25 ไม่มีสิทธิ์ได้ออกไป

หลังจากอาบน้ำเสร็จ เธอเดินออกมาแล้วต้องพบกับความว่างเปล่าอีกครั้ง

“หายไปไหนนะ” เธอพึมพำโดยที่ไม่ได้สังเกต

พรึบ !

เค้าโผล่มากอดเธอจากด้านหลัง ทำให้เธอสะดุ้งสุดตัวอย่างคนไม่ได้ตั้งตัว

“คุณ ตกใจหมด” เธอตีเค้าเบา ๆ หลังจากโดนคลอเคลีย ช่วงลำคอ

“ผมคิดถึงคุณ” เสียงเค้าแหบพร่า เว้าวอนอย่างมีจุดมุ่งหมาย 

"ฉันก็คิดถึงคุณ" เธอไม่ปล่อยให้เค้ารอนานหันไปเริ่มลุกเค้า

เค้าเองก็ตกใจปนตื่นเต้นที่ครั้งนี้เธอเป็นฝ่ายเริ่มต้น  เธอดันหลังเค้าพร้อมกับผลักเค้าลงไปที่เตียงพร้อมจ้องตาเค้าอย่างยั่วยวน 

"คุณทำให้ฉัน โหยหาคุณมากแค่ไหนรู้ไหม นานเท่าไหร่แล้วที่เราไม่เจอกัน แล้วก็นานเท่าไหร่แล้วที่เรา" เธอเงียบไปพร้อมขึ้นคร่อมเขา อย่างโหยหา 

"งั้นคืนนี้ผมขออยู่เฉย ๆนะ" เค้ายกมุมปากพร้อมดูการกระทำเธอด้วยความตื่นเต้น แต่ต้องเก็บอาการ 

อื้อ เธอไม่รอช้าพอเค้าพูดจบ เธอก็ก้มลงไปจูบเค้าอย่างดูดดื่ม ค่ำคืนอันเร่าร้อนของเค้าทั้งสองผ่านไปอย่างไม่มีใครยอมใคร เสียงครางของทั้งคู่ดังระงมไปทั่วห้องตลอดทั้งคืน 

"ตื่นแล้วเหรอ" เค้าถามเธอหลังจากเมื่อคืน ผ่านการใช้เวลาด้วยกันทั้งคืนจนเกือบเช้า 

"อื้อ" เธอยิ้มมองเค้าผ่านแสงแดดที่รอดผ่านเข้ามาภายในห้อง 

"วันนี้อยากได้อะไรไหม ผมพาไปชอปปิ้ง" เค้าพูดพร้อมกับโยกหัวเธอเบาๆ อย่างเอ็นดู 

"ไม่อยากชอปปิ้งค่ะ อยากไปหาเพื่อน เมื่อคืนที่คอนโดเบล ยังไม่ได้คุยอะไรกับเพื่อนเลย เบลน่าจะอยากคุยกับฉันมากกว่า" เธอขอร้องเค้าเพราะว่าเธออยากระบายกับเพื่อนกับสิ่งที่เธอเห็นเมื่อคืนหลังจากส่งรูปไปหาเพื่อนสนิทของเธอ

"ได้ เดี๋ยวผมไปด้วยนะ" เค้ายิ้มเบา ๆให้เธอ 

"แต่ว่า ฉันอยากไปคุยกับเพื่อนมากกว่า" เธอกำลังจะอ้าปากอีกครั้ง

"ไม่ได้ ช่วงนี้คุณควรระวังตัวให้มากขึ้น อย่าลืมว่าตอนนี้คุณเองก็ไม่ปลอดภัยนะ"  เค้ารีบท้วงขึ้นหลังจากที่เห็นอาการของเธอ แล้วเค้าก็พอจะเดาได้ว่าเธอจะขออะไร 

"ค่ะ" เธอรับปากเค้าด้วยความเหงาหงอยอย่างเลี่ยงไม่ได้ 

ติ่ง ~~~~~~~~~~~   เสียงโทรศัพท์ของเค้าดังขึ้น

"ไม่รับหน่อยเหรอคะ มันดังมาสักระยะแล้วนะ" เธอถามเค้าหลังจากได้ยินเสียงโทรศัพท์ดัง 

เค้าหันไปมองโทรศัพท์ พร้อมถอนหายใจใหญ่ ๆ

"ว่าไง ห่ะ!" เค้าสะดุ้งตัวแรงเมื่อได้ยินคนปลายสายพูด 

"โอเค ฉันจะไปเดี๋ยวนี้" เค้าพูดพร้อมหันมองเธอด้วยหน้าตาเคร่งเครียf

"ผมไปกับคุณไม่ได้แล้วนะ แต่เดี๋ยวให้คนไปคุ้มกัน" เค้าหันมาหาเธอด้วยความรู้สึกผิด แต่งานตรงหน้าก็สำคัญ

"โอเคค่ะ ไม่เป็นไรเลย คุณไปทำธุระของคุณให้จบเถอะ ฉันไปกับลูกน้องคุณได้ไม่มีปัญหา" เธอตอบเพื่อให้เค้าสบายใจ และก็เข้าทางเธอด้วย 

"ยังไง" หลังจากที่แยกตัวออกมา เธอก็รีบมาหาเบลทันที ไม่ทันที่เธอจะนั่งลง ยายเพื่อนตัวแสบก็รีบยิงคำถามใส่เธอทันที 

"ไม่ยังไงหรอก ก็แค่ที่ถ่ายให้ดูนั้นแหละ แต่เค้าก็ไม่ได้บอก ไม่ได้พูดอะไรเลยนะ หรือว่าฉันควรถามคุณโรเซอร์ดี" เธอหันไปถามเพื่อนเธออย่างร้อนใจ 

"ใจเย็น ๆ จ๊ะ อดทนหน่อยเนอะ ทนมาได้ขนาดนี้แล้ว แกก็ลองค่อย ๆ สังเกตุเอา ถ้ารู้สึกอึดอัดก็แค่ออกมา ก็แค่นั้น" เบลเตือนสติเธออีกครั้ง 

"ยากจัง ชีวิตฉันเนี้ย" เธอบ่นตัดพ้อ จะมีความรักสักทีก็ดูไม่ชัดเจน ดูไม่ปลอดภัย ที่สำคัญเธอทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากอดทน

"อือ สู้ ๆ" เบลตบบ่าเธอเบา ๆ เพื่อต้องการให้กำลังใจ 

สองสาวนั่งเมาส์กันจนเวลาล่วงเลยไปช่วงเย็น 

"แก ฉันกลับก่อนนะ" เธอบอกเพื่อน 

"แกเดี๋ยวฉันลงไปส่ง ขอเข้าห้องน้ำแป๊บ" 

"ไม่ต้อง ลูคัสส่งคนมารอแล้ว ไม่ต้องห่วง" เธอพูดพร้อมคว้ากระเป๋าออกนอกห้องไป 

"เอ้า ลืมโทรศัพท์ไว้ที่ห้องยายเบลอีก" เธอพูดเมื่อจะหยิบโทรศัพท์โทรหาคนของเค้า

 ตอนนั้นเอง เธอรู้สึกเหมือนมีใครบางคนกำลังมองตามเธออยู่ หญิงสาวพยายามเร่งฝีเท้าเพื่อกลับขึ้นไปเอาโทรศัพท์บนห้องเพื่อนเธอ พร้อมกับพยายามเดินไปในที่ ที่คนเยอะ แต่ด้วยความคอนโดของเบลค่อนข้างส่วนตัว คนจึงไม่ค่อยมีในบริเวณนั้น  ในขณะที่เธอพยายามเร่งฝีเท้าอยู่นั้น มือหนาของใครบางคนก็คว้าหมับเข้าที่ข้อมือของเธออย่างแรง

“ปล่อยฉันนะ!” เธอร้องออกมา พร้อมดิ้นหนีสุดแรงด้วยความตกใจกลัวสุดขีด

“เธอคิดว่าจะหนีฉันพ้นเหรอ ฟ้า!” เสียงที่คุ้นเคยทำให้เธอชะงัก ออฟ!

“ออฟ! นายมาทำอะไรที่นี่!” เธอถามด้วยความตกใจระคนหวาดกลัว พร้อมกับน้ำตาเอ่อล้นออกมาด้วยความตกใจกลัว

ออฟยิ้มเย็น ก่อนจะกระชากเธอเข้ามาใกล้ตัว 

“มึงคิดว่ากูจะปล่อยมึงไปง่าย ๆ งั้นเหรอ มึงรู้ไหมว่ากูต้องเจอกับอะไรบ้าง กูไม่มีงาน ไม่มีเงิน ไม่มีที่ซุกหัวนอนเพราะคนของมึง" ออฟพูดพร้อมทั้งบีบแขนเธอจนเกิดเป็นรอยช้ำ 

"ปล่อยฉันไปเถอะนะ ฮึก ๆ ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรกับนายบ้าง แต่นายมาทำร้ายฉันก่อนนะ" เธอพูดพร้อมกับพยายามดิ้นสุดแรง เพื่อให้หลุดจากเงื้อมมือของออฟ 

"วันนี้มันจบแน่" ออฟมองเธอด้วยสายตาอาฆาต 

"ออฟ ปล่อย" ยังไม่ทันที่เธอได้พูดจบ เธอก็ถูกคนร้ายอีกคนมาจากด้านหลังเอาผ้ามาปิดปาก ปิดจมูกเธอจนเธอหมดสติไปในที่สุด 

"ลากตัวมันไป"

แฉะ แฉะ เธอเริ่มได้สติ แล้วก็ต้องตกใจสุดขีดเมื่อลืมตาขึ้นมา เธอพบกับกลุ่มชายฉกรรจ์นับสิบคน ล้อมรอบตัวเธอภายในโกดังที่ไหนสักแห่ง

"ต้องการอะไร" เธอเผชิญหน้า เธอพูดพร้อมเอามือป้องหน้า เมื่อโดนแสงแฟลชจากกล้องถ่ายรูป 

"ต้องการชีวิตมึงไง" ออฟพูดด้วยท่าที่ไม่สะทกสะท้านอะไรกับการกระทำของตัวเอง 

"กูจะส่งรูปมึงไปให้ผัวมึงดูไหม ว่าตอนที่มึงโดนพวกกูเอาพร้อมกันมันเป็นยังไง" ออฟพูดพร้อมก้าวเข้ามาหาเธอ 

"ไม่นะ ปล่อย ฮึกๆ ปล่อย" เธอพยายามปัดป้องหลังจากที่ออฟกับพรรคพวกพวกเดินเข้ามาจับตัวเธอ 

ปัง! เสียงปืนดังสนั่น ทั่วโกดัง

ออฟชะงักเมื่อได้ยินเสียงปืน ออฟหันไปมองต้นเสียงอย่างรวดเร็ว พบว่ามีชายชุดดำพร้อมอาวุธครบมือยืนล้อมรอบพวกออฟอีกที  และเสียงปืนที่ดังขึ้นไม่ใช่ของชายชุดดำ แต่เป็นลูคัสที่สายตาตอนนี้มันช่างน่ากลัว จนออฟเองก็แอบหวั่นใจ 

"หึ มึงเก่งนิ หาพวกกูเจอได้ไวดี" ออฟทำใจดีสู้เสือ

"ทำไม จะทำอะไรกู จะฆ่ากูเหรอ" ออฟทำเป็นอวดดี แต่รีบลนลานวิ่งไปหาเธอ แล้วจับตัวเธอเป็นตัวประกัน 

"กูบอกให้ปล่อยผู้หญิงของกู!" 

"กูไม่ปล่อย" 

ปัง! ปัง! ปัง! 

เค้ายิงไปยังขาของพวกอันธพาลนับสิบที่ไม่ทันได้ตั้งตัว บางคนโดนตัว บางคนโดนแขน 

"กูจะให้โอกาสคนที่ไม่เกี่ยวข้อง พวกมึงจะเดินออกไปตอนนี้อย่างมีลมหายใจ หรือจะตายในนี้!"   เค้าให้ทางเลือกอันธพานที่ตอนนี้โอดครวญด้วยความเจ็บปวด พวกอันธพาลที่เคยเป็นพวกออฟ ต่างกระเสือกกระสนรีบเอาตัวรอดออกไป

"ยกเว้นมึง ที่ไม่มีสิทธิ์ได้ออกไป"