21 ไม่ใช่แค่คู่นอน

‘กลัวเหรอนี่มันแค่เริ่มต้นเองนะ’

‘ต้องการอะไร’ เมื่อได้ยินเสียงจากปลายสาย เธอต้องไม่แปลกใจเพราะเสียงที่ได้ยิน เป็นเสียงที่คุ้นเคย ซึ่งนั่นคือเสียงคนที่หายออกไปจากชีวิตเธอไปไม่นาน ออฟ 

‘หึ’ ปลายสายพูดแค่นั้น ก็วางสายไป ปล่อยให้เธอว้าวุ่นใจว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีอะไรต่อจากนี้อีก

“แจ้งความไหม ยายฟ้า” พี่เก่งที่เห็นสีหน้าเธอก็รู้ทันที ว่าปลายสายที่โทรมาเมื่อกี้ไม่ใช่เรื่องดีแน่นอน

“ค่ะ ฟ้าจะแจ้งความ” เมื่อเธอตั้งสติได้ เธอหนักแน่นมากพอที่จะไม่หวั่นใจอะไรอีกต่อไป เมื่อรู้ว่าปลายสายคือ ออฟ ผู้ชายที่ไม่มีปัญญาทำอะไร ทำได้มากสุดแค่ลอบกัดให้เธอหวั่นใจเท่านั้น

เธอไม่รอช้า รีบยกโทรศัพท์ส่งข้อความหาเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของเธอย่างรวดเร็ว

‘ยายเบล มารับฉันที่ตอนนี้เลยที่บริษัท มีเรื่องด่วน’ เธอส่งข้อความไปพร้อมกับรูปที่เธอได้รับมา

“พี่เก่งค่ะ ช่วงบ่ายฟ้าขอลางานนะคะ” เธอหันไปหาพี่เก่งพร้อมกับ แจ้งเรื่องลางาน

“ได้เลย มีอะไรให้พี่ช่วยให้รีบบอกนะ” พี่เก่งตบบ่าเธออย่างให้กำลังใจ

“พี่ฟ้า กลับไปเอากล่องเมื่อเช้าด้วยไหมคะ จะได้เอาไปแจ้งความพร้อม ๆ กัน” น้องในทีมอีกคนรีบทักท้วงขึ้นมา

เธอยิ้มรับพร้อมพยักหน้า อย่างรับความหวังดี

หลังจากที่เธอกลับมาถึงบริษัท แล้วก็รีบมุ่งหน้าไปแกะกล่องที่เธอได้รับเมื่อเช้า เพื่อจะนำไปเป็นหลักฐานแจ้งความ

พรึบ!

แต่สิ่งที่เห็นกับทำให้เธอมือสั่นเทา เพราะไม่เพียงแต่จะมีรูปตามสถานที่ต่าง ๆ ยังมีกรอบรูปที่เธอคุ้นเคยมาตั้งแต่เกิดถูกส่งมาด้วย ใช่ และภาพที่เธอเห็นมันไม่ใช่เพียงแค่รูปของเธอ แต่มันคือรูปครอบครัวของเธอ ทุกคน และกรอบรูปที่ถูกส่งมาทำให้เธอกลัวสุดใจ เพราะกรอบรูปนี้มันอยู่ที่บ้านของเธอ หมายความว่า คนที่ส่งของพวกนี้มา เข้าถึงครอบครัวได้ง่ายดาย

ติ่ง ~~~~~~~~~~~ เสียงโทรศัพท์ของเธอดังขึ้นพร้อมกับข้อความเด้งที่หน้าจอ

‘ตกใจอีกแล้วเหรอ ทำไมแกะกล่องช้าล่ะ’ ปึก! เธอมือสั่นเทาหลังจากที่เห็นข้อความเด้งขึ้นมา

‘ไม่ใช่ มันต้องไม่ใช่แบบนี้ ทำไมคน ๆนี้รู้หมดเลยว่าเธอทำอะไร เหมือนอยู่ใกล้ตัวเธอตลอดเวลา’ เธอสั่นเทา มองไปรอบ ๆ ที่ตอนนี้ เธอไม่เคยสงสัยใครเลย

“ฟ้า ๆ ว้าย” พี่เก่งเดินเข้ามาเขย่าตัวเธอ เมื่อเห็นท่าทีของเธอ ที่ดูช็อกเต็มที่

“นี้มันภาพ พ่อ แม่แกนิ” พี่เก่งเอ่ยขึ้นพร้อมกับหยิบภาพมาดู

“พี่ฟ้า ผมว่าพี่รีบไปแจ้งความไหมพี่ มันดูรุนแรงมากนะ” น้องในทีมเริ่มมามุงเห็นอาการช็อกของเธอ

ติ่ง ~~~~~~~~~~~

‘ฮึ แจ้งความเหรอ คิดดี ๆ นะ’

“พี่เก่ง ฮึก ๆ” เธอทรุดตัวลงพร้อมกับยื่นโทรศัพท์ให้พี่เก่งดู

“ฟ้ากลัว ฟ้าไม่รู้ว่าเค้าเป็นใครแล้วตอนนี้ ฮึก ๆ” เธอร้องไห้ตัวโยนเมื่อเห็นภาพของคนในครอบครัวเข้ามาเกี่ยวข้อง

“ฟ้าควรทำไงดี” เธอมืดแปดด้านไปหมด ตอนนี้คำถามในหัวมันตีกันไปหมด จนตอนนี้เธอจับต้นชนปลายไม่ได้

“ฟ้าใจเย็น ๆ พี่ว่าตอนนี้อย่าพึ่งทำอะไร พี่กลัวว่าที่บ้านแกจะไม่ปลอดภัย ตอนนี้กลับไปพักก่อน ลางานไปเลย” พี่เก่งพยุงตัวเธอขึ้นมาพร้อมสอดส่องว่าใครที่น่าสงสัย

“ฮึก ๆ พี่เก่ง” เธอร้องไห้ตัวโยนจนคนด้านนอกเริ่มหันเข้ามามองตรงทีมของเธอ

“ฟ้า ใจเย็น ๆ ก่อน” พี่เก่งกอดเธอเพื่อลดเสียงร้องไห้ที่มันเริ่มดังขึ้นเรื่อย ๆ

ติ่ง ~~~~~~~~~~~

‘ฉันมาถึงแล้ว รอใต้ตึกนะ’ ข้อความจากเพื่อนสนิทเธอเด้งขึ้นมา เป็นจังหวะที่พี่เก่งถือโทรศัพท์เธอไว้พอดี

“เดี๋ยวพี่ลงไปส่ง เพื่อนเธอมาถึงแล้ว” พี่เก่งลูบหลังเธอพร้อมกับหยิบเก็บสัมภาระต่าง ๆ ให้เธอ

“คนอื่น ๆ ทำงานไป เดี๋ยวพี่จัดการเอง” พี่เก่งหันไปสั่งน้องในทีม เพราะรู้ว่าทุกคนในทีมตอนนี้กำลังกังวลเกี่ยวกับเรื่องของเธอ

ติ่ง ~~~~~~~~~~~

‘จะไปไหนเหรอ จะรีบกลับไปไหน ฮึ ๆ’ ข้อความยังถูกส่งมาต่อเนื่องเหมือนอยู่ในออฟฟิศเดียวกับเธอ

พี่เก่งเห็นท่าไม่ดีเลยหยิบโทรศัพท์เธอขึ้นมาพร้อมกับปิดเครื่อง

“เกิดอะไรขึ้นคะ” เบลรีบวิ่งหน้าตั้งมาเมื่อเห็นอาการของฟ้าที่เดินร้องไห้อย่างหนักมาพร้อมพี่เก่ง

“พี่ขอเบอร์ติดต่อเราไว้ที อย่าให้ฟ้าเปิดโทรศัพท์นะ พาฟ้ากลับคอนโดเธออย่าพึ่งให้ฟ้ากลับคอนโดตัวเอง เดี๋ยวพี่จะโทรเล่าให้ฟังระหว่างทาง” พี่เก่งพูดคุยกับเบล พร้อมยื่นสัมภาระให้เธอรวมถึง รูปที่ถูกส่งมาทั้งหมด

“ค่ะ ขอบคุณค่ะ” เบลพยุงฟ้าไปที่ลานจอดรถ แต่ยังไม่พูดอะไร เพราะดูจากสถานการณ์ที่เพื่อนเจอมาคงรุนแรงพอสมควร เมื่อไปถึงรถ ฟ้าก็ฟุบ ร้องไห้จนหลับไป

‘ค่ะพี่เก่ง’ เบลรับสายจากพี่เก่งพร้อมฟังเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเธอ

“ยายฟ้า” เบลปลุกเธอหลังจากถังจุดหมายทาง

“เบล ฮึก ๆ” เธอโผเข้ากอดเพื่อนหลังจากสติเริ่มกลับมา

“ตั้งสติ” เบลเขย่าตัวเธอพร้อมกับหันหน้าเธอมาที่ตัว

“ที่บ้านแก ยังคงปลอดภัย ฉันโทรเช็คให้เรียบร้อยแล้ว ไม่ต้องกังวล ฉันคอยให้คนไปสอดส่องดูแลไว้ใจได้” เบลพูดให้เธอคลายกังวลเรื่องที่บ้าน

“แต่เรื่องนี้ แกต้องบอกคุณลูคัส ฉันว่าที่แกโดนมา มันเกี่ยวข้องกับเค้า” เบลพูดหลังจากคุยเรื่องสถานการณ์ต่าง ๆ หลาย ๆ อย่างกับพี่เก่ง

“แต่ฉันไม่อยากรบกวนเค้า ฮึก ๆ” เธอพูดพร้อมปาดน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม

“ฟ้า แกไม่ใช่เด็ก ๆ แล้วนะเจอปัญหาอะไรแกให้คนอื่นช่วยก็ได้ ไม่ต้องแบกไว้คนเดียว แล้วการที่แกแบกไว้คนเดียว ฉันถามจริง แกแก้ปัญหาเองได้ไหม อย่างวันนี้แค่แกเจอรูปพวกนี้ ถ้าไม่มีพี่เก่ง แกจะมีชีวิตมาเจอฉันตอนนี้ไหม ตั้งสติหน่อยฟ้า เลิกอ่อนแอ เลิกทำตัวเป็นเป้าล่อเหยื่อสักทีได้ไหม” เบลพูดมาอย่างเหลืออด จากสิ่งที่เบลฟังจากพี่เก่งมา เธอโดนกลั่นแกล้งสารพัด แต่ไม่เคยโต้ตอบ เบลไม่เคยชอบที่เธออ่อนแอและไม่สู้คน

“ลุกขึ้นสู้บ้างเหอะ แกมีคนหนุนหลังแกขนาดนี้แกมีอะไรให้ต้องกลัว!” เบลพูดเตือนสติเธอ เพื่อคาดหวังให้เธอลุกขึ้นสู้บ้างไม่ใช่ ยอมถูกทำร้ายอยู่ฝ่ายเดียว

“แต่”

“หยุดแต่ค่ะ ฟังฉันนะกับคุณลูคัสแก ไม่ได้เป็นแค่คู่นอนเค้า แต่แกคือเมียเค้าค่ะ”