8 แลกช่องทางการติดต่อ

"ตื่นแล้วเหรอ" เค้าพูดกับเธอหลังจากห้องน้ำ ตอนนี้เวลาเกือบบ่ายโมงแล้ว ใช่เมื่อคืนเค้ากับเธอหนักพอสมควรเลย 

"ค่ะ ฉันขอเสื้อผ้าฉันหน่อยได้ไหมคะ "

"เตรียมไว้ให้แล้ว อยู่ในห้องแต่งตัว" เค้าพูดพร้อมปรายตาไปมองที่ห้องแต่งตัว 

"ขอบคุณค่ะ " เธอกำลังจะลุกขึ้นไปอาบน้ำ แต่ก็ต้องปวดร้าวไปทั้งตัว เมื่อคืนเค้าหนักหน่วงกับเธอเหลือเกิน เธอนึกแอบเคืองเค้าที่ไม่ถนอมอะไรเธอเลย แอบหันไปค้อนเค้านึดหนึ่งก็ต้องสะดุดกับซิกแพคของเค้า ใช่ตอนนี้ตัวเค้าเปียกหมาด ๆ มันดูยั่วยวนใจเธอเหลือเกิน เมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อคืนก็ทำให้เธอรู้สึกมวนท้องขึ้นมา 

"มองทำไม อยากจัดต่อ" เค้าถามเธอพลางยิ้มแบบมีเลศนัย 

"ไม่" เธอรีบเอาผ้านวมห่มตัวแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำ 

"อายทำไม เมื่อคืนฉันสำรวจทุกซอกทุกมุมแล้ว" เค้าตะโกนแกล้งเธอ

"ตาบ้า" เธอวิ่งเข้าปิดประตูห้องน้ำ รู้สึกหน้าร้อนผ่าว 

ผ่านไปร่วมชั่วโมง เธออาบน้ำแต่งตัวเสร็จพร้อมเดินออกมาหาเค้าที่โซฟา 

"เมื่อคืนโซฟาไม่ใช่ตัวนี้นิ" เธอถามเค้าอยากแปลกใจ 

"ใช่ ฉันให้คนมาเปลี่ยนเมื่อเช้า เลือดเธอเปื้อนโซฟา แต่ไม่ต้องห่วงนะ รอบนี้สีเข้มขึ้นล่ะ " เค้ามองเธอแล้วอมยิ้มอย่างมีเลศนัย

เธอไม่ตอบอะไรเค้าพร้อมก้มหน้า ด้วยใบหน้าร้อนผ่าว 

"เดี๋ยวฉันกลับก่อนนะคุณ" เธอเตรียมหิ้วกระเป๋าพร้อมที่จะออกไป 

"จะไปไหน" เค้ามองหน้า

"เดี๋ยวฉันกลับแล้วอยากไปพัก" 

"บอกมาว่าต้องใช้อะไรที่ห้องบ้าง เดี๋ยวฉันให้ลูกน้องไปเอา" เค้าพูดพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ 

"ทำไมต้องให้ลูกน้องไปเอา เดี๋ยวฉันก็กลับของฉันเองได้" 

"เธอต้องย้ายมาอยู่กับฉัน" 

"ห่ะ " เธอตกใจกับคำว่าย้ายมาอยู่กับเค้า "ไม่ค่ะ ฉันไม่ย้าย ฉันยังยืนยันคำเดิมว่าเราเป็นแค่ Fwb กันและฉันจะอยู่ที่ห้องของฉัน"

"ดื้อ" เค้าพูดออกมาอย่างหัวเสีย 

"ฉันไม่ได้ดื้อ แล้วอีกอย่าง มันคือตกลงระหว่างเรา" เธอพูดพร้อมมองหน้าเค้าด้วยความหนักแน่นของคำพูด 

"เค ได้ ตามนั้น" เค้าลุกขึ้นยืนพร้อมมาหยิบกระเป๋าที่เธอถืออยู่ 

"จะไปไหน "

"ฉันหิวข้าว ไปกินข้าว " เค้าโน้มตัวมาหาเธอแล้วพูดอย่างประชดประชัน 

 ณ ร้านอาหารหรูแห่งหนึ่ง 

"คุณ พาฉันมาที่นี่ทำไม " เธอถามเค้าพร้อมหันซ้าย หันขวาเพราะกลัวคนมาเห็น ร้านอาหารที่เค้าพาเธอมา ราคาอาหารค่อนข้างแพง อยู่ในโรงแรมแห่งหนึ่งใจกลางกรุง 

"ก็บอกว่า ฉัน หิว ข้าว" เค้าย้ำคำพูดกับเธอ พร้อมเดินตามพนักงานไปห้องอาหารที่ทำการจองไว้ 

"หูยย คุณ จำเป็นต้องสั่งเยอะขนาดนี้เลยหรอ หารกันตกคนล่ะเท่าไหร่เนี้ย " เธอพูดอย่างไม่คิดจะเอาเปรียบเค้า 

"หึ หาร " เค้าแปลกใจทีเธอพูดคำนั้นมา "ทำไมต้องหาร ฉันไม่เคยให้ผู้หญิงมาหารค่าข้าวกับฉัน"

"กับคนอื่นคุณเป็นไงไม่รู้ แต่ฉันไม่ชอบ สมัยนี้สิทธิเท่าเทียมรู้จักไหม " เธอพูดขณะนั่งเก้าอี้ เตรียมจะตักอาหาร 

"แต่เธอจ่ายฉันมาแล้วนะ " เค้าหยุดพูด "เธอจ่ายฉันด้วยตัวเธอไง "  

"งั้นก็เสมอกัน เพราะว่าฉันก็ได้ตัวคุณเหมือนกัน" เธอเองก็ไม่ยอมแพ้เค้าเหมือนกัน เธอไม่ได้สิ้นไม้ตอกขนาดนั้น แค่ค่าข้าวเธอมีจ่ายเค้าอยู่แล้ว แต่ถ้ากินแบบนี้ทุกมื้อคงไม่ไหว 

"หึ ตามใจ " เค้าเหนื่อยที่จะพูดกับเธอ ดูแววแล้วคน คนนี้จะควบคุมยาก 

"คุณ เราพูดกันเองก็ได้นะ คุณถือเรื่องตำแหน่งหน้าที่การงานไหม ไรงี้" เธอพูดกับเค้า เพราะตอนนี้เหลือแค่เพียงเธอกับเค้าอยู่สองคนในห้องอาหาร 

"ไม่นะ สบาย ๆ งั้นขอเรียกเธอว่าฟ้านะ " เค้าพูดพร้อมมองหน้าเธอ 

"ได้ แต่ฉันขอเรียกคุณปกตินะ สองพยางค์ยาวไป แฮะ ๆ " 

"ทำไม ไม่เรียกชื่อกลัว เรียกชื่อผิดเหรอ" เค้ามองเธออย่างระแวง 

"ไม่กลัว ไม่มีทางผิด เพราะฟ้ามีแค่คุณ จบนะ" 

"ฮึ ๆ จบก็จบ " เค้ากับเธอสนทนาเรื่องไร้สาระทั่วไป ร่วม ๆ ชั่วโมง เธอเป็นคนพูดคุยเก่ง ส่วนเค้าเป็นคนรับฟังเก่ง เธอพูดเค้าก็เอาแต่ยิ้ม บางเรื่องที่เธอพูดมาก็ทำให้เค้าหัวเราะได้บ้าง 

"ฮึ ๆ " เค้าอมยิ้มกับเรื่องที่เธอเล่า อย่างลื่นไหล "ทำไมรู้สึกสบายใจจัง" เค้าคิดในใจแต่ไม่ได้พูดอะไรออกไป

"ไปกันยังคุณ อิ่มแล้ว " เค้าพูดพลางเก็บบัตรเครดิตในกระเป๋าเงิน 

"ขอเลขบัญชีหน่อย "

"ไปหาทาง หามาเอง" เค้าพูดพร้อมหัวเราะที่เค้าเอาชนะเธอเรื่องจ่ายค่าข้าว 

"ได้เลย " เธอเม้มปากมองหน้าเค้าอย่างไม่จริงจัง 

"คุณเดินออกไปก่อนก็ได้นะ เดี๋ยวฉันตามไป ไม่อยากให้ใครเห็น "

"ตอนเข้ามาก็มาพร้อมกันจะกลัวอะไร " เค้าตอบอย่างไม่แยแส 

"ก็จริง" 

ในขณะที่เค้ากับเธอเดินคุยกันอย่างสนุกสนาน 

"พี่ฟ้า " ยายนิ่ม สาวสวยนักบัญชีแผนกข้าง ๆ เธอเข้ามาทักเธอ ปกติเห็นหน้าเธอไม่เห็นจะมาทักทาย มาทักอะไรวันนี้ 

"สะ สวัสดีค่ะ น้องนิ่ม" เธอตอบอึ่ง ๆ ไม่รู้จะเลี่ยงยังไง 

"พี่ฟ้ามากับคุณลูคัสเหรอคะ " หล่อนถามเธอ แต่หางตาปรายตาไปที่เค้า 

"อ่อ บังเอิญเจอกันด้านในค่ะ " เธอพูดแก้ตัวไป "เดี๋ยวขอตัวก่อนนะคะ คุณลูคัส  

ขอตัวก่อนนะคะ  น้องนิ่มพี่ไปนะ " เธอเห็นท่าไม่ดีเลยรีบฉิ่งออกไป ทำตีเนียนว่าไม่ได้มาด้วยกัน 

"พะ พี่ฟ้า " น้องนิ่มทำท่าจะเรียกแต่ก็ไม่ทันแล้ว 

ส่วนเค้าที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่ แอบตลกกับท่าทีของเธอพร้อมเดินออกไป

"เห็นไหม ฟ้าบอกคุณแล้ว" เธอพูดเมื่อเห็นหน้าเค้า ใช่ตอนนี้เธอเจอกับเค้าที่ลานจอดรถ 

"เอาโทรศัพท์เธอมา " เค้าไม่ได้สนใจที่เธอพูดสักเท่าไหร่ 

"กดปลดล็อคด้วย " เธอยื่นโทรศัพท์ให้เค้าอย่างว่าง่าย 

"นี้เบอร์ฉันแล้วนี่ก็ไลน์ฉัน" เค้ายื่นหน้าจอโทรศัพท์ให้เธอดู ว่าเค้าแอดเธอเรียบร้อย 

"คืนนี้ฉันนอนห้องเธอนะ " เค้าไม่ได้รอคำตอบจากเธอ "ขึ้นรถสิ" เค้าไม่สนใจด้วยซ้ำว่าเธอจะตอบยังไง เค้าแค่อยากนอน เค้าก็จะนอน 

"คุณ ไม่ได้"

"ทำไม ไม่ได้" เค้ามองหน้าเธออย่างเอาเรื่อง

"คือฉัน ฉันยังเจ็บอยู่" เธอตอบเค้าด้วยความเขินอาย 

"ฮ่า ๆ " ครั้งนี้เค้าหัวเราะออกมา เพราะท่าทางของเธอมันน่าเอ็นดู ปนน่ารัก "เดี๋ยวคืนนี้ฉันอ่อโยนให้นะ " เค้าโน้มหน้าเข้ามาหาเธอพร้อมกระซิบข้างหู