ในเมื่อไม่เคยสมหวังในความรักเลยสักครั้ง ฉันเลยอยากลองความสัมพันธ์ ที่ไม่ต้องเอาใจไปเล่นสักครั้งหนึ่ง
แล้วครั้งนี้ฉันมั่นใจว่าฉันจะไม่มีวันเสียใจกับความสัมพันธ์ครั้งนี้อย่างแน่นอน
ปลายฟ้า สาวออฟฟิศ วัย 31 ปี ผิวพรรณผ่องใสอมชมพู ความสูง 154 น้ำหนัก 44 ผมยาวสวยที่ผ่านการดูแลตัวเองเป็นอย่างดี
กว่าเธอจะมาถึงจุดนี้ได้ เธอใช้ชีวิตผ่านความยากลำบากมาทั้งชีวิตกับปัญหาครอบครัว เรื่องเงิน ๆ ทอง แต่เธอไม่มีความย่อท้อกับโชคชะตาเพราะครอบครัวคือสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับเธอลูคัส มาเฟีย หนุ่ม วัย 28 ปี เบื้องหน้า คือ นักธุรกิจไฟแรง ที่ดูแลกิจการด้านอสังหา การขนส่ง แม้กระทั่ง ธุรกิจส่งออกต่าง ๆ เค้าเกิดมาพร้อมทุก ๆ อย่าง ไม่ว่าจะเป็นความเก่ง ความฉลาด รูปร่างที่เพอร์เฟค ผิวพรรณที่ดี หน้าตาที่คมเข้ม ทำให้เป็นที่หมายตาของสาวน้อย สาวใหญ่ในแวดวงสังคม แต่เบื้องหลังเค้าคือทายาทเพียงคนเดียวของตระกูลมาเฟีย ดัง ที่มีอิทธิพลใหญ่คับฟ้าจากรุ่นสู่รุ่น
/********************************************************/
ณ คอนโดหรูแห่งหนึ่งใจกลางเมือง
"ห่ะ! แกจะบ้าเหรอ ยายฟ้า แกจะหา Fwb จริงดิ" เบล หญิงสาววัย 31 พูดกับฟ้าอย่างอาการตกใจ
"ใช่ ฉันเบื่อแล้วแล้วแก แกก็รู้ ฉันไม่เคยสมหวังในความรักเลยสักครั้งเลยนะ ชอบใคร ก็เป็นได้แค่เพื่อน แค่พี่ แค่น้อง จนตอนนี้ ฉันมีเพื่อน พี่น้องเพิ่มเป็น 10 แล้วแกก็เห็น" ฟ้าพูดกับเพื่อนสนิทอย่างตัดพ้อ
เธอกับเบล เป็นเพื่อนสนิทกันตั้งแต่อายุ 18 ช่วง มหาวิทยาลัยเธอทั้งคู่เคยอยู่คณะเดียวกัน แต่เบลย้ายคณะไปช่วงปี 2 แต่ก็ยังเป็นรูมเมทกันตั้งแต่ปี 1 ยันจบปี 4 ถึงวัยทำงานก็ยังทำงาน และอาศัยใกล้ ๆ กัน เป็นเพื่อนคู่คิด คอยให้คำปรึกษากันทุก ๆ เรื่อง
"ฟ้าแกคิดดี ๆ นะ แกไม่ได้มีจิตใจที่เข้มแข็งขนาดนั้น อย่าเลย "
"เบล ฉันเบื่อจริง ๆ นะแก จะเสียใจอีกสักรอบจะเป็นไร เผื่อรอบนี้ได้เสียตัวด้วยนะ คิๆ "
ฟ้าพูดกับเพื่อนอย่างสนุกสนาน ความคิดเค้าตอนนี้คือ ปลงจริง ๆ กับเรื่องความรัก เธอเป็นประเภทไม่เคยสมหวังเลยสักครั้งในชีวิต
"ฉันแนะนำอะไรแกอย่างหนึ่งไหม ถ้าแกอยากมีแฟนนะ 1 เลยแกก็แค่เลือกคนที่เค้ามาชอบแกสิ นี้แกเล่นปิดกั้นตัวเองทุกทางเลย คนดี ๆ เข้ามาแกก็ไม่สนใจ" เบลพูดกับฟ้าอย่างเข้าใจนิสัยของเพื่อนตัวเอง ฟ้าเป็นคนสวยน่ารัก แต่เธอมักจะชอบคนที่ใกล้ชิด เธอมักหวั่นไหวกับพวก รุ่นพี่ที่สนิท หรือ เพื่อนที่สนิทเท่านั้น และทุก ๆ ครั้ง มักจะวนรูปแบบเดิม ๆ คือ ชอบแต่ไม่เคยพูดออกไปแล้วก็ต้องผิดหวังเป็นธรรมดา เพราะเธอไม่เคยแสดงออกเลยสักครั้งว่ารู้สึกอย่างไง มีแต่เบลเท่านั้นที่จะรับรู้เรื่องราวของเพื่อนคนนี้
"แล้วอีกอย่างนะ ฉันขอแนะนำเวลาชอบใครหรือถูกใจใคร แกก็พูดไปเลย บอกชอบไปจบ ๆ ฉันเห็นแกเสียใจหลายคนแล้วนะ ชอบก็พูดเถอะ โต ๆ กันแล้วค่ะ " เบลพูดเตือนสติการกระทำของเพื่อน
"แล้วข้อสุดท้าย ต้าใช่ไหมที่ทำให้แกคิดจะมี Fwb เนี้ย " ใช่ คนล่าสุดที่เพื่อนเธอชอบ ชื่อ ต้า เป็นเพื่อนที่ทำงานเดียวกันกับฟ้า ฟ้ามักเล่าเรื่องของต้าให้ฟังตลอด ว่าต้าดีอย่างนู้น อย่างนี้ผลสุดท้าย จบที่ต้าไปคบกับรุ่นน้องอีกคนหนึ่ง ซึ่งเป็นน้องคนสนิทกับฟ้า แล้วที่น่าโมโหที่สุดคือ เพื่อนเธอดันเป็นสื่อกลางให้เค้าทั้งคู่ได้คบกัน
"แล้วไอ้นิสัยเป็นแม่พระเนี้ย เลิกได้เลิกนะคะ ที่คอยเป็นที่ปรึกษาให้กับคนอื่นเค้าทั้ง ๆ ที่ตัวเองเจ็บเจียนตาย " เบลไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาดึงสติเพื่อน เบลเข้าใจและรับรู้ทุกอย่าง เกี่ยวกับนิสัยของเพื่อนคนนี้
''ยายเบล เอาน่า ฉันโตแล้วนะแก อายุก็ปูนนี้แล้ว ถ้าแกไม่ให้ฉันหา Fwb แกจะให้ฉันทำไง ก็ฉันไม่มีคนที่ชอบ แต่ฉันอยากมีใครสักคนที่ฉันไม่ต้องเสียใจแล้วอ่ะ ไม่คาดหวัง ไม่ผิดหวัง ฉันว่าความสัมพันธ์นี้แหล่ะ เหมาะกับฉัน" เธอพูดกับเพื่อนสนิทของเธออย่างมั่นใจว่าครั้งนี้เธอจะไม่เสียใจกับหลาย ๆ ครั้งที่ผ่านมา
''โอเค ฉันยอม แล้วแกจะไปหา Fwb ที่ไหน บอกมาสิ" เบลพูดกับฟ้าอย่างคนปลง ห้ามไม่ได้อยู่แล้ว อีกอย่างเพื่อนเธอก็โตพอที่จะดูแลตัวเองได้
"ฉันหาในแอป แล้วฉันก็มีแล้ว " เธอพูดพร้อมโชว์ให้เพื่อนดู
"ฟ้า!! แกคุยกันเรื่อง 18+ แบบนี้เลยเหรอ โอ้ย แล้วคุยกันมา 2 จะ 3 เดือนเนี้ยนะ " เบลพูดอย่างตื่นเต้นพอได้อ่านข้อความที่เพื่อนพูดกับผู้ชาย
"ร้ายกาจไม่เบานะ แกเนี้ย "เบลพูดพร้อมหยิกเพื่อนเบา ๆ "ดูแลตัวเองดี ๆ แกโตแล้ว ถ้าเสียใจมา ค่อยว่ากัน แล้วนัดเจอกันเหรอ วันไหน "
"คืนนี้ "
''คืนนี้ แล้วแกพึ่งมาบอกฉันเนี้ยนะ ไว้ใจได้ใช่ไหม นัดเจอที่ไหน แล้วว " เบลกำลังจะอ้าปากซักไซ้ถามเพื่อน
''พอค่ะ แกหยุดเลย ฉันโตแล้วดูแลตัวเองได้ เชื่อใจฉันนะ "
เธอพูดกับเพื่อนให้เพื่อนคลายกังวล เธอตัดสินใจที่จะลงเล่นความสัมพันธ์นี้แล้ว แล้วเธอก็มั่นใจพอที่จะเอาตัวเองรอด
"เฮ้ออ เป็นห่วงแต่เข้าใจ เอาเป็นว่ามีอะไรแกต้องบอกฉันให้หมดนะ " เบลพูดอย่างเป็นห่วงเพื่อนคนนี้อย่างใจจริง
''รับทราบ ไปหาอะไรกินกันไหม หิวแล้ว "
"ไม่จ้า ฉันจะกลับแล้ว มีคนมารอรับล่ะ " เบลพูดพร้อมเตรียมพร้อมหันมาชี้หน้าเธอ "ป้องกันให้ดี แล้วฉันจะไม่กังวล ถ้าแกผ่านครั้งแรกไปได้ รับรองแกจะติดใจ " เบลพูดพร้อมส่งสายตากรุ้มกริ่มให้เพื่อน
''ฉันไปแล้วนะ ไว้เจอกัน แล้วฉันจะคอยฟังข่าว "
"อ่ะเค ไว้เจอกัน "
หลังจากเพื่อนสาวเธอกลับไป เธอนั่งเอนหลังกับโซฟาตัวโปรดพร้อมคิดทบทวนกับสิ่งที่เธอเลือก "เธอจะไม่เสียใจกับสิ่งที่เธอเลือกจริง ๆ ใช่ไหมฟ้า" เธอพึมพำกับตัวเอง บนโลกนี้เธอไม่ต้องการอะไรแล้ว หลังจากผิดหวังเรื่องความรักมาหลาย ๆ ครั้ง บวกกับเธอมักจะเป็นที่ปรึกษาเรื่องความรักให้กับหลาย ๆ คน เธอจึงรับรู้ได้ว่าการใช้ชีวิตคู่จริง ๆ มันไม่ได้มีความสุขขนาดนั้น ติ่ง ~~~~~~~~~~~ เสียงเตือนจากแอปดังขึ้น "คืนนี้เจอกันที่ โรงแรม xx นะฟ้า " ข้อความในแอปเด้งขึ้นมาทำให้เธอตื่นจากภวังค์ "โอเค เจอกัน" นับว่าเธอค่อนข้างใจกล้ามากกับเรื่องนี้เมื่อเธอตัดสินใจที่จะทำแล้ว เธอไม่มีความกลัวอะไรทั้งนั้น เธอไม่ได้รู้รายละเอียดคนในแอปมาก เธอรู้เพียงแค่ว่าเค้าชื่อ ออฟ เท่านั้นแล้วเค้ากับเธอก็คุยและทำข้อตกลงกันเรียบร้อย ต่างคนต่างไม่เคยเจอ ต่างคนต่างไม่รู้จักหน้าตา ต่างคนต่างเก็บเป็นความลับ เรียกได้ว่า ต่างคนต่างเสี่ยง 22.00 ณ โรงแรม xxx "เออ วันนี้กูได้คนจากแอปมาคนหนึ่ง เดี๋ยวกูเสร็จแล้ว มึงก็เข้ามาต่อนะ อย่าลืมเก็บคลิปไว้ด้วยล่ะ เผื่อเอาไว้ครั้งหน้า " เสียงชายคนหนึ่งคุยโทรศัพท์ ท่าทางตื่นเต้น ใกล้ ๆ กับโต๊ะที่เค้
"ออฟ ออฟใส่อะไรลงไปในเครื่องดื่ม " เธอพูดพร้อมที่จะพยุงตัวขึ้นอย่างอ่อนแรง และ ร้อนรุ่ม "มาฟ้า เราช่วยนะ " เค้าพยายามพยุงตัวเธอขึ้นห้องพร้อมทั้งวางเงินไว้ให้สำหรับค่าอาหาร เค้าพยุงเธอไปที่หน้าลิฟต์ ตอนนี้สติเธอเริ่มไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้ว มือเธอเริ่มที่จะเกาะแขนเค้า พยายามลูบไปบริเวณหน้าอกของเค้าอย่างคนหื่นกระหาย "ช่วยด้วย ช่วยด้วยไม่ไหว " เสียงของเธอแหบพร่า ตอนนี้เธอไม่สนใจอะไรแล้วเธอเพียงต้องการ ต้องการใครสักคนมาช่วยดับร้อน "เออ กูกำลังจะถึงห้องล่ะ รอลิฟต์อยู่ พร้อมเลยไหมทางนั้น" ชายหนุ่มยกหูโทรศัพท์ขึ้นมา เพื่อส่งสัญญาณให้อีกฝั่งรับทราบว่าเค้ากำลังใกล้ถึงที่หมาย "ช่วยด้วย ช่วยด้วยไม่ไหว " มือเธอเริ่มอยู่ไม่สุข "อื้ออ อื้ออ " "ใกล้ถึงแล้ว ลิฟต์มาแล้วใจเย็น ๆ นะ " เค้าจับมือเธออย่างใจเย็น อย่างไงก็ได้ ไม่มีอะไรต้องรีบร้อน เค้าพยุงเธอเดินเข้าลิฟต์ กำลังจะกดชั้นตามที่นัดหมายกับเพื่อนของเค้าไว้ พลักก ~~~~~ เสียงกระชาก ทำให้ลิฟต์ปิดไม่ได้ "ปล่อย ผู้หญิง!" ชายชุดดำหน้าตาเอาเรื่อง กระชากแขนฟ้าออกจากอ้อมกอดของชายหนุ่ม "เฮ้ยย มึงจะมายุ่งอะไรกับเมียกู " เค้ายังพูดไม่ขาดคำ มีชายชุดดำ
"ตื่นแล้วหรือคะคุณ" เสียงป้าแม่บ้านเอ่ยขึ้นเมือเห็นว่าเธอลืมตา เธอตื่นจากพวัง พร้อมสำรวจร่างกายตัวเอง ใช่! เสื้อผ้าเธอถูกเปลี่ยน"ไม่ต้องตกใจนะคะ ป้าเป็นคนเปลี่ยนให้คุณเอง เมื่อคืนคุยอาการหนักมาก เจ้านายของป้าเลยอุ้มคุณมาแช่ตัว ""แช่ตัวหรือคะ?" เธอสับสนในสิ่งที่ป้าพูด"ใช่ค่ะ คุณน่าจะโดนวางยามา เจ้านายป้าช่วยคุณไว้ " เธอนั่งเรียบเเรียงเหตุการณ์เมื่อคืนเท่าที่จะจำได้ ใช่และเธอจำได้แค่เพียงเธออยู่ในลิฟต์กับออฟเท่านั้น นี้ออฟพยายามจะวางยาเธอเหรอ! "คุณป้าค่ะ หนูขอบคุณมากนะคะ ที่ช่วยดูแลหนู ตอนนี้หนูอยู่ที่ไหนหรือคะ " "หนูอยู่ที่ แถว xxx นะ ""คุณป้าค่ะ หนูฝากขอบคุณเจ้านายของป้าด้วยนะคะ ขอบคณจากใจจริงเลยที่ช่วยหนู " เธอกล่าวขอบคุณจากใจจริงทั้ง ๆ ที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเค้าคือใคร "เจ้านายป้าอยู่ที่ไหนหรือคะ เดี๋ยวหนูขออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว หนุอยากไปขอบคุณเค้า""ป้าเตรียมของใช้ กับเสื้อผ้าของคุณไว้แล้วนะ อยู่ในห้องน้ำ เสื้อผ้าคุณใส่ชุดนั้นได้เลย ""ขอบคุณค่ะ คุณป้า " เธอกล่าวขอบคุณพร้อมทั้งเตรียมลุกขึ้นเก็บที่นอน "ไม่ต้อง ๆ เดี๋ยวป้าจัดการเอง คุณทำป้าตกใจนะ ปกติเจ้านายป้าไม่เคยพาผู้หญ
"เสร็จสักทีนะยายฟ้า เก่งมาก" คำพูดของพี่เก่งทำให้เธอตื่นจากภวังค์ เธอเก็บคอมพร้อมเตรียมลุกออกจากห้องประชุม "ฟ้ากลับแผนกก่อนนะพี่" ใช่ตอนนี้เธอกำลังสับสนสิ่งที่เค้าพูดกับเธอเมื่อกี้ บัตรของเธออยู่ที่บ้านเค้า แสดงว่าเค้าคือคนที่ช่วยเธอใช่ไหม? เธอควรไปขอบคุณเค้าไหม หรือว่าหลบหน้า ตอนนี้ใจเธอมันว้าวุ่นไปหมดจนไม่รู้ว่าควรทำตัวยังไง "ฟ้าไปบอกน้อง ๆ ด้วย คืนนี้พี่พาไปฉลอง" พี่เก่งพูดกับฟ้าอย่างดีใจที่นำเสนอโปรเจคกับทีมผู้บริหารจบ "ได้ค่ะ"ณ สถานบันเทิงแห่งหนึ่งใจกลางเมือง"อ้าว ๆ สนุกกันให้เต็มที่นะ ไม่เมาไม่กลับแต่ ๆ พรุ่งนี้ไม่ต้องเข้าออฟฟิศ ทำงานที่บ้านได้ค่า" พี่เก่งพูดกับน้อง ๆ ในทีมร่วม 10 คนพร้อมชูแก้วเครื่องดื่มขึ้นมา "อ้าวหมดแก้ว""เฮ" เสียงน้อง ๆ ในทีมเชียร์กันอย่างสนุกสนาน"ยายฟ้าหมดแก้ว" พี่เก่งพูดพร้อมยกแก้วชนกับเธอ "หมดแก้วค่า" เวลาผ่านไปร่วมชั่วโมง ทีมเธอดื่มเต้นกันอย่างสนุกสนาน"นั่นใช่คุณลูคัสไหม " เธอมองตามนิ้วที่เพื่อนในทีมชี้ เค้าแตกต่างจากเวลางานโดยสิ้นเชิง ตอนนี้เค้าสวมชุดดำทั้งตัวตัดกับผิวผ่องทำให้ดูสง่าเวลาเดินเหมือนนายแบบเดินแบบโชว์ "ควงดาราสาวมาสะด้วย เจ้านา
"ตื่นแล้วเหรอ" เค้าพยุงเธอขึ้นจากโซฟา เธอหันมองรอบ ๆ อย่างมึนงง นี้ไม่ใช่ห้องของเธอ ยังไม่ทันที่เธอจะได้สติร้อยเปอร์เซ็นต์ เสียงของเค้าปลุกเธอจากภวังค์"ไปอาบน้ำสิ ฉันให้คนเตรียมเครื่องใช้ส่วนตัวไว้ให้แล้ว ส่วนเสื้อผ้าใส่ของฉันไปก่อน" เค้าเอ่ยปากขึ้นพร้อมยื่นชุดของเค้าให้เธอ "ค่ะ คือว่าเดี๋ยวฉันเรียกรถกลับคอนโดเองก็ได้" เธอตอบกลับอย่างเกรงใจ"เธอรู้หรอว่าตอนนี้เราอยู่ที่ไหน อย่าดื้อได้ไหม ฉันเหนื่อย" เค้าพูดดุเธอเบา ๆ ไม่ได้จริงจังอะไร "ด่ะ ได้ค่ะ " เธอตอบกลับอย่างว่าง่ายเพื่อไม่ให้เร้าอารมณ์เสียไปมากกว่านี้ เธอใช้เวลาร่วม 30 นาทีในการอาบน้ำสระผมโดยที่เธอไม่ได้มีความคิดอะไรในหัว เพียงแค่ต้องการพักผ่อนเท่านั้นเพราะคืนนี้เธอเจอเรื่องร้าย ๆ มามากพอแล้ว เมื่อเธอแต่งตัวเสร็จออกมาจากห้องน้ำก็ไม่เห็นร่างคนตัวสูงเมื่อกี้ แต่เสียงได้ยินเสียงอาบน้ำมาจากอีกห้องหนึ่ง เธอไม่ได้อยากรู้ อยากเห็นอะไรมากนัก ทำเพียงแต่ได้นั่งรอที่โซฟา เมื่อไม่ได้ยินเสียงน้ำ เธอก็เข้าใจว่าคนตัวสูงคงอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้ว เธอเอนลงนอนบนโซฟาเพราะตอนนี้ร่างกายของเธอพร้อมหลับตาลงตลอดเวลา "ง่วงแล้วเหรอ" เสียงของเค้าปล
"ก็เอาเธอไง" เค้าพูดด้วยสายตาพร้อมเฉือดเธอ "แล้ว " เธอหยุดคิดไปสักพัก พอถึงเวลาจริง ๆ เธอเริ่มรู้สึกสั่นไหว "ฉันต้องทำไงบ้าง " เธอเอ่ยขึ้นพร้อมกับส่งสายตาว่าเธอไม่รู้จริง ๆ"หึ" เค้าไม่รอช้า เค้าจ้องหน้าเธอพร้อมโน้มหน้าเข้าไปบดขยี้ริมฝีปากอมชมพูของเธอพร้อมสอดลิ้นสำรวจโพรงรักในปาก มือเค้าค่อยสอดเข้าไปในสาปเสื้อล้วงขึ้นไปขย้ำสองเต้าอย่างรุนแรง ตามอารมณ์ของชายหนุ่มที่กำลังประทุ "อือ อื้อ " เสียงเธอครางในลำคอ เธอรู้สึกล่องลอยกับสิ่งที่เค้าทำ มือของเธอสอดไปใต้ผมของเค้าพร้อมจิกเพื่อบรรเทาอาการเค้าผละออกจากริมฝีปากของเธอพร้อมเปลี่ยนท่าเป็นจับเธอนั่งบนโซฟาโดยที่เค้าเอง ชันตัวขึ้นเธอก้มมองหน้าเค้าอย่างทำตัว หรือจัดท่าทางตัวเองไม่ถูก ตอนนี้อารมณ์ของเธอกำลังกระเจิง เค้าสูดดมเธอไล่ตั้งแต่ เส้นผม ยันมาตรงซอกคอ ความรู้สึกนี้มันทำให้เธอรู้สึกวาบหวิว มือของเธอพาดลงมาที่บ่าของเค้า ปากทำหน้าที มือก็ยังทำหน้าที่ย้ำสองเต้าของเธออย่างรุนแรง "อือ " เธอเธอครางออกมาอย่างลืมตัว มือเค้าปล่อยออกจากสองเต้าพร้อมถอดเสื้อเธอออก ชายหนุ่มใช้ปากดูดสองเต้าอย่างไม่มีทีท่า จะผละออก "อือ อื้ออ " เธอเสียวจนครางออกมา
"ตื่นแล้วเหรอ" เค้าพูดกับเธอหลังจากห้องน้ำ ตอนนี้เวลาเกือบบ่ายโมงแล้ว ใช่เมื่อคืนเค้ากับเธอหนักพอสมควรเลย "ค่ะ ฉันขอเสื้อผ้าฉันหน่อยได้ไหมคะ ""เตรียมไว้ให้แล้ว อยู่ในห้องแต่งตัว" เค้าพูดพร้อมปรายตาไปมองที่ห้องแต่งตัว "ขอบคุณค่ะ " เธอกำลังจะลุกขึ้นไปอาบน้ำ แต่ก็ต้องปวดร้าวไปทั้งตัว เมื่อคืนเค้าหนักหน่วงกับเธอเหลือเกิน เธอนึกแอบเคืองเค้าที่ไม่ถนอมอะไรเธอเลย แอบหันไปค้อนเค้านึดหนึ่งก็ต้องสะดุดกับซิกแพคของเค้า ใช่ตอนนี้ตัวเค้าเปียกหมาด ๆ มันดูยั่วยวนใจเธอเหลือเกิน เมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อคืนก็ทำให้เธอรู้สึกมวนท้องขึ้นมา "มองทำไม อยากจัดต่อ" เค้าถามเธอพลางยิ้มแบบมีเลศนัย "ไม่" เธอรีบเอาผ้านวมห่มตัวแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำ "อายทำไม เมื่อคืนฉันสำรวจทุกซอกทุกมุมแล้ว" เค้าตะโกนแกล้งเธอ"ตาบ้า" เธอวิ่งเข้าปิดประตูห้องน้ำ รู้สึกหน้าร้อนผ่าว ผ่านไปร่วมชั่วโมง เธออาบน้ำแต่งตัวเสร็จพร้อมเดินออกมาหาเค้าที่โซฟา "เมื่อคืนโซฟาไม่ใช่ตัวนี้นิ" เธอถามเค้าอยากแปลกใจ "ใช่ ฉันให้คนมาเปลี่ยนเมื่อเช้า เลือดเธอเปื้อนโซฟา แต่ไม่ต้องห่วงนะ รอบนี้สีเข้มขึ้นล่ะ " เค้ามองเธอแล้วอมยิ้มอย่างมีเลศนัยเธอไม่ตอบอะไรเค้
เสียงกระทบดังอื้ออึงไปทั่วห้อง "อื้อ อ่า " เสียงเธอครางไม่เป็นภาษา ใช่ตอนนี้เค้าอ่อนโยนให้เธอจนเธอไม่สามารถควบคุมตัวเองได้"อ๋า ฟ้าจะเสร็จ อ่ะ อ่า " เค้าครางชื่อเธอหลังจากทำให้เธอถึงสวรรค์ไป แล้ว "ฟ้า ก็จะเสร็จ อ่ะ อ่๋าา " เสียงเธอกับเค้าประสานกันเมื่อถึงจุดหมายปลายทางไปพร้อม ๆเค้าลุกขึ้นเต็มความสูงพร้อมเอื้อมมือไปจับเธอให้ลุกขึ้น "ไปอาบน้ำด้วยกัน" เค้าเอ่ยปากพูดกับเธออย่างเอ็นดู เพราะท่าทีของเธอตอนนี้เอาผ้ามาคลุมตัวเหมือนอายเค้า"ไม่ต้องอายแล้วไหม เห็นหมดแล้ว" เค้าอมยิ้มอย่างเอ็นดู"คุณ ฟ้าถามจริง คุณจะไม่พักเลยเหรอ เราอยู่ด้วยกันมาสองคืน มันหลายครั้งมากแล้วนะ" เธอบ่นเค้าอุบ เหมือนเค้าจะทำกับเธอทุกที่ ทุกท่าเหมือนจะไม่มีวันพรุ่งนี้ "ก็อยากทำความคุ้นเคยให้เร็วขึ้น ไม่ดีเหรอจะได้สนิทกันมากขึ้นไง " เค้าก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ทำไมพออยู่กับเธอแล้วเค้าดูอ่อนโยน ดูสบายใจไปหมด มันเหมือนเค้าไม่จำเป็นต้องเข้มแข็งอะไรเลย "ก็ได้ ๆ เข้าใจก็ได้" เธอส่ายหน้าเบา ๆ อย่างเข้าไม่ถึงการกระทำของเค้าเหมือนกัน แต่เธอเองก็รู้สึกดีที่เค้ากับเธอมาถึงจุดนี้กัน "ไป ไปอาบน้ำกัน ""เค อาบก็อาบ " เธอบ่น
เมื่อบอกข่าวกับ ‘คีแกน’ เด็กชายวัยสองขวบมองหน้าพ่อแม่อย่างงุนงง ก่อนจะทำตาโต“น้อง?”ปลายฟ้าพยักหน้า “ใช่ค่ะลูก อีกไม่นาน คีแกนจะมีน้องแล้วนะ”เด็กชายมองไปที่หน้าท้องของแม่ ก่อนจะหันไปมองหน้าพ่อ แล้วเอื้อมมือเล็ก ๆ ไปแตะเบา ๆ“เบบี๋? อยู่ในท้องเหรอ” คีแกนถามเสียงใสลูคัสหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะอุ้มลูกชายขึ้น “ใช่ น้องของลูกอยู่ในนี้” “คิก ๆ” คีแกนหัวเราะคิก ก่อนจะจุ๊บเบา ๆ ที่หน้าท้องของแม่"รักนะ เบบี๋"ปลายฟ้าหัวเราะทั้งน้ำตา นี่คือความสุขที่แท้จริง… ครอบครัวของเธอหลายเดือนผ่านไป ปลายฟ้าถูกดูแลอย่างดีจาก ลูคัส เค้าแทบไม่ปล่อยให้เธอทำอะไรเองเลย“ลูคัส ฉันแค่จะเดินไปหยิบหนังสือ!”“เดี๋ยวผมหยิบให้”“ลูคัส ฉันเดินเองได้นะ”“แต่ผมไม่ไว้ใจ”เค้าเป็นแบบนี้ทุกวัน จนกระทั่งวันหนึ่ง…“โอ๊ย!” ปลายฟ้าร้องเสียงหลงเมื่อรู้สึกถึงความเจ็บปวดที่ท้อง น้ำคร่ำของเธอแตกแล้ว!ลูคัสแทบจะเสียสติ รีบอุ้มเธอขึ้นแล้วพาไปโรงพยาบาลทันทีไม่กี่ชั่วโมงต่อมาเสียงร้องไห้ของทารกน้อยดังขึ้นอีกครั้ง ลูคัสที่จับมือปลายฟ้าแน่น เงยหน้าขึ้นมองลูกคนที่สองของเค้าด้วยความรู้สึกที่เต็มเปี่ยมพยาบาลอุ้มเด็กน้อยมาวางไว้บนอกของปล
"มึงแน่ใจเหรอว่าจะไปจัดการเอง?" โรเซอร์เพื่อนสนิทของลูคัสถามขณะที่พวกเขาเตรียมอาวุธอยู่ในโกดังลับ"กูปล่อยเรื่องนี้ไว้นานเกินไปแล้ว" ลูคัสตอบเสียงเรียบ ดวงตาของเขาเย็นเยียบ"มันกล้าคิดจะใช้ฟ้าเป็นเครื่องมือ มันต้องจ่ายค่าตอบแทน" หลังจากพูดออกไปเค้าก็ก้มหน้า ก้มตาเตรียมอาวุธโดยที่สายตาไม่มีความกังวลใด ๆ ตอนนี้ถ้าใครเห็นสายตาของเค้าคงไม่มีใครกล้าเข้าท้าทายอย่างแน่นอนเมื่อถึงเวลา ลูคัสและลูกน้องก็เดินทางไปยังโกดังร้างที่เป็นฐานลับของเคนโซ่ หัวหน้ามาเฟียที่มีปัญหากันรุ่นสู่รุ่นและวันนี้เค้าต้องการให้มันจบที่รุ่นเค้าเนี้ยแหล่ะเมื่อประตูโกดังเปิดออก ลูคัสเดินเข้าไปด้วยท่าทางนิ่งสงบ ดวงตาคมเข้มกวาดมองไปรอบ ๆ และพบว่าชายวัยกลางคน นั่งรออยู่ที่โต๊ะ พร้อมกับเหล่าลูกน้องของเขาที่รายล้อมอยู่"ฮึ ใจกล้าดีนะมึง บุกมาหากูถึงที่ " เคนโซ่ยิ้มเย็น เค้ารู้อยู่แล้วว่าไงคืนนี้ลูคัสต้องมาหาเค้า เพราะจากสายสืบที่อยู่ใกล้ตัวลูคัสเป็นคนส่งข่าวมาหาเค้าเอง“มึงคิดว่าเอาคนของมึงไว้ใกล้ตัวกู กูจะไม่รู้เหรอว่ามันเป็นใคร” ลูคัสหันไปถามเยือกเย็นกับเคนโซ่อย่างไม่เกรงกลัวอำนาจใด ๆปัง! ลูคัสไม่รอช้า ยิงใส่ลูกน้องของ
ปลายฟ้านั่งนิ่งอยู่บนเตียงในห้องพักสุดหรูของลูคัส หลังจากเหตุการณ์เมื่อคืน เธอก็แทบไม่ได้นอนเลย ทุกครั้งที่เธอหลับตา ภาพของออฟที่ถูกยิงล้มลงกับพื้นก็ย้อนกลับมาหลอกหลอนเธอ“ฟ้า” เค้าเรียกสติเธอกลับมา หลังจากที่เห็นสภาพเธอนั่งเหม่อลอยตลอดทั้งคืน“กังวลอะไรอยู่”“ป่าว แค่คิดอะไรไปเรื่อย”“คุณ มีอะไรควรบอกกันตรง ๆนะ ผมอยากให้เราเปิดใจคุยกันมากขึ้น”“มันแค่อยู่ในหัว ฮึก ๆภาพนั้นมันยังติดอยู่ในหัวฉัน” เธอเริ่มร้องไห้เมื่อนึกถึงภาพของออฟ เค้าเข้ามาโอบกอดเธอพร้อมกับลูบหัวเบา ๆ“ผมขอโทษ ผมขอโทษนะคนดี” เค้ามอบจุมพิตให้เธออย่างอ่อนโยนเพื่อให้เธอรับรู้ความรู้สึกของเค้าที่มีให้เธอ"ฟ้า ผมไม่เคยคิดจะทำร้ายคุณ" เค้าพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน มือหนาเอื้อมมาจับมือเธอไว้"ทุกสิ่งที่ผมทำ…ก็เพื่อให้คุณปลอดภัย""ฉันเข้าใจ…" เธอพึมพำ"แต่ลูคัส ฉันก็แค่… มันเร็วเกินไป ฉันยังไม่รู้ว่าจะรับทุกอย่างนี้ได้ไหม"เค้าเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนที่เขาจะยกมือขึ้นลูบแก้มเธอเบา ๆ"ผมเข้าใจว่าคุณยังสับสน…แต่ผมจะไม่มีวันปล่อยให้คุณเดินออกจากชีวิตผม"เธอเช็ดน้ำตาพร้อมขมวดคิ้วมองหน้าเค้าจากความรู้สึกถึงน้ำเสียงที่หนักแน่นขึ้นของเค้
“มึงเห็นหรือยัง มึงรู้ไหม ผัวมึงมันเลวขนาดไหน มันฆ่าคนมันยังไม่รู้สึกอะไรเลย ภาพที่มึงเห็น ภาพที่มันสร้างเป็นคนดี มันแค่หน้ากากทั้งนั้นแหละ!” ออฟพูดพร้อมบีบต้นคอเธอจากด้านหลังเพื่อให้เธอกันลูคัสให้“ปล่อย!” เธอพยายามแกะมือออกเพราะตอนนี้เธอเองก็เริ่มเจ็บไปหมด“มีผัวเป็นมาเฟีย ยังไม่รู้ตัวอีก สักวันเดี๋ยวมันเบื่อมึง มันก็จะทิ้งมึงไปให้ไอ้พวกกระจ๊อกของมันนั้นแหละ” ออฟยังพูดต่อเหมือนคนไร้สติ แต่พยายามหาช่องทางหนีออกไปจากที่นี่ เพราะออฟเองก็ไม่มีอาวุธใด ๆ อยู่ในมือตอนนี้“โอ๊ย” เสียงเธอเล็ดลอดออกมาเมื่อโดนบีบเต็มแรงจากน้ำหนักมือของออฟลูคัสเห็นท่าไม่ดี เค้าเลยไม่ลังเลที่จะรอ ตอนแรกเค้ากะจะออมมือเพราะไม่อยากให้เธอเห็นภาพสะเทือนใจ แต่มันทำให้เธอเจ็บ เค้าเองคงยอมนิ่งดูเฉย ๆ แบบนั้นไม่ได้“กูบอกให้มึงปล่อยเมียกู!” เค้าเริ่มหัวร้อนขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าเธอ ระยะที่ออฟใช้เธอเป็นตัวประกันแทบไม่มีผลกับการยิงของเค้า เพียงแต่เค้ากลัวเธอเห็นภาพตอนเค้าฆ่ามันก็เท่านั้นเอง“กูไม่”ปัง! ไม่ทันที่ออฟจะพูดจบ เสียงปืนดังพร้อมกับร่างของออฟที่ล้มลงจมกองเลือดใช่ เค้ายิงออฟตรงหน้าผากแบบนัดเดียว โดยไม่ลังเลอะไรทั้ง
หลังจากอาบน้ำเสร็จ เธอเดินออกมาแล้วต้องพบกับความว่างเปล่าอีกครั้ง“หายไปไหนนะ” เธอพึมพำโดยที่ไม่ได้สังเกตพรึบ !เค้าโผล่มากอดเธอจากด้านหลัง ทำให้เธอสะดุ้งสุดตัวอย่างคนไม่ได้ตั้งตัว“คุณ ตกใจหมด” เธอตีเค้าเบา ๆ หลังจากโดนคลอเคลีย ช่วงลำคอ“ผมคิดถึงคุณ” เสียงเค้าแหบพร่า เว้าวอนอย่างมีจุดมุ่งหมาย "ฉันก็คิดถึงคุณ" เธอไม่ปล่อยให้เค้ารอนานหันไปเริ่มลุกเค้าเค้าเองก็ตกใจปนตื่นเต้นที่ครั้งนี้เธอเป็นฝ่ายเริ่มต้น เธอดันหลังเค้าพร้อมกับผลักเค้าลงไปที่เตียงพร้อมจ้องตาเค้าอย่างยั่วยวน "คุณทำให้ฉัน โหยหาคุณมากแค่ไหนรู้ไหม นานเท่าไหร่แล้วที่เราไม่เจอกัน แล้วก็นานเท่าไหร่แล้วที่เรา" เธอเงียบไปพร้อมขึ้นคร่อมเขา อย่างโหยหา "งั้นคืนนี้ผมขออยู่เฉย ๆนะ" เค้ายกมุมปากพร้อมดูการกระทำเธอด้วยความตื่นเต้น แต่ต้องเก็บอาการ อื้อ เธอไม่รอช้าพอเค้าพูดจบ เธอก็ก้มลงไปจูบเค้าอย่างดูดดื่ม ค่ำคืนอันเร่าร้อนของเค้าทั้งสองผ่านไปอย่างไม่มีใครยอมใคร เสียงครางของทั้งคู่ดังระงมไปทั่วห้องตลอดทั้งคืน "ตื่นแล้วเหรอ" เค้าถามเธอหลังจากเมื่อคืน ผ่านการใช้เวลาด้วยกันทั้งคืนจนเกือบเช้า "อื้อ" เธอยิ้มมองเค้าผ่านแสงแดดที่รอดผ่า
“ใช่ แต่ก่อนที่ผมจะไปสืบไง ผมคิดว่าเป็นแค่คนโง่ ๆ ที่พยายามปั่นพวกเราแต่มันไม่ใช่ ดังนั้น เชื่อใจผมแล้วย้ายไปอยู่ด้วยกันนะ” เมื่อเค้าพูดประโยคนี้จบ เธอก็ทำการไตร่ตรองก่อนตัดสินใจว่าควรย้ายมาอยู่กับเค้า“ไปเถอะยายฟ้า ฉันเองจะได้ไม่ต้องห่วงแกด้วย ไปอยู่กับคุณลูคัสแกเองจะได้ปลอดภัย” เบลพูดเสริมทัพอีกคนเพื่อความปลอดภัยของเธอเอง“ค่ะ ฉันจะย้ายไปอยู่กับคุณ ว่าแต่มันนานแค่ไหนที่ต้องย้ายไป” เธอถามเค้าด้วยความต้องการระยะเวลาที่ชัดเจน“จนกว่าจะหาคนที่อยู่เบื้องหลังได้” เค้าให้คำตอบเธอมาแบบนี้หลังจากเจรจากันเสร็จเธอกับเค้าพร้อมเบลก็เดินลงมายังลานจอดรถ แต่ที่ทำให้เธอไม่ทันตั้งตัวคือตอนนี้ที่ลานจอดรถเต็มไปด้วยชายชุดดำประมาณ 5-6 คน“ขึ้นรถเถอะ คนของผมเอง” เมื่อเห็นเธอยืนนิ่งจึงเค้าโอบเอวเธอ พร้อมยื่นของใช้จำเป็นของเธอให้ชายชุดดำ “คุณเบลไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ อยู่กับผมฟ้าปลอดภัยแน่นอน” เค้าหันมาสื่อสารพร้อมรับปากเรื่องความปลอดภัยของเธอให้เบลฟัง“ค่ะ ฝากด้วยนะคะ” เบลยิ้มอุ่นใจเมื่อได้ยินแบบนั้นบวกกับเห็นบอดีการ์ดที่มาพร้อมกับเค้า“ไว้ฉันโทรหานะเบล” เธอหันมาบอกเพื่อนไม่ให้กังวลหลังจากแยกย้ายกับเพื่อ
“ความเป็น ความตาย” เธอทวนคำพูดของโรเซอร์ พร้อมกับทำหน้าตั้งคำถาม“คุณโรเซอร์ หมายความว่าไงคะ” เธอทวนคำถามอีกครั้ง“ไม่มีอะไรครับ” โรเซอร์ตอบแบบหลบสายตา ไม่กล้าตอบตามความจริง“นี้คุณ! อย่ามาอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ นะ พูดให้ชัดเจน ฉันกับเพื่อนจะได้เข้าใจสถานการณ์มากขึ้น พวกคุณช่วยทำเรื่องง่ายให้มันเป็นเรื่องง่ายหน่อยได้ไหม อย่าทำเรื่องง่ายให้เป็นเรื่องยาก” เบลพูดไม่เว้นลมหายใจ เพราะไม่เข้าใจว่าทำไมต้องปิดบังสถานการณ์อะไรให้มันดูซับซ้อนยุ่งยาก“เฮ้อ” เสียงโรเซอร์พ่นลมหายใจ พร้อมหันไปประชันหน้ากับเบล“คุณฟังนะ เรื่องบางเรื่องมันก็พูดไม่ได้ป่าว” โรเซอร์พูดอย่างอารมณ์เสีย“อะไรก็พูดไม่ได้ ต้องรอให้เพื่อนฉันตายก่อนใช่ไหม” เบลตอกกลับไป ทำให้โรเซอร์ชะงัก“พูด!” เบลเริ่มทนไม่ไหวกับทั้งสองฝ่าย“พูดเถอะนะคะ คุณโรเซอร์ฉันเองจะได้รู้สถานการณ์ด้วย” เธอตัดสินใจอ้อนวอนโรเซอร์เพื่อต้องการรู้สถานการณ์“โอเคครับ” โรเซอร์เริ่มเสียงแผ่วลงเมื่อได้ยินเสียงของเธอ“ช่วงนี้ คุณคงต้องอยู่กับเพื่อนคุณไปก่อนนะ สถานการณ์ดูท่าไม่ดี ส่วนเรื่องที่บริษัท คงต้องให้คุณหยุดพักไปก่อน อย่าพึ่งไปไหนดีที่สุด ตอนนี้ฝั่งลูคัสเองก็แย่ครับ”
“แต่ฉันไม่รู้ว่า ฉันจะไปรบกวนเค้าหรือเปล่า ช่วงนี้เค้ามีบินบ่อย เห็นบอกว่าธุรกิจก็มีปัญหา ฉันไม่อยากเอาเรื่องของฉันไปกระทบเค้า” เธอตอบเพื่อนสาวคนสนิท ใจหนึ่งก็เข้าใจว่าเพื่อนเป็นห่วง แต่อีกใจก็กลัวไปเป็นภาระของเค้า“โอเค ได้ ถ้าแกไม่คุย ฉันจะคุยเอง” เบลพูดตัดบท เพราะรู้นิสัยเพื่อนสาวดี ว่าคงไม่กล้าทำให้คนอื่นเดือดร้อน“แต่” เธอกำลังจะอ้าปากทักท้วงเพื่อนสาว“หยุด! ไม่มีแต่ ขืนฉันแกให้จัดการเองมีหวังแกคงยอมตาย” เบลพูดพร้อมหยิบโทรศัพท์ของเธอมา“เอาเบอร์มา” เบลพูดพร้อมยื่นมือไปให้เธอกดเบอร์“แกจะคุยอะไรกับเค้า” เธอถามอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ“โอ๊ย ยายฟ้าแกตั้งสติแล้วฟังฉันนะ ฉันไม่อยากมานั่งสอนแกทุกสิ่ง ทุกอย่างที่ผ่านมาฉันเข้าใจว่าแกมันโลกสวย แต่อันนี้มันเกี่ยวข้องกับชีวิตแก ชีวิตครอบครัวแก ถ้าแกไม่กล้าคุยกับเค้า ฉันจะคุยเอง แกเชิญนั่งรับบทนางเอกไปเลย ฉันจะเป็นนางร้ายที่คอยปกป้องนางเอกอย่างแกเอง” เบลพูดร่ายยาวหวังว่าจะทำให้เพื่อนเธอเข้าใจเมื่อเห็นเพื่อนพูดแบบนั้น เธอทำได้เพียงกดเบอร์ของเค้าให้เพื่อนสาว เพราะตัวเธอเองก็ไม่รู้จะเริ่มคุยเรื่องนี้กับเค้าอย่างไง สติเธอตอนนี้มันลำดับอะไรไม่ถูกทั้งน
‘กลัวเหรอนี่มันแค่เริ่มต้นเองนะ’‘ต้องการอะไร’ เมื่อได้ยินเสียงจากปลายสาย เธอต้องไม่แปลกใจเพราะเสียงที่ได้ยิน เป็นเสียงที่คุ้นเคย ซึ่งนั่นคือเสียงคนที่หายออกไปจากชีวิตเธอไปไม่นาน ออฟ ‘หึ’ ปลายสายพูดแค่นั้น ก็วางสายไป ปล่อยให้เธอว้าวุ่นใจว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีอะไรต่อจากนี้อีก“แจ้งความไหม ยายฟ้า” พี่เก่งที่เห็นสีหน้าเธอก็รู้ทันที ว่าปลายสายที่โทรมาเมื่อกี้ไม่ใช่เรื่องดีแน่นอน“ค่ะ ฟ้าจะแจ้งความ” เมื่อเธอตั้งสติได้ เธอหนักแน่นมากพอที่จะไม่หวั่นใจอะไรอีกต่อไป เมื่อรู้ว่าปลายสายคือ ออฟ ผู้ชายที่ไม่มีปัญญาทำอะไร ทำได้มากสุดแค่ลอบกัดให้เธอหวั่นใจเท่านั้นเธอไม่รอช้า รีบยกโทรศัพท์ส่งข้อความหาเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของเธอย่างรวดเร็ว‘ยายเบล มารับฉันที่ตอนนี้เลยที่บริษัท มีเรื่องด่วน’ เธอส่งข้อความไปพร้อมกับรูปที่เธอได้รับมา“พี่เก่งค่ะ ช่วงบ่ายฟ้าขอลางานนะคะ” เธอหันไปหาพี่เก่งพร้อมกับ แจ้งเรื่องลางาน“ได้เลย มีอะไรให้พี่ช่วยให้รีบบอกนะ” พี่เก่งตบบ่าเธออย่างให้กำลังใจ“พี่ฟ้า กลับไปเอากล่องเมื่อเช้าด้วยไหมคะ จะได้เอาไปแจ้งความพร้อม ๆ กัน” น้องในทีมอีกคนรีบทักท้วงขึ้นมาเธอยิ้มรับพร้อมพยักหน้า อย่