ตอนพิเศษ แต่งงานกันนะ

เมื่อบอกข่าวกับ ‘คีแกน’ เด็กชายวัยสองขวบมองหน้าพ่อแม่อย่างงุนงง ก่อนจะทำตาโต

“น้อง?”

ปลายฟ้าพยักหน้า “ใช่ค่ะลูก อีกไม่นาน คีแกนจะมีน้องแล้วนะ”

เด็กชายมองไปที่หน้าท้องของแม่ ก่อนจะหันไปมองหน้าพ่อ แล้วเอื้อมมือเล็ก ๆ ไปแตะเบา ๆ

“เบบี๋? อยู่ในท้องเหรอ” คีแกนถามเสียงใส

ลูคัสหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะอุ้มลูกชายขึ้น “ใช่ น้องของลูกอยู่ในนี้” 

“คิก ๆ” คีแกนหัวเราะคิก ก่อนจะจุ๊บเบา ๆ ที่หน้าท้องของแม่

"รักนะ เบบี๋"

ปลายฟ้าหัวเราะทั้งน้ำตา นี่คือความสุขที่แท้จริง… ครอบครัวของเธอ

หลายเดือนผ่านไป ปลายฟ้าถูกดูแลอย่างดีจาก ลูคัส เค้าแทบไม่ปล่อยให้เธอทำอะไรเองเลย

“ลูคัส ฉันแค่จะเดินไปหยิบหนังสือ!”

“เดี๋ยวผมหยิบให้”

“ลูคัส ฉันเดินเองได้นะ”

“แต่ผมไม่ไว้ใจ”

เค้าเป็นแบบนี้ทุกวัน จนกระทั่งวันหนึ่ง…

“โอ๊ย!” ปลายฟ้าร้องเสียงหลงเมื่อรู้สึกถึงความเจ็บปวดที่ท้อง  น้ำคร่ำของเธอแตกแล้ว!

ลูคัสแทบจะเสียสติ รีบอุ้มเธอขึ้นแล้วพาไปโรงพยาบาลทันที

ไม่กี่ชั่วโมงต่อมา

เสียงร้องไห้ของทารกน้อยดังขึ้นอีกครั้ง ลูคัสที่จับมือปลายฟ้าแน่น เงยหน้าขึ้นมองลูกคนที่สองของเค้าด้วยความรู้สึกที่เต็มเปี่ยม

พยาบาลอุ้มเด็กน้อยมาวางไว้บนอกของปลายฟ้า

“ลูกสาวค่ะ”

เธอมองดูลูกสาวตัวน้อยก่อนจะหันไปสบตากับลูคัส

“เราได้ลูกสาว…”

ลูคัสมองภาพนั้นแล้วหัวใจก็แทบหยุดเต้น เค้าค่อย ๆ เอื้อมมือไปแตะมือเล็ก ๆ ที่กำลังดิ้นเบา ๆ

"น้องของคีแกน… ลีอา" เขาพึมพำเสียงเบา

ปลายฟ้าและลูคัสมองหน้ากัน… พวกเขาสร้างครอบครัวที่สมบูรณ์แล้วจริง ๆ

จากมาเฟียผู้ไร้หัวใจ… กลายเป็นพ่อที่มีแต่ความรัก

จากหญิงสาวที่เคยหวาดกลัว… กลายเป็นแม่ที่อบอุ่น

และจากคนสองคนที่เริ่มต้นจากพันธะที่ซับซ้อน… ตอนนี้พวกเขาเป็นครอบครัวที่สมบูรณ์แล้ว

เวลาผ่านไปหลายเดือน คีแกนและน้องสาวตัวน้อยลีอา เติบโตขึ้นอย่างมีความสุขภายใต้การดูแลของลูคัสและปลายฟ้า แม้ชีวิตของพวกเขาจะเคยเต็มไปด้วยความอันตรายและความไม่แน่นอน แต่ตอนนี้… ทุกอย่างสงบสุข มีเพียงสิ่งเดียวที่ยังไม่เกิดขึ้น

พ่อแม่ของพวกเขายัง ไม่ได้แต่งงานกัน

ลูคัสตระหนักดีว่าปลายฟ้าเป็นภรรยาของเค้าตั้งแต่วันที่เธอให้กำเนิดลูกคนแรก แต่เค้าอยากให้เธอเป็น ‘ภรรยาตามกฎหมาย’ ด้วย เค้าต้องการให้ทั้งโลกได้รับรู้ว่าเธอคือรักเดียวของเค้า

เช้าวันหนึ่ง ลูคัสพาคีแกนและลีอามานั่งที่ห้องนั่งเล่น เขายื่นกล่องกำมะหยี่สีแดงให้กับลูกชาย

“คีแกน ลูกช่วยพ่อขอแม่แต่งงานได้ไหม?” เด็กชายกระพริบตาปริบ ๆ ก่อนจะพยักหน้าหงึกหงัก

 “ให้แม่แต่งงานกับพ่อ?”

ลูคัสยิ้ม “ใช่ และลีอาก็ช่วยพี่คีแกนด้วยนะ”

ลีอาวัยขวบครึ่งมองพ่อก่อนจะหัวเราะคิก ๆ “หม่าม้า~”

 “โอเคฮ่ะ! ผมขอให้แม่แต่งงานกับพ่อเอง!” คีแกนพยักหน้าอย่างมุ่งมั่น

ลูคัสลูบหัวลูกชายด้วยความรัก หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความหวัง

คืนนี้… เค้าจะทำให้ปลายฟ้าเป็นของเค้าตลอดไป

ปลายฟ้าถูกพามาที่สวนหลังคฤหาสน์โดยที่เธอไม่รู้เลยว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้น สวนถูกประดับด้วยไฟระยิบระยับราวกับดาวบนท้องฟ้า

เธอเดินมาแล้วต้องชะงักเมื่อเห็น คีแกนและลีอายืนอยู่ตรงกลาง

คีแกนถือกล่องแหวนไว้ในมือเล็ก ๆ ส่วนลีอาถือช่อดอกไม้สีขาว

“แม่…”  คีแกนเงยหน้ามองเธอ ดวงตากลมโตเปล่งประกาย

“แต่งงานกับพ่อได้ไหมครับ?”

ปลายฟ้าตกใจจนพูดไม่ออก

ลีอาส่งเสียงหัวเราะคิก ๆ ก่อนจะเดินเซ ๆ เข้าไปยื่นดอกไม้ให้เธอ

“หม่าม้า~”

หัวใจของปลายฟ้าแทบจะละลายตรงนั้นเอง

และเมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมา ลูคัสคุกเข่าอยู่ตรงหน้าเธอ

“ฟ้า…”  เค้ากล่าวเสียงทุ้ม ดวงตาคมเต็มไปด้วยความรัก

“ตลอดเวลาที่ผ่านมา ผมรู้ว่าผมอาจจะทำให้เธอกลัว ทำให้เธอเจ็บปวด แต่ตอนนี้ผมอยากจะเป็นสามีของเธออย่างเป็นทางการ”

เค้าเปิดกล่องแหวนออกมา ในกล่องนั้นมีแหวนเพชรที่งดงามระยิบระยับ

“แต่งงานกันนะ”

น้ำตาของปลายฟ้าไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว เธอก้มลงมองลูก ๆ ที่กำลังจ้องเธออย่างคาดหวัง ก่อนจะมองไปที่ลูคัส…

คนที่เปลี่ยนจากมาเฟียผู้เย็นชา… กลายเป็นชายผู้รักเธอหมดหัวใจ

เธอสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพยักหน้า

“แต่งค่ะ”

เสียงปรบมือดังขึ้นพร้อมกับเสียงหัวเราะของเด็ก ๆ ลูคัสยิ้มกว้าง ก่อนจะลุกขึ้นแล้วดึงเธอเข้าไปกอดแน่น

“ขอบคุณนะฟ้า…”

“เย้! แม่จะแต่งงานกับพ่อแล้ว!” คีแกนกระโดดดีใจ

ลีอาหัวเราะแล้วปรบมือแปะ ๆ อย่างตื่นเต้น

ปลายฟ้าหัวเราะทั้งน้ำตา ในที่สุด… เธอก็ได้เป็นภรรยาของลูคัสอย่างสมบูรณ์

วันแต่งงานถูกจัดขึ้นอย่างสวยงามในสวนของคฤหาสน์ เจ้าสาวในชุดเดรสสีขาวบริสุทธิ์ยืนอยู่ที่ทางเดิน ดวงตาเต็มไปด้วยความสุข

และที่ปลายทางเดินนั้น… ลูคัสในชุดสูทสีดำกำลังรอเธออยู่

แต่สิ่งที่ทำให้หัวใจของเธอสั่นไหวที่สุดคือ คีแกนและลีอา ที่กำลังเดินนำหน้าเธอไป โดยที่คีแกนถือกล่องแหวนไว้อย่างภาคภูมิใจ และลีอาถือช่อดอกไม้เล็ก ๆ ในมือ

“ไปหาพ่อกันเถอะลีอา” คีแกนพูดอย่างมั่นใจ

“ปะป๊า~” ลีอาเรียกพ่อของเธอ พร้อมกับเดินไปอย่างน่ารัก

ปลายฟ้ากลั้นน้ำตาแห่งความสุขไว้ไม่อยู่ เธอเดินตามลูก ๆ ไปช้า ๆ และเมื่อไปถึงตรงหน้า ลูคัสยื่นมือออกมา

เธอจับมือเค้าไว้แน่น ก่อนที่เขาจะกระซิบข้างหูเธอ

“ขอบคุณที่เลือกผม ขอบคุณที่สร้างครอบครัวนี้กับผม ขอบคุณที่เคียงข้างกัน”

เธอยิ้มทั้งน้ำตา

“ขอบคุณที่เกิดมาให้ฉันรักนะ”

และเมื่อบาทหลวงประกาศให้พวกเขาเป็นสามีภรรยากันอย่างเป็นทางการ ลูคัสก็ก้มลงจูบเธออย่างอ่อนโยน ท่ามกลางเสียงปรบมือของแขกในงาน และเสียงหัวเราะใส ๆ ของลูกทั้งสอง

ความสัมพันธ์ของคนไม่มีสถานะ กลับกลายเป็นความรักที่เคียงข้างและเข้าใจกันตลอดไป