ปลายฟ้านั่งนิ่งอยู่บนเตียงในห้องพักสุดหรูของลูคัส หลังจากเหตุการณ์เมื่อคืน เธอก็แทบไม่ได้นอนเลย ทุกครั้งที่เธอหลับตา ภาพของออฟที่ถูกยิงล้มลงกับพื้นก็ย้อนกลับมาหลอกหลอนเธอ
“ฟ้า” เค้าเรียกสติเธอกลับมา หลังจากที่เห็นสภาพเธอนั่งเหม่อลอยตลอดทั้งคืน
“กังวลอะไรอยู่”
“ป่าว แค่คิดอะไรไปเรื่อย”
“คุณ มีอะไรควรบอกกันตรง ๆนะ ผมอยากให้เราเปิดใจคุยกันมากขึ้น”
“มันแค่อยู่ในหัว ฮึก ๆภาพนั้นมันยังติดอยู่ในหัวฉัน” เธอเริ่มร้องไห้เมื่อนึกถึงภาพของออฟ เค้าเข้ามาโอบกอดเธอพร้อมกับลูบหัวเบา ๆ
“ผมขอโทษ ผมขอโทษนะคนดี” เค้ามอบจุมพิตให้เธออย่างอ่อนโยนเพื่อให้เธอรับรู้ความรู้สึกของเค้าที่มีให้เธอ
"ฟ้า ผมไม่เคยคิดจะทำร้ายคุณ" เค้าพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน มือหนาเอื้อมมาจับมือเธอไว้
"ทุกสิ่งที่ผมทำ…ก็เพื่อให้คุณปลอดภัย"
"ฉันเข้าใจ…" เธอพึมพำ
"แต่ลูคัส ฉันก็แค่… มันเร็วเกินไป ฉันยังไม่รู้ว่าจะรับทุกอย่างนี้ได้ไหม"
เค้าเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนที่เขาจะยกมือขึ้นลูบแก้มเธอเบา ๆ
"ผมเข้าใจว่าคุณยังสับสน…แต่ผมจะไม่มีวันปล่อยให้คุณเดินออกจากชีวิตผม"
เธอเช็ดน้ำตาพร้อมขมวดคิ้วมองหน้าเค้าจากความรู้สึกถึงน้ำเสียงที่หนักแน่นขึ้นของเค้า
"หมายความว่ายังไง?"
ชายหนุ่มมองเธอ ดวงตาลึกล้ำของเค้าทำให้เธอขนลุก
"ผมจะทำให้คุณอยู่กับผมตลอดไป"
"ลูคัส…?"
"เรามาสร้างครอบครัวกันนะฟ้า" เค้าพูดพร้อมจ้องไปที่ใบหน้าเนียนสวยที่ตอนนี้ยังมีคราบน้ำตาติดอยู่
"อะไรนะ?" เธอหายใจสะดุดกับคำพูดของเค้า
"ถ้าคุณยังลังเล…ถ้าคุณยังไม่แน่ใจว่าคุณจะอยู่กับผมไปตลอดหรือเปล่า" เค้าโน้มตัวเข้ามาใกล้ จนเธอต้องถอยหนี
"ผมจะทำให้คุณไม่มีทางเลือก"
"นี่คุณกำลังบังคับฉันเหรอ?" เธอเสียงสั่น ดวงตาสั่นระริกด้วยความตกใจ
"ไม่ใช่บังคับ…" เขายิ้มบาง ๆ ก่อนจะใช้มือกดเธอให้นอนราบลงกับเตียง
"แต่ผมจะแน่ใจว่าคุณจะไม่มีวันหนีไปจากผม"
หัวใจของปลายฟ้าเต้นรัว เธอไม่รู้ว่าควรจะกลัวหรือหวั่นไหวกับคำพูดของเค้ากันแน่ เค้าไม่ปล่อยให้เธอได้เอ่ยปากพูดหรือตัดสินใจอะไร รีบโน้มตัวจู่โจมเธอตลอดทั้งค่ำคืน ไม่ให้เธอได้พักผ่อนแม้แต่วินาทีเดียว
เวลาผ่านไปสามเดือน…
ปลายฟ้ายืนอยู่หน้ากระจกในห้องน้ำ ดวงตาของเธอจ้องมองที่แท่งตรวจครรภ์ในมือ มือของเธอสั่นเล็กน้อยขณะที่จ้องดูขีดสีแดงสองขีดที่ปรากฏขึ้นอย่างชัดเจน
“ท้อง!” ใช่ตั้งแต่วันนั้นที่เค้าพูดอยากสร้างครอบครัวกับเธอ ก็ไม่มีวันไหนเลยที่เธอได้พักจากกิจกรรมที่เค้าพยายามป้อนให้ เธอรู้อยู่แล้วว่าวันนี้ต้องมาถึง จะว่าดีใจที่จะได้สร้างครอบครัวกับเค้าก็ดีใจ แต่ว่าก็กังวลใจกับสิ่งที่เธอเคยพบเจอมาในอดีต
ร่างบางทรุดลงนั่งกับพื้น หัวใจเต้นรัว ความรู้สึกหลากหลายประดังเข้ามาในหัวใจเธอ ทั้งตกใจ หวาดหวั่น และไม่แน่ใจว่าควรจะรู้สึกอย่างไรดี
นี่มันไม่ใช่แค่เรื่องของเธอคนเดียวอีกต่อไปแล้ว…
เสียงเปิดประตูห้องน้ำดังขึ้น เธอเงยหน้าขึ้นมองผ่านม่านน้ำตา เห็นเค้ายืนอยู่ตรงนั้น ดวงตาคมเข้มของเขาหรี่ลงเมื่อเห็นสีหน้าของเธอ
"ฟ้า…?" เค้าเดินเข้ามาหาเธอ ก่อนจะหยุดชะงักเมื่อเห็นแท่งตรวจครรภ์ที่เธอถืออยู่
เธอไม่ได้พูดอะไรออกไป เพียงแต่เงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยดวงตาสั่นระริก
ลูคัสนิ่งไปชั่วครู่ ก่อนที่เขาจะคุกเข่าลงตรงหน้าเธอ มือหนายื่นไปแตะแก้มเธอเบา ๆ
"ฟ้า…คุณท้องเหรอ?"
เธอเม้มปากแน่น ก่อนจะพยักหน้าเบา ๆ
"ใช่…"
แววตาของลูคัสเปลี่ยนไปทันที มันเต็มไปด้วยความตกใจ แต่ในขณะเดียวกันก็มีแววของความดีใจปะปนอยู่ เขาเอื้อมมือมากุมมือของเธอไว้แน่น
"ฟ้า…นี่มันเรื่องจริงใช่ไหม?"
เธอทำได้แค่พยักหน้าตอบรับเค้า พร้อมกับยื่นที่ตรวจครรภ์ให้เค้าดู
ชายหนุ่มมองเธออย่างเข้าใจ ก่อนจะค่อย ๆ ดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอด แขนแกร่งโอบรอบตัวเธอแน่นราวกับต้องการปกป้องเธอจากทุกสิ่งทุกอย่าง
"ไม่ต้องกังวลนะฟ้า ผมจะดูแลคุณกับลูกเอง"
แม้ว่าปลายฟ้ายังคงมีความกลัวและความลังเลอยู่ในใจ ตั้งแต่วันที่เธอบอก ลูคัสเรื่องลูก เขาก็ยิ่งดูแลเธอดีขึ้นกว่าเดิม ทุกอย่างที่เค้าทำล้วนแสดงออกว่าเขาต้องการให้เธออยู่กับเค้าจริง ๆ
หลาย ๆ ครั้งที่เธอเผลอคิดว่าเธอโชคดี ที่มีผู้ชายคนนี้เป็นพ่อของลูกเธอ แต่อีกใจก็ยังคงกังวลกับภัยใกล้ตัว ที่ไม่รู้ว่าจะมาถึงเมื่อไหร่ แต่เธอรู้ดีว่าความสงบสุขนี้อาจอยู่ได้ไม่นาน เพราะเบื้องหลังของออฟ…ยังมีคนที่อันตรายยิ่งกว่า
“เป็นอะไรคะ คุณแม่” เค้าหยอกล้อเธอหลังจากอ่านนิทานให้ลูกในท้องฟัง
“คิดอะไรอยู่ อเดลถามคุณแม่สิ คิดอะไรอยู่คิ้วขมวดเชียว” เค้าก้มลงไปคุยกับลูกอย่างสนิทสนม เหมือนลูกคลอดออกมาแล้ว
“คุณ เรื่องออฟ คุณรู้คนอยู่เบื้องหลังหรือยัง ช่วงนี้เรื่องแปลก ๆ เกิดขึ้นกับคนรอบตัวฉันเยอะ ฉันกลัวจะกระทบถึงลูก” หลัง ๆเธอมีอะไร หรือค้างคาใจเธอจะรีบสื่อสารกับเค้าทันที เพราะตอนนี้เธอทำอะไร เธอจะนึกถึงความปลอดภัยของลูกเสมอ
“รู้แล้ว” ลูคัสไม่ได้ละเลยเรื่องของออฟ เขาเริ่มสืบหาคนที่อยู่เบื้องหลังการทำงานของออฟ และในที่สุดเขาก็พบว่าออฟไม่ได้เป็นแค่ศัตรูเก่าธรรมดา แต่เบื้องหลังของออฟคือหนึ่งในศัตรูที่อันตรายที่สุดขององค์กรมาเฟียของเขา หัวหน้าแก๊งมาเฟียคู่แข่งที่เคยพยายามล้มอำนาจของเขามาก่อน และคืนนี้…ลูคัสจะจัดการกับมันให้สิ้นซาก ใจจริงเค้าไม่ได้อยากทำร้ายเค้าอีกแล้ว แต่เค้าไม่ทำ มันจะกลับมาทำร้ายครอบครัวเค้าอย่างแน่นอน
“ทุกอย่างมันต้องจบภายในคืนนี้” เค้าหันมาพูดกับเธออย่างแน่วแน่และหนักแน่น
“คุณ หมายความว่ายังไง” เธอตกใจในสิ่งที่เค้าพูด เพราะเธอเองก็กลัวเค้าตกอยู่ในอันตรายเหมือนกัน
“คุณจะทำอะไร คุณนึกถึงฉัน คิดถึงลูกบ้างนะ อย่าลืมเรามีเจ้าตัวน้อยอยู่ตรงนี้” เธอเริ่มปาดน้ำตาเมื่อเริ่มรับรู้ว่าเค้าจะไปทำอะไรเสี่ยงกับชีวิต
“คุณไม่ต้องห่วงผมนะ ผมสัญญาว่าผมจะรักและดูแลคุณจนหมดลมหายใจเลย”
"มึงแน่ใจเหรอว่าจะไปจัดการเอง?" โรเซอร์เพื่อนสนิทของลูคัสถามขณะที่พวกเขาเตรียมอาวุธอยู่ในโกดังลับ"กูปล่อยเรื่องนี้ไว้นานเกินไปแล้ว" ลูคัสตอบเสียงเรียบ ดวงตาของเขาเย็นเยียบ"มันกล้าคิดจะใช้ฟ้าเป็นเครื่องมือ มันต้องจ่ายค่าตอบแทน" หลังจากพูดออกไปเค้าก็ก้มหน้า ก้มตาเตรียมอาวุธโดยที่สายตาไม่มีความกังวลใด ๆ ตอนนี้ถ้าใครเห็นสายตาของเค้าคงไม่มีใครกล้าเข้าท้าทายอย่างแน่นอนเมื่อถึงเวลา ลูคัสและลูกน้องก็เดินทางไปยังโกดังร้างที่เป็นฐานลับของเคนโซ่ หัวหน้ามาเฟียที่มีปัญหากันรุ่นสู่รุ่นและวันนี้เค้าต้องการให้มันจบที่รุ่นเค้าเนี้ยแหล่ะเมื่อประตูโกดังเปิดออก ลูคัสเดินเข้าไปด้วยท่าทางนิ่งสงบ ดวงตาคมเข้มกวาดมองไปรอบ ๆ และพบว่าชายวัยกลางคน นั่งรออยู่ที่โต๊ะ พร้อมกับเหล่าลูกน้องของเขาที่รายล้อมอยู่"ฮึ ใจกล้าดีนะมึง บุกมาหากูถึงที่ " เคนโซ่ยิ้มเย็น เค้ารู้อยู่แล้วว่าไงคืนนี้ลูคัสต้องมาหาเค้า เพราะจากสายสืบที่อยู่ใกล้ตัวลูคัสเป็นคนส่งข่าวมาหาเค้าเอง“มึงคิดว่าเอาคนของมึงไว้ใกล้ตัวกู กูจะไม่รู้เหรอว่ามันเป็นใคร” ลูคัสหันไปถามเยือกเย็นกับเคนโซ่อย่างไม่เกรงกลัวอำนาจใด ๆปัง! ลูคัสไม่รอช้า ยิงใส่ลูกน้องของ
เมื่อบอกข่าวกับ ‘คีแกน’ เด็กชายวัยสองขวบมองหน้าพ่อแม่อย่างงุนงง ก่อนจะทำตาโต“น้อง?”ปลายฟ้าพยักหน้า “ใช่ค่ะลูก อีกไม่นาน คีแกนจะมีน้องแล้วนะ”เด็กชายมองไปที่หน้าท้องของแม่ ก่อนจะหันไปมองหน้าพ่อ แล้วเอื้อมมือเล็ก ๆ ไปแตะเบา ๆ“เบบี๋? อยู่ในท้องเหรอ” คีแกนถามเสียงใสลูคัสหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะอุ้มลูกชายขึ้น “ใช่ น้องของลูกอยู่ในนี้” “คิก ๆ” คีแกนหัวเราะคิก ก่อนจะจุ๊บเบา ๆ ที่หน้าท้องของแม่"รักนะ เบบี๋"ปลายฟ้าหัวเราะทั้งน้ำตา นี่คือความสุขที่แท้จริง… ครอบครัวของเธอหลายเดือนผ่านไป ปลายฟ้าถูกดูแลอย่างดีจาก ลูคัส เค้าแทบไม่ปล่อยให้เธอทำอะไรเองเลย“ลูคัส ฉันแค่จะเดินไปหยิบหนังสือ!”“เดี๋ยวผมหยิบให้”“ลูคัส ฉันเดินเองได้นะ”“แต่ผมไม่ไว้ใจ”เค้าเป็นแบบนี้ทุกวัน จนกระทั่งวันหนึ่ง…“โอ๊ย!” ปลายฟ้าร้องเสียงหลงเมื่อรู้สึกถึงความเจ็บปวดที่ท้อง น้ำคร่ำของเธอแตกแล้ว!ลูคัสแทบจะเสียสติ รีบอุ้มเธอขึ้นแล้วพาไปโรงพยาบาลทันทีไม่กี่ชั่วโมงต่อมาเสียงร้องไห้ของทารกน้อยดังขึ้นอีกครั้ง ลูคัสที่จับมือปลายฟ้าแน่น เงยหน้าขึ้นมองลูกคนที่สองของเค้าด้วยความรู้สึกที่เต็มเปี่ยมพยาบาลอุ้มเด็กน้อยมาวางไว้บนอกของปล
ในเมื่อไม่เคยสมหวังในความรักเลยสักครั้ง ฉันเลยอยากลองความสัมพันธ์ ที่ไม่ต้องเอาใจไปเล่นสักครั้งหนึ่งแล้วครั้งนี้ฉันมั่นใจว่าฉันจะไม่มีวันเสียใจกับความสัมพันธ์ครั้งนี้อย่างแน่นอน ปลายฟ้า สาวออฟฟิศ วัย 31 ปี ผิวพรรณผ่องใสอมชมพู ความสูง 154 น้ำหนัก 44 ผมยาวสวยที่ผ่านการดูแลตัวเองเป็นอย่างดี กว่าเธอจะมาถึงจุดนี้ได้ เธอใช้ชีวิตผ่านความยากลำบากมาทั้งชีวิตกับปัญหาครอบครัว เรื่องเงิน ๆ ทอง แต่เธอไม่มีความย่อท้อกับโชคชะตาเพราะครอบครัวคือสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับเธอ ลูคัส มาเฟีย หนุ่ม วัย 28 ปี เบื้องหน้า คือ นักธุรกิจไฟแรง ที่ดูแลกิจการด้านอสังหา การขนส่ง แม้กระทั่ง ธุรกิจส่งออกต่าง ๆ เค้าเกิดมาพร้อมทุก ๆ อย่าง ไม่ว่าจะเป็นความเก่ง ความฉลาด รูปร่างที่เพอร์เฟค ผิวพรรณที่ดี หน้าตาที่คมเข้ม ทำให้เป็นที่หมายตาของสาวน้อย สาวใหญ่ในแวดวงสังคม แต่เบื้องหลังเค้าคือทายาทเพียงคนเดียวของตระกูลมาเฟีย ดัง ที่มีอิทธิพลใหญ่คับฟ้าจากรุ่นสู่รุ่น /********************************************************/ณ คอนโดหรูแห่งหนึ่งใจกลางเมือง "ห่ะ! แกจะบ้าเหรอ
หลังจากเพื่อนสาวเธอกลับไป เธอนั่งเอนหลังกับโซฟาตัวโปรดพร้อมคิดทบทวนกับสิ่งที่เธอเลือก "เธอจะไม่เสียใจกับสิ่งที่เธอเลือกจริง ๆ ใช่ไหมฟ้า" เธอพึมพำกับตัวเอง บนโลกนี้เธอไม่ต้องการอะไรแล้ว หลังจากผิดหวังเรื่องความรักมาหลาย ๆ ครั้ง บวกกับเธอมักจะเป็นที่ปรึกษาเรื่องความรักให้กับหลาย ๆ คน เธอจึงรับรู้ได้ว่าการใช้ชีวิตคู่จริง ๆ มันไม่ได้มีความสุขขนาดนั้น ติ่ง ~~~~~~~~~~~ เสียงเตือนจากแอปดังขึ้น "คืนนี้เจอกันที่ โรงแรม xx นะฟ้า " ข้อความในแอปเด้งขึ้นมาทำให้เธอตื่นจากภวังค์ "โอเค เจอกัน" นับว่าเธอค่อนข้างใจกล้ามากกับเรื่องนี้เมื่อเธอตัดสินใจที่จะทำแล้ว เธอไม่มีความกลัวอะไรทั้งนั้น เธอไม่ได้รู้รายละเอียดคนในแอปมาก เธอรู้เพียงแค่ว่าเค้าชื่อ ออฟ เท่านั้นแล้วเค้ากับเธอก็คุยและทำข้อตกลงกันเรียบร้อย ต่างคนต่างไม่เคยเจอ ต่างคนต่างไม่รู้จักหน้าตา ต่างคนต่างเก็บเป็นความลับ เรียกได้ว่า ต่างคนต่างเสี่ยง 22.00 ณ โรงแรม xxx "เออ วันนี้กูได้คนจากแอปมาคนหนึ่ง เดี๋ยวกูเสร็จแล้ว มึงก็เข้ามาต่อนะ อย่าลืมเก็บคลิปไว้ด้วยล่ะ เผื่อเอาไว้ครั้งหน้า " เสียงชายคนหนึ่งคุยโทรศัพท์ ท่าทางตื่นเต้น ใกล้ ๆ กับโต๊ะที่เค้
"ออฟ ออฟใส่อะไรลงไปในเครื่องดื่ม " เธอพูดพร้อมที่จะพยุงตัวขึ้นอย่างอ่อนแรง และ ร้อนรุ่ม "มาฟ้า เราช่วยนะ " เค้าพยายามพยุงตัวเธอขึ้นห้องพร้อมทั้งวางเงินไว้ให้สำหรับค่าอาหาร เค้าพยุงเธอไปที่หน้าลิฟต์ ตอนนี้สติเธอเริ่มไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้ว มือเธอเริ่มที่จะเกาะแขนเค้า พยายามลูบไปบริเวณหน้าอกของเค้าอย่างคนหื่นกระหาย "ช่วยด้วย ช่วยด้วยไม่ไหว " เสียงของเธอแหบพร่า ตอนนี้เธอไม่สนใจอะไรแล้วเธอเพียงต้องการ ต้องการใครสักคนมาช่วยดับร้อน "เออ กูกำลังจะถึงห้องล่ะ รอลิฟต์อยู่ พร้อมเลยไหมทางนั้น" ชายหนุ่มยกหูโทรศัพท์ขึ้นมา เพื่อส่งสัญญาณให้อีกฝั่งรับทราบว่าเค้ากำลังใกล้ถึงที่หมาย "ช่วยด้วย ช่วยด้วยไม่ไหว " มือเธอเริ่มอยู่ไม่สุข "อื้ออ อื้ออ " "ใกล้ถึงแล้ว ลิฟต์มาแล้วใจเย็น ๆ นะ " เค้าจับมือเธออย่างใจเย็น อย่างไงก็ได้ ไม่มีอะไรต้องรีบร้อน เค้าพยุงเธอเดินเข้าลิฟต์ กำลังจะกดชั้นตามที่นัดหมายกับเพื่อนของเค้าไว้ พลักก ~~~~~ เสียงกระชาก ทำให้ลิฟต์ปิดไม่ได้ "ปล่อย ผู้หญิง!" ชายชุดดำหน้าตาเอาเรื่อง กระชากแขนฟ้าออกจากอ้อมกอดของชายหนุ่ม "เฮ้ยย มึงจะมายุ่งอะไรกับเมียกู " เค้ายังพูดไม่ขาดคำ มีชายชุดดำ
"ตื่นแล้วหรือคะคุณ" เสียงป้าแม่บ้านเอ่ยขึ้นเมือเห็นว่าเธอลืมตา เธอตื่นจากพวัง พร้อมสำรวจร่างกายตัวเอง ใช่! เสื้อผ้าเธอถูกเปลี่ยน"ไม่ต้องตกใจนะคะ ป้าเป็นคนเปลี่ยนให้คุณเอง เมื่อคืนคุยอาการหนักมาก เจ้านายของป้าเลยอุ้มคุณมาแช่ตัว ""แช่ตัวหรือคะ?" เธอสับสนในสิ่งที่ป้าพูด"ใช่ค่ะ คุณน่าจะโดนวางยามา เจ้านายป้าช่วยคุณไว้ " เธอนั่งเรียบเเรียงเหตุการณ์เมื่อคืนเท่าที่จะจำได้ ใช่และเธอจำได้แค่เพียงเธออยู่ในลิฟต์กับออฟเท่านั้น นี้ออฟพยายามจะวางยาเธอเหรอ! "คุณป้าค่ะ หนูขอบคุณมากนะคะ ที่ช่วยดูแลหนู ตอนนี้หนูอยู่ที่ไหนหรือคะ " "หนูอยู่ที่ แถว xxx นะ ""คุณป้าค่ะ หนูฝากขอบคุณเจ้านายของป้าด้วยนะคะ ขอบคณจากใจจริงเลยที่ช่วยหนู " เธอกล่าวขอบคุณจากใจจริงทั้ง ๆ ที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเค้าคือใคร "เจ้านายป้าอยู่ที่ไหนหรือคะ เดี๋ยวหนูขออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว หนุอยากไปขอบคุณเค้า""ป้าเตรียมของใช้ กับเสื้อผ้าของคุณไว้แล้วนะ อยู่ในห้องน้ำ เสื้อผ้าคุณใส่ชุดนั้นได้เลย ""ขอบคุณค่ะ คุณป้า " เธอกล่าวขอบคุณพร้อมทั้งเตรียมลุกขึ้นเก็บที่นอน "ไม่ต้อง ๆ เดี๋ยวป้าจัดการเอง คุณทำป้าตกใจนะ ปกติเจ้านายป้าไม่เคยพาผู้หญ
"เสร็จสักทีนะยายฟ้า เก่งมาก" คำพูดของพี่เก่งทำให้เธอตื่นจากภวังค์ เธอเก็บคอมพร้อมเตรียมลุกออกจากห้องประชุม "ฟ้ากลับแผนกก่อนนะพี่" ใช่ตอนนี้เธอกำลังสับสนสิ่งที่เค้าพูดกับเธอเมื่อกี้ บัตรของเธออยู่ที่บ้านเค้า แสดงว่าเค้าคือคนที่ช่วยเธอใช่ไหม? เธอควรไปขอบคุณเค้าไหม หรือว่าหลบหน้า ตอนนี้ใจเธอมันว้าวุ่นไปหมดจนไม่รู้ว่าควรทำตัวยังไง "ฟ้าไปบอกน้อง ๆ ด้วย คืนนี้พี่พาไปฉลอง" พี่เก่งพูดกับฟ้าอย่างดีใจที่นำเสนอโปรเจคกับทีมผู้บริหารจบ "ได้ค่ะ"ณ สถานบันเทิงแห่งหนึ่งใจกลางเมือง"อ้าว ๆ สนุกกันให้เต็มที่นะ ไม่เมาไม่กลับแต่ ๆ พรุ่งนี้ไม่ต้องเข้าออฟฟิศ ทำงานที่บ้านได้ค่า" พี่เก่งพูดกับน้อง ๆ ในทีมร่วม 10 คนพร้อมชูแก้วเครื่องดื่มขึ้นมา "อ้าวหมดแก้ว""เฮ" เสียงน้อง ๆ ในทีมเชียร์กันอย่างสนุกสนาน"ยายฟ้าหมดแก้ว" พี่เก่งพูดพร้อมยกแก้วชนกับเธอ "หมดแก้วค่า" เวลาผ่านไปร่วมชั่วโมง ทีมเธอดื่มเต้นกันอย่างสนุกสนาน"นั่นใช่คุณลูคัสไหม " เธอมองตามนิ้วที่เพื่อนในทีมชี้ เค้าแตกต่างจากเวลางานโดยสิ้นเชิง ตอนนี้เค้าสวมชุดดำทั้งตัวตัดกับผิวผ่องทำให้ดูสง่าเวลาเดินเหมือนนายแบบเดินแบบโชว์ "ควงดาราสาวมาสะด้วย เจ้านา
"ตื่นแล้วเหรอ" เค้าพยุงเธอขึ้นจากโซฟา เธอหันมองรอบ ๆ อย่างมึนงง นี้ไม่ใช่ห้องของเธอ ยังไม่ทันที่เธอจะได้สติร้อยเปอร์เซ็นต์ เสียงของเค้าปลุกเธอจากภวังค์"ไปอาบน้ำสิ ฉันให้คนเตรียมเครื่องใช้ส่วนตัวไว้ให้แล้ว ส่วนเสื้อผ้าใส่ของฉันไปก่อน" เค้าเอ่ยปากขึ้นพร้อมยื่นชุดของเค้าให้เธอ "ค่ะ คือว่าเดี๋ยวฉันเรียกรถกลับคอนโดเองก็ได้" เธอตอบกลับอย่างเกรงใจ"เธอรู้หรอว่าตอนนี้เราอยู่ที่ไหน อย่าดื้อได้ไหม ฉันเหนื่อย" เค้าพูดดุเธอเบา ๆ ไม่ได้จริงจังอะไร "ด่ะ ได้ค่ะ " เธอตอบกลับอย่างว่าง่ายเพื่อไม่ให้เร้าอารมณ์เสียไปมากกว่านี้ เธอใช้เวลาร่วม 30 นาทีในการอาบน้ำสระผมโดยที่เธอไม่ได้มีความคิดอะไรในหัว เพียงแค่ต้องการพักผ่อนเท่านั้นเพราะคืนนี้เธอเจอเรื่องร้าย ๆ มามากพอแล้ว เมื่อเธอแต่งตัวเสร็จออกมาจากห้องน้ำก็ไม่เห็นร่างคนตัวสูงเมื่อกี้ แต่เสียงได้ยินเสียงอาบน้ำมาจากอีกห้องหนึ่ง เธอไม่ได้อยากรู้ อยากเห็นอะไรมากนัก ทำเพียงแต่ได้นั่งรอที่โซฟา เมื่อไม่ได้ยินเสียงน้ำ เธอก็เข้าใจว่าคนตัวสูงคงอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้ว เธอเอนลงนอนบนโซฟาเพราะตอนนี้ร่างกายของเธอพร้อมหลับตาลงตลอดเวลา "ง่วงแล้วเหรอ" เสียงของเค้าปล
เมื่อบอกข่าวกับ ‘คีแกน’ เด็กชายวัยสองขวบมองหน้าพ่อแม่อย่างงุนงง ก่อนจะทำตาโต“น้อง?”ปลายฟ้าพยักหน้า “ใช่ค่ะลูก อีกไม่นาน คีแกนจะมีน้องแล้วนะ”เด็กชายมองไปที่หน้าท้องของแม่ ก่อนจะหันไปมองหน้าพ่อ แล้วเอื้อมมือเล็ก ๆ ไปแตะเบา ๆ“เบบี๋? อยู่ในท้องเหรอ” คีแกนถามเสียงใสลูคัสหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะอุ้มลูกชายขึ้น “ใช่ น้องของลูกอยู่ในนี้” “คิก ๆ” คีแกนหัวเราะคิก ก่อนจะจุ๊บเบา ๆ ที่หน้าท้องของแม่"รักนะ เบบี๋"ปลายฟ้าหัวเราะทั้งน้ำตา นี่คือความสุขที่แท้จริง… ครอบครัวของเธอหลายเดือนผ่านไป ปลายฟ้าถูกดูแลอย่างดีจาก ลูคัส เค้าแทบไม่ปล่อยให้เธอทำอะไรเองเลย“ลูคัส ฉันแค่จะเดินไปหยิบหนังสือ!”“เดี๋ยวผมหยิบให้”“ลูคัส ฉันเดินเองได้นะ”“แต่ผมไม่ไว้ใจ”เค้าเป็นแบบนี้ทุกวัน จนกระทั่งวันหนึ่ง…“โอ๊ย!” ปลายฟ้าร้องเสียงหลงเมื่อรู้สึกถึงความเจ็บปวดที่ท้อง น้ำคร่ำของเธอแตกแล้ว!ลูคัสแทบจะเสียสติ รีบอุ้มเธอขึ้นแล้วพาไปโรงพยาบาลทันทีไม่กี่ชั่วโมงต่อมาเสียงร้องไห้ของทารกน้อยดังขึ้นอีกครั้ง ลูคัสที่จับมือปลายฟ้าแน่น เงยหน้าขึ้นมองลูกคนที่สองของเค้าด้วยความรู้สึกที่เต็มเปี่ยมพยาบาลอุ้มเด็กน้อยมาวางไว้บนอกของปล
"มึงแน่ใจเหรอว่าจะไปจัดการเอง?" โรเซอร์เพื่อนสนิทของลูคัสถามขณะที่พวกเขาเตรียมอาวุธอยู่ในโกดังลับ"กูปล่อยเรื่องนี้ไว้นานเกินไปแล้ว" ลูคัสตอบเสียงเรียบ ดวงตาของเขาเย็นเยียบ"มันกล้าคิดจะใช้ฟ้าเป็นเครื่องมือ มันต้องจ่ายค่าตอบแทน" หลังจากพูดออกไปเค้าก็ก้มหน้า ก้มตาเตรียมอาวุธโดยที่สายตาไม่มีความกังวลใด ๆ ตอนนี้ถ้าใครเห็นสายตาของเค้าคงไม่มีใครกล้าเข้าท้าทายอย่างแน่นอนเมื่อถึงเวลา ลูคัสและลูกน้องก็เดินทางไปยังโกดังร้างที่เป็นฐานลับของเคนโซ่ หัวหน้ามาเฟียที่มีปัญหากันรุ่นสู่รุ่นและวันนี้เค้าต้องการให้มันจบที่รุ่นเค้าเนี้ยแหล่ะเมื่อประตูโกดังเปิดออก ลูคัสเดินเข้าไปด้วยท่าทางนิ่งสงบ ดวงตาคมเข้มกวาดมองไปรอบ ๆ และพบว่าชายวัยกลางคน นั่งรออยู่ที่โต๊ะ พร้อมกับเหล่าลูกน้องของเขาที่รายล้อมอยู่"ฮึ ใจกล้าดีนะมึง บุกมาหากูถึงที่ " เคนโซ่ยิ้มเย็น เค้ารู้อยู่แล้วว่าไงคืนนี้ลูคัสต้องมาหาเค้า เพราะจากสายสืบที่อยู่ใกล้ตัวลูคัสเป็นคนส่งข่าวมาหาเค้าเอง“มึงคิดว่าเอาคนของมึงไว้ใกล้ตัวกู กูจะไม่รู้เหรอว่ามันเป็นใคร” ลูคัสหันไปถามเยือกเย็นกับเคนโซ่อย่างไม่เกรงกลัวอำนาจใด ๆปัง! ลูคัสไม่รอช้า ยิงใส่ลูกน้องของ
ปลายฟ้านั่งนิ่งอยู่บนเตียงในห้องพักสุดหรูของลูคัส หลังจากเหตุการณ์เมื่อคืน เธอก็แทบไม่ได้นอนเลย ทุกครั้งที่เธอหลับตา ภาพของออฟที่ถูกยิงล้มลงกับพื้นก็ย้อนกลับมาหลอกหลอนเธอ“ฟ้า” เค้าเรียกสติเธอกลับมา หลังจากที่เห็นสภาพเธอนั่งเหม่อลอยตลอดทั้งคืน“กังวลอะไรอยู่”“ป่าว แค่คิดอะไรไปเรื่อย”“คุณ มีอะไรควรบอกกันตรง ๆนะ ผมอยากให้เราเปิดใจคุยกันมากขึ้น”“มันแค่อยู่ในหัว ฮึก ๆภาพนั้นมันยังติดอยู่ในหัวฉัน” เธอเริ่มร้องไห้เมื่อนึกถึงภาพของออฟ เค้าเข้ามาโอบกอดเธอพร้อมกับลูบหัวเบา ๆ“ผมขอโทษ ผมขอโทษนะคนดี” เค้ามอบจุมพิตให้เธออย่างอ่อนโยนเพื่อให้เธอรับรู้ความรู้สึกของเค้าที่มีให้เธอ"ฟ้า ผมไม่เคยคิดจะทำร้ายคุณ" เค้าพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน มือหนาเอื้อมมาจับมือเธอไว้"ทุกสิ่งที่ผมทำ…ก็เพื่อให้คุณปลอดภัย""ฉันเข้าใจ…" เธอพึมพำ"แต่ลูคัส ฉันก็แค่… มันเร็วเกินไป ฉันยังไม่รู้ว่าจะรับทุกอย่างนี้ได้ไหม"เค้าเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนที่เขาจะยกมือขึ้นลูบแก้มเธอเบา ๆ"ผมเข้าใจว่าคุณยังสับสน…แต่ผมจะไม่มีวันปล่อยให้คุณเดินออกจากชีวิตผม"เธอเช็ดน้ำตาพร้อมขมวดคิ้วมองหน้าเค้าจากความรู้สึกถึงน้ำเสียงที่หนักแน่นขึ้นของเค้
“มึงเห็นหรือยัง มึงรู้ไหม ผัวมึงมันเลวขนาดไหน มันฆ่าคนมันยังไม่รู้สึกอะไรเลย ภาพที่มึงเห็น ภาพที่มันสร้างเป็นคนดี มันแค่หน้ากากทั้งนั้นแหละ!” ออฟพูดพร้อมบีบต้นคอเธอจากด้านหลังเพื่อให้เธอกันลูคัสให้“ปล่อย!” เธอพยายามแกะมือออกเพราะตอนนี้เธอเองก็เริ่มเจ็บไปหมด“มีผัวเป็นมาเฟีย ยังไม่รู้ตัวอีก สักวันเดี๋ยวมันเบื่อมึง มันก็จะทิ้งมึงไปให้ไอ้พวกกระจ๊อกของมันนั้นแหละ” ออฟยังพูดต่อเหมือนคนไร้สติ แต่พยายามหาช่องทางหนีออกไปจากที่นี่ เพราะออฟเองก็ไม่มีอาวุธใด ๆ อยู่ในมือตอนนี้“โอ๊ย” เสียงเธอเล็ดลอดออกมาเมื่อโดนบีบเต็มแรงจากน้ำหนักมือของออฟลูคัสเห็นท่าไม่ดี เค้าเลยไม่ลังเลที่จะรอ ตอนแรกเค้ากะจะออมมือเพราะไม่อยากให้เธอเห็นภาพสะเทือนใจ แต่มันทำให้เธอเจ็บ เค้าเองคงยอมนิ่งดูเฉย ๆ แบบนั้นไม่ได้“กูบอกให้มึงปล่อยเมียกู!” เค้าเริ่มหัวร้อนขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าเธอ ระยะที่ออฟใช้เธอเป็นตัวประกันแทบไม่มีผลกับการยิงของเค้า เพียงแต่เค้ากลัวเธอเห็นภาพตอนเค้าฆ่ามันก็เท่านั้นเอง“กูไม่”ปัง! ไม่ทันที่ออฟจะพูดจบ เสียงปืนดังพร้อมกับร่างของออฟที่ล้มลงจมกองเลือดใช่ เค้ายิงออฟตรงหน้าผากแบบนัดเดียว โดยไม่ลังเลอะไรทั้ง
หลังจากอาบน้ำเสร็จ เธอเดินออกมาแล้วต้องพบกับความว่างเปล่าอีกครั้ง“หายไปไหนนะ” เธอพึมพำโดยที่ไม่ได้สังเกตพรึบ !เค้าโผล่มากอดเธอจากด้านหลัง ทำให้เธอสะดุ้งสุดตัวอย่างคนไม่ได้ตั้งตัว“คุณ ตกใจหมด” เธอตีเค้าเบา ๆ หลังจากโดนคลอเคลีย ช่วงลำคอ“ผมคิดถึงคุณ” เสียงเค้าแหบพร่า เว้าวอนอย่างมีจุดมุ่งหมาย "ฉันก็คิดถึงคุณ" เธอไม่ปล่อยให้เค้ารอนานหันไปเริ่มลุกเค้าเค้าเองก็ตกใจปนตื่นเต้นที่ครั้งนี้เธอเป็นฝ่ายเริ่มต้น เธอดันหลังเค้าพร้อมกับผลักเค้าลงไปที่เตียงพร้อมจ้องตาเค้าอย่างยั่วยวน "คุณทำให้ฉัน โหยหาคุณมากแค่ไหนรู้ไหม นานเท่าไหร่แล้วที่เราไม่เจอกัน แล้วก็นานเท่าไหร่แล้วที่เรา" เธอเงียบไปพร้อมขึ้นคร่อมเขา อย่างโหยหา "งั้นคืนนี้ผมขออยู่เฉย ๆนะ" เค้ายกมุมปากพร้อมดูการกระทำเธอด้วยความตื่นเต้น แต่ต้องเก็บอาการ อื้อ เธอไม่รอช้าพอเค้าพูดจบ เธอก็ก้มลงไปจูบเค้าอย่างดูดดื่ม ค่ำคืนอันเร่าร้อนของเค้าทั้งสองผ่านไปอย่างไม่มีใครยอมใคร เสียงครางของทั้งคู่ดังระงมไปทั่วห้องตลอดทั้งคืน "ตื่นแล้วเหรอ" เค้าถามเธอหลังจากเมื่อคืน ผ่านการใช้เวลาด้วยกันทั้งคืนจนเกือบเช้า "อื้อ" เธอยิ้มมองเค้าผ่านแสงแดดที่รอดผ่า
“ใช่ แต่ก่อนที่ผมจะไปสืบไง ผมคิดว่าเป็นแค่คนโง่ ๆ ที่พยายามปั่นพวกเราแต่มันไม่ใช่ ดังนั้น เชื่อใจผมแล้วย้ายไปอยู่ด้วยกันนะ” เมื่อเค้าพูดประโยคนี้จบ เธอก็ทำการไตร่ตรองก่อนตัดสินใจว่าควรย้ายมาอยู่กับเค้า“ไปเถอะยายฟ้า ฉันเองจะได้ไม่ต้องห่วงแกด้วย ไปอยู่กับคุณลูคัสแกเองจะได้ปลอดภัย” เบลพูดเสริมทัพอีกคนเพื่อความปลอดภัยของเธอเอง“ค่ะ ฉันจะย้ายไปอยู่กับคุณ ว่าแต่มันนานแค่ไหนที่ต้องย้ายไป” เธอถามเค้าด้วยความต้องการระยะเวลาที่ชัดเจน“จนกว่าจะหาคนที่อยู่เบื้องหลังได้” เค้าให้คำตอบเธอมาแบบนี้หลังจากเจรจากันเสร็จเธอกับเค้าพร้อมเบลก็เดินลงมายังลานจอดรถ แต่ที่ทำให้เธอไม่ทันตั้งตัวคือตอนนี้ที่ลานจอดรถเต็มไปด้วยชายชุดดำประมาณ 5-6 คน“ขึ้นรถเถอะ คนของผมเอง” เมื่อเห็นเธอยืนนิ่งจึงเค้าโอบเอวเธอ พร้อมยื่นของใช้จำเป็นของเธอให้ชายชุดดำ “คุณเบลไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ อยู่กับผมฟ้าปลอดภัยแน่นอน” เค้าหันมาสื่อสารพร้อมรับปากเรื่องความปลอดภัยของเธอให้เบลฟัง“ค่ะ ฝากด้วยนะคะ” เบลยิ้มอุ่นใจเมื่อได้ยินแบบนั้นบวกกับเห็นบอดีการ์ดที่มาพร้อมกับเค้า“ไว้ฉันโทรหานะเบล” เธอหันมาบอกเพื่อนไม่ให้กังวลหลังจากแยกย้ายกับเพื่อ
“ความเป็น ความตาย” เธอทวนคำพูดของโรเซอร์ พร้อมกับทำหน้าตั้งคำถาม“คุณโรเซอร์ หมายความว่าไงคะ” เธอทวนคำถามอีกครั้ง“ไม่มีอะไรครับ” โรเซอร์ตอบแบบหลบสายตา ไม่กล้าตอบตามความจริง“นี้คุณ! อย่ามาอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ นะ พูดให้ชัดเจน ฉันกับเพื่อนจะได้เข้าใจสถานการณ์มากขึ้น พวกคุณช่วยทำเรื่องง่ายให้มันเป็นเรื่องง่ายหน่อยได้ไหม อย่าทำเรื่องง่ายให้เป็นเรื่องยาก” เบลพูดไม่เว้นลมหายใจ เพราะไม่เข้าใจว่าทำไมต้องปิดบังสถานการณ์อะไรให้มันดูซับซ้อนยุ่งยาก“เฮ้อ” เสียงโรเซอร์พ่นลมหายใจ พร้อมหันไปประชันหน้ากับเบล“คุณฟังนะ เรื่องบางเรื่องมันก็พูดไม่ได้ป่าว” โรเซอร์พูดอย่างอารมณ์เสีย“อะไรก็พูดไม่ได้ ต้องรอให้เพื่อนฉันตายก่อนใช่ไหม” เบลตอกกลับไป ทำให้โรเซอร์ชะงัก“พูด!” เบลเริ่มทนไม่ไหวกับทั้งสองฝ่าย“พูดเถอะนะคะ คุณโรเซอร์ฉันเองจะได้รู้สถานการณ์ด้วย” เธอตัดสินใจอ้อนวอนโรเซอร์เพื่อต้องการรู้สถานการณ์“โอเคครับ” โรเซอร์เริ่มเสียงแผ่วลงเมื่อได้ยินเสียงของเธอ“ช่วงนี้ คุณคงต้องอยู่กับเพื่อนคุณไปก่อนนะ สถานการณ์ดูท่าไม่ดี ส่วนเรื่องที่บริษัท คงต้องให้คุณหยุดพักไปก่อน อย่าพึ่งไปไหนดีที่สุด ตอนนี้ฝั่งลูคัสเองก็แย่ครับ”
“แต่ฉันไม่รู้ว่า ฉันจะไปรบกวนเค้าหรือเปล่า ช่วงนี้เค้ามีบินบ่อย เห็นบอกว่าธุรกิจก็มีปัญหา ฉันไม่อยากเอาเรื่องของฉันไปกระทบเค้า” เธอตอบเพื่อนสาวคนสนิท ใจหนึ่งก็เข้าใจว่าเพื่อนเป็นห่วง แต่อีกใจก็กลัวไปเป็นภาระของเค้า“โอเค ได้ ถ้าแกไม่คุย ฉันจะคุยเอง” เบลพูดตัดบท เพราะรู้นิสัยเพื่อนสาวดี ว่าคงไม่กล้าทำให้คนอื่นเดือดร้อน“แต่” เธอกำลังจะอ้าปากทักท้วงเพื่อนสาว“หยุด! ไม่มีแต่ ขืนฉันแกให้จัดการเองมีหวังแกคงยอมตาย” เบลพูดพร้อมหยิบโทรศัพท์ของเธอมา“เอาเบอร์มา” เบลพูดพร้อมยื่นมือไปให้เธอกดเบอร์“แกจะคุยอะไรกับเค้า” เธอถามอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ“โอ๊ย ยายฟ้าแกตั้งสติแล้วฟังฉันนะ ฉันไม่อยากมานั่งสอนแกทุกสิ่ง ทุกอย่างที่ผ่านมาฉันเข้าใจว่าแกมันโลกสวย แต่อันนี้มันเกี่ยวข้องกับชีวิตแก ชีวิตครอบครัวแก ถ้าแกไม่กล้าคุยกับเค้า ฉันจะคุยเอง แกเชิญนั่งรับบทนางเอกไปเลย ฉันจะเป็นนางร้ายที่คอยปกป้องนางเอกอย่างแกเอง” เบลพูดร่ายยาวหวังว่าจะทำให้เพื่อนเธอเข้าใจเมื่อเห็นเพื่อนพูดแบบนั้น เธอทำได้เพียงกดเบอร์ของเค้าให้เพื่อนสาว เพราะตัวเธอเองก็ไม่รู้จะเริ่มคุยเรื่องนี้กับเค้าอย่างไง สติเธอตอนนี้มันลำดับอะไรไม่ถูกทั้งน
‘กลัวเหรอนี่มันแค่เริ่มต้นเองนะ’‘ต้องการอะไร’ เมื่อได้ยินเสียงจากปลายสาย เธอต้องไม่แปลกใจเพราะเสียงที่ได้ยิน เป็นเสียงที่คุ้นเคย ซึ่งนั่นคือเสียงคนที่หายออกไปจากชีวิตเธอไปไม่นาน ออฟ ‘หึ’ ปลายสายพูดแค่นั้น ก็วางสายไป ปล่อยให้เธอว้าวุ่นใจว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีอะไรต่อจากนี้อีก“แจ้งความไหม ยายฟ้า” พี่เก่งที่เห็นสีหน้าเธอก็รู้ทันที ว่าปลายสายที่โทรมาเมื่อกี้ไม่ใช่เรื่องดีแน่นอน“ค่ะ ฟ้าจะแจ้งความ” เมื่อเธอตั้งสติได้ เธอหนักแน่นมากพอที่จะไม่หวั่นใจอะไรอีกต่อไป เมื่อรู้ว่าปลายสายคือ ออฟ ผู้ชายที่ไม่มีปัญญาทำอะไร ทำได้มากสุดแค่ลอบกัดให้เธอหวั่นใจเท่านั้นเธอไม่รอช้า รีบยกโทรศัพท์ส่งข้อความหาเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของเธอย่างรวดเร็ว‘ยายเบล มารับฉันที่ตอนนี้เลยที่บริษัท มีเรื่องด่วน’ เธอส่งข้อความไปพร้อมกับรูปที่เธอได้รับมา“พี่เก่งค่ะ ช่วงบ่ายฟ้าขอลางานนะคะ” เธอหันไปหาพี่เก่งพร้อมกับ แจ้งเรื่องลางาน“ได้เลย มีอะไรให้พี่ช่วยให้รีบบอกนะ” พี่เก่งตบบ่าเธออย่างให้กำลังใจ“พี่ฟ้า กลับไปเอากล่องเมื่อเช้าด้วยไหมคะ จะได้เอาไปแจ้งความพร้อม ๆ กัน” น้องในทีมอีกคนรีบทักท้วงขึ้นมาเธอยิ้มรับพร้อมพยักหน้า อย่