เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 19 หวาน
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-03-21 10:08:10รุ่งอรุณยามเช้าที่แสงแดดสาดส่อง กับเสียงของน้ำตกที่ไหลจากที่สูง ฉินเจินเจินลืมตาขึ้นมาแต่ทว่ากลับต้องหลับตาแน่นเพื่อปรับสายตาให้รับกับแสงแดดที่เจิดจ้าอีกครั้ง
แพขนตาหนากระพริบถี่ กวาดมองทุกสิ่งที่กระจัดกระจายรอบกาย ก่อนจะอมยิ้มออกมาด้วยความเขินอาย ข้างกายของเธอมีร่างที่เปลือยเปล่าของเขา ทำให้เธออดที่จะคิดถึงเรื่องเมื่อคืนไม่ได้ “ซานเย่นะซานเย่ ลีลาของคุณช่างร้อนแรงเสียจริง ๆ” เธอพึมพำ และมองหน้าเขาด้วยสายตาที่จับจ้อง ยามที่เขาหลับตาพริ้มนั้นช่างดูดีเสียเหลือเกิน หมับ “คุณยังไม่อิ่มหรือครับ” เธอที่ไม่ทันได้ระวังตัว กลับเป็นฝ่ายถูกคนที่แอบหลับกระชากเข้าไปโอบกอด ปลายจมูกที่โด่งเป็นสันคมซุกไซ้ไปตามลำคอระหงของเธอด้วยความคลั่งไคล้ “ฉันเจ็บระบมไปหมดแล้วค่ะ โดยเฉพาะตรงนั้น” เธอก้มมองเนินสวาทของตัวเอง มันทั้งเจ็บและรวดร้าวไปเสียหมด เพราะเขาทั้งดูด ทั้งเลีย ทั้งขยี้ ทั้งกระแทกกระทั้นอย่างหนักหน่วง “ก็ตรงนั้นของคุณมันหอม มันหวาน มันอร่อยถูกใจผมนี่ครับ” เพียงแค่ชั่วข้ามคืนเขาก็เปลี่ยนไปทุกอย่าง คนที่ไม่ค่อยเปิดเผยความรู้สึกอย่างเขา กลับพูดทุกอย่างออกมาอย่างไม่อาย “พักก่อนนะคะ แล้วฉันจะให้คุณกินอีก แต่อย่ากินดุนักนะคะ ฉันเหนื่อย” เขาเป็นผู้ชายวัยสี่สิบที่ยังคงแข็งแรง และดุดัน อีกทั้งยังอึด ทน ในเรื่องบนเตียงไม่น้อย เธอที่อยู่ในร่างของเด็กสาวยังรู้สึกว่าเหนื่อย แต่เขากลับไม่มีความเหน็ดเหนื่อยเลยแม้แต่น้อย “ของมันอร่อย ผมก็ต้องกินดุสิครับ” “ไปอาบน้ำกันจะดีกว่าค่ะ หากใครมาเห็นคุณกับฉันในสภาพนี้คงไม่ดีแน่” เธอตีไหล่เขาเบา ๆ “ที่นี่มีแค่คุณกับผมเท่านั้น” “อื้อ” เธอครางในลำคอเมื่อเขาหยัดกายลุกขึ้น ก่อนจะช้อนอุ้มเธอเอาไว้ในอ้อมแขนแล้วเดินไปยังห้องอาบน้ำที่มีอ่างขนาดใหญ่อยู่ตรงกลางของห้อง น้ำในนั้นยังคงอุ่นราวกับมีคนจัดเตรียมเอาไว้ มิหนำซ้ำยังมีกลีบกุหลาบสีแดงสดลอยเอาไว้อย่างรู้ใจ แม้แต่เจ้าของบ้านอย่างเขายังรู้สึกประหลาดใจ ก่อนที่สายตาคู่คมจะมองเห็นแผ่นกระดาษที่มีข้อความเขียนระบุเอาไว้บนนั้น ‘ขอให้มีความสุขนะครับ ผู้บัญชาการ อ่อ ผมเตรียมช่อดอกไม้เอาไว้ให้คุณอยู่ทางด้านนอกด้วยนะครับ ห่าวอู๋’ เขาซ่อนแผ่นกระดาษเอาไว้หลังจากที่อ่านจบ เพราะเมื่อครู่เขาบอกกับเธอว่าที่นี่มีเพียงเขาและเธอแค่สองคน แต่ไม่คิดว่าห่าวอู๋จะเข้ามาเตรียมการทุกอย่างเอาไว้ อ่างน้ำอันแสนอบอุ่น เธอกับเขาลงไปแช่ด้วยกัน ฉินเจินเจินนั่งคร่อมตักของเขาเอาไว้ ทรวงอกกลมกลึงบดเบียดแผงอกกว้าง ก่อนจะซุกใบหน้าลงบนหัวไหล่ของเขาด้วยความอ่อนเพลีย “อาบน้ำเสร็จไปทานอาหารมือเช้ากันนะครับ” “อื้อ” เธอครางในลำคอ โดยไม่ลืมตาแต่อย่างใด “เจินเจิน ผมมีอะไรจะขอคุณ” “อะไรหรือคะ” เธอถามเขาด้วยท่าทางสะลึมสะลือ “เป็นของผมอีกสักรอบนะ ผมไม่ไหวแล้วจริง ๆ” จู่ ๆ เขาก็จับร่างของเธอยกขึ้นนั่งบนขอบอ่างอาบน้ำ ก่อนจะสวมครอบริมฝีปากลงบนเต้าอิ่มที่อยู่ระดับเดียวกับริมฝีปากของเขาในทันที “ว้าย...” เธอร้องออกมาด้วยความตกใจ เพราะไม่ทันได้เตรียมใจ จะผละเขาออกก็ไม่ทันเสียแล้ว ลิ้นสากของเขาตวัดไปมาและดูดดึงยอดถันด้วยความกำหนัด ในขณะที่ฝ่ามือหนาก็แยกเรียวขาขึ้นพาดบ่า แล้วเริ่มบทเพลงรักจนน้ำในอ่างอาบน้ำแตกตัวกระจายออกไป ฉินเจินเจินนั่งประทินโฉมอยู่หน้ากระจกบานโต แม้ใบหน้าจะเต็มไปด้วยความอ่อนล้า แต่ทว่าดวงตากลับฉายแววความสุขที่เอ่อล้นออกมา เธอเองไม่เคยได้สัมผัสถึงความจริงใจเช่นนี้มาก่อน หวังซานเย่เป็นสามีที่ดีของเธอ ความจริงใจและความจริงจังถูกถ่ายทอดออกมาผ่านนัยน์ตาที่เขามองเธอในทุกครั้ง “เจินเจิน ผมให้คุณ” ในระหว่างที่เธอกำลังนั่งเหม่อลอย นึกคิดเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นในชีวิตของเธอ เขาก็แอบย่องเข้ามาทางด้านหลัง พร้อมกับยื่นดอกไม้ช่อโตให้กับเธอ เป็นดอกกุหลาบสีแดงสด เป็นสีที่เธอชื่นชอบเป็นชีวิตจิตใจ “หืม เอาเวลาไหนไปหามาคะ” เธอยังคงแปลกใจไม่น้อยที่จู่ ๆ เขาก็หาดอกไม้ช่อโตมาให้กับเธอ ราวกับว่ามีคนจัดเตรียมเอาไว้ให้อย่างนั้น หรือว่า...ห่าวอู๋ คนที่เธอนึกถึงในตอนนี้ก็มีเพียงเขาเท่านั้น แต่เขาได้รับบาดเจ็บไม่ใช่หรือ “ผม...” “ห่าวอู๋หรือคะ” เธอถามออกไป เมื่อเดาทางได้ “ครับ” หวังซานเย่เอ่ยยอมรับไปตรง ๆ “คนบ้า! ไหนบอกว่าที่นี่มีเราอยู่กันแค่สองคนไงคะ แล้วฉันร้องเสียงดังออกขนาดนั้น น่าอายแย่” ฉินเจินเจินบ่นอุบเมื่อนึกขึ้นได้ “เสียงคุณออกจะไพเราะนะ” “ตาเฒ่า หยุดพูดเลยนะ!” เธอส่งสายตาค้อนขวับให้เขาด้วยความแง่งอน “ครับเมีย ผมจะไม่พูดแล้ว” ผู้บัญชาการที่ยิ่งใหญ่ ทำหน้าสลดเมื่อโดนเมียเด็กของเขาดุเข้าไปเพียงเล็กน้อยเท่านั้น หลังจากที่เธอตีโพยตีพายไปเสียยกใหญ่ เพราะกลัวว่าห่าวอู๋จะมาเห็นภาพที่ไม่ควรจะเห็น เขาก็สงบศึกกับเธอด้วยการเงียบและไม่โต้เถียงใด ๆ ฉินเจินเจินถูกเขาพามายังสถานที่แห่งหนึ่งซึ่งเป็นที่เงียบสงบ แต่ทว่าบรรยากาศนั้นดีเกินบรรยาย ทำให้เธอหายโกรธเขาไปเสียสนิท สวนดอกไม้ที่มีแต่ดอกกุหลาบสีแดงสด เบ่งบานรับแสงแดดและสายลมเย็นที่พัดเอื่อย ตรงกลางของสวนกุหลาบมีศาลารับรองเป็นสไตล์จีนโบราณ ผสมผสานกับวัฒนธรรมของฝั่งยุโรปได้อย่างลงตัว เธอยืนชื่นชมความงดงามของดอกไม้ด้วยความสดชื่น จนมีท่อนแขนแข็งแกร่งเข้ามาโอบรอบเอวของเธอจากทางด้านหลัง ก่อนที่เขาจะวางปลายคางลงบนหัวไหล่กลมมนของเธอ “ชอบไหมครับ ที่รัก” น้ำเสียงของเขานั้นช่างละมุนและเปี่ยมด้วยความรักความเอาใจ “ชอบค่ะ ขอบคุณนะคะที่พยายามทำทุกอย่างให้ฉันมีความมสุข” ฉินเจินเจินเบี่ยงตัวกลับมา ก่อนจะเป็นฝ่ายสวมกอดเขาเอาไว้แน่น ใบหน้าสวยแนบไปกับแผงอกกว้างใหญ่จนได้ยินเสียงของหัวใจเต้นเร็วอยู่ภายใน หวังซานเย่ลูบศีรษะคนตัวน้อยไปมา เขามีความสุขมากเหลือเกินที่ได้อยู่กับเธอในทุก ๆ ช่วงเวลา ตอนนี้สถานะของเขาและเธอนั้นเปลี่ยนไปแล้ว เขาไม่ใช่ผู้ชายไร้ความรับผิดชอบ ในเมื่อเธอตกเป็นเมียของเขาแล้ว เขาก็ต้องทำหน้าที่ของลูกผู้ชาย “เจินเจิน คุณรู้ไหมว่าผมไม่คิดจะแต่งงานใหม่ จนกระทั่งผมได้เจอกับคุณ และผมไม่เคยคิดด้วยซ้ำว่าผมจะมีภรรยาที่เด็กกว่าเช่นคุณ” เขาบอกกับเธอด้วยความจริง แม้เขาจะรู้สึกดีกับเธอตั้งแต่วันแรกที่ตัดสินใจซื้อเธอมา คนร่างสูงผละกายออกช้า ๆ ก่อนจะใช้ฝ่ามือช้อนใบหน้าของเธอให้แหงนมองสบตา นัยน์ตาของเขาสะท้อนภาพของเธออย่างชัดเจน “ฉันเองก็รู้สึกว่าโชคดีเหลือเกิน ที่ได้เจอกับคุณ และได้คุณมาเป็นสามีของฉัน” เธอเองก็ขอบคุณเขาด้วยใจจริง ชีวิตที่ผ่านความตายมาแล้วครั้งหนึ่ง การได้มีชีวิตใหม่ที่ดีแบบนี้เป็นเรื่องที่น่ายินดีที่สุดแล้ว “สถานะของคุณในตอนนี้มันสำคัญกับผมมากนะ คุณรู้ไหม” “ขอบคุณนะคะซานเย่ ที่คุณให้เกียรติฉันเสมอมา” “เจินเจิน ผมได้คุณแล้ว และผมไม่คิดเมินเฉย คุณอยากเป็นคุณนายของผู้บัญชาการเช่นผมหรือเปล่า” เขาถามเธอด้วยสายตาที่คาดหวัง “ฉันจะเป็นคุณนายของคุณค่ะ” “แต่งงานกับผมนะ คุณนายที่รักของผม” จู่ ๆ คนร่างสูงขอเธอแต่งงาน พร้อมกับจับมือของเธอยื่นออกไป ก่อนที่เขาจะสวมแหวนลงบนนิ้วเรียวยาวของเธอ เป็นแหวนที่งดงามที่สุดที่เธอเคยเห็นมา แหวนหยกสีเขียวมรกตชั้นดี น้ำงาม ได้ถูกสวมลงบนนิ้วของเธอเรียบร้อยแล้ว นัยน์ตาคู่สวยฉ่ำวาวไปด้วยน้ำตาแห่งความยินดี คนตัวเล็กเขย่งปลายเท้าเพื่อมอบจูบอันแสนหอมหวานให้กับเขา ตอบแทนความรักความห่วงใยที่เขามีให้กับเธออย่างท่วมท้น
บทที่เกี่ยวข้อง
คุณนายที่รักของท่านผู้บัญชาการ ยุค 80 บทที่ 20 อุปสรรค
ท้องฟ้าในยามเช้าของวันใหม่นั้นยังคงสดใสเสมอ พระอาทิตย์ดวงโตโผล่พ้นขอบฟ้าสาดแสงอ่อนๆ ทำให้บรรยากาศของบ้านพักตากอากาศเต็มไปด้วยความอบอุ่น ม่านน้ำตกยังคงไหลเทลงมาจากที่สูงอย่างต่อเนื่องทำให้อากาศเย็นสบายและรู้สึกสดชื่น เธอและเขายังคงพักอยู่ที่นี่ต่อเนื่องหลายวัน มันทั้งสงบสุขและหอมหวานไปด้วยกลิ่นอายของความรัก“เจินเจิน คุณคิดเห็นอย่างไร หากผมจะพาคุณกลับไปที่คฤหาสน์ของผม” เขาสวมกอดเธอจากทางด้านหลัง ก่อนจะเอ่ยถามความคิดเห็นและความต้องการของเธอ“ซานเย่ ฉันรู้ว่าคุณกำลังกังวลเรื่องของฉันกับคุณแม่ ใช่หรือไม่”ร่างบางหันมาโอบกอดรอบเอวของเขาเอาไว้ สิ่งที่เขาคิดได้ผ่านออกมาทางสายตาทั้งหมดแล้ว และเห็นได้ชัดว่าเขาเป็นห่วงเธอมากเพียงใด“เรื่องที่คุณแม่ผมทำกับคุณ มันร้ายแรงเหลือเกิน และผมกลัวว่าคุณแม่จะไม่ยอมรามือ” ฝ่ามือคู่ใหญ่จับมือของคนรักเอาไว้แน่น เขาต้องจัดการอะไรบางอย่าง เพื่อให้เธอได้อยู่อย่างสงบสุข“ซานเย่ เราหนีไปตลอดไม่ได้หรอกนะคะ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ฉันขอเพียงให้คุณมาช่วยฉันได้ทันเวลาในทุกครั้งก็พอ” ฉินเจินเจินบอกกับเขาด้วยความเข้าอกเข้าใจ และยอมรับความจริง“ไม่พูดอย่างนี้นะครับ ผมจะไม่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-22คุณนายที่รักของท่านผู้บัญชาการ ยุค 80 บทที่ 21 แม่สามีตัวร้าย
คฤหาสน์หลังงามของผู้บัญชาการหวังซานเย่ตั้งอยู่บนพื้นที่กว้างใหญ่ท่ามกลางภูมิทัศน์อันแสนงดงาม แต่ทว่าบรรยากาศในวันนี้กลับแตกต่างออกไปจากทุกที สายตาของฉินเจินเจินยังคงสะท้อนความวิตกกังวลกับหลากหลายความรู้สึกที่เกิดขึ้นภายในใจ ทั้งความคิดของตัวเธอและความทรงจำอันแสนเลวร้ายของเจ้าของร่างเดิม ทำให้เธอไม่รู้ว่าตัวเองจะต้องจัดการความรู้สึกในตอนนี้อย่างไรหลังจากเหตุการณ์ที่เธอต้องเผชิญหน้ากับมารดาและพ่อเลี้ยงของเธอที่มาดักรอเพื่อขูดรีดเงินจากเธอในวันนี้ ความรู้สึกผิดหวังและเจ็บปวดจากการถูกทอดทิ้งของฉินเจินเจินคนเดิมยังคงหลอกหลอนเธออยู่ในใจ แต่สำหรับความคิดของตัวเธอเองในตอนนี้นั้นโล่งราวกับยกภูเขาออกจากอก และได้แต่หวังว่าครอบครัวจอมปลอมครอบครัวนี้จะไม่กลับมาตามราวีชีวิตเธออีกต่อไป“ซานเย่...”ฉินเจินเจินเอ่ยเบา ๆ ในขณะที่มือเล็กของเธอยังคงถูกหวังซานเย่กุมไว้ เธอเป็นห่วงความรู้สึกของเขาอยู่ไม่น้อยที่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้“ครับ” เขาขานรับเสียงเบา“ฉันไม่อยากให้เรื่องทั้งหมดนี้ส่งผลกระทบต่อคุณ…”หวังซานเย่หันมามองภรรยาเด็กของเขา แววตาคู่คมที่มองเธอมีความอ่อนโยนแต่กลับเต็มไปด้วยความหนักแน่น“ไม่ต้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-23คุณนายที่รักของท่านผู้บัญชาการ ยุค 80 บทที่ 22 งานแต่งงาน
หนึ่งเดือนต่อมา...พิธีแต่งงานของหวังซานเย่และฉินเจินเจินถูกจัดขึ้นอย่างหรูหราภายในคฤหาสน์ของเขา พื้นที่โดยรอบนั้นถูกตกแต่งประดับประดาด้วยดอกไม้สีแดงสดที่เธอชื่นชอบเป็นชีวิตจิตใจ ท่ามกลางบรรยากาศแห่งความชื่นมื่น อีกทั้งท้องฟ้าในวันนี้ยังเป็นสีฟ้าครามสดใส แสงแดดอ่อน ๆ ส่องสะท้อนผ่านบานหน้าต่างไม้ที่สลักลวดลายสวยงามด้วยความเป็นใจ ทำให้ทุกคนที่มาร่วมงานรับรู้ได้ถึงความอบอุ่นและความสุขที่เอ่อล้นหวังซานเย่ในชุดเครื่องแบบของนายทหารยศสูงยืนอยู่ในห้องพิธีประจำตระกูลหวัง ใบหน้าที่งดงามราวกับรูปสลักแสดงถึงความสุขที่มีล้นใจ สายตาคู่คมของเขาเอาแต่จับจ้องไปยังเจ้าสาวตาเป็นมันฉินเจินเจินที่ยืนอยู่ข้าง ๆ กาย สวมชุดกี่เพ้าสีแดงสดที่ปักลวดลายสีทองงดงามละเอียดลออ เครื่องประดับหยกชิ้นงามที่ประดับลงบนร่างกายของเธอนั้นส่งเสริมให้เธอดูสง่างามราวกับเทพธิดา ดวงตากลมโตของเธอส่องประกายระยิบระยับด้วยความสุขที่ไม่ต่างไปจากเขา"เจินเจิน…" หวังซานเย่กระซิบเรียกชื่อของเธออย่างอบอุ่นฉินเจินเจินหันมาส่งยิ้มให้กับเขาด้วยความอบอุ่น ก่อนจะเอื้อมฝ่ามือเล็กเข้ามากอบกุมฝ่ามือของเขาไว้แน่น"ซานเย่ ฉันรู้สึกเหมือนกับว่า ค
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-24คุณนายที่รักของท่านผู้บัญชาการ ยุค 80 บทที่ 23 ฉลอง (NC 18+)
ท่ามกลางแสงไฟที่ส่องสว่างทอดยาวไปตามทางเดิน หวังซานเย่ไม่ได้พาเธอไปยังเตียงนอนที่ถูกจัดเอาไว้อย่างหรูหราด้านในคฤหาสน์ ทว่าเขากลับพาเธอมายังรถยุโรปของตัวเองเสียอย่างนั้น“ซานเย่เราไม่ได้จะกลับห้องหรือคะ” ใบหน้าได้รูปเอียงถามด้วยความสงสัย หลังจากที่ถูกเขาวางร่างของตัวเองลงบนเบาะรถ“ผมมีที่หนึ่งจะพาคุณไป และน่าจะสนุกกว่าที่นี่” เขาเอ่ยเสียงหนักเน้นย้ำความว่าสนุกจนเธอกัดริมฝีปากด้วยความเขินอาย โดยที่เขาเองก็ไม่รู้เลยว่าจุดมุ่งหมายข้างหน้าจะเป็นแบบที่เขาคิดเอาไว้หรือไม่“ที่ไหนคะ” เธอถามต่อด้วยความอยากรู้“อดใจเอาไว้ก่อนนะครับ ผมรู้ว่าคุณเองก็อยากจะกินผมใจจะขาดเช่นเดียวกัน ฮ่า” เขาประคองใบหน้าของเธอเอาไว้ด้วยฝ่ามือเดียว ก่อนจะใช้นิ้วหัวแม้มือขยี้กลีบปากบางด้วยสายตาที่เปล่งประกาย“รู้ดีจังเลยนะคะ”หลังจากนั้นเธอก็นั่งเงียบ สายตามุ่งตรงไปยังเบื้องหน้าด้วยใจจดจ่อและลุ้นระทึกไปพร้อมกับเขา ที่แห่งนั้นมีอะไรดีเขาถึงได้พาเธอออกมาในยามวิกาลเช่นนี้บ้านเรือนและถนนหนทางที่เต็มไปด้วยแสงไฟนั้นเริ่มลดเลือนลงไปเรื่อย ๆ จนความสงบเข้าครอบงำ สองฝั่งทางเต็มไปด้วยความมืดมิด มีเพียงแสงไฟจากหน้ารถที่สาดส่องใ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-26คุณนายที่รักของท่านผู้บัญชาการ ยุค 80 บทที่ 24 พลุที่พร่างพราว (NC 18+)
ปลายนิ้วที่เรียวสวยผลักร่างใหญ่โตของเขาให้นอนราบลงไปบนฝากระโปรงของรถได้ด้วยมือเดียว หวังซานเย่ร่างกายอ่อนระทวยไปกับลีลาอันแสนเร่าร้อนของเธอเสียแล้วฉินเจินเจินนั่งคร่อมลงบนท่อนกายอุ่นร้อนของเขาจนมิดลำ ส่งให้เขาหน้าเบ้ด้วยความคับแน่น ความเจ็บสะท้านแล่นไปทั่วลำใหญ่แต่ทว่ายังคงซ่านเสียวจนสมองขาวโพลนซี้ดไม่ได้มีเพียงเขาที่เจ็บปวด เธอเองก็เช่นกันเพราะขนาดที่ใหญ่โตของเขาได้เบียดเสียดเข้ามาภายในโพรงสวาทจนแทบจะปริแตกจากกัน แต่นั่นกลับเป็นความเจ็บปวดที่เธอยินดีสะโพกอิ่มโขลกไปข้างหน้าเพื่อให้เกิดแรงขับเคลื่อนท่อนเอ็นเขื่องเข้าออกร่องสวาทที่ชุ่มฉ่ำเต็มไปด้วยความต้องการที่พุ่งพล่าน ไฟร่านกำลังครอบงำตัวของเธอฉินเจินเจินยกตัวขึ้นแล้วกระแทกตัวลงไปเพื่อให้แท่งหยกเข้าไปในร่องรักของเธออย่างแรง ทำให้เธอรู้สึกได้ถึงความลึกและความสะใจ มันทั้งร้อนแรงและวาบหวาม จนเขาครางออกมาด้วยน้ำเสียงเร่งเร้า“อ่า เจินเจิน กระแทกอีก ผมเสียวจังเลยครับ”“อะ...อื้อ”ริมฝีปากบางสีแดงสดขบเม้มเข้าหากันด้วยความซ่านสยิว ก่อนที่เธอจะออกแรงขยับสะโพกอย่างเชี่ยวชาญ แล้วบดสะโพกลงไปอย่างหนักจนน้ำกามไหลออกมาชุ่มฉ่ำและเกิดเสียงดังแ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-26คุณนายที่รักของท่านผู้บัญชาการ ยุค 80 บทที่ 25 คนถ่อย
หวังซานเย่รับหน้าที่เป็นคนขับรถในเช้าวันใหม่ เขาพาเธอกลับไปยังคฤหาสน์ของเขา บรรยากาศในวันนี้สดใสกว่าทุกวัน ความเขียวชะอุ่มของต้นไม้ทั้งสองฝั่งทำให้เธอทอดสายตามองด้วยความสบายใจ จนกระทั่งเริ่มมองเห็นคฤหาสน์ที่ตั้งอยู่บนเนินสูง สามารถมองเห็นตัวเมืองอันกว้างไกลที่เธอเองก็ยังเดินสำรวจไม่ครบทุกมุม เป็นความหรูหราของสถาปัตยกรรมจีนโบราณผสมผสานกับกลิ่นอายยุคสาธารณรัฐสะท้อนความมั่งคั่งและทรงอำนาจของตระกูลหวัง ตระกูลที่มีบทบาทสำคัญทั้งในกองทัพและเศรษฐกิจระดับประเทศที่ฉินเจินเจินได้มองอย่างเต็มตาในวันนี้"เจินเจิน ผมยังไม่อยากกลับเลย อยากอยู่กับคุณสองต่อสองมากกว่า" เขาเอ่ยขึ้น ก่อนจะเอื้อมมือข้างหนึ่งมาจับมือเธอเอาไว้"ซานเย่ ตั้งใจขับรถหน่อยสิคะ ฉันยังไม่อยากนอนข้างทางนะคะ!" เธอบ่นอุบ เมื่อเห็นเขาขับรถมือเดียว จนรู้สึกไม่ปลอดภัย"คุณไม่อยากอยู่กับผมแค่สองคนอย่างนั้นหรือ" เขาไม่ฟังเธอปราม แต่ทว่าเร่งรัดให้เธอตอบคำถามของเขา"ที่คฤหาสน์ก็ไม่มีใครมาวุ่นวายกับคุณนี่คะ ซานเย่ คุณตั้งใจขับรถก่อนเถอะคะ ไม่อย่างนั้นฉันจะงอนคุณนะคะ" เธอกอดอกมุ่ยหน้าใส่เขาด้วยสายตาเอาจริง"ไม่งอนนะ ผมยอมแล้วก็ได้"ฟอดหวังซ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-28คุณนายที่รักของท่านผู้บัญชาการ ยุค 80 บทที่ 26 แผนลวงร้าย
แสงอาทิตย์ในยามอรุณรุ่งได้ลาลับขอบฟ้าไปอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเปลี่ยนเป็นความมืดมิดที่เงียบสงัด ราวกับไม่มีอะไรจะหยุดยั้งความชั่วร้ายที่กำลังแผ่กระจายไปทั่วทั้งลั่วหยาง หวังซานเย่ เป็นผู้บัญชาการทหารที่ฉลาดเฉลียวและกล้าหาญ เขาได้รับคำสั่งให้ปราบปรามกลุ่มผู้ก่อการร้ายที่ก่อความเดือดร้อนในพื้นที่ห่างไกลจากเมืองหลวง แต่ในระหว่างทางเขากลับรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่ผิดปกติจนไม่อาจมองข้ามไปได้"ผู้บัญชาการครับ เหตุการณ์ในวันนี้มันดูแปลกไปนะครับ"ห่าวอู๋ ลูกน้องคนสนิทของหวังซานเย่ เอ่ยขึ้นด้วยเสียงเบา ขณะกอบกุมพวงมาลัยของรถยุโรปทางการทหารหวังซานเย่ไม่ได้ตอบอะไรออกไป เขากำลังครุ่นคิดอยู่ภายในใจ และสิ่งที่คิดก็เริ่มจะชัดเจนมากขึ้นเรื่อย ๆ การเคลื่อนไหวของกลุ่มผู้ก่อการร้ายในครั้งนี้ดูแปลกตามที่ห่าวอู๋บอกกล่าว และดูเหมือนว่าพวกมันจะไม่ได้มีจำนวนมากมายเหมือนในทุกครั้งที่ผ่านมา อีกทั้งพวกมันยังดูเหมือนกับกำลังพยายามหนีเสียมากกว่าการตั้งใจต่อสู้"มันไม่น่าจะใช่แบบนี้" หวังซานเย่พึมพำเบา ๆ เมื่อสายตาคู่คมมองเห็นความผิดปกติในระหว่างที่พวกเขากำลังเดินทางผ่านเขาสั่งให้ห่าวอู๋หยุดรถในทันทีที่มองเห็นว่าหมู่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-30คุณนายที่รักของท่านผู้บัญชาการ ยุค 80 บทที่ 27 หนี
เสียงของสายลมที่พัดผ่านต้นไม้ใหญ่ ท่ามกลางความเงียบสงัดแต่ทว่าบรรยากาศของคฤหาสน์ผู้บัญชาการในตอนนี้กลับเปรียบเสมือนเสียงคำรามของสัตว์ร้ายที่ดังขึ้นภายในเงามืด เงาทึมของพระจันทร์เสี้ยวทอแสงลงมากระทบบนพื้นดินด้วยความเยือกเย็น ความมืดมิดปกคลุมทุกอย่าง ราวกับว่าทุกสิ่งในคฤหาสน์นี้กำลังหลบซ่อนตัวเองจากความน่ากลัวภายในมุมหนึ่งที่มืดสนิท ฉินเจินเจินยืนหอบหายใจอย่างหนักหน่วง เมื่อเสียงฝีเท้าของ หวังไห่เถิง ดังกระหึ่มมาจากทางเดิน และนั่นยิ่งทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้นเป็นเท่าทวี เธอหันกลับไปมองบานประตูไม้ทึบที่เปิดอ้าออกไว้เล็กน้อย ใจหนึ่งก็อยากจะหนีไปเสียเดี๋ยวนี้ แต่เธอก็รู้ดีว่าไม่อาจหนีออกจากคฤหาสน์หลังนี้ไปได้ง่าย ๆ อย่างแน่นอน"เจินเจิน คุณอยู่ไหนกัน ผมหวังว่าคุณคงไม่อยากทำให้ผมโกรธหรอกกระมัง"เสียงของหวังไห่เถิงดังแทรกขึ้นมาท่ามกลางความเงียบ ดวงตาคู่สวยของเธอกลับมองเห็นว่าในมือของเขาถือดาบรูปทรงโบราณ ส่องสะท้อนแสงจันทร์ ทำให้เงานั้นช่างดูดุดันและน่าสะพรึงกลัว‘บ้าชิบ นี่มันคนวิปริตชัด ๆ ถึงกับจะฆ่าจะแกงกันเลยหรืออย่างไร’ เธอคิดในใจ ก่อนจะกัดฟันแน่น เธอรู้ดีว่าไม่สามารถเอาชนะเขาได้ด้วย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-31
บทล่าสุด
คุณนายที่รักของท่านผู้บัญชาการ ยุค 80 บทที่ 32 ครอบครัวที่สมบูรณ์
บรรยากาศภายในห้องนอนของผู้บัญชาการหวังและภรรยาของเขา ถูกตกแต่งด้วยโทนสีอบอุ่นและมีแสงไฟสลัว ๆ เต็มไปด้วยความเงียบสงบตามคำสั่งของเขา เพื่อสร้างบรรยากาศที่สุดแสนจะโรแมนติกสำหรับทำกิจกรรมกระชับรักหวังซานเย่กำลังนั่งข้างเตียง ฝ่ามือของเขาวางอยู่บนท่อนแขนของภรรยาที่กำลังนอนหลับตาพริ้มด้วยความหลงใหล ใบหน้าของเธอยังคงเปล่งประกายอ่อนหวานเหมือนทุกวัน แต่ทว่าในตอนนี้ดูเหมือนเธอจะอ่อนแอลงไปบ้างหลังจากหนึ่งเดือนผ่านไป หวังซานเย่ตั้งอกตั้งใจที่จะเร่งผลิตทายาทให้กับตระกูลหวังของเขาด้วยความทุ่มเททั้งแรงกายและแรงใจ และดูเหมือนว่าความเหน็ดเหนื่อยของเขาและภรรยาจะบังเกิดผล เมื่อฉินเจินเจิน เมียเด็กของเขาเริ่มมีอาการคลื่นไส้และอาเจียนติดต่อกันเป็นเวลาหลายวันด้วยความดีอกดีใจจนไม่รู้ว่าควรจะต้องทำอย่างไร โชคดีที่ป้าหวังให้คำแนะนำวิธีการดูแลเธอได้อย่างดีเยี่ยม และไม่ลืมที่จะรีบพาเธอไปพบกับคุณหมอที่โรงพยาบาลเพื่อตรวจอาการของเธอให้แน่ใจอีกครั้งเมื่อผลการตรวจออกมา ชายวัยสี่สิบที่ยังหนุ่มแน่น แข็งแรงและมั่นคงก็คงต้องอ่อนแรงลงไป หลังจากที่ได้ยินคุณหมอเอ่ยบอก"ภรรยาของคุณกำลังตั้งครรภ์ครับ อายุครรภ์ตอนนี้ก็รา
คุณนายที่รักของท่านผู้บัญชาการ ยุค 80 บทที่ 31 เริ่มต้นใหม่
แสงแดดในยามเช้าของวันใหม่ยังคงสาดส่องและทอประกายแสงที่เจิดจ้า เล็ดลอดผ่านบานหน้าต่างไม้เก่าแก่ภายห้องนั่งเล่นของคฤหาสน์ผู้บัญชาการหวังด้วยความสดใส แสงที่ส่องสะท้อนกับผนังสีขาวสะอาด นั้นดูอบอุ่นและเงียบสงบราวกับไร้ผู้คน แม้แต่เสียงฝีเท้าของคนในบ้านยังคงเงียบเชียบหวังซานเย่ นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานในห้องทำงานของเขา ดวงตาอันแสนจะเคร่งขรึมจ้องมองไปยังเอกสารต่าง ๆ ที่ถูกจัดเรียงไว้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย ตัวอักษรบนกระดาษเหล่านั้นเต็มไปด้วยรายละเอียดเกี่ยวกับการค้าขาย และการบริหารจัดการสิ่งของมีค่าของตระกูลหวังที่ยังคงต้องดำเนินต่อไปแม้จะไร้เงาของอดีตคุณนายหวัง และแม้ว่าหวังไห่เถิงจะออกจากบ้านไปแล้วก็ตาม แต่การบริหารงานของตระกูลยังคงต้องการการดูแลอย่างใกล้ชิดจากเขาและภรรยาผู้บัญชาการหวังรู้สึกว่าชีวิตในคฤหาสน์นั้นเริ่มเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ตั้งแต่หวังไห่เถิงและมารดาตัดสินใจออกไปใช้ชีวิตของตัวเอง ด้วยภาระหน้าที่ภายในกองทัพ และภรรยาที่เพิ่งจะเข้ามาจัดการดูแลความเรียบร้อยของทุกอย่างภายในตระกูล ทำให้ทุกสิ่งยังไม่เข้าร่องเข้ารอย อีกทั้งยังเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า ดวงตาคู่คมของเขายังคงจับจ้องไ
คุณนายที่รักของท่านผู้บัญชาการ ยุค 80 บทที่ 30 จุดจบ
หวังไห่เถิงเอ่ยด้วยน้ำเสียงก้าวร้าว เขาคว้าอาวุธปืนที่วางอยู่ใกล้ ๆ ก่อนจะเดินตรงเข้าไปหาหวังซานเย่ด้วยท่าทางที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นหวังซานเย่หันมองหวังไห่เถิงอย่างไม่สะทกสะท้านและไม่ได้รู้สึกกลัวเลยแม้แต่น้อย"คิดว่าฉันจะกลัวนายหรือ"เขาเอ่ยถามน้ำเสียงเย็นชา แม้ว่าภายในใจจะรู้สึกหวาดระแวงเล็กน้อย แต่การที่ต้องเผชิญกับความโกรธของหวังไห่เถิง ทำให้เขาคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้เสียมากกว่าหวังไห่เถิงก้าวไปข้างหน้า ภายในมือของเขาจับอาวุธปืนเอาไว้แน่น เขารู้สึกว่าการแก้แค้นอาจจะเป็นหนทางเดียวที่จะทำให้เขาจะรู้สึกมีอำนาจในการควบคุมชีวิตของตัวเองได้ ไม่ว่าจะต้องสูญเสียอะไรไปก็ตามแกรก"หวังซานเย่...ทุกอย่างมันต้องจบที่นาย!"หวังไห่เถิงตะโกนลั่น ในขณะจ่อปากกระบอกปืนไปที่ขมับของหวังซานเย่ แต่ทว่ามือของเขากลับสั่นเพราะความโกรธ แต่ในขณะเดียวกันมันก็เต็มไปด้วยความเจ็บปวดและความรู้สึกที่อยากจะหลุดพ้นจากทุกสิ่งที่ต้องเผชิญ"ซานเย่!" ฉินเจินเจินตกใจมาก เธอวิ่งเข้าไปหาเขาด้วยความกลัว แต่ทว่ากลับถูกห่าวอู๋คว้าตัวเอาไว้เสียก่อน เพราะกลัวว่าเธอจะไม่ปลอดภัยหวังซานเย่เหลือบมองปืนที่จ่อศีรษะ เขาไ
คุณนายที่รักของท่านผู้บัญชาการ ยุค 80 บทที่ 29 ความลับที่ถูกเปิดเผย
ท่ามกลางเสียงตะโกนและการโต้เถียงที่ดังสนั่นภายในสวนด้านหลังของตระกูลหวัง เกิดการต่อสู้ในระหว่างพี่น้องที่ไม่อาจหยุดยั้งได้ง่าย ๆ หวังซานเย่บุตรชายคนโตของตระกูลหวัง จ่อปากกระบอกปืนเข้ากับศีรษะของหวังไห่เถิงอย่างไร้ความปรานี"ซานเย่...อย่าทำร้ายเขา!"เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น ทำให้หวังซานเย่หยุดนิ่ง ความโกรธแค้นยังคงปรากฏอยู่บนใบหน้าของเขา ขณะที่สายตายังจ้องมองไปที่ผู้ที่เดินเข้ามาใหม่"คุณแม่" เสียงหวังซานเย่นั้นเรียบเฉยและไม่ได้ดูตกใจเท่าไรนักคุณนายหวัง มารดาที่เคยแสดงออกถึงความเมตตาและความห่วงใยของเขา แต่ในขณะนี้ดวงตาของเธอที่มักจะอ่อนโยน กลับแฝงด้วยความเด็ดขาดและบางครั้งก็เห็นสายตาที่ซ่อนความรู้สึก ในแบบที่เขาไม่เคยเห็นจากเธอมาก่อน"ซานเย่! อย่าทำแบบนี้!"คุณนายหวังเดินเข้ามาหาเขาและยกมือขึ้นจับแขนของเขาอย่างรวดเร็ว แต่ทว่าหวังซานเย่กลับสะบัดมือของเธอออกแล้วจ้องมองไปที่หวังไห่เถิงด้วยความเจ็บปวด"นี่คือสิ่งที่เขาสมควรจะได้รับ!" หวังซานเย่พูดด้วยเสียงแหบแห้ง ความโกรธปะทุขึ้นอีกครั้ง"ซานเย่...แต่เขาเป็นน้องชายของลูก" คุณนายหวังพูดเสียงเบาลง พร้อมกับหายใจเข้าลึก"คุณแน่ใจหรือครับ ว่าเขา
คุณนายที่รักของท่านผู้บัญชาการ ยุค 80 บทที่ 28 ต่อสู้
"หวังไห่เถิง....ถอยไป" เสียงนั้นหนักแน่นและทรงพลังดังขึ้น ผู้บัญชาการยิงปืนขึ้นฟ้าเป็นการข่มขู่หวังซานเย่ เดินมาจากทางเดินที่ห่างออกไปเพียงไม่กี่เมตร ด้านหลังของเขาคือที่ที่แสงจันทร์สาดส่อง จึงทำให้เขาดูเหมือนกับผู้ที่ออกมาจากเงามืด เขาส่งสายตามองไปยังฉินเจินเจินแล้วยิ้มเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าเธอปลอดภัยดี ก่อนจะหันไปเผชิญหน้ากับหวังไห่เถิงอีกครั้ง"ซานเย่ในที่สุดคุณก็มาทันเวลา" ฉินเจินเจินพึมพำออกมาในใจ ก่อนจะยิ้มออกมาด้วยความโล่งอกแต่ทว่าคำพูดของหวังไห่เถิงก็ดังขึ้น พร้อมกับรอยยิ้มเยาะเย้ย"รู้ตัวเร็วกว่าที่คิดนะ...พี่ชาย ฮ่า"หวังซานเย่ยืนอยู่ตรงกลางลานกว้างของสวนด้านหลังคฤหาสน์ ใบหน้าคมเข้มของเขาเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวที่พยายามกดไว้ในส่วนลึกของจิตใจ ร่างสูงใหญ่นั้นเปี่ยมไปด้วยอำนาจดูน่ากลัวกว่าที่เคยเป็น ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่ชายหนุ่มตรงหน้าด้วยสายตาที่ว่างเปล่า เขาพยายามรักษาความสัมพันธ์ของครอบครัวเอาไว้ แต่ทว่าในตอนนี้น้องชายกลับทำในสิ่งที่เขายอมรับไม่ได้อีกต่อไป"ไห่เถิง!" เสียงทุ้มต่ำของหวังซานเย่ดังก้องขึ้น"..." เจ้าของชื่อหาได้มีความหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย"หวังไห่เถิง นายกล
คุณนายที่รักของท่านผู้บัญชาการ ยุค 80 บทที่ 27 หนี
เสียงของสายลมที่พัดผ่านต้นไม้ใหญ่ ท่ามกลางความเงียบสงัดแต่ทว่าบรรยากาศของคฤหาสน์ผู้บัญชาการในตอนนี้กลับเปรียบเสมือนเสียงคำรามของสัตว์ร้ายที่ดังขึ้นภายในเงามืด เงาทึมของพระจันทร์เสี้ยวทอแสงลงมากระทบบนพื้นดินด้วยความเยือกเย็น ความมืดมิดปกคลุมทุกอย่าง ราวกับว่าทุกสิ่งในคฤหาสน์นี้กำลังหลบซ่อนตัวเองจากความน่ากลัวภายในมุมหนึ่งที่มืดสนิท ฉินเจินเจินยืนหอบหายใจอย่างหนักหน่วง เมื่อเสียงฝีเท้าของ หวังไห่เถิง ดังกระหึ่มมาจากทางเดิน และนั่นยิ่งทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้นเป็นเท่าทวี เธอหันกลับไปมองบานประตูไม้ทึบที่เปิดอ้าออกไว้เล็กน้อย ใจหนึ่งก็อยากจะหนีไปเสียเดี๋ยวนี้ แต่เธอก็รู้ดีว่าไม่อาจหนีออกจากคฤหาสน์หลังนี้ไปได้ง่าย ๆ อย่างแน่นอน"เจินเจิน คุณอยู่ไหนกัน ผมหวังว่าคุณคงไม่อยากทำให้ผมโกรธหรอกกระมัง"เสียงของหวังไห่เถิงดังแทรกขึ้นมาท่ามกลางความเงียบ ดวงตาคู่สวยของเธอกลับมองเห็นว่าในมือของเขาถือดาบรูปทรงโบราณ ส่องสะท้อนแสงจันทร์ ทำให้เงานั้นช่างดูดุดันและน่าสะพรึงกลัว‘บ้าชิบ นี่มันคนวิปริตชัด ๆ ถึงกับจะฆ่าจะแกงกันเลยหรืออย่างไร’ เธอคิดในใจ ก่อนจะกัดฟันแน่น เธอรู้ดีว่าไม่สามารถเอาชนะเขาได้ด้วย
คุณนายที่รักของท่านผู้บัญชาการ ยุค 80 บทที่ 26 แผนลวงร้าย
แสงอาทิตย์ในยามอรุณรุ่งได้ลาลับขอบฟ้าไปอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเปลี่ยนเป็นความมืดมิดที่เงียบสงัด ราวกับไม่มีอะไรจะหยุดยั้งความชั่วร้ายที่กำลังแผ่กระจายไปทั่วทั้งลั่วหยาง หวังซานเย่ เป็นผู้บัญชาการทหารที่ฉลาดเฉลียวและกล้าหาญ เขาได้รับคำสั่งให้ปราบปรามกลุ่มผู้ก่อการร้ายที่ก่อความเดือดร้อนในพื้นที่ห่างไกลจากเมืองหลวง แต่ในระหว่างทางเขากลับรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่ผิดปกติจนไม่อาจมองข้ามไปได้"ผู้บัญชาการครับ เหตุการณ์ในวันนี้มันดูแปลกไปนะครับ"ห่าวอู๋ ลูกน้องคนสนิทของหวังซานเย่ เอ่ยขึ้นด้วยเสียงเบา ขณะกอบกุมพวงมาลัยของรถยุโรปทางการทหารหวังซานเย่ไม่ได้ตอบอะไรออกไป เขากำลังครุ่นคิดอยู่ภายในใจ และสิ่งที่คิดก็เริ่มจะชัดเจนมากขึ้นเรื่อย ๆ การเคลื่อนไหวของกลุ่มผู้ก่อการร้ายในครั้งนี้ดูแปลกตามที่ห่าวอู๋บอกกล่าว และดูเหมือนว่าพวกมันจะไม่ได้มีจำนวนมากมายเหมือนในทุกครั้งที่ผ่านมา อีกทั้งพวกมันยังดูเหมือนกับกำลังพยายามหนีเสียมากกว่าการตั้งใจต่อสู้"มันไม่น่าจะใช่แบบนี้" หวังซานเย่พึมพำเบา ๆ เมื่อสายตาคู่คมมองเห็นความผิดปกติในระหว่างที่พวกเขากำลังเดินทางผ่านเขาสั่งให้ห่าวอู๋หยุดรถในทันทีที่มองเห็นว่าหมู่
คุณนายที่รักของท่านผู้บัญชาการ ยุค 80 บทที่ 25 คนถ่อย
หวังซานเย่รับหน้าที่เป็นคนขับรถในเช้าวันใหม่ เขาพาเธอกลับไปยังคฤหาสน์ของเขา บรรยากาศในวันนี้สดใสกว่าทุกวัน ความเขียวชะอุ่มของต้นไม้ทั้งสองฝั่งทำให้เธอทอดสายตามองด้วยความสบายใจ จนกระทั่งเริ่มมองเห็นคฤหาสน์ที่ตั้งอยู่บนเนินสูง สามารถมองเห็นตัวเมืองอันกว้างไกลที่เธอเองก็ยังเดินสำรวจไม่ครบทุกมุม เป็นความหรูหราของสถาปัตยกรรมจีนโบราณผสมผสานกับกลิ่นอายยุคสาธารณรัฐสะท้อนความมั่งคั่งและทรงอำนาจของตระกูลหวัง ตระกูลที่มีบทบาทสำคัญทั้งในกองทัพและเศรษฐกิจระดับประเทศที่ฉินเจินเจินได้มองอย่างเต็มตาในวันนี้"เจินเจิน ผมยังไม่อยากกลับเลย อยากอยู่กับคุณสองต่อสองมากกว่า" เขาเอ่ยขึ้น ก่อนจะเอื้อมมือข้างหนึ่งมาจับมือเธอเอาไว้"ซานเย่ ตั้งใจขับรถหน่อยสิคะ ฉันยังไม่อยากนอนข้างทางนะคะ!" เธอบ่นอุบ เมื่อเห็นเขาขับรถมือเดียว จนรู้สึกไม่ปลอดภัย"คุณไม่อยากอยู่กับผมแค่สองคนอย่างนั้นหรือ" เขาไม่ฟังเธอปราม แต่ทว่าเร่งรัดให้เธอตอบคำถามของเขา"ที่คฤหาสน์ก็ไม่มีใครมาวุ่นวายกับคุณนี่คะ ซานเย่ คุณตั้งใจขับรถก่อนเถอะคะ ไม่อย่างนั้นฉันจะงอนคุณนะคะ" เธอกอดอกมุ่ยหน้าใส่เขาด้วยสายตาเอาจริง"ไม่งอนนะ ผมยอมแล้วก็ได้"ฟอดหวังซ
คุณนายที่รักของท่านผู้บัญชาการ ยุค 80 บทที่ 24 พลุที่พร่างพราว (NC 18+)
ปลายนิ้วที่เรียวสวยผลักร่างใหญ่โตของเขาให้นอนราบลงไปบนฝากระโปรงของรถได้ด้วยมือเดียว หวังซานเย่ร่างกายอ่อนระทวยไปกับลีลาอันแสนเร่าร้อนของเธอเสียแล้วฉินเจินเจินนั่งคร่อมลงบนท่อนกายอุ่นร้อนของเขาจนมิดลำ ส่งให้เขาหน้าเบ้ด้วยความคับแน่น ความเจ็บสะท้านแล่นไปทั่วลำใหญ่แต่ทว่ายังคงซ่านเสียวจนสมองขาวโพลนซี้ดไม่ได้มีเพียงเขาที่เจ็บปวด เธอเองก็เช่นกันเพราะขนาดที่ใหญ่โตของเขาได้เบียดเสียดเข้ามาภายในโพรงสวาทจนแทบจะปริแตกจากกัน แต่นั่นกลับเป็นความเจ็บปวดที่เธอยินดีสะโพกอิ่มโขลกไปข้างหน้าเพื่อให้เกิดแรงขับเคลื่อนท่อนเอ็นเขื่องเข้าออกร่องสวาทที่ชุ่มฉ่ำเต็มไปด้วยความต้องการที่พุ่งพล่าน ไฟร่านกำลังครอบงำตัวของเธอฉินเจินเจินยกตัวขึ้นแล้วกระแทกตัวลงไปเพื่อให้แท่งหยกเข้าไปในร่องรักของเธออย่างแรง ทำให้เธอรู้สึกได้ถึงความลึกและความสะใจ มันทั้งร้อนแรงและวาบหวาม จนเขาครางออกมาด้วยน้ำเสียงเร่งเร้า“อ่า เจินเจิน กระแทกอีก ผมเสียวจังเลยครับ”“อะ...อื้อ”ริมฝีปากบางสีแดงสดขบเม้มเข้าหากันด้วยความซ่านสยิว ก่อนที่เธอจะออกแรงขยับสะโพกอย่างเชี่ยวชาญ แล้วบดสะโพกลงไปอย่างหนักจนน้ำกามไหลออกมาชุ่มฉ่ำและเกิดเสียงดังแ
