Novels by ภัทราภรณ์ จี่เอี่ยม

“โง่ เหรอ! ทำไมสั่งแค่นี้ ทำไมยังไม่เข้าใจอีก” เสียงตะโกนของ ญาดา ลั่นในที่ประชุม หญิงสาวจีบปากจีบคอ ด่าให้เธอรู้สึกเสียหน้า พร้อมทั้งด้อยค่าเธอ“ฉันก็ทำตามที่คุณสั่งทุกอย่างนะคะ คุณญาดา ต้องการอะไรเพิ่มเติมแจ้งมาได้เลยนะคะ” เธอพยายามกดอารมณ์เพราะอยู่ในสถานที่ทำงาน“ฉันพูด ฉันแจ้งไปแล้ว จะไม่พูดซ้ำ” ญาดาตะคอกอย่างคนอยากเอาชนะ“ใช่ค่ะ คุณแจ้งมาแล้ว แล้วฉันก็ตอบกลับ เมล์ของคุณไปแล้วว่าใช่ตามที่คุณต้องการไหม แล้วคุณก็ตอบกลับมาชัดเจนว่าต้องการแล้วค่ะ” เธอตอกกลับ พร้อมโชว์เมล์ให้ทุกคนในที่ประชุมดู ว่าสิ่งที่เธอทำตรงตามเมล์ที่แจ้งกลับไปทุกประการ“แล้วอย่างไง ก็ฉันต้องการอีกแบบ จะไม่ทำให้ใช่ไหม” เมื่อเห็นว่าเธอมีหลักฐานชัดเจน ญาดาอ่อนเสียงลง แต่ก็ยังคงอยากเอาชนะอยู่“แต่ผมว่า แค่นี้ก็ใช้แล้วนะครับ แล้วฟ้าเองก็ทำตรงตามที่ญาดาแจ้งมา ถ้าต้องการเพิ่มเติมจริง ๆ พูดดี ๆ กันก็ได้นะนิ” เสียงที่แทรกมาไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็น โรเซอร์ เพื่อนสนิทอีกคนของลูคัสที่เป็นหุ้นส่วนเดียวกับโปรเจคของญาดาในตอนนี้“แต่” ญาดาเตรียมวีนขึ้นมาอีก“ไม่มีแต่ครับ จบตามนี้ งานที่ฟ้าทำมาดีมากครับ ถ้าต้องการอะไรเพิ่มเติม ผมจะแจ

“มาแล้วเหรอยายฟ้า มาเม้าท์ค่ะ” เสียงพี่เก่งลอยมาเมื่อเธอมาถึงที่ทำงาน“ค่ะ เมาท์เรื่องอะไรพี่” “แหม่ๆ ก็คืนนั้น คุณลูคัสอุ้มเธอออกไปแบบนั้น ต่อหน้าพนักงานเป็นสิบ เธอ คิดว่าไม่มีใครอยากรู้เหรอ ฮาๆ” พี่เก่งพูดขึ้นแบบแซว แต่ไม่ได้อยากได้คำตอบจริงจังมากนะ เพราะเข้าใจว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องส่วนตัวของน้องในทีม“เอิ่ม ไม่มีอะไรหรอกค่ะพี่ แค่รู้จักกัน” เธอตอบไปแบบเลี่ยงปัญหาที่จะเกิด“โอเค โอเค พี่เข้าใจเอาเป็นว่า ช่วงนี้ถ้าได้ยินอะไรมาก็อย่าไปใส่ใจมากนะน้อง ๆ ที่ไปวันนั้นคงเอาไปเมาท์กันทั่วแล้วแหล่ะ” พี่เก่งพูดพร้อมตบบ่าเธอเบา“ค่ะพี่เก่ง” เธอมองเค้าด้วยสายตาขอบคุณ อย่างน้อยในที่ทำงานเธอก็ยังมีมิตรแท้อยู่“พี่เก่งค่ะ พอดีคุณลูคัสต้องการพบทั้งทีมของพี่ค่ะ อีก 10 นาทีพร้อมกันที่ห้องประชุมนะคะ” เลขาส่วนตัวของลูคัสเค้ามาแจ้งพี่เก่งภายในชั้นทำงานณ ห้อง ประชุมเสียงอืออึงในที่ทำงาน ดังระงมกัน ถกเถียงว่าทำไมเจ้านายถึงเรียกประชุมด่วน ต่างเดากันไป ต่าง ๆ นานา บางคนพูดก็หันมามองที่เธอ เพราะด้วยข่าวเมาท์ที่ตอนนี้แพร่ไปทั่วบริษัท“คุณลูคัสมาแล้วแก” น้องในทีมต่างจับจ้องไปที่ชายหนุ่มที่เดินเข้ามาในห้องป

“โง่ เหรอ! ทำไมสั่งแค่นี้ ทำไมยังไม่เข้าใจอีก” เสียงตะโกนของ ญาดา ลั่นในที่ประชุม หญิงสาวจีบปากจีบคอ ด่าให้เธอรู้สึกเสียหน้า พร้อมทั้งด้อยค่าเธอ“ฉันก็ทำตามที่คุณสั่งทุกอย่างนะคะ คุณญาดา ต้องการอะไรเพิ่มเติมแจ้งมาได้เลยนะคะ” เธอพยายามกดอารมณ์เพราะอยู่ในสถานที่ทำงาน“ฉันพูด ฉันแจ้งไปแล้ว จะไม่พูดซ้ำ” ญาดาตะคอกอย่างคนอยากเอาชนะ“ใช่ค่ะ คุณแจ้งมาแล้ว แล้วฉันก็ตอบกลับ เมล์ของคุณไปแล้วว่าใช่ตามที่คุณต้องการไหม แล้วคุณก็ตอบกลับมาชัดเจนว่าต้องการแล้วค่ะ” เธอตอกกลับ พร้อมโชว์เมล์ให้ทุกคนในที่ประชุมดู ว่าสิ่งที่เธอทำตรงตามเมล์ที่แจ้งกลับไปทุกประการ“แล้วอย่างไง ก็ฉันต้องการอีกแบบ จะไม่ทำให้ใช่ไหม” เมื่อเห็นว่าเธอมีหลักฐานชัดเจน ญาดาอ่อนเสียงลง แต่ก็ยังคงอยากเอาชนะอยู่“แต่ผมว่า แค่นี้ก็ใช้แล้วนะครับ แล้วฟ้าเองก็ทำตรงตามที่ญาดาแจ้งมา ถ้าต้องการเพิ่มเติมจริง ๆ พูดดี ๆ กันก็ได้นะนิ” เสียงที่แทรกมาไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็น โรเซอร์ เพื่อนสนิทอีกคนของลูคัสที่เป็นหุ้นส่วนเดียวกับโปรเจคของญาดาในตอนนี้“แต่” ญาดาเตรียมวีนขึ้นมาอีก“ไม่มีแต่ครับ จบตามนี้ งานที่ฟ้าทำมาดีมากครับ ถ้าต้องการอะไรเพิ่มเติม ผมจะแจ

“มาแล้วเหรอยายฟ้า มาเม้าท์ค่ะ” เสียงพี่เก่งลอยมาเมื่อเธอมาถึงที่ทำงาน“ค่ะ เมาท์เรื่องอะไรพี่” “แหม่ๆ ก็คืนนั้น คุณลูคัสอุ้มเธอออกไปแบบนั้น ต่อหน้าพนักงานเป็นสิบ เธอ คิดว่าไม่มีใครอยากรู้เหรอ ฮาๆ” พี่เก่งพูดขึ้นแบบแซว แต่ไม่ได้อยากได้คำตอบจริงจังมากนะ เพราะเข้าใจว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องส่วนตัวของน้องในทีม“เอิ่ม ไม่มีอะไรหรอกค่ะพี่ แค่รู้จักกัน” เธอตอบไปแบบเลี่ยงปัญหาที่จะเกิด“โอเค โอเค พี่เข้าใจเอาเป็นว่า ช่วงนี้ถ้าได้ยินอะไรมาก็อย่าไปใส่ใจมากนะน้อง ๆ ที่ไปวันนั้นคงเอาไปเมาท์กันทั่วแล้วแหล่ะ” พี่เก่งพูดพร้อมตบบ่าเธอเบา“ค่ะพี่เก่ง” เธอมองเค้าด้วยสายตาขอบคุณ อย่างน้อยในที่ทำงานเธอก็ยังมีมิตรแท้อยู่“พี่เก่งค่ะ พอดีคุณลูคัสต้องการพบทั้งทีมของพี่ค่ะ อีก 10 นาทีพร้อมกันที่ห้องประชุมนะคะ” เลขาส่วนตัวของลูคัสเค้ามาแจ้งพี่เก่งภายในชั้นทำงานณ ห้อง ประชุมเสียงอืออึงในที่ทำงาน ดังระงมกัน ถกเถียงว่าทำไมเจ้านายถึงเรียกประชุมด่วน ต่างเดากันไป ต่าง ๆ นานา บางคนพูดก็หันมามองที่เธอ เพราะด้วยข่าวเมาท์ที่ตอนนี้แพร่ไปทั่วบริษัท“คุณลูคัสมาแล้วแก” น้องในทีมต่างจับจ้องไปที่ชายหนุ่มที่เดินเข้ามาในห้องป

“สวัสดีค่ะ คุณญาดา” ปลายฟ้าทักทายสาวสวยที่เดินเข้ามาด้วยความมั่นใจ ญาดาเป็นผู้หญิงที่มั่นใจและมีรูปร่างหน้าตาที่สวยดึงดูดสายตา ยิ่งวันนี้เธอแต่งตัวรัดรูปด้วยเรสสีดำ พร้อมทาปากแดงยิ่งเป็นจุดสนใจในร้านอาหารแห่งนี้“สวัสดีค่ะ” เธอใช้น้ำเสียงทักทายอย่างไม่เป็นมิตร พร้อมกับนั่งลงตรงหน้าเธอ“ฉันขอไม่อ้อมค้อมนะคะ” ญาดาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงปนคำสั่ง“เธอเป็นอะไรกับ ลูคัส” ญาดาพูดพร้อมโยนรูปถ่ายบนโต๊ะ รูปถ่ายที่โยนมานั้นมีหลายรูป ไม่ว่าจะเป็นรูปที่ลูคัสอุ้มเธอออกจากสถานบันเทิงตอนเธอมีปัญหากับออฟ รูปที่เธอกับเค้าไปกินข้าวด้วยกันที่โรงแรม และรูปสุดท้าย คงเป็นรูปที่เธอถูกอุ้มมาเมื่อคืน“คุณแอบตามคุณลูคัสเหรอ” เธอพูดอย่างแผ่วเบาพร้อมหยิบรูปขึ้นมาดู อย่างมือไม้สั่น“ใช่ ฉันตามเค้า ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเธอเป็นอะไรกับเค้า แต่อย่างเธอ มากสุดก็แค่ของเล่นของเค้าแหละ ฉันขอเตือนในฐานะผู้หญิงด้วยกันนะ เลิกยุ่งกับเค้าสะ เธอกับเค้ามันต่างกัน”“อ่อ ฉันขอเตือน ถ้าเธอยังไม่เลิกยุ่งกับเค้า หน้าที่การงานเธอ ครอบครัว คนรอบข้างเธอ ฉันคงไม่รับรองความปลอดภัยนะ จำไว้ถ้าฉันไม่ได้ ก็ไม่ควรมีใครได้เค้า”“และอย่าคาดหวังจะฟ้องเ

เสียงครางแสนหวานของเธอ ยังคงดังตลอดทั้งคืน เค้ากับเธอดูเข้ากันได้เป็นอย่างดี ถึงแม้ตอนนี้สติของเธอจะไม่เต็มร้อยก็ตาม"ทำไมนะ ทำไมฉันต้องหวงเธอขนาดนี้ด้วย" เค้ากระซิบข้าง ๆ หูเธอ พร้อมกับกอดกระชับ เหมือนกลัวเธอจะหนีเค้าไปไหน "อ่ะ โอ๊ย " เธอลุกขึ้นพร้อมกุมขมับ เพราะตอนนี้เธอปวดหัวจะแตก อาจเป็นเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์เมื่อคืน ที่เธอดื่มไปไม่รู้เยอะขนาดไหน "ตื่นแล้วเหรอ" เค้าที่พึ่งเดินออกมาจากห้องน้ำ เดินเข้ามาใกล้ตัวเธอพร้อมคลานขึ้นเตียง "คุณ อ่ะ โอ๊ย " เธอไม่ได้ปวดแค่หัว แต่พอเธอขยับตัว เธอสัมผัสได้ว่าช่วงล่างของเธอก็เจ็บเหมือนกัน เธอรับรู้ได้ทันทีว่าเมื่อคืน เธอโดนเค้าเล่นงานหนักแน่ ๆ"คุณลักหลับฉันหรอ " "ไม่นะ เมื่อคืนเธอก็ให้ความร่วมมือดีนะ ""คนบ้า " เธอรีบวิ่งเข้าห้องน้ำ หนีอายกับสิ่งที่เค้าพูด "อายทำไม เมื่อคืนไม่เห็นอายเลย " เค้าขำกับท่าทางของเธอที่ดูอายกับสิ่งที่เค้าพูด "รีบ ๆ ออกมานะ รอกินข้าว " "ลูคัส " เธอตะโกนออกมาจากในห้องน้ำอย่างหงุดหงิด "ครับผมมม" เหมือนเค้าจะรับรู้ได้ว่าทำไมเสียงเธอดูหงุดหงิด "ทำไม ตัวฉันถึงรอยเต็มไปหมดเลย " เธอมองตัวเองในกระจก ใช่ตอนนี้ตัวเธอเป็