเจินเจินยังคงออกแรงวิ่งอย่างไม่เหน็ดเหนื่อยและโชคดีที่ร่างใหม่ของเธ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-18คุณนายที่รักของท่านผู้บัญชาการ ยุค 80 บทที่ 16 ปลอบขวัญ
บ้านพักตากอากาศของผู้บัญชาการ...สามวันแล้วที่เจินเจินของเขานอนหลับไป อาการเบื้องต้นของเธอคือความอ่อนล้า และได้รับการกระทบกระเทือนจิตใจอย่างหนัก หวังซานเย่จึงเลือกที่จะพาเธอมายังบ้านพักตากอากาศที่น้อยคนนักจะรู้ว่าเขามีบ้านพักอยู่นอกชานเมืองดวงตาคู่คมมองฝ่าเท้าที่เต็มไปด้วยรอยขีดข่วนด้วยความรู้สึกผิด เขาไม่คิดเลยว่ามารดาของตัวเองจะร้ายกาจมากถึงเพียงนี้ ผู้บัญชาการหนุ่มคิดหนักและไม่ไว้ใจใครทั้งนั้น เขาจึงไม่อยากพาเธอกลับไปยังคฤหาสน์ จึงได้พาเธอมารักษาตัวที่นี่เป็นการชั่วคราวหวังซานเย่เฝ้าอยู่ข้างกายของเธอไม่ห่าง และเฝ้ารอคอยการตื่นของเธอด้วยใจจดจ่อ ฝ่ามือคู่ใหญ่จับมือเล็กของเธอเอาไว้แน่น แววตาบ่งบอกถึงความรักใคร่ห่วงใยเธออย่างท่วมท้น“เจินเจิน คุณนอนนานเกินไปแล้วนะ” เขาบ่นพึมพำก่อนจะแนบมือเล็กไปกับใบหน้าของตัวเองด้วยความหวงแหน“คุณคิดถึงฉันหรือคะ แค่ก แค่ก”ฉินเจินเจินรู้สึกตัวและได้ยินสิ่งที่เขาเอ่ยขึ้นมาพอดี เธอจึงฝืนยิ้มและเก็บอาการเอาไว้ หวังจะแกล้งเขาเล็ก ๆ“นี่คุณตื่นนานแล้วหรือ แกล้งผมนี่นา”ใบหน้าคร้ามเข้มของเขาเต็มไปด้วยความดีใจ เมื่อเห็นว่าเธอฟื้นตื่นขึ้นมาเสียที หวังซาน
Terakhir Diperbarui : 2025-03-19คุณนายที่รักของท่านผู้บัญชาการ ยุค 80 บทที่ 17 เป็นของฉันนะคะ (NC 18+)
แสงอาทิตย์อันแสนอบอุ่นได้ลาลับไปเมื่อหมดเวลาของการทำหน้าที่ ท้องทิวาสีส้มอมแดงได้เปลี่ยนเป็นความมืดมิดไปทั่วทั้งผืนฟ้า กลุ่มดาวน้อยใหญ่นั้นทอประกายระยิบระยับประดับท้องฟ้าให้น่าชื่นชม จันทราทรงกลมลอยเด่นหราอยู่กลางท้องฟ้า ทอแสงประกายสีทองส่องสว่างสายลมที่พัดผ่านนั้นแผ่วเบาและนุ่มนวล พอให้ละอองน้ำพัดพาความเย็นมาสู่ผิวกาย ก่อนที่ต้นไม้น้อยใหญ่บริเวณน้ำตกจะส่งเสียงเสียดสีที่ไพเราะราวกับบรรเลงเครื่องดนตรี“เป็นของฉันนะคะ ซานเย่...”ถ้อยคำของเธอสะท้อนกึกก้องอยู่ภายในศีรษะของเขา โลกทั้งใบนั้นราวกับหยุดหมุน เป็นคำพูดที่ทำให้เขาแทบจะคลั่ง และพร้อมจะสยบให้แก่เธอตลอดไปตึกตัก ตึกตักเสียงของหัวใจเต้นอย่างรุนแรง แข่งขันกับเสียงของใบไม้ที่บิดปลิว ฉินเจินเจินนั่งคร่อมตัวลงบนตัวของเขา ก่อนจะประคองใบหน้าของผู้บัญชาการด้วยมือทั้งสองข้าง สบตากับเขาด้วยความลึกซึ้ง แล้วโน้มลงมาจูบอย่างอ่อนโยนในขณะที่เขาดึงเธอเข้ามาชิด มือข้างหนึ่งโอบเอวบาง ส่วนมืออีกข้างก็จับประคองใบหน้าได้รูปเอาไว้ริมฝีปากบางนุ่มหยุ่นทาบทับลงมาบนกลีบปากหยักของเขา จนเกิดความรู้สึกที่ร้อนผ่าวไปตามอณูรูขุมขน และรู้สึกซาบซ่าน เขาไม่อาจต้
Terakhir Diperbarui : 2025-03-20คุณนายที่รักของท่านผู้บัญชาการ ยุค 80 บทที่ 18 เป็นของผมนะครับ (NC 18+)
“เจินเจิน นี่คุณกำลังท้าทายผมอยู่หรือเปล่า” เขาถามเธอออกไป“ค่ะ ฉันท้าทายคุณ ฉันอยากรู้เต็มแก่แล้วว่าสามีในวัยสี่สิบของฉันทำอะไรได้บ้าง” เธอเชยปลายคางของเขาให้แหงนมองสบตา“ผมจะมอบความเป็นผัวให้กับคุณ ผมจะทำให้คุณร้องขอชีวิต”หวังซานเย่ไม่ยอมแพ้ ในเมื่อเมียเด็กของเขาร่านสวาทถึงเพียงนี้เขาก็จำต้องแสดงฝีไม้ลายมือให้เต็มที่ ก่อนที่เขาจะอุ้มเธอนั่งคร่อมลงบนตัก ก่อนจะโอบกอดร่างของเธอ ฝ่ามือใหญ่ลูบไล้แผ่นหลังเนียนนุ่ม ความอบอุ่นแผ่ซ่านจากจุดสัมผัส ทำให้รู้สึกเคลิบเคลิ้ม ราวกับโลกรอบตัวนั้นหยุดหมุน เหลือเพียงสองคนในห้วงเวลาอันแสนหวานฉินเจินเจินหลับตาพริ้มเพื่อรับรสจูบอันแสนร้อนแรง เขาขบเม้มดูดดึงกลีบปากของเธอจนบวมแดง แล้วดูดไซ้ซอกคออันขาวผ่องของเธอแล้วประทับรอยจนเธอครางออกมาอ่าฝ่ามืออุ่นบีบเค้นเนื้อนุ่มของเธออย่างแรง ในณะที่นิ้วหัวแม่มือก็เขี่ยเม็ดทับทิมสีหวานแล้วบีบขยี้ไปมา เขาผลักเธอให้เอนพิงเก้าอี้ตัวยาว ก่อนจะสวมครอบริมฝีปากลงไปบนเต้าอวบสองฝ่ามือบีบขยำส่งก้อนขาวอวบเข้าปากด้วยความกระหาย ลิ้นเรียวตวัดลงบนตุ่มไตจนเปียกชุ่ม ก่อนจะดูดดึงและขบกัดทรวงอกอิ่มจนเกิดรอยแดงอ่า ซี้ดเธอครางออกมาด
Terakhir Diperbarui : 2025-03-20คุณนายที่รักของท่านผู้บัญชาการ ยุค 80 บทที่ 19 หวาน
รุ่งอรุณยามเช้าที่แสงแดดสาดส่อง กับเสียงของน้ำตกที่ไหลจากที่สูง ฉินเจินเจินลืมตาขึ้นมาแต่ทว่ากลับต้องหลับตาแน่นเพื่อปรับสายตาให้รับกับแสงแดดที่เจิดจ้าอีกครั้งแพขนตาหนากระพริบถี่ กวาดมองทุกสิ่งที่กระจัดกระจายรอบกาย ก่อนจะอมยิ้มออกมาด้วยความเขินอาย ข้างกายของเธอมีร่างที่เปลือยเปล่าของเขา ทำให้เธออดที่จะคิดถึงเรื่องเมื่อคืนไม่ได้“ซานเย่นะซานเย่ ลีลาของคุณช่างร้อนแรงเสียจริง ๆ”เธอพึมพำ และมองหน้าเขาด้วยสายตาที่จับจ้อง ยามที่เขาหลับตาพริ้มนั้นช่างดูดีเสียเหลือเกินหมับ“คุณยังไม่อิ่มหรือครับ”เธอที่ไม่ทันได้ระวังตัว กลับเป็นฝ่ายถูกคนที่แอบหลับกระชากเข้าไปโอบกอด ปลายจมูกที่โด่งเป็นสันคมซุกไซ้ไปตามลำคอระหงของเธอด้วยความคลั่งไคล้“ฉันเจ็บระบมไปหมดแล้วค่ะ โดยเฉพาะตรงนั้น”เธอก้มมองเนินสวาทของตัวเอง มันทั้งเจ็บและรวดร้าวไปเสียหมด เพราะเขาทั้งดูด ทั้งเลีย ทั้งขยี้ ทั้งกระแทกกระทั้นอย่างหนักหน่วง“ก็ตรงนั้นของคุณมันหอม มันหวาน มันอร่อยถูกใจผมนี่ครับ”เพียงแค่ชั่วข้ามคืนเขาก็เปลี่ยนไปทุกอย่าง คนที่ไม่ค่อยเปิดเผยความรู้สึกอย่างเขา กลับพูดทุกอย่างออกมาอย่างไม่อาย“พักก่อนนะคะ แล้วฉันจะให้คุณกินอี
Terakhir Diperbarui : 2025-03-21คุณนายที่รักของท่านผู้บัญชาการ ยุค 80 บทที่ 20 อุปสรรค
ท้องฟ้าในยามเช้าของวันใหม่นั้นยังคงสดใสเสมอ พระอาทิตย์ดวงโตโผล่พ้นขอบฟ้าสาดแสงอ่อนๆ ทำให้บรรยากาศของบ้านพักตากอากาศเต็มไปด้วยความอบอุ่น ม่านน้ำตกยังคงไหลเทลงมาจากที่สูงอย่างต่อเนื่องทำให้อากาศเย็นสบายและรู้สึกสดชื่น เธอและเขายังคงพักอยู่ที่นี่ต่อเนื่องหลายวัน มันทั้งสงบสุขและหอมหวานไปด้วยกลิ่นอายของความรัก“เจินเจิน คุณคิดเห็นอย่างไร หากผมจะพาคุณกลับไปที่คฤหาสน์ของผม” เขาสวมกอดเธอจากทางด้านหลัง ก่อนจะเอ่ยถามความคิดเห็นและความต้องการของเธอ“ซานเย่ ฉันรู้ว่าคุณกำลังกังวลเรื่องของฉันกับคุณแม่ ใช่หรือไม่”ร่างบางหันมาโอบกอดรอบเอวของเขาเอาไว้ สิ่งที่เขาคิดได้ผ่านออกมาทางสายตาทั้งหมดแล้ว และเห็นได้ชัดว่าเขาเป็นห่วงเธอมากเพียงใด“เรื่องที่คุณแม่ผมทำกับคุณ มันร้ายแรงเหลือเกิน และผมกลัวว่าคุณแม่จะไม่ยอมรามือ” ฝ่ามือคู่ใหญ่จับมือของคนรักเอาไว้แน่น เขาต้องจัดการอะไรบางอย่าง เพื่อให้เธอได้อยู่อย่างสงบสุข“ซานเย่ เราหนีไปตลอดไม่ได้หรอกนะคะ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ฉันขอเพียงให้คุณมาช่วยฉันได้ทันเวลาในทุกครั้งก็พอ” ฉินเจินเจินบอกกับเขาด้วยความเข้าอกเข้าใจ และยอมรับความจริง“ไม่พูดอย่างนี้นะครับ ผมจะไม่
Terakhir Diperbarui : 2025-03-22คุณนายที่รักของท่านผู้บัญชาการ ยุค 80 บทที่ 21 แม่สามีตัวร้าย
คฤหาสน์หลังงามของผู้บัญชาการหวังซานเย่ตั้งอยู่บนพื้นที่กว้างใหญ่ท่ามกลางภูมิทัศน์อันแสนงดงาม แต่ทว่าบรรยากาศในวันนี้กลับแตกต่างออกไปจากทุกที สายตาของฉินเจินเจินยังคงสะท้อนความวิตกกังวลกับหลากหลายความรู้สึกที่เกิดขึ้นภายในใจ ทั้งความคิดของตัวเธอและความทรงจำอันแสนเลวร้ายของเจ้าของร่างเดิม ทำให้เธอไม่รู้ว่าตัวเองจะต้องจัดการความรู้สึกในตอนนี้อย่างไรหลังจากเหตุการณ์ที่เธอต้องเผชิญหน้ากับมารดาและพ่อเลี้ยงของเธอที่มาดักรอเพื่อขูดรีดเงินจากเธอในวันนี้ ความรู้สึกผิดหวังและเจ็บปวดจากการถูกทอดทิ้งของฉินเจินเจินคนเดิมยังคงหลอกหลอนเธออยู่ในใจ แต่สำหรับความคิดของตัวเธอเองในตอนนี้นั้นโล่งราวกับยกภูเขาออกจากอก และได้แต่หวังว่าครอบครัวจอมปลอมครอบครัวนี้จะไม่กลับมาตามราวีชีวิตเธออีกต่อไป“ซานเย่...”ฉินเจินเจินเอ่ยเบา ๆ ในขณะที่มือเล็กของเธอยังคงถูกหวังซานเย่กุมไว้ เธอเป็นห่วงความรู้สึกของเขาอยู่ไม่น้อยที่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้“ครับ” เขาขานรับเสียงเบา“ฉันไม่อยากให้เรื่องทั้งหมดนี้ส่งผลกระทบต่อคุณ…”หวังซานเย่หันมามองภรรยาเด็กของเขา แววตาคู่คมที่มองเธอมีความอ่อนโยนแต่กลับเต็มไปด้วยความหนักแน่น“ไม่ต้
Terakhir Diperbarui : 2025-03-23คุณนายที่รักของท่านผู้บัญชาการ ยุค 80 บทที่ 22 งานแต่งงาน
หนึ่งเดือนต่อมา...พิธีแต่งงานของหวังซานเย่และฉินเจินเจินถูกจัดขึ้นอย่างหรูหราภายในคฤหาสน์ของเขา พื้นที่โดยรอบนั้นถูกตกแต่งประดับประดาด้วยดอกไม้สีแดงสดที่เธอชื่นชอบเป็นชีวิตจิตใจ ท่ามกลางบรรยากาศแห่งความชื่นมื่น อีกทั้งท้องฟ้าในวันนี้ยังเป็นสีฟ้าครามสดใส แสงแดดอ่อน ๆ ส่องสะท้อนผ่านบานหน้าต่างไม้ที่สลักลวดลายสวยงามด้วยความเป็นใจ ทำให้ทุกคนที่มาร่วมงานรับรู้ได้ถึงความอบอุ่นและความสุขที่เอ่อล้นหวังซานเย่ในชุดเครื่องแบบของนายทหารยศสูงยืนอยู่ในห้องพิธีประจำตระกูลหวัง ใบหน้าที่งดงามราวกับรูปสลักแสดงถึงความสุขที่มีล้นใจ สายตาคู่คมของเขาเอาแต่จับจ้องไปยังเจ้าสาวตาเป็นมันฉินเจินเจินที่ยืนอยู่ข้าง ๆ กาย สวมชุดกี่เพ้าสีแดงสดที่ปักลวดลายสีทองงดงามละเอียดลออ เครื่องประดับหยกชิ้นงามที่ประดับลงบนร่างกายของเธอนั้นส่งเสริมให้เธอดูสง่างามราวกับเทพธิดา ดวงตากลมโตของเธอส่องประกายระยิบระยับด้วยความสุขที่ไม่ต่างไปจากเขา"เจินเจิน…" หวังซานเย่กระซิบเรียกชื่อของเธออย่างอบอุ่นฉินเจินเจินหันมาส่งยิ้มให้กับเขาด้วยความอบอุ่น ก่อนจะเอื้อมฝ่ามือเล็กเข้ามากอบกุมฝ่ามือของเขาไว้แน่น"ซานเย่ ฉันรู้สึกเหมือนกับว่า ค
Terakhir Diperbarui : 2025-03-24
Bab terbaru
คุณนายที่รักของท่านผู้บัญชาการ ยุค 80 บทที่ 32 ครอบครัวที่สมบูรณ์
บรรยากาศภายในห้องนอนของผู้บัญชาการหวังและภรรยาของเขา ถูกตกแต่งด้วยโทนสีอบอุ่นและมีแสงไฟสลัว ๆ เต็มไปด้วยความเงียบสงบตามคำสั่งของเขา เพื่อสร้างบรรยากาศที่สุดแสนจะโรแมนติกสำหรับทำกิจกรรมกระชับรักหวังซานเย่กำลังนั่งข้างเตียง ฝ่ามือของเขาวางอยู่บนท่อนแขนของภรรยาที่กำลังนอนหลับตาพริ้มด้วยความหลงใหล ใบหน้าของเธอยังคงเปล่งประกายอ่อนหวานเหมือนทุกวัน แต่ทว่าในตอนนี้ดูเหมือนเธอจะอ่อนแอลงไปบ้างหลังจากหนึ่งเดือนผ่านไป หวังซานเย่ตั้งอกตั้งใจที่จะเร่งผลิตทายาทให้กับตระกูลหวังของเขาด้วยความทุ่มเททั้งแรงกายและแรงใจ และดูเหมือนว่าความเหน็ดเหนื่อยของเขาและภรรยาจะบังเกิดผล เมื่อฉินเจินเจิน เมียเด็กของเขาเริ่มมีอาการคลื่นไส้และอาเจียนติดต่อกันเป็นเวลาหลายวันด้วยความดีอกดีใจจนไม่รู้ว่าควรจะต้องทำอย่างไร โชคดีที่ป้าหวังให้คำแนะนำวิธีการดูแลเธอได้อย่างดีเยี่ยม และไม่ลืมที่จะรีบพาเธอไปพบกับคุณหมอที่โรงพยาบาลเพื่อตรวจอาการของเธอให้แน่ใจอีกครั้งเมื่อผลการตรวจออกมา ชายวัยสี่สิบที่ยังหนุ่มแน่น แข็งแรงและมั่นคงก็คงต้องอ่อนแรงลงไป หลังจากที่ได้ยินคุณหมอเอ่ยบอก"ภรรยาของคุณกำลังตั้งครรภ์ครับ อายุครรภ์ตอนนี้ก็รา
คุณนายที่รักของท่านผู้บัญชาการ ยุค 80 บทที่ 31 เริ่มต้นใหม่
แสงแดดในยามเช้าของวันใหม่ยังคงสาดส่องและทอประกายแสงที่เจิดจ้า เล็ดลอดผ่านบานหน้าต่างไม้เก่าแก่ภายห้องนั่งเล่นของคฤหาสน์ผู้บัญชาการหวังด้วยความสดใส แสงที่ส่องสะท้อนกับผนังสีขาวสะอาด นั้นดูอบอุ่นและเงียบสงบราวกับไร้ผู้คน แม้แต่เสียงฝีเท้าของคนในบ้านยังคงเงียบเชียบหวังซานเย่ นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานในห้องทำงานของเขา ดวงตาอันแสนจะเคร่งขรึมจ้องมองไปยังเอกสารต่าง ๆ ที่ถูกจัดเรียงไว้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย ตัวอักษรบนกระดาษเหล่านั้นเต็มไปด้วยรายละเอียดเกี่ยวกับการค้าขาย และการบริหารจัดการสิ่งของมีค่าของตระกูลหวังที่ยังคงต้องดำเนินต่อไปแม้จะไร้เงาของอดีตคุณนายหวัง และแม้ว่าหวังไห่เถิงจะออกจากบ้านไปแล้วก็ตาม แต่การบริหารงานของตระกูลยังคงต้องการการดูแลอย่างใกล้ชิดจากเขาและภรรยาผู้บัญชาการหวังรู้สึกว่าชีวิตในคฤหาสน์นั้นเริ่มเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ตั้งแต่หวังไห่เถิงและมารดาตัดสินใจออกไปใช้ชีวิตของตัวเอง ด้วยภาระหน้าที่ภายในกองทัพ และภรรยาที่เพิ่งจะเข้ามาจัดการดูแลความเรียบร้อยของทุกอย่างภายในตระกูล ทำให้ทุกสิ่งยังไม่เข้าร่องเข้ารอย อีกทั้งยังเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า ดวงตาคู่คมของเขายังคงจับจ้องไ
คุณนายที่รักของท่านผู้บัญชาการ ยุค 80 บทที่ 30 จุดจบ
หวังไห่เถิงเอ่ยด้วยน้ำเสียงก้าวร้าว เขาคว้าอาวุธปืนที่วางอยู่ใกล้ ๆ ก่อนจะเดินตรงเข้าไปหาหวังซานเย่ด้วยท่าทางที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นหวังซานเย่หันมองหวังไห่เถิงอย่างไม่สะทกสะท้านและไม่ได้รู้สึกกลัวเลยแม้แต่น้อย"คิดว่าฉันจะกลัวนายหรือ"เขาเอ่ยถามน้ำเสียงเย็นชา แม้ว่าภายในใจจะรู้สึกหวาดระแวงเล็กน้อย แต่การที่ต้องเผชิญกับความโกรธของหวังไห่เถิง ทำให้เขาคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้เสียมากกว่าหวังไห่เถิงก้าวไปข้างหน้า ภายในมือของเขาจับอาวุธปืนเอาไว้แน่น เขารู้สึกว่าการแก้แค้นอาจจะเป็นหนทางเดียวที่จะทำให้เขาจะรู้สึกมีอำนาจในการควบคุมชีวิตของตัวเองได้ ไม่ว่าจะต้องสูญเสียอะไรไปก็ตามแกรก"หวังซานเย่...ทุกอย่างมันต้องจบที่นาย!"หวังไห่เถิงตะโกนลั่น ในขณะจ่อปากกระบอกปืนไปที่ขมับของหวังซานเย่ แต่ทว่ามือของเขากลับสั่นเพราะความโกรธ แต่ในขณะเดียวกันมันก็เต็มไปด้วยความเจ็บปวดและความรู้สึกที่อยากจะหลุดพ้นจากทุกสิ่งที่ต้องเผชิญ"ซานเย่!" ฉินเจินเจินตกใจมาก เธอวิ่งเข้าไปหาเขาด้วยความกลัว แต่ทว่ากลับถูกห่าวอู๋คว้าตัวเอาไว้เสียก่อน เพราะกลัวว่าเธอจะไม่ปลอดภัยหวังซานเย่เหลือบมองปืนที่จ่อศีรษะ เขาไ
คุณนายที่รักของท่านผู้บัญชาการ ยุค 80 บทที่ 29 ความลับที่ถูกเปิดเผย
ท่ามกลางเสียงตะโกนและการโต้เถียงที่ดังสนั่นภายในสวนด้านหลังของตระกูลหวัง เกิดการต่อสู้ในระหว่างพี่น้องที่ไม่อาจหยุดยั้งได้ง่าย ๆ หวังซานเย่บุตรชายคนโตของตระกูลหวัง จ่อปากกระบอกปืนเข้ากับศีรษะของหวังไห่เถิงอย่างไร้ความปรานี"ซานเย่...อย่าทำร้ายเขา!"เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น ทำให้หวังซานเย่หยุดนิ่ง ความโกรธแค้นยังคงปรากฏอยู่บนใบหน้าของเขา ขณะที่สายตายังจ้องมองไปที่ผู้ที่เดินเข้ามาใหม่"คุณแม่" เสียงหวังซานเย่นั้นเรียบเฉยและไม่ได้ดูตกใจเท่าไรนักคุณนายหวัง มารดาที่เคยแสดงออกถึงความเมตตาและความห่วงใยของเขา แต่ในขณะนี้ดวงตาของเธอที่มักจะอ่อนโยน กลับแฝงด้วยความเด็ดขาดและบางครั้งก็เห็นสายตาที่ซ่อนความรู้สึก ในแบบที่เขาไม่เคยเห็นจากเธอมาก่อน"ซานเย่! อย่าทำแบบนี้!"คุณนายหวังเดินเข้ามาหาเขาและยกมือขึ้นจับแขนของเขาอย่างรวดเร็ว แต่ทว่าหวังซานเย่กลับสะบัดมือของเธอออกแล้วจ้องมองไปที่หวังไห่เถิงด้วยความเจ็บปวด"นี่คือสิ่งที่เขาสมควรจะได้รับ!" หวังซานเย่พูดด้วยเสียงแหบแห้ง ความโกรธปะทุขึ้นอีกครั้ง"ซานเย่...แต่เขาเป็นน้องชายของลูก" คุณนายหวังพูดเสียงเบาลง พร้อมกับหายใจเข้าลึก"คุณแน่ใจหรือครับ ว่าเขา
คุณนายที่รักของท่านผู้บัญชาการ ยุค 80 บทที่ 28 ต่อสู้
"หวังไห่เถิง....ถอยไป" เสียงนั้นหนักแน่นและทรงพลังดังขึ้น ผู้บัญชาการยิงปืนขึ้นฟ้าเป็นการข่มขู่หวังซานเย่ เดินมาจากทางเดินที่ห่างออกไปเพียงไม่กี่เมตร ด้านหลังของเขาคือที่ที่แสงจันทร์สาดส่อง จึงทำให้เขาดูเหมือนกับผู้ที่ออกมาจากเงามืด เขาส่งสายตามองไปยังฉินเจินเจินแล้วยิ้มเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าเธอปลอดภัยดี ก่อนจะหันไปเผชิญหน้ากับหวังไห่เถิงอีกครั้ง"ซานเย่ในที่สุดคุณก็มาทันเวลา" ฉินเจินเจินพึมพำออกมาในใจ ก่อนจะยิ้มออกมาด้วยความโล่งอกแต่ทว่าคำพูดของหวังไห่เถิงก็ดังขึ้น พร้อมกับรอยยิ้มเยาะเย้ย"รู้ตัวเร็วกว่าที่คิดนะ...พี่ชาย ฮ่า"หวังซานเย่ยืนอยู่ตรงกลางลานกว้างของสวนด้านหลังคฤหาสน์ ใบหน้าคมเข้มของเขาเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวที่พยายามกดไว้ในส่วนลึกของจิตใจ ร่างสูงใหญ่นั้นเปี่ยมไปด้วยอำนาจดูน่ากลัวกว่าที่เคยเป็น ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่ชายหนุ่มตรงหน้าด้วยสายตาที่ว่างเปล่า เขาพยายามรักษาความสัมพันธ์ของครอบครัวเอาไว้ แต่ทว่าในตอนนี้น้องชายกลับทำในสิ่งที่เขายอมรับไม่ได้อีกต่อไป"ไห่เถิง!" เสียงทุ้มต่ำของหวังซานเย่ดังก้องขึ้น"..." เจ้าของชื่อหาได้มีความหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย"หวังไห่เถิง นายกล
คุณนายที่รักของท่านผู้บัญชาการ ยุค 80 บทที่ 27 หนี
เสียงของสายลมที่พัดผ่านต้นไม้ใหญ่ ท่ามกลางความเงียบสงัดแต่ทว่าบรรยากาศของคฤหาสน์ผู้บัญชาการในตอนนี้กลับเปรียบเสมือนเสียงคำรามของสัตว์ร้ายที่ดังขึ้นภายในเงามืด เงาทึมของพระจันทร์เสี้ยวทอแสงลงมากระทบบนพื้นดินด้วยความเยือกเย็น ความมืดมิดปกคลุมทุกอย่าง ราวกับว่าทุกสิ่งในคฤหาสน์นี้กำลังหลบซ่อนตัวเองจากความน่ากลัวภายในมุมหนึ่งที่มืดสนิท ฉินเจินเจินยืนหอบหายใจอย่างหนักหน่วง เมื่อเสียงฝีเท้าของ หวังไห่เถิง ดังกระหึ่มมาจากทางเดิน และนั่นยิ่งทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้นเป็นเท่าทวี เธอหันกลับไปมองบานประตูไม้ทึบที่เปิดอ้าออกไว้เล็กน้อย ใจหนึ่งก็อยากจะหนีไปเสียเดี๋ยวนี้ แต่เธอก็รู้ดีว่าไม่อาจหนีออกจากคฤหาสน์หลังนี้ไปได้ง่าย ๆ อย่างแน่นอน"เจินเจิน คุณอยู่ไหนกัน ผมหวังว่าคุณคงไม่อยากทำให้ผมโกรธหรอกกระมัง"เสียงของหวังไห่เถิงดังแทรกขึ้นมาท่ามกลางความเงียบ ดวงตาคู่สวยของเธอกลับมองเห็นว่าในมือของเขาถือดาบรูปทรงโบราณ ส่องสะท้อนแสงจันทร์ ทำให้เงานั้นช่างดูดุดันและน่าสะพรึงกลัว‘บ้าชิบ นี่มันคนวิปริตชัด ๆ ถึงกับจะฆ่าจะแกงกันเลยหรืออย่างไร’ เธอคิดในใจ ก่อนจะกัดฟันแน่น เธอรู้ดีว่าไม่สามารถเอาชนะเขาได้ด้วย
คุณนายที่รักของท่านผู้บัญชาการ ยุค 80 บทที่ 26 แผนลวงร้าย
แสงอาทิตย์ในยามอรุณรุ่งได้ลาลับขอบฟ้าไปอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเปลี่ยนเป็นความมืดมิดที่เงียบสงัด ราวกับไม่มีอะไรจะหยุดยั้งความชั่วร้ายที่กำลังแผ่กระจายไปทั่วทั้งลั่วหยาง หวังซานเย่ เป็นผู้บัญชาการทหารที่ฉลาดเฉลียวและกล้าหาญ เขาได้รับคำสั่งให้ปราบปรามกลุ่มผู้ก่อการร้ายที่ก่อความเดือดร้อนในพื้นที่ห่างไกลจากเมืองหลวง แต่ในระหว่างทางเขากลับรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่ผิดปกติจนไม่อาจมองข้ามไปได้"ผู้บัญชาการครับ เหตุการณ์ในวันนี้มันดูแปลกไปนะครับ"ห่าวอู๋ ลูกน้องคนสนิทของหวังซานเย่ เอ่ยขึ้นด้วยเสียงเบา ขณะกอบกุมพวงมาลัยของรถยุโรปทางการทหารหวังซานเย่ไม่ได้ตอบอะไรออกไป เขากำลังครุ่นคิดอยู่ภายในใจ และสิ่งที่คิดก็เริ่มจะชัดเจนมากขึ้นเรื่อย ๆ การเคลื่อนไหวของกลุ่มผู้ก่อการร้ายในครั้งนี้ดูแปลกตามที่ห่าวอู๋บอกกล่าว และดูเหมือนว่าพวกมันจะไม่ได้มีจำนวนมากมายเหมือนในทุกครั้งที่ผ่านมา อีกทั้งพวกมันยังดูเหมือนกับกำลังพยายามหนีเสียมากกว่าการตั้งใจต่อสู้"มันไม่น่าจะใช่แบบนี้" หวังซานเย่พึมพำเบา ๆ เมื่อสายตาคู่คมมองเห็นความผิดปกติในระหว่างที่พวกเขากำลังเดินทางผ่านเขาสั่งให้ห่าวอู๋หยุดรถในทันทีที่มองเห็นว่าหมู่
คุณนายที่รักของท่านผู้บัญชาการ ยุค 80 บทที่ 25 คนถ่อย
หวังซานเย่รับหน้าที่เป็นคนขับรถในเช้าวันใหม่ เขาพาเธอกลับไปยังคฤหาสน์ของเขา บรรยากาศในวันนี้สดใสกว่าทุกวัน ความเขียวชะอุ่มของต้นไม้ทั้งสองฝั่งทำให้เธอทอดสายตามองด้วยความสบายใจ จนกระทั่งเริ่มมองเห็นคฤหาสน์ที่ตั้งอยู่บนเนินสูง สามารถมองเห็นตัวเมืองอันกว้างไกลที่เธอเองก็ยังเดินสำรวจไม่ครบทุกมุม เป็นความหรูหราของสถาปัตยกรรมจีนโบราณผสมผสานกับกลิ่นอายยุคสาธารณรัฐสะท้อนความมั่งคั่งและทรงอำนาจของตระกูลหวัง ตระกูลที่มีบทบาทสำคัญทั้งในกองทัพและเศรษฐกิจระดับประเทศที่ฉินเจินเจินได้มองอย่างเต็มตาในวันนี้"เจินเจิน ผมยังไม่อยากกลับเลย อยากอยู่กับคุณสองต่อสองมากกว่า" เขาเอ่ยขึ้น ก่อนจะเอื้อมมือข้างหนึ่งมาจับมือเธอเอาไว้"ซานเย่ ตั้งใจขับรถหน่อยสิคะ ฉันยังไม่อยากนอนข้างทางนะคะ!" เธอบ่นอุบ เมื่อเห็นเขาขับรถมือเดียว จนรู้สึกไม่ปลอดภัย"คุณไม่อยากอยู่กับผมแค่สองคนอย่างนั้นหรือ" เขาไม่ฟังเธอปราม แต่ทว่าเร่งรัดให้เธอตอบคำถามของเขา"ที่คฤหาสน์ก็ไม่มีใครมาวุ่นวายกับคุณนี่คะ ซานเย่ คุณตั้งใจขับรถก่อนเถอะคะ ไม่อย่างนั้นฉันจะงอนคุณนะคะ" เธอกอดอกมุ่ยหน้าใส่เขาด้วยสายตาเอาจริง"ไม่งอนนะ ผมยอมแล้วก็ได้"ฟอดหวังซ
คุณนายที่รักของท่านผู้บัญชาการ ยุค 80 บทที่ 24 พลุที่พร่างพราว (NC 18+)
ปลายนิ้วที่เรียวสวยผลักร่างใหญ่โตของเขาให้นอนราบลงไปบนฝากระโปรงของรถได้ด้วยมือเดียว หวังซานเย่ร่างกายอ่อนระทวยไปกับลีลาอันแสนเร่าร้อนของเธอเสียแล้วฉินเจินเจินนั่งคร่อมลงบนท่อนกายอุ่นร้อนของเขาจนมิดลำ ส่งให้เขาหน้าเบ้ด้วยความคับแน่น ความเจ็บสะท้านแล่นไปทั่วลำใหญ่แต่ทว่ายังคงซ่านเสียวจนสมองขาวโพลนซี้ดไม่ได้มีเพียงเขาที่เจ็บปวด เธอเองก็เช่นกันเพราะขนาดที่ใหญ่โตของเขาได้เบียดเสียดเข้ามาภายในโพรงสวาทจนแทบจะปริแตกจากกัน แต่นั่นกลับเป็นความเจ็บปวดที่เธอยินดีสะโพกอิ่มโขลกไปข้างหน้าเพื่อให้เกิดแรงขับเคลื่อนท่อนเอ็นเขื่องเข้าออกร่องสวาทที่ชุ่มฉ่ำเต็มไปด้วยความต้องการที่พุ่งพล่าน ไฟร่านกำลังครอบงำตัวของเธอฉินเจินเจินยกตัวขึ้นแล้วกระแทกตัวลงไปเพื่อให้แท่งหยกเข้าไปในร่องรักของเธออย่างแรง ทำให้เธอรู้สึกได้ถึงความลึกและความสะใจ มันทั้งร้อนแรงและวาบหวาม จนเขาครางออกมาด้วยน้ำเสียงเร่งเร้า“อ่า เจินเจิน กระแทกอีก ผมเสียวจังเลยครับ”“อะ...อื้อ”ริมฝีปากบางสีแดงสดขบเม้มเข้าหากันด้วยความซ่านสยิว ก่อนที่เธอจะออกแรงขยับสะโพกอย่างเชี่ยวชาญ แล้วบดสะโพกลงไปอย่างหนักจนน้ำกามไหลออกมาชุ่มฉ่ำและเกิดเสียงดังแ
